8 Mile (2002)

Ik ben wel fan van Eminem, zeker de periode 2000-2002 met prachtige platen en oa deze film. Een semi-biopic, maar het gaat gelukkig niet over Eminem zelf maar eerder de sfeer en het beeld van de rapper en zijn wereldje. Dat geeft eigenlijk best een sterk resultaat, tegenover andere muzikale biopics die vooral mikken op feiten maar de juiste sfeer niet kunnen weergeven. Ik betwijfel of Eminem ooit een grote acteur zou geworden zijn, maar deze rol is wel op zijn lijf geschreven.

Het verhaal begint misschien nogal clichématig, maar toch zit ik er meteen in. Niet alleen de muzikale urban pop maar ook de armoede wordt goed gebracht. Wat clichés lijken te zijn, zijn best wel waarheden. Het is zowat leven van dag tot dag en een kleine droom van bvb een demo met muziek te kunnen opnemen is één van de weinig lichtpuntjes die een mens verder trekt.

Ik had best een hoge score toen ik de eerste keer deze film zag (toen ook al 4.5*) en ik vroeg me toch tijdens de film af of dat niet wat hoog was en een half puntje mocht zakken. Vanaf het moment dat Rabbit muziek gaat schrijven wordt de film omhoog getilt en vooral het laatste half uur zit zo goed dat ik bij mijn oordeel blijf. De liefde voor de muziek speelt denkelijk ook wel mee, waardoor ik films als deze of bvb Dangerous Minds (voor zover je beide films kan vergelijken) best wel kan smaken. Het verhaal gaat z'n gewone gangetje, maar ik vond de weergave en de omkleding enorm goed gedaan.

Gewoon een heel degelijke film.

Het verhaal boeit niet al te erg, het is niet heel bijzonder. Dat is de beste omschrijving van het verhaal.

Waar de film wel pakt zijn de acteurs en actrices. Wijlen Brittany Murphy vind ik echt heel sterk. Ze heeft een bepaald mooi charima, wist sinds kort pas dat ze overleed, en onder verdachte omstandigheden nog wel. Helaas, ze had een grote toekomst kunnen hebben.
Eminem is goed, niet meer dan dat. De anderen spelen ook allemaal leuk mee.

Wat ik graag had gezien was dat er meer muziek in de film zat. Hierdoor zou de film meer 'schwung' hebben gekregen. 8 Mile kreeg een Oscar voor beste nummer, maar dit nummer genaamd: Loose Yourself was pas bij de aftiteling te horen. Wat een gemiste kans!

Fijne film, niet meer en minder dan dat.

Prima film, ook los van de Eminem hype, goed geacteerd en een fijne, realistische inkijk in het wereldje genaamd Hiphip/freestylerap.
Het naargeestige Detroit anno jaren 90 wordt mooi in beeld gebracht en met het verhaal is ook niets mis.
Murphy en Eminem doen het gewoon goed in deze film, met name de 'detroit stamping' scene;s zijn erg goed uitgevoerd.
Je hoeft ook geen rap fan te zijn om deze film te kunnen waarderen.

goede film, met daarin sterk acteerwerk van alle acteurs de sfeer in Detroit word goed in beeld gebracht, een leuke en goede soundtrack zorg er voor dat dit een onderhoudende film is.

Gewoon een prima voldoende. Je hoeft geen Eminem fan te zijn of perse van muziek of rap te houden om dit werk te bekijken. Heb me er goed mee vermaakt en kan me goed voorstellen dat veel details autobiografisch en realistisch in beeld gebracht zijn. Over de acteerprestaties van de rapper in kwestie valt ook weinig op aan te merken. Hoe kan het ook anders als je lekker jezelf mag spelen. Alhoewel, misschien is dat nog wel een greintje moeilijker dan je verplaatsen in een ander.

Niet verkeerd.

Eminem doet het goed, maar speelt dan ook een erg vertrouwde rol. Verder is het vooral de stad die de aandacht opeist, al is het maar omdat de verloedering toen al erg goed te zien was (en ook z'n eigen scene krijgt). 11 jaar later zou de stad een faillissement aanvragen.

