• 12.495 nieuwsartikelen
  • 167.226 films
  • 10.823 series
  • 31.103 seizoenen
  • 625.299 acteurs
  • 195.459 gebruikers
  • 9.138.146 stemmen
Avatar
 
banner banner

The Grapes of Wrath (1940)

Drama | 129 minuten
3,81 446 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 129 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: John Ford

Met onder meer: Henry Fonda, Jane Darwell en John Carradine

IMDb beoordeling: 8,1 (101.840)

Gesproken taal: Engels

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot The Grapes of Wrath

"The Joads step right out of the pages of the novel that has shocked millions!"

Het Oklahoma van de jaren dertig is een stoffig gebied, waar vandaan vele onteigende boeren richting Californië migreren. Na een verblijf in de gevangenis keert Tom Joad terug naar zijn huis, waar hij erachter komt dat zijn familie uit hun boerderij gezet is. Hij ontmoet hen op de boerderij van zijn oom en sluit zich bij hen aan als ze richting California reizen, op zoek naar een nieuw leven.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van arno74

arno74

  • 8700 berichten
  • 3342 stemmen

Fijne, boeiende film met fijne, innemende personages. De setting, de Grote Depressie, maakt het allemaal wel neergeestig, ondanks de relatieve happy end. Het is geen standaardfilm waar het goede van het kwade wint, daarvoor wordt het vermoed ik te realistisch getoond. Wel jammer dat daardoor interessante personages relatief snel het veld moeten ruimen. Een goede en fraaie film over de Grote Depressie, maar waar je Drama met hoofdletters schrijft. Geen feelgood. 4*.


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9439 berichten
  • 5139 stemmen

The grapes of wrath is een prachtige verfilming van het gelijknamige boek van John Steinbeck. We spreken over de periode net na de grote beurscrash in 1929. Op zoek naar een betere toekomst gaan grote hordes families op zoek naar werk naar in dit geval Californië. Mensen worden gelokt met flyers met beloftes die nooit voor iedereen voldaan kunnen worden. Maar iedereen denkt een job te kunnen hebben en zijn toekomst en die voor het gezin te kunnen veiligstellen.

Verpaupering en armoede worden knap weergegeven in de film en ondanks de zware neerslachtige thematiek is de film op één of andere manier nog steeds vervuld met luchtigheid. De hoop op geluk en welvaart is groot bij velen en is in schril contrast met de reëele werkelijkheid. De vaak optimistische noot daarentegen valt niet steeds te rijmen met de gebeurtenissen. Ok, van armoede hoef je niet perse ongelukkig te zijn, maar de dood van de pater en mater familias is toch een ingrijpende gebeurtenis waarmee te weinig emotioneel werd omgesprongen.

The grapes of wrath is een sfeervolle film met mooie landschappen. Henry Fonda is erg charismatisch en ook de andere acteurs/actrices als Carradine en Darwell doen het erg goed. De film duwt je met de neus op de werkelijkheid. De American dream is ver weg al biedt de filosofie wel steeds een uitweg. Misschien moet ik me toch ook eens aan het boek wagen.


avatar van clubsport

clubsport

  • 3388 berichten
  • 6699 stemmen

Sterk drama over een familie en hun gevecht om te overleven .

De oudste zoon ( fonda ) keert terug , net ontslagen uit de bajes komt hij erachter dat het land van zijn familie is afgepakt door de bank .

Ze besluiten te vertrekken naar californië waar ze werk hopen te vinden een een beter bestaan maar dat valt bitter tegen .

Henry Fonda en Jane Darwell spelen sterk in dit sterke verhaal dat ten tijde van de grote depressie speelt .


avatar van FlyingGustman81

FlyingGustman81

  • 117 berichten
  • 710 stemmen

Familiedrama en bijna soort roadmovie in één. Bijzonder. Laten zien hoe hard het leven kan zijn tijdens de grote depressie in Amerika. Vond het een bijzonder mooie film.


avatar van Ste*

Ste*

  • 1981 berichten
  • 1305 stemmen

Aardig om te volgen. Het begint wat taai, het komt pas echt een beetje op gang als ze hun reis beginnen, maar vanaf dan heeft het ook een prima tempo en wordt het nooit meer echt saai. Een beetje fragmentarisch misschien, maar het zorgt wel voor een aardige pacing. Het schetst een interessant beeld van dat tijdperk en die omstandigheden. Tegen het einde komt de boodschap over ‘de gewone man’ en sociale hervormingen ook wel duidelijk naar voren, zeker met die mooie eindspeech van Fonda. Vraag me af hoe dat (zeker nu) gezien wordt in de VS, waar ze doodsbang zijn voor socialisme.

