War and Peace (1956)

Is deze film eigenlijk op dvd uitgebracht? Zo ja, waar verkrijgbaar?

Ik heb hem op DVD aangekocht enkele maanden geleden in de FRS in de drie voor 30 euro-actie.

Ik vond de film eigenlijk verre van geslaagd. Het eerste anderhalf uur of zo wordt er te veel gefocust op Audrey Hepburn en al haar liefdesproblemen en dat wordt al gouw saai. Als vervolgens oorlog in beeld komt geloof je je ogen niet. Zelden zag ik zo'n slagveld, zo ongeloofwaardig uitgebeeld worden. Moet ik werkelijk geloven dat Henry Fonda er als burger gewoon zo maar onbevreesd rond kan lopen, terwijl de soldaten hem tijdens het schieten al lachend toespreken? Ik dacht het niet. Ook is het op zijn zachtst gezegd vreemd dat de Napoleons infanterie bijna meteen na een aantal kanonschoten zich omdraait, tewijl ze in mijn ogen met gemak hadden kunnen winnen. Vervolgens stuurt Napoleon zijn cavalerie erop af en hakt de tegenstand meteen in de pan. Niet mijn idee van een realistische veldslag. Het feit dat Fonda er zo onbezorgd tussen door loopt vernietigd ook meteen alle spanning.

Komt nog eens bij dat het acteerwerk erg wisselend is. Fonda komt nog wel geloofwaardig over. Mel Ferrer is vrij slecht en Audrey Hepburn weet mij wederom niet volledig te overtuigen. Wellicht omdat ik ze nu voor de tweede keer gecast zie in een rol die helemaal niet bij haar past. Moest ze in The Unforgiven nog doen alsof ze een indiaan was, nu moest ze overkomen als een meid van 16. In beide slaagt ze niet. De beste acteerprestatie kwam uit onverwachte hoek. Want plotseling verschijnt daar Herbert Lom, die ik hiervoor alleen kende van de komische rol in de Pink Pantherfilms. Lom overtuigd als Napoleon.

Zoals hier boven te zien is duurt de film erg lang en dat maakt het allemaal des te pijnlijker. Sommige stukken heb ik met moeite uitgezeten. Eigenlijk is alleen het laatste half uur goed. De terugtocht van Napoleon door de sneeuw is een interessant stukje geschiedenis die ook nog eens erg sterk in beeld gebracht wordt. Jammer dat de hele film niet zo was.

Voeg bij dit laatste half uur nog goede decors en muziek en de film komt er nog redelijk van af. Maar een aanrader is het niet.

2,5*

Het is inderdaad geen beste adaptatie van Tolstoy's meesterwerk, maar gezien de enormiteit van het boek (1455 pagina's de editie die ik heb) was het ook een onmogelijke opgave waar Hollywood zich wellicht nooit aan had mogen wagen.

Wat betreft Hepburn; zoals je misschien al is opgevallen kan zij bij mij toch niks verkeerd doen ( ), maar haar rol als Natasha Rostov is haar wel degelijk op het lijf geschreven. Ze weet precies de energie en de impulsiviteit van Tolstoy's personage naar het scherm te vertalen.

Dat misschien wel, maar je geloofde toch niet werkelijk dat ze hier 16 is, of wel? Verder moet ze mij nog overtuigen. Misschien moet ik Roman Holiday eens proberen.

Hmmm 16 niet nee, maar dat is ze alleen in het begin. Het boek speelt zich ruwweg af over een periode van 10 jaar, beginnende als Natasha 14 is als ik me goed herinner. Tegen het eind is ze dan dus 24; Audrey was 26 ten tijde van de opnames.

En Roman Holiday is absoluut mijn favoriete Audrey Hepburn film. Als je na het zien van die film nog niet verliefd op haar bent zul je dat ook nooit worden

Wat een saaie film

3 uur lang kijken hoe een stel kartonnen figuren de oorlog beleven. Het eerste uur kan je gerust verderspoelen bij gebrek aan scénes die echt iets betekenen voor het verdere verloop van het verhaal. De eerste vonken tussen Audrey Hepburn (m'n eerste Hepburn film dit) en Mel Ferrer zijn toch pas te zien na een dik uur.

