
Quella Villa Accanto al Cimitero (1981)
Alternatieve titels: The House by the Cemetery | Het Huis bij het Kerkhof | Zombie Hell House
Italië
Horror
87 minuten
geregisseerd door Lucio Fulci
met Catriona MacColl, Paolo Malco en Ania Pieroni
Een man koopt samen met zijn vrouw en kind een 19-eeuws huis. Wat het gezin niet weet is dat er in de kelder al iemand woont. Het is dr. Freudstein die al meer dan 100 jaar daar woont maar om zo lang te kunnen blijven leven heeft hij steeds nieuwe lichaamsdelen nodig. De zoon van het gezin weet dat dr. Freudstein bestaat maar niemand gelooft hem.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=QN0bx4Czxa8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,2 / 12683)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)koop op iTunes voor € 4,99koop bij Google Play voor € 4,99De spanningsboog is bij momenten wat ver zoek. Vele opvulmomenten waar niets gebeurd. Uiteraard wel enkele super horror-scènes en enkele lekkere brutale kills. Zeker het einde met Dr. Freudstein himself is echt watertanden voor elke horror-liefhebber. Acteerwerk is nul, maar dat is te verwachten in zo een film.
Ook leuk dat hetzelfde huis gebruikt wordt als in de film La Casa 3. Brrrrr wat een spookhuis, kan iemand mij misschien iets meer info over het huis bezorgen?
en het is allemaal, tja ach......het moet wel wat zijn geweest destijds, maar nu...
ehhhh moeilijk moeilijk moeilijk, als je zin heb in een film ala jaren zeventig sfeertje
met een beetje verhaal, een beetje griezel, een beetje gegil, een beetje monster
dan is dit een aanrader
3 x 1979
Lucio Fulci liet voor House by The Cemetery z'n bekende cast opdraven. Catriona MacColl was al te zien in E Tu Vivrai nel Terrore - L'Aldilà (1981) en Paolo Malco speelde later in Fulci's Lo Squartatore di New York (1982). Ze hebben één ding gemeen. Acteren kunnen ze niet. Zeker de kleine Bob was afschuwelijk om te zien acteren. Het meest idiote was nog wel dat z'n stem af en toe in gesproken leek te worden door een vrouw.
Het verhaaltje is rommelig en als ik het plot op moviemeter niet eerst had gelezen had ik waarschijnlijk geen idee gehad waar ik naar had zitten kijken.
De spanning is vrijwel niet aanwezig op misschien één a twee scene's na. Zo waren de gloeiende ogen in de donkere kelder misschien wat knullig maar ik vond het best tof. En ook de scene waar de bijl rakelings langs Bob z'n hoofd ging was best suspenseful.
De gore was behoorlijk goed maar helaas veel te weinig aanwezig. Wat er tussen de gore scene's overblijft is saai gezwam en Bob die met z'n wijvenstem nogal onduidelijk de scene's invult.
Ook het einde is weer eens ontzettend onduidelijk en levert veel vraagtekens op.
Erg matig dus. Want wanneer zelfs de sfeer in deze film zeer pover is houdt het toch echt op.
4*
hehehe wat een heerlijk Fulci weer. Ik ben me momenteel behoorlijk aan het verliezen in de Argento's en Fulci's en beiden bevallen mij heerlijk. De film ziet er mooi uit (zoom!) en de muziek is perfect. Ook de wat vreemde, maar strakke montage vielen mij op. Ik keek de film zonder verdere voorkennis als 3e van de Gates of Hell trilogy en was daardoor enigszins verbaasd door de afwezigheid van zombies. Dat is voor de rest geen probleem, want de film ademt een sfeer uit die ik veel te weinig zie in andere horrorfilms. Dat het plot rammelt vind ik dan ook eigenlijk een sterk punt: het word allemaal niet echt duidelijk hoe de vork nou aan de steel zit door bijvoorbeeld de scene waarin de nanny bloed wegveegt terwijl de dame des huizes erbij staat en niks door lijkt te hebben. Ik vind dat wel een lekkere touch op een bepaalde manier. Wederom een heerlijke dosis viezigheid en geweldige effecten. Ik ben bij deze een fan van de man geworden.
