From Dusk till Dawn (1996)

Vermoedelijk heb ik deze ooit al gezien want het zei me allemaal wel iets, het was hoe dan ook dan al heel lang geleden. Gisteren op CAZ gezien. Eerste deel is redelijk tot vrij goed met een aantal grappige dialogen alsof het van de hand van Tarantino zelf kwam. Eenmaal aangekomen in de Titty Twister komt zowel het hoogtepunt als het dieptepunt van de film. De sensuele en beroemde dans van Salma Hayek zal vele mannen hun mond doen openvallen. Helaas geen naakt of misschien is dat ook wel de sterkte van de dans. Hoe dan ook wat er daarna allemaal gebeurd is compleet van de pot gerukt en niet eens boeiend. Ik kan begrijpen dat sommige mensen dit soort absurde gevechten erg vermakelijk vinden maar mij ging het al snel vervelen. Er zaten wel een aantal leuke dingen tussen zoals dat pistool van Sex Machine
Ik heb de film uitgekeken maar wat een slecht laatste halfuur zeg. Meer dan 2.5* verdiend deze uiteindelijk dan ook niet.

een geweldige film.de eerste keer toen ik hem zag dacht een mooie actie/misdaad film.maar ja toen kwam er een tweede gedeelte wat ik niet had verwacht.daardoor vind ik de film juist nog leuker.ik weet het je moet er van houden.ik hou er van .bij de meeste rodriguez films is dat zo.en zoals ik al zei je moet er van houden.

Een bizarre film, en (voor zover mij bekend) uniek in zijn soort: misdaad verhaal slaat om in vampierhorror. De film voelt als twee delen en ergens heeft dat wel iets: Bij elke horrorfilm weet je vanaf het begin dat je vroeg of laat horror te zien krijgt. Vanaf het begin, ook als er nog niets aan de hand is, voel je de spanning.

Bij From Dusk Till Dawn echter niet. De horror komt hier volledig onverwacht. Is dat erg of juist heel realistisch? Want zeg nu zelf: mocht je ooit in een horrorsituatie belanden, dan voel je dat waarschijnlijk niet aankomen. Het komt als donderslag bij heldere hemel, en voor je het weet zit je er middenin. Dat is precies wat de makers hier hebben neergezet. Een gedurfde prestatie.

Eenzijdig regisseur zou later blijken.

“Now, this is my kind of place.”

Lekkere horror/pulpfilm, die duidelijk het stempel van Tarantino en Rodriguez draagt. De dialogen, het acteerwerk, het bloederige en doldwaze tweede gedeelte etc. Tarantino en Rodriguez hebben er weer een smakelijke cocktail van gemaakt.

De eerste keer dat ik From Dusk till Dawn keek was in mijn tienerjaren, en toen kon ik achteraf alleen maar aan Salma Hayek en haar dansscene denken. Nu nog steeds uiteraard, maar de film heeft wel wat meer te bieden. Het eerste gedeelte is vooral sfeervol en een introductie van de kleurrijke personages, en in het tweede gedeelte gaan alle remmen los. Daar moet je fan van zijn, maar ik kan altijd wel genieten van de vreemde hersenspinsels van Tarantino en Rodriquez.

Grappig.

Typisch iets voor Rodriguez om zoiets te produceren. Weer lekker B-achtig en ongeloofwaardig gemaakt. Hoe dommer het verhaal hoe beter Rodriguez het op het scherm tovert. De effecten zien er soms geweldig slecht en lomp uit, maar dat hoort hier ook wel een beetje.

Begint wat traag, maar eenmaal in de club breekt de hel (letterlijk) los. Alles is over the top en grappig gemaakt. Tarantino en Clooney zijn ook lollig in hun rol maar ook Lewis is vooral leuk in haar karakter. Leuke cameo ook van Tom Savini (Sex Machine).

Grappige film die nergens verveelt, maar ook nergens een meesterwerk is. Maar ja, dat kan je wel verwachtten als je het verhaal ziet. En dat is volgens mij ook iets wat Rodriguez dan ook maar al te goed wist.