Qua plot en verloop is het bekend terrein. Ugly duckling verhaaltje, wat trailer trash gebral, het groepje rappers dat liever droomt dan effectief dingen verwezenlijkt. Wat grimmig drama met een dochtertje als teken van onschuld en de weg naar de "top" die bezaaid is met valkuilen. Erg veel verrassingen zijn er in deze film niet te vinden.

Rest van de cast is wisselend. Mackie en Byrd vond ik best oké, Basinger viel sterk tegen. Visueel vooral erg grauw en grijs. Komt met door de setting uiteraard, maar ook klassiek voor dit type drama. Soundtrack is oké, maar als niet-hip-hop kenner kende ik toch iets teveel nummers, waardoor er misschien iets te makkelijk naar zekerheden gegrepen is.

Gewoon een solide drama, met wat scherpe kantjes maar ook een paar kleine lichtpuntjes.

3.0*

Ik heb niks met rap, Eminem is de enige van wie ik wel wat nummers kan waarderen. Maar naar de film was ik wel benieuwd, want ik kan soms wel genieten van die subgroep en cultuur die mijlenver van me afstaan.
Op zich is het best prima uit te kijken, alleen het leidt tot zo weinig. Uiteindelijk wint hij de battle dan wel, en dat is best een leuke eindscene, maar ik had persoonlijk meer verwacht.

Wat vechtpartijen en struggles hier en daar, en op het einde is hij nauwelijks verder. Had ook verwacht dat Lose Yourself meer onderdeel zou zijn van de film zelf. Zag al voor me dat hij het nummer ging opnemen in de studio, maar niets van dat. Ook het zijplotje met zijn moeder en haar abuse boyfriend liep uiteindelijk wat met een laffe sisser af. Ze wint wat geld met de bingo (zelf dacht ik dat ze de prostitutie was ingegaan overigens, maar blijkbaar werd het zo spannend niet), en that's that. Mja.

Verrassend genoeg vond ik Enimem echt heel goed te pruimen. Vind het zelfs jammer en opvallend dat hij niet in meer films gespeeld heeft, want hij doet het zeker niet onverdienstelijk als acteur. Wellicht dat hij het alleen goed doet in zijn eigen rap-habitat, maar desondanks vind ik hem toch filmgeniek en prettig om naar te kijken.

Heel kleine 3,5*, omdat het soms net wat verder durft te gaan in bepaalde dingen.

Ik heb deze toentertijd best meerdere malen gezien en genoot hier nog best aardig van. De film is een gedeeltelijke biopic van Eminem die toen deze film uitkwam zo ongeveer op de piek van zijn carrière was.
Door dat eerste komt het misschien wel dat hij het niet verkeerd doet in zijn rol. Hij komt best natuurlijk over. Verder vind ik dat de film wel erg op de dramatiek gericht is, maar het komt niet alle keren even goed over.
Nog een best aardige film en nog een best degelijk werk voor een "ster die besluit te acteren".

Rond mijn 7e tot 12e was ik echt helemaal gek en fan van Eminem. Echt alles was bij mij Eminem, vlaggen, posters, t-shirts en zelfs sokken. Later meer de rock, grunge en metal kant op gegaan en luister ik nu totaal geen hiphop meer maar af en toe nog wel is wat nummers van Eminem en vind ik het nog steeds behoorlijk goed vergeleken met de muziek wat er nu allemaal gedraaid word.

Ook dit filmpje heb ik die tijd behoorlijk vaak gekeken en vandaag na jaren weer is een x opnieuw opgezet en ook nu nog weer van begin tot eind erg genoten. Best een aardige cast en een leuke kleine rol van Michael Shannon Daarnaast natuurlijk ook de helaas overledene Brittany Murphy en de iets mindere Kim Basinger. Ook moet ik zeggen dat Eminem zelf (als geen acteur) het helemaal niet slecht deed, ik was best verbaas van z'n acteerwerk in de film.

Al met al na jaren nog steeds een goede film.