Het script gaat dan ook over niets. De romance tussen Natasha en Andrei lijkt één of ander subplot te zijn. Het draait allemaal om niemand. Alleen bijrollen , die al even veel kracht uitstralen als een plank. Audrey Hepburn, moet blijkbaar om de zin glimlachen, acteert vrij matig tot irritant (het bal en de balkonscéne ) Mel Ferrer is een saai, nietszeggend personage dat er alleen staat om de geliefde van Natasha te spelen en om de scéne probeert één of andere memorabele monoloog uit te stampen. En zoals The One Ring al zei is het erg lachen als Fonda op het slagveld loopt alsof hij naar een voetbalmatch zit te kijken.

En zo verder 200 minuten lang.

2*-->set's, locatie's, muziek en Fonda

Nog niet zo lang geleden gezien deze film. Heel goed. Verveelt geen moment. Ik vond alleen de voice-overs af en toe wel ongepast. Verder mischien een beetje van gone with the wind afgekeken, maar toch geweldig.

Eens met Pieter Montana. Ik begon de film en het eerste uur was al nauwelijks te doen. Maarja, lange films komen vaker pas later op gang dus ik hield de hoop vol dat er nog iets boeiends zou gebeuren. Maar nee, het begin was zelfs nog het hoogtepunt. De enige reden waarom ik de film niet afzette, was om Henry Fonda en Audrey Hepburn, maar verder heb ik toch m'n dag een stuk beter kunnen besteden dan hieraan.

Niet bepaald overtuigend maar toch ook weer niet waardeloos omwille van de moeilijke opgave dit werk van Tolstoj zo getrouw en gevoelsmatig weer te geven. In ieder geval, komt op veel punten stijfjes, kunstmatig en zekerlijk gedateerd over.

Ook de auteurs, op Audrey en enkele bijrollen na, kunnen weinig bekoren. Henry Fonda leek meer een Mexicaanse grootgrondbezitter dan een Russische aristocraat.

De verfilming van een boek dat moeilijk te verfilmen is. Deels door de lengte, maar ook om de insteek weer te geven van Tolstoj. Ik moet daar wel aan toe voegen dat ik het boek niet gelezen heb. Al is het ook weer niet vreemd voor mij. De filmmakers hebben een deel uit het dikke werk genomen, wat soms te merken is. De film wil veel weergeven en gaat zo langs verschillende genres. Naast de liefdesverhalen heb je ook nog de strijd zelf tussen Rusland en Frankrijk. Allemaal goed gebracht, maar dat weegt op de samenhang.

Qua verhaal kan je dit gerust plaatsen naast films als Gone With the Wind, Doctor Zhivago, Lawrence of Arabia en Anna Karenina. Audrey Hepburn is weer voortreffelijk als altijd. Ze had veel te zeggen bij de productie trouwens. Henry Fonda speelde vooral voor het geld, al blijft hij wel professioneel. Zijn rol is niet altijd zo opvallend. Ook Mel Ferrer is niet altijd even sterk. En daar ligt misschien het probleem. Hepburn mag nog zo sterk acteren, ze mist een tegenspeler. Gelukkig kan ze een groot stuk van de film zelf dragen.

War & Peace is een indrukwekkende film met prachtige scènes en aandacht voor decor en kostumering. Het blijft misschien niet altijd hangen, maar is wel een film waar je van kan genieten.

I have sinned, Lord, but I have several excellent excuses

War and Peace was zo'n film die al geruime tijd op mij lag te wachten. Ooit eens opgenomen van de BBC (om de een of andere reden was de DVD telkens nogal kostelijk als ik de film eens in de rekken vond) maar dat betekende dus wel geen ondertitels. Op zich geen probleem, maar ik merk wel dat ik mijn aandacht er dan toch net iets meer moet bijhouden. Daar kwam dan nog eens bij dat dit een verfilming is van het familie-epos van Tolstoj en dat er waarschijnlijk veel met extra namen en relaties gegoocheld ging worden. De moeite voor mijn aandacht er bij te houden werd dus verdubbeld.