En dan zegt men dat Tarentino niet kan acteren, mistte zijn personage echt aan het einde van de film!!

Een halve punt erbij na deze film weer eens gezien te hebben.

De film blijkt bij herziening beter dan ik me herinnerde. Waarschijnlijk omdat mijn waardering voor cult en grindhouse de laatste jaren flink is gestegen.
Tarantino toont zich ook in deze film weer een meester in het bedenken van memorabele scenes: de opening in het tankstation, de slangendans van Hayek. Prachtige scenes.
En de bizarre twist halverwege maakt de film toch uniek in zijn soort. Zowel als gangster-roadmovie en als horror-komedie erg geslaagd.

4*

leuke realistische film

Inderdaad Stratmans, zeer realistische film... Ik zat afgelopen weekend nog met een aantal weerwolven een pilsje te drinken.

En zo gaan we rustig door met het afwerken van de top 1000 lijst van dit jaar, ook al staan de meeste films er volgens mij bijna elk jaar wel in: ik moet wel mee kunnen praten over de films anders vind ik het niet meer leuk. En zo gezegd, zo gedaan werk ik de lijst langzamerhand af met titels die mij wel aan staan.. Ik heb dus nog wel eventjes te gaan haha!

‘From Dusk till Dawn’ was erg vermakelijk, en je kon echt wel voelen dat Tarantino hier niet alleen een grote rol had onder het acteren. De film voelt heel gladjes aan, weet met alles binnen te komen zowel het verhaallijn en de bijzaken.

De acteerkunsten waren prima, van zowel Tarantino als Clooney deden het beiden prima. Ik blijf altijd een zwak houden voor Salma, nu nog steeds en zeker in de tijd van deze film blijf ik het een prachtvrouw vinden. Haar rol was dan wel niet adembenemend groot, indrukwekkend of interessant: haar zien is nooit verkeerd. De effecten waren leuk, de vampieren vond ik er alleen minder uit zien. Ik ben geen fan van vampier monsters, ik zie ze gewoon liever als mens maar dan transformerend alleen qua tanden. Al is dat meer een persoonlijke kwestie denk ik!

4.0*

Wat was ik ooit na aanschaf van deze film teleurgesteld 29 jaar geleden. Destijds onder de indruk van Pulp Fiction en Reservoir Dogs verwachtte ik hier toch erg veel van, iets dat eerst gedeeltelijk in gelost werd en daarna volledig de mist in ging door de omslag. Waardeloze film in mijn beleving....maar dat was toen...

23 jaar later ga ik met veel plezier voor deze film zitten en de eerste minuten kenmerken zich alweer met een heerlijk smerige en typerende beeld qua dialogen waar de bijna altijd aanwezige Michael Parks, als het films van Rodriquez en Tarantino betreft, zijn wijsheden mag uitspuwen. Geniaal verhaal heeft ie samen met John Hawkes. Daarna ontaard de film in een grimmig en redelijk misdaadverhaal met aardige sfeer, dreiging en veel expliciet geweld. Naast het broeierige zuiden valt tevens de band tussen de broers op.

De film slaat natuurlijk in de bar helemaal om, iets waar de film met mijn hedendaagse wijsheid wel baat bij had. Van een aardige misdaad slaat hij om naar een soort horror-slasher waar de lol en smerigheid afdruipt, aangevuld met een paar geweldige karakters als Tom Savini en Mike Williamson, fouter kan eigenlijk allemaal niet, ook met de andere karakters van Danny Treijo en de drie rollen die Cheech Marin vertolkt. Voeg daar nog aan toe de uiterst wulpse Haye, prima muziek, veel humor en je hebt een heerlijk product zeker de laatste drie kwartier.

From dusk till dawn is verre van een topproduct maar wel bijzonder vermakelijk geweldsorgie!

Wat een heerlijke film is dit toch, al zeker 10 keer gezien denk ik. Begint redelijk serieus met een fantastische openingsscène maar het wordt in het tweede deel heerlijke camp. Toegegeven daar moet je van houden maar het werkt enorm bij deze film.

