Graduation Day (1981)

leuke cheesy 80's slasher die voor de fans van het genre zeker de moeite is om eens te zien. het lijkt zo een beetje een voorloper te zijn van scream. er zitten niet echt gore scenes in maar wel enkele leuke zoals bijvoorbeeld de poolstokspringer die recht op een matras met nagels valt. heb hem in de uk op dvd gevonden (regio2)

Eén van de zwakkere slashers die ik gezien heb de laatste tijd. De film begint echter sterk en veelbelovend, maar naarmate de film vordert heb je het ook allemaal wel gezien. Het resulteert in een lange zit: er komen te veel dialogen en te veel scenes voor die de kijker niet bij de les kunnen houden.

De moorden gebeuren zonder al te veel goor, ook meestal op een niet zo boeiende wijze (buiten ééntje dan de poolstokspringer). Het ergste vind ik toch wel die band die wel liefst 7,5 minuut blijft spelen, moest dit nu echt? De moorden die ondertussen gebeuren worden erg verpest door dit (al waren ze niet dat spectaculair, nog nooit zo een zwakke onthoofdingsscene gezien).

De cast acteert ook al niet te best, gelukkig hebben de mensen die het ergste acteren een klein rolletje. Op het einde gebeuren wel nog enkele leuke dingen, maar je bent gewoon te afgeleid om nog maar een greintje interesse te vertonen. De moordenaar kan voor sommigen verrassend overkomen, maar is nu ook niet zo moeilijk te vinden. Je zult zeker aan hem/haar wel gedacht hebben. Een shocking surprise is het dus niet. Opmerkelijk dat er toch nog een gigantische fout gebeurd naar het einde toe, dat de filmmakers dit niet gezien hebben, begrijp ik echt niet. Wanneer Kevin door de ruit wordt gegooid omdat zijn dode vriendin op hem wordt geduwd, ze is dood, dus het is normaal dat haar gezicht er erg verrot uitziet, maar haar voeten zijn dat niet, die hebben nog steeds een levende kleur, dat kan je zien op het moment als ze uit de ruit vallen. Een gigantische blunder lijkt mij.

Deze film heeft erg weinig te bieden en is totaal geen must-see, tenzij je alle slasher van de 80's wil zien. Maar, je bent gewaarschuwd. Er komt ook nog een remake van, merk ik juist, deze zal Graduation Night heten, wel we zijn erg benieuwd. Er is veel potentieel aanwezig om het alvast beter te doen.

2

Op de achterkant van mijn dvd stond er reeds geschreven wie de moordenaar is. Over spoilers gesproken.

Ai dat is balen. Maar zoveel heb je ook niet gemist hoor.

Erg matig allemaal, weer. Deze stond ook alweer een hele tijd op mijn lijstje slasher's die ik nu langzaam aan het afwerken ben, maar hij viel me toch vies tegen. Allereerst is het gewoon de immens trage aanloop die het geheel de das omdoet, zoals Friday al zei gewoon teveel opvullende (niets toevoegende) momenten en weinig (heel weinig) gore/spanning. Het einde kwam dan nog wel als een verassing en vanaf het moment van de onthulling kwam er ook wel wat meer vaart in, maar dat maakte de vele achterlijke tafarelen die ik daarvoor moest aanschouwen niet bepaald goed. Wat een vreselijke scene ook inderdaad, waar die rockband gewoon doorspeelt tijdens die moord.

1,5 sterren

Graduation day is een traag op gang komende slasher.
Het 1e half uurtje had ik het gevoel dat ik naar een naar een sport-documentaire zat te kijken. Dit gevoel werd weggenomen door
een band die begon te spelen, met daar omheen dansende en rolschaatsende tieners.
Dat hele nummer duurde bijna 10 minuten en hoe klote het ook
klonk, halverwege kon ik het mee neuriën en zelfs leuk te vinden!
Op dat moment begonnen de moorden zich ook iets te ontwikkelen.

De laatste, mmmmwaa, 12 minuten zijn eigenlijk hilarisch:
het laatste slachtoffer ontdekt het gros van de lijken terwijl ze achtervolgd wordt door de moordenaar.
De militaire achtergrond van de vrouw werkt dan in haar voordeel en ze laat zien welke gevechtstechnieken ze in huis
heeft! De bijna-slotscene waarin ze de dader
is de slaapkamer ziet, maar een ouwe bezopen kerel met lege flesblijkt te zijn is tenenkrommend leuk!

Ook opvallend waren de scenes met stroboscoopeffect!

Heb me goed vermaakt en de film is met 3,5 ster geslaagd!

Een aardige slasher, die het niet haalt bij genregenoten uit dezelfde tijd. Enkele moorden zien er wel aardig uit, maar het merendeel is ongeïnspireerd.
De regie is aardig, al weet Herb Freed niet met verassende ideëen te komen om iets met het slashergenre te doen. Het is allemaal nogal standaard en lijkt te komen uit het handboek "how to slash people".
De acteurs doen het leuk en laten een mengeling zien tussen "serieus" acteren en over-the-top acteren (zoals de muziekleraar). Het vrouwelijk schoon maakt het allemaal nog aangenamer om naar te kijken.