Vergeefse moeite, want in die 208 minuten is mijn aandacht hier en daar toch wel verslapt. Regisseur King Vidor doet een bewonderenswaardige poging om de aristocratie van de jaren 1800 in Rusland neer te zetten, maar verliest zich op den duur in zijn eigen verhaallijnen waardoor dit bij vlagen erg fragmentarisch oogt. Zonde eigenlijk, want hier zitten best wel erg mooie stukken tussen. Zo is het duel tussen Pierre en Dolokhov (hoewel het wat knullig eindigt met Pierre die al vallend Dolokhov neerschiet waarna die aan een potje overacting begint) boeiend om te zien en is de terugtocht van Napoleon uit het barre Rusland misschien wel één van de beste sfeerbeelden die ik uit het oude Hollywood heb gezien. Verder slaat Vidor de bal hier en daar ook wel mis met bijvoorbeeld Pierre even leutig tussen de knallende kanonnen te laten rondlopen. Liefhebbers van de oldschool grootschalige Hollywoodfilm komen hier trouwens wel aan hun trekken. Veel massascènes, veel grote decors en vooral veel geld.

Iets wat resulteert in de casting van een aantal steracteurs. Ik was voornamelijk geïnteresseerd in de film vanwege de aanwezigheid van Audrey Hepburn en die stelt hier toch niet teleur. Ze overtuigt niet altijd, ze was toch net iets te oud om een 16-jarige te spelen, maar ze straalt een soort naïeve charme uit die perfect bij Natasha past. De immer geweldige Henry Fonda gaat ook met een groot deel van het plot lopen en ook op hem weinig aan te merken, al kan hier dezelfde kanttekening worden gemaakt dat zijn effectieve leeftijd en de leeftijd van zijn personage te ver uiteen liggen. Mel Ferrer maakt de driehoek af en is degelijk als de norse Andrei. Verder nog wel wat leuke bijrolletjes ook. Anita Ekberg kan nooit kwaad in een film, ook alweer bijna 2 jaar geleden gestorven ondertussen, en Herbert Lom speelt een uitstekende Napoleon.

Beetje moeilijk te beoordelen. De film wat compacter maken had misschien geen kwaad gekund, maar dan komen de verschillende verhaallijnen zeker niet uit de verf. Ik heb hier nog een miniserie uit 2007 liggen die bijna dubbel zo lang is. Benieuwd wat dat gaat geven! War and Peace heeft talloze goede momenten, alleen kan Vidor zijn niveau niet altijd even hoog houden en dat is zonde.

Nipte 3.5*

Behoorlijke adaptatie van Tolstoi's monumentale roman. Het is voor een scriptwriter een hele uitdaging om een duizendtal bladzijden te condenseren tot de essentie, en op het einde van de rit had men nog steeds een film over van bijna 3h30. Het relaas volgt verschillende personages uit de Rostov en Bolkonsky families en hun liefdes, onbezorgde feestende bestaan, terwijl Napoleon langzaam maar zeker naar Moskou stapte. De Russen onderschatten het kleine Franse ventje maar zoals de geschiedenis leerde, was Napoleon onderschatten een grove fout. Hij won enkele cruciale veldslagen zoals Borodino en nam uiteindelijk Moskou in. Die inname van Moskou, en dat de stad helemaal in brand werd gestoken door de Russen zelf , was ik trouwens volledig vergeten. Ik dacht dat Napoleon de stad nooit had bereikt maar hiermee zijn de gaten in mijn algemene kennis weer opgevuld.