3,5*

Ik had deze film gezien op televisie in 2006 bij veronica 8 mile 2002 Eminem,Brittany Murphy,Kim Basinger,Mekhi Phifer,Taryn Manning,en Anthony Mackie

8 Mile

Gister zat ik nog bij het concert van Iron Maiden, die hun nieuwe aan het promoten waren. Ik ben iemand die een erg brede smaak van muziek heb, van Rock tot Death Metal maar ook zeker pop, rock, Hip-Hop, Reggae etc. zitten tussen mijn Spotify lijst. Qua Hip-Hop (onder velen als rap beschouwd) is het bij mij schaars, de enige die ik luister uit deze genre is Eminem.. Wat een toeval! Ik wou al zo donders graag en zo lang 8 Mile kijken dat ik bijna een gat in de lucht sprong van blijdschap toen ik zag dat hij eindelijk aan Netflix toegevoegd was! Toppie!

Iedereen kent ze denk ik wel.. De typische Amerikaanse Hip-Hop battle's ergens in een loods in Amerika waar de 'beginnende' rappers hun start maken om elkaar helemaal de kloten in te rappen. Vaak beginnen ze zo groot te worden. Maar, die teksten kunnen natuurlijk ook soms een beetje te verkeerd uit vallen zoals, bij al die grote namen die toch neer geschoten zijn en dan met ogen gericht op de grote Tupac. Waar Eminem overigens ook nog een speciaal liedje voor gemaakt heeft: 'Eminem - Like Toy Soldiers'

Deze film vond ik toch wel erg leuk. B-Rabit (Eminem) is beginnende rapper en een arm jochie die in de trailer-park woont. Hij speelt mee aan een Rap-Battle waar hij stil valt en als mietje gezien word. Hij probeert groot te worden maar zijn thuis situatie speelt een grote rol waardoor hij in de moeilijk heden komt. Op het eind slaagt hij er toch in en word de nieuwe kampioen...

Leuk maar, erg gewaagd van Eminem om te gaan spelen in een film, die hij overigens gewoon perfect heeft geacteerd en ik had er weinig op aan te merken. Tuurlijk is het geen acteur maar, hij deed het prima. Concept was leuk en over het algemeen erg genoten van 8 Mile.

Weetje dat: Eminem weigert in een film mee te spelen als hij niet in Detroit word geschoten? Hij heeft laatst ook een film geweigerd (Vraag mij niet meer welke) en die is geweigerd want Detroit stond niet in het lijstje. Dat is standaard zo want elke rapper vertegenwoordigd zijn / haar eigen stad. Zo is dus ook het album 'Shady XV (2014)' ontstaan. Een rap CD bedacht door Eminem waar allerlei rappers mee doen uit verschillende Amerikaanse steden om zo een thuis rap-battle te evenaren. Bekijk deze video's dan kom je er wat meer achter: 'Eminem, Royce da 5'9", Big Sean, Danny Brown, Dej Loaf, Trick Trick - Detroit Vs. Everybody ' en 'Vevo Presents: Shady CXVPHER'

4.0*

Heerlijke nostalgietrip.

Het was al weer jaren geleden dat ik 8 Mile voor het laatst zag, maar de scènes zijn zo sterk en herkenbaar dat het wel vorige week lijkt. Best pijnlijk overigens dat de film al bijna 15 jaar geleden verscheen, ik word oud...

Maar 2002 dus, het jaar waarin Eminem de hele wereld aan zijn voeten had en opeens met 'Lose Yourself' op de proppen kwam: nog steeds een van de beste hiphopnummers aller tijden en de perfecte soundtrack voor de film van Eminem. Want laten we er geen doekjes om winden; 8 Mile is van begin tot eind één grote egoboost. De soundtrack van zijn carrière.

Hij mag zich dan Jimmy en B-Rabbit noemen en zogenaamd een karakter spelen, maar het gaat natuurlijk gewoon over zijn eigen leven. De sterk neergezette sfeer van het grauwe Detroit, het verhaal van de white boy die het wil maken in een zwarte wereld, de gelijkenissen met zijn echte white trash-moeder en zijn moeder in de film; The Eminem Show was ook een goede titel geweest, maar zo heette zijn album al.

