...E tu Vivrai nel Terrore! L'Aldilà (1981)

Ook deze na acht jaar eens herzien en blijft vrij sterk. The Beyond is een grote stap voorwaarts ten opzichte van City of the Living Dead. Deze film heeft vooral flink meer vaart, meer kills en meer zombies.

Fulci brengt weer een hoop sfeer mee met een mooi hotel als locatie en hoewel de muziek niet zo iconisch is als in City of Zombi 2 maakt Frizzi er ook hier iets aangenaams van. De mysterieuze Emily zorgt voor onderhuidse spanning, net als de vele aanwijzingen die hinten naar een lugubere finale.

Maar waar ik nog het meeste van heb genoten waren de special effects, al krijg ik soms wel een 'show-off'-gevoel wanneer de camera veel te lang en te dicht ingezoomd op een wond staat. Desalniettemin ziet het er vaak erg goed uit, al is het soms overduidelijk nep. Creatief is het vaak wel. De spinnenscene is daar een voorbeeld van; geslaagd, maar met amateuristische foutjes. Ook leuk om te zien hoe Fulci's trademark weer voorbij te zien komen; maar liefst drie ogen die tot pulp worden geholpen.

Op het einde gaat het nog een keer goed los met veel gore en een briljant eindshot van de hel. Morgen voor het eerst het slotdeel, House by the Cemetery eens bekijken.

"And you will face the sea of darkness, and all therein that may be explored."

Mijn derde Fulci alweer. Een stap in de goede richting, dit deel heeft al veel betere cinematografie en editing. De intro in zwart-wit was erg filmisch.

Het acteerwerk was wel in orde, maar niet zo bijzonder. Grappig Italianen in New Orleans .

Meer zombie's en meer kills dan de vorige film, maar er zaten dan ook een paar matige tussen. Een paar erg aardige effecten en gave make-up maar ook wat mindere; de spinnen .

De titel doet vermoeden dat het een Lovecraftiaanse film is en op zich bevat de film wel veel elementen uit de verhalen van Lovecraft. De poort naar een andere wereld bijvoorbeeld. Het boek van Eibon, dat ik de film voorkomt, komt uit de werken van Clark Ashton Smith (onderdeel van de Cthulhu Mythos).

Weer een sfeervolle soundtrack van Fabio Frizzi. Het nummer Seven Doors Hotel van Europe is een hommage aan deze film en is nog steeds erg populair in Japan.

Weer een erg mooie poster en ik vond het einde best gaaf.

Gisterenavond voor de zoveelste keer THE BEYOND gekeken. Maar voor de eerste keer op Blu-ray.

Wat een verademing in vergelijk met de DVD. Een must voor elke Fulci fan. Over de film zelf kan ik kort zijn: Dit is Fulci's meesterwerk !!

Dat Fulci een ogen fetisj heeft lijkt me met The Beyond helemaal duidelijk. Werd in Zombi 2 eenmalig het trucje uitgevoerd, hier komt de fascinatie meerdere keren naar voren.

Niet dat ik dat erg vind. Ik hou wel van een portie Gore op zijn tijd. Een aantal geweldige slacht partijen komt langs maar voor een coherent verhaal moet je niet bij Fulci zijn. Soms levert het mooie sfeer plaatjes op maar soms hangt The beyond ook als los zand aan elkaar en wordt het wat warrig allemaal. Wel gaaf einde dat alles weer mooi bij elkaar trekt en een mooi mistroostig slot door je strot douwt.

Na twee van die prullen als The New York Ripper en City of the Living Dead mag het wel weer eens: een aardige Fulci. Geweldig vind ik het allemaal nog niet (Zombi 2 is op momenten erg leuk maar zeker geen meesterwerk). Ik vind Fulci maar overschat en een matig regisseur. Neemt niet weg dat The Beyond bij tijd en wijle zeker vermakelijk is.

3*en

Drie keer heb ik hem nu gezien en morgen ben ik het verhaal waarschijnlijk al weer volledig kwijt. Deze hele film is qua verhaal dan ook nogal van de pot gerukt. Wat een puinhoop maakt Fulci er van. De typische Fulci sfeer maakt dan wel weer dat ik hem een 3 geef. Maar persoonlijk vindt ik Zombie2 en City of the living dead veel beter.

