Written on the Wind (1956)

Prachtfilms maakte die Sirk.
Soap tot kunst verheven.

In februari een Nederlandse DVD-release.

Prachtige film.....

O...dit is ook weer zo'n mooie Sirk, krijg hem morgen op DVD...yes!

Zo kun je het omschrijven. Kunst is iets te veel eer. Dit klassiek Hollywood-drama ís inderdaad een soap. Begint prachtig, maar naarmate het verhaal zich ontwikkelt, hoe voorspelbaarder het wordt. Ondanks de voorspelbaarheid bleef ik wel aan de buis gekluisterd, te danken aan het goede acteerwerk en prachtige sets (en auto's). Jammer dat er geen einde kwam aan het einde: die gehele rechtszaak had van mij achterwege gelaten kunnen worden

3,5* Geen zeperd, maar een aanrader voor de soapies.

Lekker vet aangezette soap met een dikke knipoog. Sirk was de grootste inspiratiebron voor Fassbinder, maar zo te zien ook voor de makers van Dallas en alle soortgelijke melodramatische televisieseries. Guilty pleasure entertainment. 4*

De scene dat ze met 2e in auto zatten en ze aan het sturen was was hilarisch. Op een rechte weg zal ze steeds met het sturen heen en weer te gaan. Normaal gaat de auto dan slingeren maar nee hor ze bleven gewoon kaarsrecht door rijden. Volgens mij heeft ze nog nooit een auto gereden.

Aanfluiting.

Verder vond ik de film slaapverwekkend. De kleuren waren wel mooi van de film.

2*

Deze film begint sterk maar zwakt steeds meer af. Goed spel van Dorothy Malone (die terecht een Oscar kreeg).

Wat meteen opvalt is de hoge kwaliteit van de transfer; bijna Blu-ray niveau. Criterion weet (weer) veel uit de beelddrager DVD te halen, bedankt!
Geweldig om na veel zwart/wit films uit de jaren 40/50 gezien te hebben, deze periode weer es in kleur te zien.

Verhaal is prima. De doorgaans al houterig bekend staande Robert Stack (The Untouchables, etc.) acteert dit keer uitstekend, boven verwachting althans. De onder- schatte en geblondeerde Dorothy Malone (The Big Sleep, etc.) ziet er erg verleidelijk uit, nog verleidelijker echter een jaar later in 'The Tarnished Angels' (waar Stack weer tegenvalt.) en speelt goed. Nu nog haar rijbewijs halen...
Geschrokken echter van de beroemde Lauren Bacall (The Big Sleep etc.) : ze zag er slecht uit ('aged a lot') en ik vind haar hier erg mat en aarzelend ('dimmed'), haast afwezig. Had meer acteertalent verwacht van deze ex-fotomodel, maar 't zat er hier ook -weer- niet in. Maar was Bogey al niet terminaal in die periode?
Rock Hudson is ook hier weer in zijn element en zijn layed-back acteerwijze is in deze film goed op zijn plaats.
Verder zijn prachtige old-timers te zien.

Overall een zeer onderhoudende en genietbare film, mede dankzij die bovengemiddel- de transferkwaliteit. . * IMDB 8,0/10.

ik sluit me aan bij je verhaal hogan, bacall's bijdrage is inderdaad wat ondermaats.
dankzij criterion toch een aanrader!

Aardige, vlotte film met zeer sterk acteerspel. Vooral Dorothy Malone overtuigt als nymfomane (zo kende ik haar nog niet!). Hudson vond ik hierin een rol spelen zonder veel om het lijf.
Ondanks dat de film in no-time afgelopen was, was ik niet geheel entertaind. Er ontbrak wat waardoor het ook echt meeslepend/indrukwekkend was. De film komt, ondanks een aantal serieuze scènes, niet van de surface. Er had meer uit gehaald kunnen worden!

Was inderdaad hilarisch om haar constant heen en weer te zien draaien met dat stuur op een rechte baan

Een mooie film met een goed verteld verhaal over een desintegrerende rijke familie en gerelateerde personen die dit willen plaatsen binnen hun eigen leven. De aandacht wordt hoofdzakelijk getrokken door zoon en dochter Hadley, bijzonder interessante personages die ook nog eens goed vertolkt worden (de aantrekkelijke Dorothy Malone als Marylee Hadley op kop). Rock Hudson doet het ook goed als de beminnelijke Mitch Wayne, maar Lauren Bacall doet het dan weer niet al te best (wat ook aan haar personage ligt, wat sowieso het minst kleurrijke van de hoop is).