Het is dan ook geen verrassing dat de sterk acterende Eminem zich hier als een vis in het water voelt. Het ziet er allemaal zo simpel uit, maar wat hij doet is ontzettend knap: met al zijn rapskills een beginnende rapper spelen die die skills nog niet helemaal onder de knie heeft. Jaren later zou hij dat trucje overigens nog eens herhalen in het nummer 'Bad Guy', waarin hij expres de accenten zo legt dat hij overtuigend overkomt als een rapper die zijn draai nog moet vinden.

Het verhaal eromheen is verder wat cliché, maar dat stoort niet. Dat de gang in een auto zit en spontaan een discussie begint over wie beter is, 2 Pac of de Beastie Boys; ach... Het verhaal dendert op hoog tempo voort en verveelt ondanks het gebrek aan diepgang niet. En laten we wel zijn: het zijn natuurlijk steeds aanloopjes naar de momenten waarop B-Rabbit de mic grijpt.

Want die momenten zijn niet minder dan episch, met uiteraard De Eindbattle als geniale hoogtepunt. Maar ook kleinere momentjes zoals die battle met Xzibit komen erg spontaan en energiek over. Je waant jezelf automatisch in het publiek dat eromheen staat en elke rake diss beleef je met een dikke grijns op je gezicht.

Kim Basinger en de heerlijke Brittany Murphy dragen ondertussen ook hun steentje bij aan een film die weliswaar een nostalgietrip is, maar toch ook veel meer is dan een guilty pleasure. 8 Mile is niet minder dan iconisch voor wie in deze tijd opgroeide en de verpletterende indruk meemaakte van een Eminem in zijn hoogtijdagen (ook al is het tegenwoordig nog steeds een beest van een rapper).

Lose yourself, indeed.

Als je van Rap houdt , is dit zowat de beste film die ik me ken inbeelden.
Het prachtige rauwe Detroit als thuisbasis en het feit dat het zich afspeelt in één van de gouden jaren van de Hip-Hop scene (1995) met regelmatig geweldige muziek of instrumentals die doorheen de film in de achtergrond te horen zijn van oa : Mobb Deep, O.C. , Wu-Tang Clan, Onyx , South Centrlal Cartel , Showbizz & AG , Biggie Smalls , Tupac etc. Maken het plaatje helemaal compleet.

Is dat zo? Ik ging er altijd stilletjes van uit dat het releasejaar (2002) ook het tijdperk is waarin het zich afspeelt. Ook omdat het nogal autobiografisch is en hijzelf pas rond de millenniumwisseling opkwam.

In het begin van de film komt het zelfs op het scherm terwijl ie voor de spiegel zit te "shadowrappen" in het toilet van die club The Shelter : Detroit 1995 en als je wat van Rap kent en goed naar de muziek luistert doorheen de muziek dan weet je zeker dat deze film zich in één van de jaren van the golden era of Rap afspeelt.

Je hebt gelijk, was me nooit opgevallen.

Als groot fan van Eminem zijn muziek heb ik 8 Mile bewust laten liggen maar de metascore op IMDb overtuigde me dan toch vanochtend.

De film is me niet tegengevallen, al had ik een langere periode in Eminem zijn ontwikkeling verwacht (en op gehoopt).

Het feit dat Eminem zichzelf speelt zegt genoeg over de geloofwaardigheid van het verhaal, wat direct zorgt voor een groot pluspunt. Mooi om te zien hoe hij vanuit niks het toch zover heeft weten te schoppen, en terecht natuurlijk. Eminem zijn familie hun deel in de film is sterk en Lily zorgt voor een droevige noot, ook de relatie met zijn werkgever zorgt voor mooie scènes. Zijn vrienden, concurrenten en anderen in de rapwereld vond ik dan weer stuk voor stuk vervangbaar.