Net zoals FatMike begon de film interessanter te worden na het feestje, wat er voor heeft gezorgd dat ik hem uiteindelijk zeer aardig begon te vinden (de film).

Een kleine 3,5*

En mij dan?!

Ik heb jou toch altijd al aardig gevonden?

Ik heb me toch erg vermaakt met deze slasher. Misschien dat het jeugdsentiment meespeelt, ik had deze film namelijk al eens gezien als klein Vascagootje kwam ik achter, want erg goed is de film niet eens. Wel bevat de film die heerlijke 80's sfeer en is de soundtrack ook erg fijn. De moorden vond ik best aardig, maar nergens speciaal. Voor het acteren kijk ik dit soort films niet, dus daar heb ik me ook totaal niet aan gestoord. Wist trouwens niet dat dit een Troma filmpje was. Toen ik deze film ergens in de jaren 80 gezien heb, had ik ook nog nooit van Troma gehoord trouwens. Dat kwam pas in de jaren 90 toen iemand in het jongerencentrum waar ik altijd kwam met films als The Toxic Avenger en Class Of Nuke'em High op de proppen kwam. Maar dat vond ik best een prettige verrassing.

Deze vond ik toch wat minder vergeleken met andere slashers uit de jaren 80. De film is enorm traag, personages vond ik niet zo heel bijzonder en het gore was slecht, erg slecht. Sfeer was dan wel weer goed en de kills zelf waren wel aardig, maar wat meer afwisseling had wel gemogen. Ook de soundtrack vond ik minder, vooral als die band een lang stuk gaat spelen. Deze film leek gewoon ondanks de goede sfeer enorm lang te duren, en dat is al snel geen goed teken. Jammer, maar we gaan gewoon weer door naar de volgende

2*

Deze troma-slasher begint erg aardig en plat, met veel 80's sportscènes en toepasselijke foute muziek. Aanvankelijk zijn er zelfs een paar geinige moorden (met de football ), maar naar het einde toe wordt het langdradig en al te gek met één of andere Psycho rip-off.

Rond 1981 begon zowat elke kleine independant filmmaatschappij slashers te maken. Dat resulteerde in enkele keigoeie slashers maar ook enkele tegenvallers. Bij de laatse categorie hoort voor mij deze Graduation day.

Ik vind het een nogal saaie slasher die enkel het laatste kwartier weet te boeien. Bij een slasher is het verhaal vaak bijkomstig en gaat het meer om de originaliteit van de kills of een extreem hoge bodycount. Maar van originaliteit in de kills is in deze film weinig van terug te vinden. De scene met de poolstokspringer is memorabel maar het blijft slechts bij die ene keer. De rest van de moorden werd maar vlug vlug afgehandeld en we zagen er bij momenten niet al te veel van.
Ook staan de moorden meestal in het teken van sport. De kills hadden met dit thema in het achterhoofd toch zoveel inventiever kunnen zijn.

Het verhaal van deze film is op zich zeker niet slecht maar er word zoveel opvulsel gebruikt om de film wat aan te dikken dat je aandacht al snel verslapt. De directeur, zijn secretaresse Blondie en die libanese inspecteur zorgen soms wel voor een komische noot maar ook zij konden deze slasher niet redden.

Het einde vond ik wel redelijk leuk met die 'Psycho' scenes op de killer's kamer alsook het gevecht tussen Laurie's zus Ann en de killer. Maar in zijn geheel was hij toch iets te braaf vond ik.
Wel leuk is dat niemand minder dan Vanna White een klein rolletje heeft in deze cheesy 80's highschoolslasher. een nipte 2,5* p.s. de uitgave die ik thuis heb van Hollywood-dvd is wat betreft beeld en geluid ook niet om over naar huis te schrijven.

Niet al te best product uit het gouden jaar van de slasherfilm: 1981. Desondanks doen de vervelende discodeuntjes en garderobe van de weinig charismatische personages eerder aan de seventies denken. Het verhaal lijkt op het eerste gezicht weinig origineel, met hier en daar een blote borst en een bloedspetter als gevolg van een steekwapen, maar neemt naar het einde toe toch een behoorlijk verrassende wending aan. Los daarvan is de spanning helaas ver te zoeken en vermakelijk is Graduation Day ook amper, aangezien de moorden en het vrouwelijk schoon iets te nadrukkelijk het gebrek aan budget weerspiegelen. Zelfs een muzikaal intermezzo van een symfonische rockband met even weinig gevoel voor ritme als styling kan dit niet verhelpen.

De film heeft zo zijn charmes, maar al met al een vrij matige slasher uit het gouden tijdperk voor het genre.