Na tien jaar was deze film wel toe aan een tweede kijkbeurt. De gore effecten zijn dik in orde en de openingsscène 'hakt' er gelijk lekker in. Maar wat is het toch met die irritante Italiaanse kinderen? Net als toen heb ik mezelf zitten opvreten over dat gekrijs van Bob;
Mommie, mommie, mommie...MOMMIE, MOMMIE!!!! MOMMIE!!!!
2,5 blijft staan.

Maar waar ik echt helemaal gek van werd was Bob die het zeker weten schopt tot de top vijf meest irritante blagen in horrorfilms. Kon het koppie al haast niet luchten en dan die hoge zeikstem erbij... helaas was er het lef niet om zijn hoofd door midden te splijten. De cast was verder nogal suf, behalve MacColl die ook hier weer een grote rol vervult.
De special effects zijn uiteraard weer het hoogtepunt, maar voor de rest valt er te weinig echt te genieten. Ik noem mijn kinderen in elk geval geen Bob.
Het laatste deel in Fulci's Dead-trilogie. Weer een erg gaaf concept dat losjes is gebaseerd op verhalen van H.P. Lovecraft, voornamelijk Cool Air en The Rats in the Walls.
Catriona MacColl speelt weer een aardige hoofdrol, verder was de cast wel te doen maar niet heel bijzonder. Dat kleine jongetje Bob was echt verschrikkelijk irritant, dat jankende stemmetje steeds, echt vreselijk.
De film begint met best wat sfeer maar pakt uiteindelijk niet heel goed uit. We zien maar weinig van Dr. Freudstein en de kills hadden wat bruter gemogen. Hoewel de gore, make-up en special effects wel het hoogte punt van de film waren. Hiermee had je toch echt meer gekund, op zijn minst een spookachtige nacht in het huis.
De muziek van Walter Rizzati was best goed maar mist de sfeer die Fabio Frizzi er altijd aan geeft. Ook is het vervelend dat de soundtrack af en toe ineens weg is, belabberde editing.
Ik heb me ondanks het irritante jongetje wel vermaakt maar ook dit deel is weer geen meesterwerk.
Sterke sfeerschepping en spanningsopbouw door goed gebruik van begeleidende muziek, mysterieuze geluidjes, lichtinval en camerawerk. De gore is best goed aanwezig met een redelijk, voor de tijd, goede FX.
Spijtig van het mindere acteerwerk, vooral kleine Bob, maar dat mocht het kijkplezier niet al teveel hinderen.
Aanrader voor elke 80' horrorfan.
3,5*
Het verhaal (waarbij het draait om gezin, bestaande uit vader Dr. Norman Boyle, moeder Lucy Boyle en zoontje Bob Boyle, welke voor 6 maanden gaat wonen in een oud huis in het dorpje "New Withfield" en waarin vroeger een zekere Dr. Freudstein heeft gewoond) is opzicht best sfeervol en ook wel mysterieus, maar kon me eerlijk gezegd niet echt boeien en vond ik eigenlijk ook nergens spannend (terwijl dit verhaal het daar eigenlijk wel van moet hebben). Het verloop van het verhaal is eigenlijk standaard en bevat ook eigenlijk geen verrassingen, op het einde na dan, welke ik best aardig vond (misschien ook wat raar). Ik had in ieder geval niet verwacht dat de hoofdrolspelers Dr. Norman Boyle en Lucy Boyle, zouden worden gedood door Dr. Freudstein, waarbij hij met zijn hand de keel van Dr. Norman Boyle opentrekt en Lucy Boyle trekt hij via haar benen van de trap af, waarbij haar hoofd steeds hard op de traptreden terecht komt.
Veel goor zit er dit keer ook niet in, maar de scene waarbij Dr. Norman Boyle wordt aangevallen en gebeten (laat ook niet meer los) door een vleermuis is zeker noemenswaardig en dat geldt ook voor de scene waarbij babysitter Ann in de kelder van het huis in de keel wordt gesneden en daarbij onthoofd wordt. Overigens is ook de scene apart waarbij makelaarster Laura Gittleson in beide borsten (weliswaar niet bloot te zien) wordt gestoken en daarna in de keel. Het meeste goor komt eigenlijk nog van Dr. Freudstein (die als een bloeddorstig monster huist in de kelder van het huis) af in de vorm van maden (als hij in de buik wordt gestoken met een mes door Dr. Norman Boyle) en hij zag er omdat hij de ledematen van de streekbewoners (die daarom worden vermoord) op zich heeft getransplanteerd (om onsterfelijkheid te bereiken), er ook best creepy uit. Hij is overigens alleen op het einde volledig te zien en voor de rest zie je alleen zijn hand, waarmee hij de mensen vermoord.