Opvallend genoeg is de bijdrage van Eminem's muziek minimaal, gelukkig keek ik hier dan ook niet voor. Ik heb niks met rap battles maar hier kon ik er wel van genieten, vooral op het einde natuurlijk.

Hij speelt zichzelf niet, al zijn er natuurlijk duidelijke overeenkomsten tussen Rabbit en Eminem. Maar het is zeker niet zo dat dit daadwerkelijke episodes uit zijn eigen carrière zijn.

Jezus wat een fout van mezelf, dacht echt dat hij gewoon zichzelf speelde en alle namen zoals Rabbit gewoon bijnamen waren. Bedankt voor de opheldering.

Je komt een tikkeltje gefrustreerd over, Teejey. Niet nodig, ik reageer met goede bedoelingen op jouw letterlijke woorden.

Zwolle84 Huh? Je interpreteert me echt compleet verkeerd hoor. Het was niet sarcastisch of iets dergelijks en mijn dankwoord was oprecht. Ik verklaar mezelf voor debiel dat ik 110 minuten blijkbaar niet naar Eminem heb gekeken waar ik dacht van wel.

Oh, hahaha. Ik dacht oprecht dat je nu de bijdehante etterbak liep uit te hangen. Excuus!

Zwolle84 Ik heb het in me wanneer ik de ander zelf een wijsneus vind, maar dat was hier inderdaad niet het geval haha. Excuses aanvaard .

Deze film ‘vroeger’ al eens gezien, maar klaarblijkelijk is er toch zeer weinig bijgebleven. Ik dacht bijvoorbeeld dat er veel meer scenes in die bar waren met battles. Dit blijkt slechts twee keer te zijn.

Op zich een prima film met leuke rollen. Zeker als je van deze muziek houdt heeft het leuke bijrollen. Het is echter niet zo mijn stijl. Ik heb in mijn tienerjaren wel veel naar Eminem geluisterd en kan er zo nu en dan nog wel van genieten, maar voor de rest heb ik altijd zeer weinig met rappen gehad. Het is ook duidelijk dat Eminem geen acteur is, sommige scenes lijkt hij toch niet helemaal op zijn plek te zitten als acteur. Het doet voor mij niets af een de film zelf en heb er alsnog goed van genoten.

Het verhaal zit prima in elkaar met hier en daar wat cliches, met name het begin. Nergens wordt het echt verrassend. Het einde vond ik prima op deze manier. Meestal hou ik van een eind dat mij al wordt voorgekauwd hoe het in de toekomst met de personages gaat, maar in dit geval kon ik dit eind prima hebben. Niet te gesloten, maar ook niet te open. Het is gewoon lekker in het midden gelaten.

Al met al nog steeds een prima film. Ondanks dat ik hem al eens heb gezien, kon het mij ook deze keer de volle 110 minuten boeien. 4*.

Met het gegeven op zich is niets mis, maar de uitwerking is soms wel erg matig. Eminem is dan ook vooral een uitstekende rapper, het acteren vond ik niet echt overtuigend. Alles kabbelt maar een beetje voort en sommige scenes zijn echt te debiel voor woorden. Ik kon er maar niet goed in komen en ook het idee dat je meeleeft met het hoofdpersonage is nauwelijks tot niet aanwezig. En dat is toch wel iets wat je zoekt in een drama film als deze. Jammer, want het had wel wat kunnen worden.

“I'm gonna turn around with a great smile, and walk my white ass back across 8 Mile.”

Dit blijft een verrassend sterke film. 8 Mile is het zoveelste verhaal over een jongen uit de achterbuurt die iets van zijn leven wil maken (door muziek), maar de film voert dat erg sterk uit. Een rauwe sfeer, degelijk verhaal en sterke Eminem zorgen voor een indrukwekkende film. Met als hoogtepunt natuurlijk de rap battles op het laatst. Schitterend gedaan. Murphy is ook goed en de rest van de cast is adequaat. Prima filmdebuut van Eminem.