Typische 80's slasher, dus snel zal ik dit geen onvoldoende geven. De opbouw is aardig goed en ook met de sfeer zit het wel oké. Helaas is het einde wat voorspelbaar en duurt de climax echt veel te lang. Meest positieve is de erg coole soundtrack met die catchy titelsong en de erg foute discoscène.
3*

Langere recensie van een collega van mij op IOAM:

Graduation Day (Herb Freed) – blu-ray recensie | It's Only a Movie - itsonlyamovie.nl

Netjes in beeld gebracht en een paar aardige momenten. Plus is dat deze slasher de tijd neemt om een verhaal neer te zetten, maar het motief van de moordenaar - identiteit daarvan valt ook wat tegen - vond ik krom.

2,5*

Vermakelijke Troma weer. Wat mij betreft zelfs een van hun sterkste eighties releases. Filmpje komt tergend langzaam op gang, maar is de gehele tijd sfeervol en (uiteraard) met een flinke knipoog gemaakt. Sfeervol geschoten en prima soundtrack ook!

Een ongeïnspireerde slasher die zich afspeelt op een standaard campus met standaard studentjes en dan ook nog eens niet onderscheidend en spectaculair is in het slashen. Een film zonder verrassingen.
Ook een film zonder enige spanningsopbouw en een film vol met scènes die los van het verhaal staan. Dat laatste is heel eigenaardig. Het is eigenaardig dat bepaalde gebeurtenissen in een scène geen opvolging krijgen of niet gelinkt zijn aan iets dat verderop in de film gebeurt, maar zomaar verbindingsloos bestaan. Ik vind dat slordig. Men schept een verwachting die vervolgens niet wordt ingelost. Wat is het nut van een scène die iets prijsgeeft over een personage zonder dat er in het verloop van de film iets mee gedaan wordt, vraag ik mij dan af. Verbinding geeft wat ronding aan de personages en kweekt emotionele betrokkenheid bij de kijker. Dat werkt zelfs in een film uit dit genre. Is hier dus niet aan de orde. Het oogt allemaal zo rommelig, zo zonder plan en zo onaf.
Net als de kills. Evenals de filmische inhoud zijn de kills zonder verrassingselementen. Ze zijn erg ongeïnspireerd uitgewerkt en bovendien slecht in beeld gebracht. Een slasher onwaardig.
Nee, ik werd hier niet warm van.

Sfeervolle slow burner. Vond het júist verrassend... niet qua inhoud, maar wel degelijk in de vorm. Tof gebruik van (snelle, tikkie experimentele) crosscutting. Dat begint bij de openingsscene en die techniek wordt met name tijdens het optreden van de band erg sterk gebruikt. Dat onderscheidt het wel degelijk van de vele soortgenoten. Een killer in schermkledij had ik ook nog niet eerder gezien. Met bovendien een tof Psycho-scene richting het einde.

Overigens een prima transfer van Vinegar Syndrome op blu-ray.

Geen al te beste Troma deze slasher. Op zich een vrij standaard film die helaas door de uitwerking minder goed uitpakt. De opbouw is vrij traag, de film heeft matige kills en weinig spanning. De scene waarin die band uiteindelijk muziek maakte duurde veel te lang met tussendoor de moord met het scherm outfit . De gebeurtenis waarbij de coach die verdacht werd van de moorden en werd neergeschoten door de politie tijdens de worsteling met de echte moordenaar sloeg vrijwel nergens op en zorgde voor een flinke onlogica. Uiteraard is het maar een film, maar vreemd was het wel. De hele ontknoping was te eenvoudig en ook de confrontatie aan het einde is op die manier te omschrijven.

Goedkoop hoeft niet slecht te zijn, maar hier is het wel erg duidelijk. De moorden - niet onbelangrijk in een slasher - zijn vooral erg knullig. Op enkele momentjes na, die zowaar bijna De Palma-esk aandoen (qua lenskeuze en montage), is hetgeen deze film biedt vrij ondermaats.
De luchtige toon zorgt toch voor een niet onaangename zit. En het feit dat het een 80s slasher is, natuurlijk. 2*

Na de horrorchallenge nog even een turkey challenge meepikken. Ik heb hier nog een dozijn slashers staan met een gemiddelde van onder de 5,0 waarvan deze er eentje is. Het valt al bij al nog mee, maar eigenlijk duurt de film voor het simpele verhaaltje toch wat lang. 1 leuke kill, de rest vrij ongeïnspireerd en niet goed in beeld gebracht. En ja dan die politieagent die dan zonder boe of ba de coach neerknalde dat was wel heel onlogisch. En wat kon die moordenaar nog goed lopen ondanks die val door het raam van enkele meters hoog. Teveel filler die eigenlijk niets bijdroegen aan het verhaal of de karakters zoals die leraar op zijn piano. Nu goed ik heb al veel slechter gezien.
Collins omschrijft het eigenlijk perfect er zit geen verbinding tussen de scènes het hangt aan mekaar als los zand en zo kun je ook geen band opbouwen met de karakters.