Geweldige viespeukerij van Fulci die bijna alle registers opentrekt. Pracht van een opening in sepia, die meteen duidelijk maakt hoe de rest gaat verlopen. Dikke doei voor wat betreft een verhaaltje, dit is een surrealistische nachtmerrie in grungy sferen. Dat is al bah en zo, maar zodra de jongens van de FX zich ermee gaan bemoeien, is er helemaal geen houden meer aan. Erg smerig met diverse sappen die uit allerlei openingen stromen, ogen zijn sowieso niet veilig bij Fulci en alsof het bovennatuurlijke nog niet genoeg is, komen er ook nog van die verrotte zombies aan te pas. Klassiekertje inderdaad. Ook nog eens met een sterk slot.

Fulci leeft zich helemaal uit.

Wat een heerlijk begin kent deze film toch. Enorm sfeervol in sepia geschoten. De make-up crew mag zich daar al goed uitleven op wat smerige effecten. Dan maken we een tijdsprong naar 1981 waar ons een verhaaltje wordt verteld over de zeven poorten. Het verhaaltje dient echter meer als kapstok en is ondergeschikt aan andere elementen. De hele opbouw naar de climax toe is heel erg leuk, met genoeg smerige scenes, leuke effecten en, hoewel wat veroudert, erg gave make-up effecten en in vergelijking met Zombi 2 en City of the Living Dead zit er behoorlijk veel vaart in.

De climax in het ziekenhuis waar Fulci de hel loslaat op de kijker is dan weer een beetje minder, om vervolgens ontzettend sterk terug te komen met het fantastische einde. Verder is het allemaal enorm sfeervol allemaal. De helft van die sfeer is toch wel te danken aan Fabio Frizzi's muziek. Acteerwerk is degelijk tot pover, dat staat echter nergens in de weg van de fun die The Beyond biedt.

Blijft een erg fijn filmpje binnen Fulci's oeuvre.

Pracht van een film van de Italiaanse horrorregisseur Lucio Fulci. Direct aan het begin zit al één van de mooiste scenes compleet in sepia geschoten maar zeker niet minder doeltreffend. Sommige elementen van die scene doen denken aan een andere film van Fulci namelijk: Don't torture a duckling. Non Si Sevizia un Paperino (1972) Het verhaal is verder niet zo bijzonder en is lichtjes gebaseerd op enkele elementen uit verhalen van H.P. Lovecraft. Centraal staat een mysterieuze toegangspoort tot een duistere en onheilspellende onderwereld, het domein van de levende doden, de Hel. De kelder van het hotel bevat zo'n doorgang en dankzij hardhandige loodgieterswerk zal deze geopend worden.De film vertoont wel wat inconsistenties in de tijdlijn en locaties maar deze ongerijmdheden werken juist atmosfeer-verhogend en versterken bij de kijker het gevoel een angstaanjagende nachtmerrie binnengezogen te worden. Een en ander betekent dan wel weer dat de kijker verwachtingen ten opzichte kwaliteit van verhaalstructuur en dialogen overboord moet zetten om vervolgens onbevangen Fulci's inferno te absorberen. Er hangt een mooie bovennatuurlijke, occulte sfeer en is rijk aan het Fulci's bekende, harde en compromisloze geweld. De special effects zijn, alhoewel grotendeels uitstekend van kwaliteit, hier en daar helaas wel wat te overduidelijk nep. De oogbol fetisj van regisseur is natuurlijk ook in deze film weer van de partij. Een prachtige middels droomlogica gecreëerde bovennatuurlijke sfeer, met absurde situaties en hard, bizar geweld maken van deze film een waar genot om naar te kijken. Saillant detail: uit de eerste versie van 1981 was het één en ander aan vrij extreme scènes weggeknipt, waardoor het verhaal nogal wat warriger werd. In 1998 spoorde Quentin Tarantino de originele print van de film op en besloot de film opnieuw uit te brengen in zijn oorspronkelijke staat met de destijds weggeknipte scènes.