Qua vormgeving vond ik de film niet super, maar ok: mooie kleuren, goede kostuums, mooie kadreringen. Maar echt doordacht als Sirk's All That Heaven Allows leek het toch niet, of misschien ligt het wat meer verscholen.
In het algemeen vond ik All That Heaven Allows een imposantere film van Douglas Sirk en eigenlijk had ik verwacht dat Written on the Wind nog beter zou zijn. Dit bleek niet het geval te zijn, maar wegens de tragiek en goede storytelling mispak je je zeker niet aan deze film.


3,5*

Geweldige, onweerstaanbare, melodramische film vol met het grootse, soms groteske acteren en de weelderige decors van de jaren 50. Wat een drama! 100% Genieten!

Best genietbare romance en melodramatiek uit de jaren 50 met 4 sterren die best aardig acteren in een rol die hun best past : Rock Hudson als de correcte, brave man; Lauren Bacall, clever, eerder koel en mysterieus; Robert Stack : gemotiveerd en wat geweldig; Dorothy Malone : verleidelijk en sexy.

Jaja! Er was weer eens een onvervalste regenachtige zaterdagmiddag, ideaal moment voor dit soort onweerstaanbare Douglas Sirk-kitsch.

Fijn lekker intens spel all around, heftige kleuren en dramatiek op dramatiek.

Ik zal wel nooit echt een fan van Douglas Sirk worden, maar Written on the Wind werkte toch wel enigzins. Ik heb zojuist wat recensies van de film gelezen om erachter te komen waarom deze film nou zo'n klassiekerstatus heeft en ik kwam weer eens op het argument dat Sirks films ironisch gezien moeten worden, waarbij het dik aangezette drama satirisch werkt. Nou zag ik van bepaalde scènes wel de humor in, maar ik het neemt zich wat mij betreft toch allemaal wat te serieus om werkelijk de indruk te wekken dat het met een knipoog bedoelt is. Ik vind de film als satirisch statement ook te karig, al kon ik de grap nog wel waarderen van het schilderij waarop die rijke oliemagnaat met zo'n boortorenminiatuur annex fallus in zijn handen staat. Dramatisch gezien moet ik me dan weer door over-the-top scènes heenwerken zoals die waarin Robert Stack in een café te horen krijgt dat hij geen kinderen kan krijgen en vervolgens met een overdreven aangeslagen blik het café onder begeleiding van denderende muziek uitloopt en daar staart naar een vrolijk kind op zo'n electronisch hobbelpaard. Daar kan ik weinig mee.

Een Almodovar werkt ook met zulke overdrijvingen, maar daar werkt zowel het drama en de humor vaak bij me. Waarom het bij Sirk niet helemaal overkomt vind ik moeilijk te zeggen. Ik waardeer vooral zijn visuele kant. Die overdadige stijl met die glijdende camera's en dat warme technicolor. Waarom dan toch 3,5*? Omdat ik moet toegeven tijdens het laatste half uur meegesleept te worden door het drama. De beelden krijgen dan ook iets noirigs (maar dan begeleidt door technicolorkleuren) wat misschien helpt. Ik zal niet zeggen dat het me zwaar emotioneerde, maar toch vond ik het ineens best spannend en boeiend worden gek genoeg. Er zit daar ook wat meer schermtijd voor Dorothy Malone, die duidelijk het boeiendste personage had.
3,5*

Ik denk dat er weinigen zijn die dit als puur satire zien hoor. Feit blijft wel dat Sirk overdrijft en volgens mij neemt hij drama niet zo serieus als de meesten. Het blijft allemaal bigger then life en zijn drama wordt een soort stijlmiddel. De vergelijking met Almodovar is evident, maar die laatste gaat met veel humor te werk, waardoor het allemaal makkelijker te relativeren valt.

Maar bij Almodovar werken het drama en de humor allebei beter dan hier. Ik vind Sirk geen slechte regisseur, maar al bij al valt hij me toch wat tegen. Misschien heb ik gewoon niet genoeg met dit soort melodrama. Ik kan het niet echt serieus nemen, maar vind het ook niet grappig of scherp. Het is al heel wat dat het toch nog enigzins werkt.

De categorie van: niet mijn ding. Ik had helemaal niks met die overdreven kitscherige aankleding en die dik aangezette karakters. Het ging me meer op de zenuwen werken dan dat ik er in mee werd genomen.