Weinig mis mee, maar echt een aangrijpend meesterwerk of episch vond ik het nu ook weer niet. Daarvoor heeft alles toch net een iets te kleinschalige feel, en raakt het je nooit echt ‘on a gut level’ omdat het allemaal wat jolig blijft.

3,5*


avatar van Lovelyboy

Lovelyboy

  • 3363 berichten
  • 2471 stemmen

Een film die ik ooit wel eens zou moeten zien aangezien het boek van Steinbeck één van mijn favorieten is. En hoewel de film net niet helemaal het niveau van het boek aantikt, en zeker nog een uur had kunnen duren met wat er nog meer in het boek gebeurt, slaat deze oude prent in als een bom.

Zonder al te veel in te gaan op het droevige verhaal van de Joadses, blijkt dat het individu in de jaren '30 al ondergeschikt is aan industrialisatie. Dit mede of samen met de grote crisis. Dat de omgeving Oklahoma door zijn jarenlange droogte bekend stond als de 'dustbowl' helpt niet mee, dat de mensen in die tijd enorm volhardend blijkt vooral uit de scene met Muley die na zijn uitzettingsbevel gefrustreerd in de zanderige grond grijpt en uit dat familie gestorven is op deze grond, ze er alles voor gedaan hebben en dat de grond hun toebehoort.

De reis naar het beloofde land, alle positieve vooruitzichten ten spijt, blijkt een hele toer gebaseerd op wanhoop, en de realiteit akelig en wreed. De ellende die men treft is mensonterend, tussen alle hardheid zijn er kleine momentjes van goedheid te ontdekken. Droevige en hard blijft echter de strijd voor werk en een beter perspectief. Iets waar de film toch op een gegeven moment een keuze maakt en voor een iets beter einde met een positieve boodschap kiest. Een wending die niet in het boek voorkomt, daar sleept de ellende zich nog langer voort en worden de omstandigheden alleen maar slechter.

De zwart wit stijl is ronduit prachtig en er zijn een aantal prachtige shots. Komisch is de setting waar Tom en de predikant in het begin rond lopen, zondermeer een decor in een studio. Daarnaast zijn er een aantal prachtige shots van de omgeving. Daarnaast wordt er prima geacteerd door het grootste deel van de cast. Wat mij omtrent deze film en zijn stijl het meest aanspreekt en overtuigd is een soort tijdloosheid. De film is weliswaar oud, maar zoals er vaak in oudere films veel dialogen zijn die ronduit wollig zijn, over geacteerd en een omhaal van woorden, is The Grapes of Wrath ronduit direct.

The Grapes of Wrath is dan voor mij ook een tijdloos, stijlvol, boeiend en zelfs emotionerend geheel rond de schrijnende armoede. Wat een prachtige film.


avatar van Brix

Brix

  • 19419 berichten
  • 4822 stemmen

Vandaag te zien op TV > ARTE > 20:15 uur


avatar van Flavio

Flavio

  • 4637 berichten
  • 4924 stemmen

Ik wil voor de deadline van de Top 1000 graag nog een aantal films zien waarvan ik vermoed dat ze wel eens een plaatsje zouden kunnen bemachtigen in mijn toplijst, en deze stond ergens in de bovenste regionen van mijn watchlist. Ik verwachtte hier dus veel van: het boek vond ik indrukwekkend, Ford is niet mijn favoriete regisseur maar heeft toch een behoorlijk oeuvre op zijn naam, de film wordt hier als een van de weinige klassiekers alom hoog gewaardeerd, staat ook in zo'n beetje elke respectabele canon van beste films- what could go wrong?