Dit is pas de derde (na "Lo Squartatore di New York (1982)" en "Zombi 2 (1979)") Horror film welke ik gezien heb van de Italiaanse regisseur Lucio Fulci en deze film werd me getipt door mede filmliefhebber Kondoro0614. Hoewel het verhaal aan de matige kant is, bevat de film wel sfeer (o.a. in combinatie met muziek) en voorval veel goor (gedetailleerd in beeld gebracht), waardoor deze film zich wel nog lekker wegkijkt (duurt gelukkig met circa 85 minuten ook niet lang). Ik ben gisternacht begonnen aan deze film, maar nadat ik na circa 45 minuten erbij in slaap ben gevallen (lag overigens niet aan de film), heb ik hem vandaag verder bekeken.

Zoals gezegd stelt het verhaal (draait om het hotel "De Zeven Poorten", en volgens het boek van "Eibon" is dit hotel één van de zeven poorten naar de hel) wat zich afspeelt in Louisiana in 1981 weinig voor en wist het me ook nauwelijks te boeien, laat staan dat ik het ergens spannend vond en ook zitten er geen schrikmomenten in. Wel zit het verhaal sfeervol in elkaar en bevat het ook veel goor, welke gedetailleerd in beeld werd gebracht en waarbij vooral de nadruk ligt op de ogen van mensen. Zo wordt er bij iemand door vogelspinnen een oog (wordt ook een keer vanuit dat oog in beeld gebracht, dus dan zie een vogelspin van onderen) eruit getrokken (overigens ook de tong afgebeten) en wordt iemand zijn hoofd door een lange spijker geramd, waardoor het oog eruit wordt geduwd. Ondanks dat het goor allemaal wat nep uitzag (film stamt dan ook uit de beginjaren 80, waarbij er natuurlijk nog geen zeer goede speciale effecten waren), werd het wel allemaal gedetailleerd (ook met het nodige bloed) in beeld gebracht.

Dat gedetailleerd in beeld brengen geldt zeker ook voor de scene waarbij de blindengeleidehond (een herdershond) Dicky, de keel open bijt van de blinde Emily (gespeeld door de mooie Cinzia Monreale) en daarna ook nog eens een oor van haar afbijt. Verder mochten nog de scenes met de rokende loodgieter Joe (gespeeld door Giovanni De Nava), wordt ingeschakeld vanwege waterlekkage in de kelder het hotel, er wezen (hij verliest overigens ook een oog en hij kwam op een gegeven moment ook fraai uit het donkere water van een verstopt bad) en ook de opening (waarbij er een sepia, donkere bruin-grijze kleur, kleurenfilter is gebruikt) van het verhaal in Louisiana 1927, waarbij de zekere goddeloze heksenmeester Schweick (gespeeld door Antoine Saint-John) wordt opgepakt in zijn hotelkamer (hij verblijft in kamer nummer 36) en daarna wordt meegenomen in de kelder van het hotel, waarna hij geslagen wordt met kettingen, vastgespijkerd wordt via zijn armen aan de wand, één of ander bijtend goedje (een loog of een zuur) in zijn gezicht krijgt gegooid en daarna nog eens ongebluste kalk.

Ook de scene in het ziekenhuis (waarbij de patiënten een soort van zombies zijn geworden) naarmate het einde van het verhaal nadert was wel aardig, met als hoogtepunt het door het hoofd schieten van het roodharige meisje Jill (gespeeld door Maria Pia Marsala) met twee vlechten, welke fraai in beeld werd gebracht. Ze is overigens in dit verhaal de dochter van loodgieter Joe, wiens vrouw in het ziekenhuis (waar Joe ter autopsie ligt) een bijtend goedje over haar heen krijgt en daarbij oplost en dan achter Jill aangaat, die dan blind en bezeten wordt.

