Im Lauf der Zeit (1976)

Hele goede film. Beetje onsmakelijk soms, bijvoorbeeld met dat gekak in de vrije natuur. Maar onvergetelijk goed. Een road movie over vervlogen tijden.

Weet iemand waar ik deze film kan kopen (VHS of DVD)? Ik heb deze film ooit opgenomen van de Duitse Televisie. Dit juweeltje op VHS heeft helaas de tand des tijds niet doorstaan.

In mijn herinnering - jaren geleden tijdens een filmzomer gezien - een mooie sfeervolle film. Voorlopig vier sterren, en bij herziening hopelijk meer. En dat zeg ik als liefhebber van Wenders, met als favorieten Paris Texas en Himmel über Berlin.

Ik hoop dat je hem binnenkort kunt zien. Ik heb deze film in ieder geval met de grootst mogelijke moeite 2e hands gevonden en gekocht tegen een veel te hoge prijs. Maarja... het is wel een erg goede film en heb er derhalve geen spijt van. Dit is een typische Wim Wenders road movie. Als je Paris, Texas goed vind dan vind je deze zeker ook goed. In ieder geval is het tempo van deze twee films vergelijkbaar. Erg passend bij dit soort road movies.

Gisteren heb ik de film dus binnengekregen en heb hem direct herzien. Een verdiende plaats in mijn top 10.

Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat.

Een ijle, haast sacrale sfeer vloeit doorheen de beelden

Wenders geeft de kijker gul de "ruimte" om te kijken, net omdat de beelden zich danig focussen op de twee hoofdpersonage. En ook hier weer de bizarre twists: o.a. de man die boven in de toren steentjes naar beneden werpt, vlak nadat hij met z'n vrouw tegen een boom aanknalde.

Het op volle snelheid in het water rijden met de Volkswagen Kever bij aanvang van de film

het drukken van een "persoonlijk" krantje door Robert voor zijn vader.

Uitgekristalliseerde beelden, vervreemding (én hoe er eindelijk komaf mee te maken door toedoen van een goedbedoelende medemens): Wenders

Personages die plompverloren de vreemdste acties ondernemen (hier pardoes met de Kever op volle snelheid het water in) ... waar andere filmmakers een soms makkelijk "Aha! Zo Zit Dat"-oplossing serveren aan hun kijkers, presenteert Winders je geen pasklare psychologische verklaringen voor het gedrag van zijn personages ... dankbaar om naar te kijken

Mooi hoor, prachtig zwart-wit, sfeerbeelden van het grensgebied met de DDR, een vakman die zijn vak (het repareren van projectoren) langzaam ziet uitsterven, en een vriendschap waarbij het niet eens belangrijk is dat je elkaars naam kent

'du dachtest ich hätte dir nicht gesehen Kamikaze?"

Binnenkort op UK-DVD trouwens.

Geweldig! Ik wil deze al heel lang zien.

Ben benieuwd of deze kan tippen aan Der Himmel über Berlin.

De Engelse DVD is gisteren verschenen. Heb 'm besteld bij Play.com en hij schijnt al onderweg te zijn...

Ik had deze film - nota bene na het lezen van ronduit positieve recensies op deze site - samen met Alice in den Städten in de VS besteld. Na het bekijken van beide films moet ik echter vaststellen dat ze zeer matig zijn. Rüdiger Vogler mag dan al een begenadigd theateracteur zijn, als filmacteur valt hij keer op keer hopeloos door de mand. Ook de andere acteurs van Im Lauf der Zeit wisten me niet te bekoren: geen greintje charisma, totaal ongeloofwaardige reacties (vooral van het hoofdpersonage) en geen enkele chemie. Net als in Alice in den Städten ook hier een slap verhaaltje en een uitvoering die totaal niet aanspreekt: hoelang kan men zonder enig plan of betekenisvolle dialoog eigenlijk in en rond een omgebouwde verhuiswagen slenteren? Zoals de meeste commentatoren hier ben (of liever: was) ook ik een Wenders-adept maar er zijn natuurlijk grenzen aan de idolatrie. Wenders heeft met Paris Texas een meesterwerk afgeleverd en met Der Himmel über Berlin en Der amerikanische Freund nog enkele zeer verdienstelijke films gemaakt, maar de rest lijkt mij toch beneden niveau. Im Lauf der Zeit is enkel een aanrader voor die hard-fans van Paris, Texas en dan nog alleen te genieten voor de scènes waarin Wenders echt uitblinkt: on the road, met een leuk muziekje, tegen een fabuleuze achtergrond en ondergaande zon.

Wat een tegenvaller zeg, een slap aftreksel van wat het kunnen zijn.

De beelden van de locaties zijn geweldig, het verhaal nodigd uit tot een geweldige film, maar het is er helaas niet van gekomen.

De acteurs en dialogen zijn van matig niveau.

Ik lig op de lijn van OttoO.

Een gemiste kans, wat zo mooi had kunnen zijn.

Vreemde ervaring: even zo vaak leek ik me te gaan vervelen als dat ik uiteindelijk toch weer gefascineerd bleef kijken. Het is een film die je met tempo en beeld langzaam 'meezuigt'.