De leukste rol naast O Brother die Clooney ooit gespeeld heeft en zelfs Tarantino is te hachelen als psychopaat. Daarnaast nog heerlijke bijrollen van culthelden als Fred Williamson, Savini, Trejo, Saxion, Parks en zelfs een driedubbele rol van Cheech.

De toffe soundtrack maakt het plaatje compleet. Heerlijk!

Richie, would you do me a favor and eat my pussy for me... please?

Een tijd geleden heb ik eens een lijstje gemaakt van films die ik gezien heb maar waar nog geen review bij heb geschreven. Aangezien ik al zo'n kleine 10 jaar recensies hier op MovieMeter schrijf bij elke geziene film, gaat het dus om titels die ik al lang niet meer heb gezien. Vreemd genoeg had ik voor het tweede deel van de From Dusk till Dawn saga al wel een review maar was de rest nog een onbeschreven blad. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te gaan doen en zodoende nog eens aan één van mijn eerste kennismakingen met Tarantino begonnen.

De ontstaansgeschiedenis van de film is wel een beetje vreemd te noemen. Oorspronkelijk schreef Tarantino het scenario als wederdienst voor Robert Kurtzman - met diens verhaal als leidraaid - aangezien die de regisseur had geholpen bij de bekende scène met het oor uit Reservoir Dogs zodat die Kurtzman het verhaal kon verfilmen. Kurtzman besloot het echter niet om te doen waarna Tarantino de film zelf ging regisseren maar dat ging dan ook weer niet door, de regisseur was in zijn jonge jaren al even wispelturig als nu, en na veel vijven en zessen (met zelfs Tony Scott eventjes in de running als regisseur) kwam het bij Robert Rodriguez terecht. Een uitstekende keuze, want Rodriguez maakt hier gewoon een erg fijne film van. Het moet volgens mij sowieso heerlijk zijn geweest om ten tijde van de release in een cinemazaal te kunnen zitten op het moment van die twist, maar fijn ook dat dit zo'n 25 jaar later nog altijd op alle gebied als een huis overeind blijft staan. Het eerste deel met Seth en Richie die overal vernieling zaaien waar ze komen is Tarantino op zijn best (met onder andere die typische trademarks met Big Kahuna en de gekende trunkshot) maar ook in het tweede deel, waar dan weer meer de stempel van Rodriguez gedrukt lijkt te worden, is er nog genoeg te beleven.

Maar dat komt voor een stuk ook wel omdat je hier echt gewoon een uitstekende cast hebt. Tarantino zelf doet het beter dan in mijn herinnering maar het is toch vooral George Clooney en Harvey Keitel die hier de show stelen. De ene als gangster, de andere als predikant die zijn geloof verloren is en die dynamiek werkt perfect. Juliette Lewis is ook uitstekend als het ietwat sullige meisje dat langzaam ontdooit maar de meeste fun zit toch in het tweede deel van de film. Fred Williamson is heerlijk cool als Frost (hoewel hij in de film zo nooit wordt genoemd) maar ook Tom Savini en Cheech Marin mogen er zijn. Fijn ook om zo'n Danny Trejo hier nog eens in te ontdekken, was alweer vergeten dat die hierin de bartender speelde, maar de meest memorabele bijrol zal toch voor Salma Hayek als Santanico Pandemonium weggelegd zijn. Die naam alleen al spreekt boekdelen (een knipoog naar Satánico Pandemonium uit 1975) maar het optreden van Hayek.. Het zal op menig netvlies gebrand staan.

Een film die als genre horror/misdaad heeft staan en ik denk dat er geen andere film bestaat die je zo perfect kunt opdelen in die twee genres. Een kruisbestuiving Tarantino/Rodriguez zoals die er later nog zouden volgen maar dit is toch de beste. De twee sequels zijn wel wat minder maar zijn in mijn herinnering nu toch ook weer niet zo slecht. Mag niet vergeten om Full Tilt Boogie - de making of van de film die ook op MovieMeter is beland - ook nog eens te zien, volgens mij moet het daar een gezellige bedoening zijn geweest.

4.5*