Het einde van het verhaal waarbij de twee hoofdrolspelers, te weten Liza Merril (gespeeld door de mooie Catriona MacColl) die de eigenares is van het hotel en dokter John McCabe (gespeeld door David Warbeck), uiteindelijk belanden in de hel en blind worden zoals Emily, was wel aardig en daarbij wordt ook nog eens gezegd:

"Aanschouw de Zee der Duisternis en al wat daarmee samengaat"

Daarna is de film ook gelijk afgelopen. De cast bestaat uit allemaal onbekende acteurs en actrices die niet echt goed konden acteren en verder het benoemen ook niet waard zijn (worden ook al hierboven benoemd door mij), maar de actrices konden wel goed gillen/schreeuwen en bovendien waren de al eerder genoemde actrices Catriona MacColl en Cinzia Monreale mooi om naar te kijken.

Al met al vond ik dit een matige Horror film qua verhaal, maar qua Horror was het wel gewoon goed en dan doel ik natuurlijk op het goor, welke fraai in beeld werd gebracht.

Mijn tweede Fulci na de klassieker Zombi 2, die ik in 2013 zonder bericht af heb gedaan met een zesje. Die moet wellicht toch even herkeken worden, want ik kan niet uitsluiten dat dat met te weinig aandacht in een nacht is geweest na een avond borrelen. En ik vond deze Fulci zeker het kijken waard. Het acteerwerk wisselt tussen slecht en toereikend, maar de sfeer die Fulci in het verhaal weet te stoppen en de manier waarop hij visueel zijn verhaal vertelt en scènes construeert, vond ik best goed. De man heeft zeker geen gebrek aan verbeeldingskracht en horrorschwung, en de special effects en soundtrack zijn ook in orde. Met name de effecten. Pretty good!

Minpunt: hoelang duurt het voor een dokter om door te hebben dat in de borst schieten niet helpt, en door het hoofd schieten wel? Het antwoord is, om met Julia Roberts te spreken: indefinitely.

Redelijke film waarin een vrouw een oud hotel erft dat een poort naar de hel blijkt te bevatten. Het verhaal zelf stelt niet veel voor. Hier en daar wel sfeervol. Maar het is vooral de hoeveelheid aan gore die de film maakt (met goeie make-up effecten). De lang gerekte scene met de spinnen is daar een prima voorbeeld van (ook goed gemonteerd).

Deze film kijk je niet vanwege het diepzinnige of logische verhaal.

Deze film kijk je meer om de surrealistische sfeer en de bloederige en sadistische gore. Goed uitvergroot en zeer gedetailleerd komen hier de meest vunzige plaatjes voorbij. We kijken naar lijken die worden overgoten met een bijtende vloeistof, naar oogbollen die worden doorboord en legio scènes waarin andere gezichtsorganen het zwaar te verduren hebben. Van die dingen. En dan niet subtiel of suggestief weergegeven. Nee, de camera registreert het kliederfeest tot in detail en schuwt daarbij de close up niet. Geweld en agressie worden in deze film intens beleefd. Bruutheid is een feest en dat zullen we weten ook. De camera zoomt in en uit en wringt zich in allerlei bochten om maar niets van het gore fest te missen. En dat gebeurt bepaald niet vluchtig. Nee, de minutieuze weergave van alle weerzinwekkende activiteiten die plaatsvinden, duurt echt minutenlang. Het was walgelijk.

Nee hoor, het was heerlijk.

Het grote manco aan de film is het verhaal. Het verhaal is ondergeschikt aan de visuele pracht. Het verhaal kent weinig logica en leest als een zweterige nachtmerrie. Het verhaal springt van de hak op de tak. Gebeurtenissen vinden niet per sé in een bepaald logisch perspectief plaats, maar voltrekken zich vanwege de prachtige plaatjes die het oplevert, zo lijkt het.

De personages doen er ook niet echt toe. Ze zijn volledig inwisselbaar. De personages zijn niet meer dan een middel om weer eens een lekkere horrorscène tevoorschijn te toveren.

De plaats van handeling is een oud hotel dat gebouwd is op één der zeven poorten naar de hel. Waarom de film dan vergeven moet zijn van waggelende zombies en niet van sinister en flitsend demongebroed is mij dan ook een raadsel. Teleurstelling daar.

