Lady Chatterley's Lover (1981)

In tegenstelling tot de "Emmanuelle" en "Histoire de Zero" misbaksels is hier wel degelijk een verhaal aanwezig. Ik vind het een stijlvol gefilmd erotisch/romantisch epoque-drama, de decors zijn vaak ongemeen fraai en bewijzen dat Jaeckin wel degelijk over visueel talent beschikt. De muziek is ook best genietbaar.

schrijft Mac Hammer Fan en ik ben het volmondig met hem eens. Ik waardeer deze film zelfs hoger dan hij doet en het is me een raadsel waarom deze film zowel hier als op IMDb zo laag gewaardeerd wordt. Ik denk dat dat weinig met de kwaliteit van de film te maken heeft, en meer met de leeftijd en met vooroordelen over Just Jaeckin en Sylvia Kristel.

De film is in het verleden verguisd en afgedaan als pornografie. Met Emmannuele zaten Jaeckin en Kristel nu eenmaal in de softcore hoek en daar zijn ze nooit meer uitgekomen. Deze Chatterley-versie kon dan ook niet deugen. Aardig om hem ruim dertig jaar na dato eens onbevooroordeeld te bekijken. Nou, deze film heeft niets met pornografie te maken. Er is wat bloot te zien, maar niet meer dan voor de verfilming van Lawrence roman noodzakelijk is. Kristel had ook in haar contract op laten nemen dat deze film geen porno mocht worden. Het is in mijn opinie een fraaie adaptatie van Lawrence roman geworden en in feite is Jaeckin dichter bij de roman gebleven dan andere versies. Zo heeft ook de Eerste Wereldoorlog en Cliffords ervaringen op het slagveld een plaats gekregen en is de reis naar Frankrijk wat beter uitgewerkt.

Sets, decors, kostuums, fotografie en muziekscore zijn indrukwekkend en oogstrelend. Er wordt m.i. heel aanvaardbaar geacteerd, met name door Kristel en vooral door Nicholas Clay, die een uitstekende Mellors neerzet. De bloemenscène, parallel gemonteerd met Cliffords inspanningen om te zien waar zijn vrouw gebleven is, is vakwerk. Als er toch wat te wensen overblijft, dan had de film wel dynamischer gemogen en had het slot wat meer uitgewerkt gemogen. Nu is het een beetje een nachtkaars.

Al met al doet deze Chatterley-versie in niets onder voor de Ken Russel tv-serie uit 1993 en de Franse versie uit 2006, die trouwens heel wat meer bloot laat zien. Want ja, we roepen wel schande, maar we doen er graag een schepje bovenop. De hypocrisie doet in onze tijd weinig onder voor die van dertig jaar geleden of voor de tijd waarin Lawrence zijn roman schreef. Verboden tot 1960 nota bene. Er zijn er genoeg die zo'n boek ook heden ten dage maar wat graag zouden verbieden. Het enige verschil is dat nu bijna niemand nog het geduld op kan brengen om D.H.Lawrence te lezen. Dan deze Lady Chatterley maar bekijken.