War and Peace is echter veel meer een romantisch familiedrama rond de (adellijke) personages Natasha (beeldmooie Audrey Hepburn), de intellectueel Pierre Bezukhov en de militair Andrei Bolkonsky, die het Russisch nationaal bewustzijn belichamen. Er worden amper mensen van het "gewone werkvolk" getoond omdat deze in Tolstoi's tijd geen rechten hadden en sociaal bekeken geen significante rol vervulden. Er wordt flink wat tijd gespendeerd aan al die romantische verhoudingen, en dat verveelt bij momenten , zeker in het tweede uur. Die melige dialogen van Hepburn waren soms vermoeiend. Niet zo episch en groots als ik dacht maar wel blij dat ik die eens zag.

Dit boek omvormen tot een filmscript moet sowieso een ongelooflijke evenwichtsoefening zijn. Maak je de film te lang (of condenseer je het werk niet genoeg) dan zit je met een detaillistische en langdradige film (Voyna i Mir?), maak je de film te kort en schrap je teveel uit het boek (zoals hier? meer dan 1000 blz geschrapt!?) dan verlies je misschien de diepgang. Sowieso moet je 1 blz rekenen voor 1 minuut film. ...Volgens mij is de beste manier om er een TV-reeks van te maken. In een gewone film is dit niet te vatten. Die Russische versie maakt me wel nieuwsgierig gezien het hoge gemiddelde...

De meesterlijke roman van Lev Tolstoj over het reilen en zeilen van de Russische aristocratie ten tijde van de inval door Napoleon overgoten met een Hollywood-sausje. Het levert een aardige blockbuster op met teveel aandacht voor romantiek en te weinig voor de impact van de Franse invasie op het sociale leven.

Een van de laatste films van regisseur King Vidor, die in het tijdperk van de “stomme films” zijn beste films heeft gemaakt: The Big Parade (1925) en The Crowd (1928).

Voor een meer gedegen verfilming van Tolstoj’s meesterwerk wil ik verwijzen naar de vierdelige film van Sergey Bondarchuk Voyna i Mir (1966), maar dat is een lange zit van bijna zeven uur.

Redelijke film over een aantal Russische families tijdens de oorlog tussen Rusland en Frankrijk. Het liefdesgedeelte en het oorlogsgedeelte mixen niet niet echt hier en de flinke lengte helpt hier dan ook niet echt bij. Wel ziet het er allemaal mooi uit en ook mooie muziek van Nina Rota. De slag bij Borodino ziet er qua groote best indrukwekkend uit alsook de terugtocht van het Franse leger.

Natuurlijk, deze film heeft zijn minpunten. Henry Fonda’s knauwende Amerikaans is maar moeilijk verenigbaar met de Russische aristocratie. Hepburn is redelijk als naïef jong meisje, maar vervalt in maniertjes en snikjes bij verdrietige scènes. En de film is de eerste twee uur vooral een liefdesdrama en komt pas daarna op gang.

Maar aan de andere kant is dit een film waar kosten noch moeite gespaard zijn. Ik kan me niet heugen dat ik eerder een film heb gezien waarbij een veldslag zo groot weergegeven is. Er moeten duizenden en duizenden figuranten meegespeeld hebben. En ook al is het voor huidige maatstaven misschien wat slapjes, de aanval van de cavalerie is toch echt opzwepend gefilmd. Het is dan misschien geen Ben Hur of Barry Lyndon, maar toch indrukwekkend.

Ik ben dan ook van mening dat deze film meer in zijn tijd gezien moet worden. Niet alleen qua stijl en techniek, maar ook qua onderwerp. Het is immers een film die verhaalt over de verschrikkingen en nutteloosheid van een oorlog, en hoe men zijn leven weer opbouwt na zo’n oorlog. Over onrecht en verzoening. Over noodlot en berusting. Over de dood en religie. Ondanks het Hollywood sausje komt de geest van Tolstoi duidelijk naar voren, en dat is al meer dan wat menig andere film te bieden heeft.

Dus ik geef een mooie 4 sterren en hoop daarmee het gemiddelde hier wat omhoog te trekken.