Op zich niet zoveel, want slecht is The Grapes of Wrath allerminst, maar het legt het op alle vlakken toch ruim af tegen Steinbeck's boek en dat bleef me de hele film toch dwarszitten. Het begint goed, er wordt ruim de tijd genomen de omstandigheden te verklaren waardoor de grote volksverhuizing plaatsvond. Ook is Fonda best fijn in de hoofdrol. Eenmaal op weg wordt het wat minder, er wordt veel weggelaten. Verschillende personages zijn gereduceerd tot nietszeggende bijrollen- had Noah beter helemaal weggelaten als zijn verdwijning door zijn eigen familileleden niet eens wordt opgemerkt. Rose of Sharon en Connie hebben één scène samen, Al heeft nauwelijks iets te doen, alles draait om Tom en Ma. Maar goed, je kunt nou eenmaal niet een boek van dik 600 pagina's in twee uur film stoppen zonder concessies te doen dus daar kan ik begrip voor opbrengen. Wel opvallend, het boek is een grimmig verhaal over landarbeiders, en het werk wordt uitgebreid beschreven. In de film wordt vooral over werk gesproken maar je ziet niemand ook daadwerkelijk op het land de handen uit de mouwen steken.

Het einde is voor mij het grootste pijnpunt. Kennelijk zijn boekenlezers makkelijker op te zadelen met een open dan wel pessimistisch einde, want dat is wel het meest in het oog springende verschil met de film. Het is best voor te stellen dat, ook gezien het productiejaar, men de bioscoopgangers met een hoopvolle boodschap naar huis wilde sturen, maar dat is erg zonde want het oorspronkelijke einde was juist zo krachtig.

Als film prima, als boekverfilming degelijk. Geen topnotering van mij dus.


avatar van cinemanukerke

cinemanukerke

  • 1329 berichten
  • 818 stemmen

Schitterende film. Maar toch zijn er users die het niet zien. Nochtans is dit een film vol rijke visuele beelden die het thema van onderdrukking en armoede accentueren. Ik probeer het met een scene by scene analyse. Het eerste deel is sterk, zelfs meesterlijk. De economische depressie zit meteen vervat in woord en beeld. De film opent met een pancarte van de credits met als achtergrond een schaduw van een dorre boom. Dan het beeld van een desolate, troosteloze en eindeloze weg waarin Fonda komt aangewandeld. De verwijzing dat vrachtwagens geen lifters mogen meenemen is reeds een inleiding in de hoge werkloosheid dat heerst waarin de minderbedeelden gestigmatiseerd worden. Een dialoogscene russen Fonda en de chauffeur waarin blijkt dat Fonda een tweede kans op geluk zoekt (had dit een paar jaar later uitgekomen dan zou men spreken van een noir waarin doem en fatalisme door maatschappelijke factoren duidelijk het plot stuurt). Dan de ontmoeting van Fonda en Carradine voorafgegaan door een kort maar krachtig beeld van dat troosteloze landschap waarin we nu al wat gewoon aan het worden zijn. Een lange dialoog scene in 'two shot' (er zijn er wel meer waardoor het ritme van de film enigszins vertraagd en zeer theatraal aandoet) en dan volgt een eerste geniale scene dat begint bij de wandeling van Ford en Carradine (het verdorde landschap dat een surrealistisch aanblik heeft, alsof de achtergrond een schilderij is, wat wazig, mistig met een onheilspellende hemel, stoffige weg, verlaten weg) en ze komen aan bij het huis Joad. Een storm heeft zich aangekondigd dus het vervolg voorspelt weinig goeds. Het huis van Joad is verlaten en doods. Vooral de belichting in het huis springt eruit. Bijna volledig donker, enkel de kaars als bron van licht waar de fotografie zich aan vast houdt, een kleine middencirkel is belicht, de randen erom heen pikzwart dat met de ontmoeting van de zwerver in het huis wordt doorgetrokken. Opnieuw een dag scene (een flashback in feite) waarin de eerste dramatiek tot uiting komt. De bank komt de mensen uit hun huis zetten met bulldozers als een soort tanks op oorlogspad, met bestuurders die zelf landbouwer waren maar nu – de macht van het geld – de kant van de banken kiezen en het besef dat dit niet gestopt kan worden (zoals de bestuurder zegt : je kan me doodschieten maar dan komt er morgen iemand nieuw aan). Als slotbeeld de drie schaduwen op de grond, symbool dat de boeren verdreven worden van hun grond (de schaduwen als een grafzerk). Volgende scene is de aankomst van de politie (wantrouwen tegenover de overheid, een institutie is steeds aanwezig) tijdens de nacht waarin Fonda vooralsnog niet handelt, niet rebelleert tegen onrechtvaardigheid en machtsmisbruik.