Hetzelfde gevoel geeft Paris, Texas je ook (opnieuw een uitstekende samenwerking tussen regisseur Wenders en cameraman Robby Müller).

In het Engels heb je zo'n prachtige uitdrukking hiervoor: 'long but rewarding'...

Ik weet niet of het ooit nog echt wat wordt tussen Wim Wenders en mij, want ook zijn derde film, die ik van hem zag, is niet echt geweldig.

Het probleem in deze film is vooral dat ik geen feeling kreeg met de personages. Het verhaal lijkt nergens toe te leiden en het enige waar ik af en toe nog enige voldoening uit kon halen waren de mooie beelden en het sterke camerawerk. De rit waarbij beiden op de motor met zijspan zitten, is echt prachtig gefilmd. Gelukkig heeft de film op dat gebied een hoop te bieden.

Helaas vond ik de rest van de film tegenvallend. Inhoudelijk niet altijd even boeiend en de personages had ik helemaal niets mee. En dan is een film als deze soms best langdradig. Jammer, ik had stiekem gehoopt dat dit wel eens wat voor mij zou kunnen zijn. Het mocht echter niet zo zijn.

2,0*

In de herziening!

Uitgezonden t.g.v. de 70e verjaardag van de regisseur, en de laatste keer dat ik hem zag was Wenders nog een veertiger en natuurlijk was de enige scene die ik me nog kon herinneren die waarin Rudiger Vogler zit te poepen, gelukkig zitten er mooiere scenes in.

Camerawerk is fantastisch, de mannenvriendschap overtuigend en dit is toch wel de ultieme Duitse roadmovie. Duitsland was in deze tijd zowiso al een geweldig filmland al zien we in één van de bioscoopjes waar we langs komen waar de Duitse filmindustrie vooral op draaide: "Auf der Alm, Da Gibt's Koa Sünd" in Nederland bekend als "Kom met je Waldhoorn tussen m'n Alpen".

Wenders zat hier op zijn top, tien jaar later begon het flink te zwalken qua niveau. Dit is wat mij betreft de ultieme Wenders-film.

Meesterwerk!

Als de term "roadmovie" ooit toepasselijk was, dan....en dan nog langs de Oost-West Duitse grens, maar dan zeker langs de westerzijde (Texaco, Coca-cola, Amerikaanse popmuziek...).

Ongewoon verhaaltje, met ongewone personages en scènes met ongewone inkijk in intimiteiten... maar toch ook iets over "cinema", want de intro over de opkomst van de geluidsfilm en het slot over de kapitalistische inpak op de cinema zijn er toch zo maar niet bijgesleurd of wilde Wenders zomaar in alles en nog wat grasduimen.

Film om over na te denken...."Er is niets buiten het leven. De dood bestaat niet", "Cinema is kijken"....

Die andere parel Im Lauf der Zeit van Wenders krijgt zijn Blu-ray release door Criterion. Fantastisch nieuws!

Lange film, maar na Alice in den Städten (1974) erg gewaardeerd te hebben laatst, bevalt ook deze Wenders wederom goed. Van de 8 films van zijn hand scoort er geen enkele lager dan 3,5*, zie ik.

Paris, Texas (1984) is van die acht wat mij betreft zijn absolute meesterwerk.

Paris, Texas vind ik ook stukken beter. Deze is wel erg langdradig hoor.

Wel wat minder dan Alice in den Städten maar leuke, wat lome road movie. Ik vind Vogler wel een hele relaxte uitstraling hebben, als hij opeens boos of geïrriteerd doet denk ik echt even "huh?" De film is eigenlijk op zijn best als ze ook daadwerkelijk on the road zijn en in de (aanvankelijk bijzonder spaarzame) dialogen tussen de twee, de ontmoetingen (de kersverse weduwnaar, de oude vader die niks mag zeggen) deden me niet zo veel. Veel leuke korte scenes zoals het snelwandelend 'vluchten', het schaduwspel, de papieren bootjes. Verder wel leuk om te zien al die ouwe, aftandse bioscoopzaaltjes met houten klapstoeltjes, het had wel charme maar doe mij toch maar een comfortabele zetel. Vooralsnog vind ik de Duitse jaren 70 Wenders een stuk fijner dan die van de jaren 80.

Behalve de (inhoudelijke) pracht en kracht van deze film, viel me net in de 4k restauratie in Forum op hoe ontzettend mooi de geluidsband klonk.

En momentje, aan eind van deze film, waarin ik me weer ns realiseerde hoe gruwelijk veel ik van film hou. Hoe het kan uitdrukken, hoe filmauteurs als Wenders gevoelens kunnen uitdrukken waar ik zelf niet goed op kan leggen. Ik voel me thuis in film, ik kan wonen in film(s als dit). Slaat meteen weer terug op de eindscene/boodschap in deze film, gheghe.

Zucht. :*)

Edit 's ochtends; in bed nageijld over hoe film je dus helpt kijken naar het leven. De verandering erin te zien in de loop der tijd. En nooit stoppen de film van je leven te zien, nou ja tijdelijk misschien, met scherm op wit. Metaboodschap in deze film. Jemig.

Wat een rijke film (weer) van Wenders. Moet misschien nog halfje bij.