The Grapes of Wrath (1940)

Fijne, boeiende film met fijne, innemende personages. De setting, de Grote Depressie, maakt het allemaal wel neergeestig, ondanks de relatieve happy end. Het is geen standaardfilm waar het goede van het kwade wint, daarvoor wordt het vermoed ik te realistisch getoond. Wel jammer dat daardoor interessante personages relatief snel het veld moeten ruimen. Een goede en fraaie film over de Grote Depressie, maar waar je Drama met hoofdletters schrijft. Geen feelgood. 4*.

The grapes of wrath is een prachtige verfilming van het gelijknamige boek van John Steinbeck. We spreken over de periode net na de grote beurscrash in 1929. Op zoek naar een betere toekomst gaan grote hordes families op zoek naar werk naar in dit geval Californië. Mensen worden gelokt met flyers met beloftes die nooit voor iedereen voldaan kunnen worden. Maar iedereen denkt een job te kunnen hebben en zijn toekomst en die voor het gezin te kunnen veiligstellen.

Verpaupering en armoede worden knap weergegeven in de film en ondanks de zware neerslachtige thematiek is de film op één of andere manier nog steeds vervuld met luchtigheid. De hoop op geluk en welvaart is groot bij velen en is in schril contrast met de reëele werkelijkheid. De vaak optimistische noot daarentegen valt niet steeds te rijmen met de gebeurtenissen. Ok, van armoede hoef je niet perse ongelukkig te zijn, maar de dood van de pater en mater familias is toch een ingrijpende gebeurtenis waarmee te weinig emotioneel werd omgesprongen.

The grapes of wrath is een sfeervolle film met mooie landschappen. Henry Fonda is erg charismatisch en ook de andere acteurs/actrices als Carradine en Darwell doen het erg goed. De film duwt je met de neus op de werkelijkheid. De American dream is ver weg al biedt de filosofie wel steeds een uitweg. Misschien moet ik me toch ook eens aan het boek wagen.

Sterk drama over een familie en hun gevecht om te overleven .

De oudste zoon ( fonda ) keert terug , net ontslagen uit de bajes komt hij erachter dat het land van zijn familie is afgepakt door de bank .

Ze besluiten te vertrekken naar californië waar ze werk hopen te vinden een een beter bestaan maar dat valt bitter tegen .

Henry Fonda en Jane Darwell spelen sterk in dit sterke verhaal dat ten tijde van de grote depressie speelt .

Familiedrama en bijna soort roadmovie in één. Bijzonder. Laten zien hoe hard het leven kan zijn tijdens de grote depressie in Amerika. Vond het een bijzonder mooie film.

Aardig om te volgen. Het begint wat taai, het komt pas echt een beetje op gang als ze hun reis beginnen, maar vanaf dan heeft het ook een prima tempo en wordt het nooit meer echt saai. Een beetje fragmentarisch misschien, maar het zorgt wel voor een aardige pacing. Het schetst een interessant beeld van dat tijdperk en die omstandigheden. Tegen het einde komt de boodschap over ‘de gewone man’ en sociale hervormingen ook wel duidelijk naar voren, zeker met die mooie eindspeech van Fonda. Vraag me af hoe dat (zeker nu) gezien wordt in de VS, waar ze doodsbang zijn voor socialisme.

Weinig mis mee, maar echt een aangrijpend meesterwerk of episch vond ik het nu ook weer niet. Daarvoor heeft alles toch net een iets te kleinschalige feel, en raakt het je nooit echt ‘on a gut level’ omdat het allemaal wat jolig blijft.

3,5*

Een film die ik ooit wel eens zou moeten zien aangezien het boek van Steinbeck één van mijn favorieten is. En hoewel de film net niet helemaal het niveau van het boek aantikt, en zeker nog een uur had kunnen duren met wat er nog meer in het boek gebeurt, slaat deze oude prent in als een bom.

Zonder al te veel in te gaan op het droevige verhaal van de Joadses, blijkt dat het individu in de jaren '30 al ondergeschikt is aan industrialisatie. Dit mede of samen met de grote crisis. Dat de omgeving Oklahoma door zijn jarenlange droogte bekend stond als de 'dustbowl' helpt niet mee, dat de mensen in die tijd enorm volhardend blijkt vooral uit de scene met Muley die na zijn uitzettingsbevel gefrustreerd in de zanderige grond grijpt en uit dat familie gestorven is op deze grond, ze er alles voor gedaan hebben en dat de grond hun toebehoort.

De reis naar het beloofde land, alle positieve vooruitzichten ten spijt, blijkt een hele toer gebaseerd op wanhoop, en de realiteit akelig en wreed. De ellende die men treft is mensonterend, tussen alle hardheid zijn er kleine momentjes van goedheid te ontdekken. Droevige en hard blijft echter de strijd voor werk en een beter perspectief. Iets waar de film toch op een gegeven moment een keuze maakt en voor een iets beter einde met een positieve boodschap kiest. Een wending die niet in het boek voorkomt, daar sleept de ellende zich nog langer voort en worden de omstandigheden alleen maar slechter.

De zwart wit stijl is ronduit prachtig en er zijn een aantal prachtige shots. Komisch is de setting waar Tom en de predikant in het begin rond lopen, zondermeer een decor in een studio. Daarnaast zijn er een aantal prachtige shots van de omgeving. Daarnaast wordt er prima geacteerd door het grootste deel van de cast. Wat mij omtrent deze film en zijn stijl het meest aanspreekt en overtuigd is een soort tijdloosheid. De film is weliswaar oud, maar zoals er vaak in oudere films veel dialogen zijn die ronduit wollig zijn, over geacteerd en een omhaal van woorden, is The Grapes of Wrath ronduit direct.

The Grapes of Wrath is dan voor mij ook een tijdloos, stijlvol, boeiend en zelfs emotionerend geheel rond de schrijnende armoede. Wat een prachtige film.

Vandaag te zien op TV > ARTE > 20:15 uur