Dit zijn al 23 minuten waarin woord en beeld harmonieus in elkaar vloeien dankzij de magnifieke fotografie van Greg Toland (die nadien direct door Welles werd opgemerkt en Citizen Kane aanbood) en het gevoel voor drama van Ford (moeder als gezinshoofd, eenheid gezin vs onrechtvaardige maatschappij, elk personage heeft een motivatie). Eens de familie in California aankomt (gefilmd als het beloofde land) draait de film meer richting melodrama waarin het gevecht van Fonda tegen de onderdrukking van armen centraal staat (bewustwording, actie en natuurlijk noodlot) en verliest de film een beetje die cinematografische kracht van het eerste deel. Er is nu meer classicisme in het visuele. Toch weer een meesterlijke scene van de nachtelijke bijeenkomst aan de rivier waar het protest groeit, een soort vakbond die wordt opgejaagd door de instanties (dictatuur zeg maar). Het inhoudelijke is belangrijker door met 2 grote monologen (door de moeder en door Fonda) te eindigen waarin gezin en solidariteit centraal staan. The grapes of wrath is vakmanschap drama als protest tegen de macht van overheid en financiële instanties. Daarin ontdekken we - toch atypisch voor Ford - met een vleugje auteurschap waardoor de film een persoonlijk karakter krijgt.


avatar van starbright boy

starbright boy (moderator films)

  • 21705 berichten
  • 4634 stemmen

Ford op zijn best. Met een film die alleen maar in deze periode kon. Na de tweede wereldoorlog en in het begin van de koude zou dit al snel een te rode film zijn geweest. Steinbeck was in de VS toen ook wat omstreden. Maar in 1940 was de crisis nog vers en de nazi's de (aankomende) vijand. In 1939 was het boek uitgekomen. En hoewel de crisis over het hoogtepunt was, was het toen nog niet helemaal voorbij. Het boek sloeg in als een bom. En de baas van Fox, Darryl Zanuck, was uit op hedendaags realisme om zich te onderscheiden van de concurrentie en zag er een film in. Hij was ook wel een beetje bang, Want was het boek niet te links? En hoe kreeg je dat binnen de lijntjes zonder de angel uit het verhaal te halen. De politiek conservatieve John Ford mocht de film maken. Die had al bewezen goed overweg te kunnen met sympathie voor de gewone man. Ik vond dat de film opmerkelijk veel van zijn kern heeft behouden.

Ik vind dit van alle Fords zie ik zag de mooiste. Maar dat komt vooral door het fraaie camerawerk van een filmvernieuwer, Greg Toland. Zijn kracht is de aandacht voor de omgeving. Dat zit in deze film meer dan in alle Hollywoodfilms die ik eerder zag uit deze tijd of ervoor. De film vertelt vele verhalen op de achtergrond en in de (overigens authentieke) locaties waarin is gefilmd. Ford pakt hier precies de juiste toon in het slot. Het is ontroerend zonder te sentimenteel te worden.


avatar van MOVIEMAZZTER

MOVIEMAZZTER

  • 507 berichten
  • 505 stemmen

Veel geprezen film, 7 Oscar nominaties en 2 gewonnen. Had er nog nooit van gehoord maar speur af en toe naar deze oude klassiekers uit de hoogtijdagen van het klassieke Hollywood. Deze film mag er zeker zijn en eens met de vorige scribent dat deze film een aantal jaren later niet meer gemaakt had kunnen worden. Kwestie van precies op tijd dus. Lange, meeslepende film die het harde leven van gewone mensen in de jaren 30 van de vorige eeuw goed in beeld brengt. Dat laatste bedoel ik ook letterlijk.