Laat ik maar beginnen met het mooiste moment van deze film. Dat is wanneer Dorothy Malone in een auto op een rechte weg rijdt maar wel hevig met het stuur heen en weer zwiept. Ik waande me even in een heel matige B-film. Voor de rest was ik niet echt bepaald niet onder de indruk geraakt door deze film. Zeker naar het eind toe vond ik het eerder een omhooggevallen soap met weinig boeiende karakters en onderlinge relaties. De cinematografie (af en toe wat donkere shots met door de wind bewegend schaduwspel) was het enige wat de film nog de moeite waard maakt.

Een mooie film hoor. Ik kan dit soort melodrama's zeker wel waarderen, als ze op deze boeiende wijze verteld worden.

Vooral het kleurgebruik is erg fraai. Mooie, opvallende, heldere kleurgebruik zorgen voor een mooie vormgeving. Verhaaltechnisch vond ik het ook erg boeiend. De Hadley’s zijn een rijke familie, maar zowel de broer als de zus zijn het duidelijke bewijs dat geld niet altijd even gelukkig maakt. Broer Kyle is een soort van loser en twijfelaar en wordt goed neergezet door Robert Stack. Zus Marylee is vooral jaloers en enorm gefrustreerd omdat ze de man op wie ze verliefd is niet kan krijgen. Dorothy Malone zet echt een geweldige performance neer als haar, is een mooie verschijning, maar tevens erg vervelend. Vooral het moment waarop ze in de rechtbank toch de waarheid verteld, is buitengewoon sterk geacteerd. Lauren Bacall en Rock Hudson doen het aardig, maar zijn toch net iets minder sterk dan de broer en zus.

Het drama mag hier en daar misschien nogal dik aangezet zijn, voor mij persoonlijk werkte het erg goed. De momenten waarop Kyle drinken is zijn nogal overdreven, maar ik vond het wel prima bij de algehele sfeer passen. Daarnaast wordt het door dat soort momenten nooit te sentimenteel. Het drama zelf is sterk, omdat de personages ook goed uitgewerkt worden. Ik zat richting het einde enorm mee te leven, en hoopte sterk dat alles toch nog goed zou komen. Ondanks het vervelende gedrag van Marylee, had ik toch een soort bewondering voor haar, omdat zij aan het einde eens niet aan zichzelf dacht. Ietwat onverwacht, maar wel erg geloofwaardig.

Douglas Sirk ligt mij wel, en dit soort drama’s ook. Written on the Wind is in ieder geval een film die zeker door meer mensen gezien mag worden.

4,0*

Geweldig drama over een rijke familie van Texaanse oliemagnaten.

De mise-en-scene van Sirk is magistraal, opvallend zijn de veelvuldige spiegelshots...... De felle kleuren passen perfect bij dit zuiderse drama.
Dorothy Malone won een Oscar voor haar heerlijk perverse rol

4.5*

Goeie film waarin een man stiekem verliefd is op de vrouw van zijn allerbeste vriend. Een verhaal dat veel weg heeft van een stuiversroman en hier en daar dus ook nogal melodramatisch is. Maar dit wordt zeker recht gezet door de personages en hun verhoudingen onderling. Mooi in beeld gebracht en ook een meer dan prima cast. Met gemak 3.5 sterren.

Mijn derde film van Sirk is ook de derde voltreffer. Ik heb deze film ervaren als een beetje anders dan de eerste twee. Minder satirisch denk ik, minder bitter misschien ook en meer ietwat ironisch. Een tikkeltje minder sterk ook, maar het scheelt erg weinig.

Sirk is hier duidelijk aan het uitvergroten en is bewust artificieel. Bijzonder fraai artificieel. Veel meer nog dan in All That Heaven Allows. De vergelijking met Almodovar werd al getrokken en ik denk dat dit zelfs zijn favoriete Sirk zal zijn. En Sirk gaat hier best ver, kleuren die de stemming van de hoofdfiguren laten zien bijvoorbeeld. Het hele luxe wereldje waarin de hoofdpersonen leven is onecht, slechts buitenkant en ondertussen worstelen ze met hun opgeblazen problemen. Het is moeilijk uit te leggen, maar die artificiele kant brengt leven in deze film.

Sirk en Nicholas Ray zou ik inmiddels mijn helden van 50's hollywood willen noemen. Ik vind ze ook wel verwant aan elkaar.

