
Save the Last Dance (2001)
Verenigde Staten
Romantiek / Drama
112 minuten
geregisseerd door Thomas Carter
met Julia Stiles, Sean Patrick Thomas en Fredro Starr
Sara groeit op in een stadje in Illinois. Ze is dol op ballet en droomt ervan ooit aan de befaamde Juilliard School te studeren. Wanneer haar moeder omkomt bij een verkeersongeval moet Sara haar grootse toekomstplannen echter opbergen en ze trekt in bij haar vader, Roy, een muzikant uit Chicago, die jaren geleden vrouw en kind heeft verlaten. Zo belandt Sara in een voor haar totaal onbekende multiraciale en multiculturele schoolomgeving. Aanvankelijk heeft ze het moeilijk om het overlijden van haar moeder te verwerken. Maar spoedig vindt ze soelaas bij de kleurlinge Chenille, een tienermoeder en oudere zus van de knappe en begaafde danser Derek, die Sara in de hip-hop cultuur inwijdt.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=dhAxDeSxYbQ
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,2 / 57352)trailer (YouTube)various artists album (MusicMeter)iTunes: € 7,99 / huur € 3,99Google Play: € 8,99 / huur € 2,994
De film voelt ook vrij zwaar aan door de vele drama-elementen. Ik werd niet echt happy van deze dansfilm en heb werkelijk constant op de klok gekeken. De speelduur van 112 minuten vond ik echt heel lang.
Wel een hele leuke rol voor Julia Stiles, maar daar blijft het dan ook bij. Muziek, dans, verhaal....allemaal ondermaats. Ik kan echt niet begrijpen waarom deze film zo hoog scoort, want er zit totaal geen sfeer in. Ik kan er werkelijk weinig in ontdekken.
Ik geef Predator gelijk. Geef mij dan ook maar een Grease, Step up, Fame of Dirty Dancing!
magere 2.5*
Echt een hele goede film, met sterke acteerprestaties van met name Julia Stiles. Boven mijn verwachtingen een aanrader.
Stiles doet het op zich wel aardig en daar moet de film het dan ook van hebben, het dansen kon overigens wel beter.
2,5 Sterren.
Redelijk acteerwerk...
Prima gedanst...
Goede muziek (Dolby Digital)...
Prima verhaal...
Mooi HD kwaliteit...


Verassend goed voor een low-budget film.
Ik geef dit stuk enorm cliché een dikke 1. Waar ging dit nou eigenlijk over? Het verlegen meisje maakt kennis met een totaal andere cultuur en wordt een danseres?

wordt? Nee. Ze hervindt haar plezier in het dansen.

De muziek vooral, en de fijne hoofdrolspeelster die met haar no-nonsense houding zich een weg moet zien te banen door een voor haar onbekende subcultuur.
Hoewel ik moet zeggen dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat ik hem zal kijken. Nog steeds leuk, maar de rek is er nu na ruim 10 jaar wel een beetje uit voor me.