En zo zijn personages en zombies de zwakke broeders in een verder voortreffelijk voortrazend visueel avontuur dat uit losse nachtmerrieachtige fragmenten bestaat met daartussen een springerige dunne lijn, zijnde het verhaal, dat daarmee ook als zwakke broeder mag worden bestempeld..

Helemaal mee eens. Ik heb deze film voor het eerst en het laatst gezien ergens eind jaren 80 begin jaren 90. Ik had deze toen gehuurd. Uiteraard is deze film net als heel veel andere films in de loop der jaren in mijn collectie terecht gekomen en heb hem gisteravond laat in de herziening gehad. Het betreft de uncut versie van 87 minuten en heb er van genoten. Nog een herziening in de toekomst zal ik zeker niet uitsluiten. Van mij ook een 4.0

Eén vd fantastische werken vd heer Fulci, 1 van m'n favo regisseur allertijden. Deze ergens begin 2000 aangeschaft via zalige online shop (vol alle soorten horror, exploitation, nacht vd wansmaak stuff) samen met oa 'The New York Ripper, Zombi 2, Cannibal

Holocaust, The House on the Edge of the Park, Ilsa She Wolf of the SS,...' pure nostalgie ? Deze heeft ook weer heerlijk donker en surrealistisch sfeertje, lekkere goor. Hakt er ook direct lekker op in. Fulci heerste in de jaren '70 en '80.

Liefdevolle horror.

Maar ook een wat knullige horror, die duidelijk door iemand gemaakt is met veel liefde voor het genre. Alleen zijn een aantal zaken die zich in de film schuilhouden net iets te ridicuul voor woorden. Zo kent de film een aantal onbedoeld komische momenten.

1 van de mindere punten aan de film is wel duidelijk het acteerwerk. Deze is simpelweg vreselijk, net als de karakterontwikkeling. Je hebt wel een idee wie er in de spotlight staan maar voor de rest kon iedereen me eigenlijk gestolen woorden. Mede door het slechte acteerwerk.

Ook zijn de sound effects soms wel heel sterk aangezet. Het maakt de scenes soms een beetje komisch. Een beetje gekke geluiden bij bijvoorbeeld spinnen of bloedspuiten. Het voelt wat ouderwets aan, maar zorgt uiteindelijk wel voor een beetje charme.

Fulci weet in ieder geval wel wat hij aanmoet met de special effects. De gore effecten zijn wel met verve gedaan en gaan soms heerlijk over the top. Compleet onverwacht ook, en de opening hakt er in ieder geval behoorlijk stevig in.

Richting het einde krijgen we een beetje een wat actievoller stukje, maar deze voegt uiteindelijk niet veel toe, behalve dat het er vooral leuk uitziet. Het is vooral een filmpje die laat zien dat het wat met effecten en ontwerpen overstag kan. Meer eigenlijk niet.

Wel een vermakelijk filmpje dus, die niet al te lang duurt en vooral erg charmant is. Jammer van het slechte acteerwerk en een beetje klunzige sound effects tussendoor. Maar voor de rest heel aardig.

Goede horror met prima kills. Kijkt lekker weg.

Wordt in Oktober uitgebracht op 4k door Grindhouse met een nieuwe score van Frizzi.

Weet niet of ik zo enthousiast ben over dat laatste, maar ik ga ervan uit dat je kunt switchen.

In de herziening. Ooit in een grijs verleden nog gehuurd op VHS uitgegeven door het onvolprezen Video For Pleasure. Een kennis van mij heeft een kleine uitgeverij gespecialiseerd in releases of cassettebandjes, voornamelijk black metal, maar ook de soundtrack van deze film. Heb ik zowaar nog aangeschaft (en ik heb niet eens een cassettespeler meer).

Toch wel één van de toppers van Fulci ondanks enkele plotgaten. Maar geweldige FX, dit is echt het klassieke gore FX werk. Ik denk dat daar ook meer aandacht aan besteed is dan aan de rest. Effectief ja, ik zie soms ook wel hoe het gedaan is, maar dat meisje en haar moeder in het mortuarium en die vogelspinnen. Die mogen van mij echt in het grote boek van de memorabele horrorscenes.