4.0*

Vind de vergelijking toch wat mank gaan - al geeft A wel aan Sirk invloeden te hebben. Ik kan nog niet vinden wat A's favoriete Sirk film is, maar in dit interview noemt hij Imitation of Life: The Director's Chair - Pedro Almodóvar | STATIC MASS EMPORIUM - staticmass.net

De zoveelste Douglas Sirk film waarover ik niet enthousiast kan worden. Een min of meer standaard “Dynasty”-verhaal over het buitensporig (vaak lachwekkend) gedrag van een puissant rijke oliefamilie wordt overgoten met extravagante kleuren én met acteerwerk, dat vrijwel continu over de top gaat. In het bijzonder Robert Stack doet een poging schmieren tot kunst te verheffen. Door dat alles lijkt het erop dat de film een farce van zichzelf probeert te zijn. Volgens sommige commentaren is dat ook de bedoeling van Sirk. Zal best, maar aan mij is dat niet besteed.

Ieder zijn ding maar ik ben gek op dit soort films.

Als Douglas Sirk zo doorgaat, wordt 't een favoriet van me. Al z'n films scoren tot nu toe wel érg hoog bij mij. Ja dit is mijn ding wel wat. 'Written on the Wind' is weer een voltreffer. Heerlijk melodrama.

Natuurlijk begint het allemaal weer met het prachtige Technicolor uit de jaren 50. Die kleuren, schitterend. Wat een sfeer. Sirk kiest weer mooie settings en locaties, waardoor 'Written on the Wind' al een ijzersterk fundament te pakken heeft. En ja, wederom een samenwerking met Rock Hudson. De held.

Prachtig acteur, die ook hier de show weer steelt. Fijn verhaal, meeslepend gebracht en klasse geacteerd. Het past allemaal precies wat Sirk hier op het scherm tovert. De familie Hadley zijn een stinkend rijke familie, maar dat betekent niet dat ze gelukkig zijn. Integendeel. Deze film laat mooi zien dat rijkdom niet gelukkig maakt. Mooie rol ook van zus Marylee, waar ik naar het einde toe toch ietwat bewondering voor kreeg. Ben blij dat ze aan Hudson dacht en de waarheid aan het licht bracht. Stiekem wat kippenvel.

Jep, heb weer genoten. Hopelijk zijn de andere Sirkjes wat te vinden, moet ze snel opzoeken natuurlijk.

Heerlijk over de top melodrama van Douglas Heerlijk over de top melodrama van Douglas Sirk, die onder zijn eigen naam Detlef Sierck nog enkele films in Nederland gemaakt heeft (onder andere ‘Boefje’, 1939). Hij ontvluchte nazi-Duitsland en verblijf enige tijd in Nederland voor hij naar Amerika emigreerde. Zowel Rock Hudson, Robert Stack, Dorothy Malone als Lauren Bacall ogen veel te oud voor hun rol. En Bacall speelt toch wel de slechtste rol uit haar carrière.

Plezierige film van Sirk. Na wat uitstapjes van hem te hebben gezien naar andere genres, blijkt toch wel dat hij het sterkst is in zijn melo-drama's.

Bacall is niet de leuke frisse verschijning wat haar personage zou moeten zijn, maar ze heeft toch wel een hoop charisma. Hudson en Stack zijn prima, de laatste hield er een Oscar nominatie aan over. Veel mensen zijn enthousiast over Malone, die zelfs een Oscar kreeg - die niet onverdiend is - maar ik vond haar wel iets te oud voor haar rol van puberale kleine zusje (ze was de 30 al ruim gepasseerd), en de scene bij de rivier als ze herinneringen ophaalt was nogal lachwekkend, maar dat is de keus van de regisseur geweest. Zelfde geldt trouwens voor de koortsdroom van Kyle.

Verder prachtig gefilmd van de eerse scene tot het schot valt- de rechtzaak daarna was wat overbodig met de tot inkeer gekomen Marylee. Speciale vermelding voor de scene dat de vader van de trap valt terwijl Marylee op haar kamer aan het dansen is.

Het gedramatiseer is dan wel wat over the top en robert stack reageert wel erg dramatisch op het nieuws dat hij onvruchtbaar zou zijn , dat is eigelijk het gedeelte waar de geloofwaardigheid van de film de bocht uit vliegt helaas .
toch kan ik de film wel waarderen want het acteerwerk is verder prima en de sfeer en de tijdsgeest heeft ook wel wat .