Na lang uitstellen toch maar een keer bekeken. Leuke film met mijn favoriete rapper Eminem in de hoofdrol. De film heeft een leuk en een sterk verhaal. De cast is goed en zelfs Eminem doet het erg goed in deze film. Er zit een toffe sfeer in de film. Soundtrack is om van te genieten.

één woord: EMINEM

Tsja, als die-hard Eminem fan is dit natuurlijk een geweldige film maar ook als je niet per se van zijn muziek houdt is het een mooie film van een aspirerend rapper met een mooi thema van je dromen volgen etc.

Ik ben hier duidelijk met de verkeerde verwachtingen in gestapt. Ik dacht echt dat dit over het leven van Eminem ging gaan (hoewel het dat in zekere mate ook is), maar ik mistte zijn lekkere songs hier zodanig hard dat ik me eraan ging storen.

Toch heb ik me niet meteen verveeld. Het is op zich een inspirerend verhaal. De film gaat nergens echt slepen maar uiteindelijk is rap niet zo mijn ding tenzij de echt goede nummers van Eminem erin hadden gezeten uiteraard. Heel de film lang dacht ik waar blijft Lose Yourself nu toch, ik wist dat het erin zat. Helemaal op het ultieme einde komt het dan eindelijk, maar hij zingt het niet eens zelf. Ja dat was wel een vieze teleurstelling. De "shit" die de rappers constant lopen te rappen is echt laag en echt goed wordt het niet, tenzij bij het einde daar is Eminem best in vorm. Maar ik blijf er wel bij dat het rappen in deze film niets meer is dan anderen neerhalen met muziek. Op het einde pakt Eminem het gelukkig net iets anders aan, want ik begon dat neerbuigend gerap wat beu te geraken.

Al bij al heb ik me zeker niet verveeld en kijkt het vlot weg, maar ik had hier meer van verwacht.

Lose Yourself is eerder het muzikale dieptepunt van de film.

Ik vind het vooral verkeerdelijk gebruikt. Geweldig nummer maar in deze context ging ik me er zelfs aan storen.

Als een middelbare scholier uit een gezin waar men louter klassiek luisterde was Eminem mijn eerste kennismaking met hiphop. Ik moet toegeven dat de attractie vooral in de videoclips zat, die ik erg grappig vond. Met name "My Name Is" sloeg nogal aan. Nog steeds niet echt een hiphop fan, al kan ik enkele albums van de The Wu-Tang Clan, Big L, Big Punisher en The Notorious B.I.G. wel degelijk waarderen. En die albums van Eminem die in die dagen populair waren, The Slim Shady LP en The Marshall Matters LP zijn ook nog steeds aardig om te luisteren.

In ieder geval werd me op een gegeven moment wel duidelijk dat er meer achter het vuilgebekte typetje Slim Shady zat, die alles wat destijds in de wereld speelde belachelijk maakte en is me de reputatie van de stad Detroit ook duidelijk geworden. Zelf één nacht in een motel in Detroit overnacht nadat ik op de luchthaven was gestrand, en dat is natuurlijk ongekende luxe vergeleken met de woonwagens in de film, maar toch vond ik het gedeelte van de stad dat ik onderweg naar dat motel zag ook maar grauw.

Grauw en rauw, dat is wat deze film ook is. De omgeving is troosteloos, net als de situatie van de hoofdpersoon. Met verve gespeeld door Eminem, al speelt hij zichzelf speelt. Want ondanks dat deze film slechts losjes op zijn leven is gebaseerd, is dat wel duidelijk. Maar goed, waar iemand het vandaan haalt is uiteindelijk niet belangrijk. Ook over de andere acteurs niets te klagen, iedereen kwam volstrekt naturel over.

Door die natuurlijkheid van het acteerwerk, maar ook door het grauwe decor van de stad komt de film over als een oprecht sfeerdocument van de hiphopscene in een troosteloze stad. Camerawerk is registrerend en verre van artistiek. Normaal zou ik over het laatste klagen, maar gezien de algehele sfeer was artisticiteit in de beelden waarschijnlijk ongepast geweest. In ieder geval is het drama voldoende om de aandacht erbij te houden. 3*.