3,5*
Hoewel het qua opzet niet precies een feelgood film is, heeft de sfeer die er in bakken overheen ligt toch wel dat effect op me. Simpel en rechtdoor, geen verrassingen in het plot, geen overbodige complicaties die niet in het concept passen. Wel een beetje moraliserend, deze alweer 13 jaar oude MTV productie - beeld van een andere generatie ondertussen alweer. Clash tussen braaf en bad, wit en zwart, lijden of er wat van maken. Het geheel drijft volledig op Julia Stiles, die hier ietwat als rolmodel wordt neergezet door MTV. Met af en toe een aangever van Sean Patrick Thomas. Samen een leuk stel, mooie chemie tussen beiden. De flitsende montage tijdens de wat serieuzere dans-actiescenes doen wel wat vermoeden dat Julia wat moeite met de passen had. Of zo niet, dan wekt het toch wel ietwat die suggestie.
Hij begint naar mijn bescheiden mening wat traag, er komt ook voor een dansfilm veel te weinig dan is voor, maar de stukken waarin dat wel gebeurt zijn dan wel de betere.
Ondanks alles, gaf de film me wel een goed gevoel, wellicht omdat het hier goed afloopt voor het meisje.
Een aardige film. Het verhaal mag dan wat clichés bevatten maar er wordt in ieder geval een poging gedaan om een interessant verhaal te vertellen. Sara (Julia Stiles) is opgegroeid met ballet en moet naar een nieuwe, overwegend zwarte school waar ze in aanraking komt met hiphop. Ze heeft een nog niet helemaal verwerkt trauma en wordt verliefd op Derek (Sean Patrick Thomas). De film bewandelt geen nieuwe paden en toch heb ik me wel vermaakt. De film heeft een bepaalde sfeer en stijl die me wel bevalt en regisseur Thomas Carter heeft een visie over hoe de film eruit moet zien en door zijn strakke regie komt dat goed naar voren. Maar het grootste pluspunt zijn de acteurs. Stiles is voortreffelijk als jonge vrouw die opeens in een hele nieuwe wereld wordt gedropt. Maar ook Thomas is sterk en samen hebben ze een goede chemie en hun relatie wordt mooi opgebouwd. Kerry Washington is ook goed en Terry Kinney heeft een kleine rol als vader van Sara maar doet het uitstekend. Save the Last Dance is geen wereldschokkende cinema maar als coming of age drama/dansfilm voldoet het wel.
Dit was dan weer helemaal niks. Twee volledig charismaloze leads, een One Tree Hill achtig 'ik los mijn puberproblemen op door lange monologen te houden' scenario en de lijzige naar jaren '50 melodrama neigende cinematografie (met nog eens een onmogelijke interraciale relatie om het helemaal als een derderangs Far From Heaven te laten aanvoelen) helpen de film naar verdoemenis. Soundtrack bestaat uit wat willekeurig bijeengeraapte hiphop en de speelduur is ondraaglijk lang.
Een film die probeert te scoren door wat discriminatie en actualiteit door te laten schemeren maar hier eigenlijk helemaal in geïnteresseerd lijkt te zijn. Vooraf leek het verhaal me echter wel interessant genoeg om de film op z'n minst een eerlijke kans te geven.
Voor diegene die snel ontroert raken van maatschappelijke onderwerpen moet ik waarschijnlijk teleurstellen. Ondanks dat de toon soms aanwezig is, is de film meer geïnteresseerd in onderwerpen zoals vriendschap, dansen, schuldgevoelens en liefde. In dat opzicht gaat de film erg weinig in op het "meisje is de enige blanke in haar school" concept. De minder interessante en vooral uitgemolken onderwerpen krijgen hier helaas voorrang.
De film weet op weinig vlakken echt te scoren. De thema's zoals vriendschap, liefde en schuldgevoelens zijn erg herhaald en worden niet erg origineel gepresenteerd. De echt interessante stukken komen als de maatschappijkritiek en discriminatie eventjes om de hoek komt kijken. Die zijn helaas schaars.
De romantiek is niet erg boeiend, zoals het hier wordt neergezet wordt het in elke andere film ook neergezet. Visueel een aantal aardige shots en prima versierde decors, maar daar blijft het dan ook weer bij. Een rauwe cinematografie belooft heftige beelden maar de film houdt zijn zaakjes erg braaf. Zodra de film een harde toon wil zetten krijgen we ook vooral braaf materiaal.
Acteerwerk is voor de rest wel prima, Stiles doet het erg goed. Thomas en Washington acteren met een goede eigen smoel, en Starr mag ook zeker genoemd worden. Het zijn niet de moeilijkste of originele rollen, maar wel met verve gespeeld door iedereen. De dialogen zijn soms om te janken, maar de cast weet er gelukkig genoeg mee aan te vangen.
Voorspelbaar tot het einde, maar het concept dat Stiles de enige blanke is op haar school brengt soms goede stukjes met zich mee. Die stukjes vormen ook gelijk de centrale steun van de film. Voor de rest vermaakt het ook wel en de boodschappen zijn goedbedoeld, maar het ontbreekt de film aan wat ballen en een unieke insteek.