De cast is natuurlijk niet hoogstaand, maar ze deden het wel nog verdienstelijk en zeker de drie hoofdrolspelers in het verhaal, te weten de mooie Catriona MacColl (in de rol van moeder Lucy Boyle), Paolo Malco (in de rol van vader Dr. Norman Boyle, die een historicus is) en Giovanni Frezza (in de rol van het kind Bob Boyle, die paranormaal begaafd is en personen ziet die anderen niet zien). Catriona MacColl was schijnbaar één van de favoriete actrices van regisseur Lucio Fulci, want haar zag ik vorige week ook al in zijn horrorfilms "...E tu Vivrai nel Terrore! L'Aldilà (1981)" en "Paura nella Città dei Morti Viventi (1980)" meespelen. Ania Pieroni (in de rol van Ann de babysitter) is eigenlijk het vernoemen ook wel waard en dat omdat ik haar best een mooie verschijning vond.
Al met al wederom een ouderwetse Horror film van de Italiaanse regisseur Lucio Fulci, die me niet echt kon bekoren (duurt met 80 minuten gelukkig ook niet lang).
Ongelooflijk dat deze film na Fulci's beste werk kwam. Na films als Zombi 2, City of the Living Dead en The Beyond, verwacht je wel wat meer van de horror meester. House by the Cemetery bied naast wat fijne gore niet heel veel. Het verhaal boeit niet echt, de muziek is het net niet en het mist toch wel enige sfeer die in eerder genoemde films wel heel erg aanwezig is.
Toch is er best wel iets om van te genieten. Zoals gezegd is de gore echt heel fijn en mag ook het camerawerk er zijn. Dat shot in het begin met die push in op de foto is erg mooi. Dr. Freudstein ziet er erg goed uit en het acteerwerk, buiten de kinderen om, is best goed.
Het voelt alsof Fulci zich hier enorm in houd. Vooral op gebied van het scheppen van sfeer. Je weet dat hij veel beter kan. Leuk, maar nergens krijg je echt dat wow gevoel.
5*
Ik zag deze film voor het eerst in 1983 op het witte doek van Corso. Toen het grootste doek van het land. Beoordeelde de film met een 8,5 en vond m eng, naar en goor, vooral heel goor.
Om een of andere reden duurde het jaren voordat ik m weer zag. Vreemd aangezien andere klassiekers van Fulci vele malen de vhs-, laserdisc- of dvd speler ingingen. Ergens begin jaren 00 kreeg ik de japanse laserdisc in handen en zag m voor een 2e keer. Weer vind ik m goed. Toen de film op blu ray uitkwam kocht ik m weer. Twee keer zelf, heb zowel de Arrow als (per ongeluk) de blu underground versie besteld. Heb de Arrowversie, zal zo’n 10 jaar terug zijn ook gekeken en weer vond ik m goed. Goed, niet meer dan dat.
Maar gister besloot ik na het zien van The Shining (a though act to follow) de gloednieuwe 4K UHD uit de kast te trekken. In het vegin dacht ik nog. Het ziet er mooi uit, maar is natuurlijk niet direct een demo disc voor 4k.
Maar een halfuurtje in de film zat ik aan het scherm gekluisterd. De film doet eigenlijk alles goed, in ieder geval voor een haunted house film. Er heerst een heerlijke creepy sfeer, de gore is fenominaal, de kills en de killer geweldig. Ik vond m wederom naar, eng en goor. Wat een fantastische film is dit. Fulci’s beste!
En zo stikt de film van de rare, onlogische keuzes. Het ligt overigens niet aan de tijdsgeest, zo ben ik enorm fan van The Exorcist, Dawn of the Dead en The Shining, beste horrors ooit gemaakt.
Deze Fulci komt daar echter in de verste verte niet bij in de buurt. Ik heb nog wel wat andere films van hem op de plank klaarstaan, hopelijk sluiten die beter aan op mijn smaak.
2,5*