Save the Last Dance (2001)

Een he;e goeie film. Okay, er zaten nogal wat cliché's in, maar is dat slecht? Her gaat om de intensieit waamee er gespeeld wordt. De kwaliteit van het camerawerk, de plaatjes, de regie, de emoties, en dat was allemaal dik in orde.

4

heel flauw en allemaal heeeeeeeeel correct. En het dansen viel ook zwaar tegen. Kijk ik liever naar Dirty Dancing of Fame......

Okee dankje dan weet ik dat ook weer

De film heeft me erg verveeld. Aan de clichés stoorde ik mij niet echt, maar wel over dat ellenlang getho-gejammer. Moet dit "wij hebben het zo slecht" verhaaltje nu in elke film voorkomen? Ben het echt beu aan het worden. Komt daar nog bij dat ik werkelijk zeer weinig dans in deze film heb gezien (op het mooie einde na dan).

De film voelt ook vrij zwaar aan door de vele drama-elementen. Ik werd niet echt happy van deze dansfilm en heb werkelijk constant op de klok gekeken. De speelduur van 112 minuten vond ik echt heel lang.

Wel een hele leuke rol voor Julia Stiles, maar daar blijft het dan ook bij. Muziek, dans, verhaal....allemaal ondermaats. Ik kan echt niet begrijpen waarom deze film zo hoog scoort, want er zit totaal geen sfeer in. Ik kan er werkelijk weinig in ontdekken.

Ik geef Predator gelijk. Geef mij dan ook maar een Grease, Step up, Fame of Dirty Dancing!

Geen slechte film, maar veeeeeels te cliché matig.

magere 2.5*

Inderdaad, geen slechte film. Kijkt lekker weg. Maar zo cliché en uiterraard voorspelbaar.

Dansfilms zijn er genoeg, het is de kwestie of ze overtuigend genoeg zijn. Ofwel met een goed verhaal, goed acteerwerk ofwel geweldige dans. Daarom is Step up 2 beter dan deel 1 en is Black Swan meer dan een balletfilmpje. Save the last dance is absoluut niet slecht met een combinatie van mooie muziek en dans enerzijds en een actrice op de juiste plaats: Julia Stiles. Dit soort films mag gerust clichés bevatten. Ik heb persoonlijk genoten van de sfeer en de muziek. Een topfilm zal het niet worden, maar voor mij is het toch een van de betere films gebleken.

Tja, beetje een puberfilmpje natuurlijk, maar toch vind ik deze nog steeds wel het kijken waard. Heel de setting, de school, de buurt en de club waar ze vaak komen, waar zij zich als enige blanke in moet manouvreren vind ik gewoon leuk om te kijken. Lekkere muziek, fijn sfeertje, en ach, geen origineel verhaal nee, maar het kijkplezier doet een hoop goed vind ik.

Lekkere muziek, leuk verhaal. Wel jammer dat het einde te voorspellen is

ik had deze film nooit bewust gaan kijken, zeker niet naar aanleiding van de beschrijving. Maar tijdens het zappen kwam ik hem tegen, en dit is zo'n film waar je bij blijft hangen.

Echt een hele goede film, met sterke acteerprestaties van met name Julia Stiles. Boven mijn verwachtingen een aanrader.

Waarom geef je 2,5 ster aan een 'hele goede film', als ik vragen mag?

Redelijke film met erg veel cliché.

Stiles doet het op zich wel aardig en daar moet de film het dan ook van hebben, het dansen kon overigens wel beter.

2,5 Sterren.

Prima dramafilm...

Redelijk acteerwerk...

Prima gedanst...

Goede muziek (Dolby Digital)...

Prima verhaal...

Mooi HD kwaliteit...

Ik geef dit stuk enorm cliché een dikke 1. Waar ging dit nou eigenlijk over? Het verlegen meisje maakt kennis met een totaal andere cultuur en wordt een danseres?

Vermakelijke film met een prima rol van Julia Stiles, die een mooie chemie heeft met Thomas.

Verassend goed voor een low-budget film.

wordt? Nee. Ze hervindt haar plezier in het dansen.

Blehhhh, wat slecht. oervervelend. Al dat macho gedoe, stereotype groeten ed. Overspringen

Ik houdt ook niet van dit soort MTV troep, ik vind het acteerwerk van deze tieners ook bijzonder droog en slecht. Het 'herleven' verhaaltje vind ik dan juist precies passen bij dit.

Not

Good

At

All

Er is iets met deze film dat er voor zorgt dat ik hem eens in de zoveel tijd wil zien. Buitengewoon goed is hij niet eens, en tot mijn echte favorieten reken ik hem ook niet, maar iets in het sfeertje is gewoon fijn om te zien.

De muziek vooral, en de fijne hoofdrolspeelster die met haar no-nonsense houding zich een weg moet zien te banen door een voor haar onbekende subcultuur.

Hoewel ik moet zeggen dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat ik hem zal kijken. Nog steeds leuk, maar de rek is er nu na ruim 10 jaar wel een beetje uit voor me. Het is vooral jammer dat er voor een dansfilm eigenlijk vrij weinig echte dans inzit. Afgezien van de slotscene is de dans weinig spectaculair, gemist kansje, had meer echte hiphop willen zien.

3,5*

Dansfeelgood.

Hoewel het qua opzet niet precies een feelgood film is, heeft de sfeer die er in bakken overheen ligt toch wel dat effect op me. Simpel en rechtdoor, geen verrassingen in het plot, geen overbodige complicaties die niet in het concept passen. Wel een beetje moraliserend, deze alweer 13 jaar oude MTV productie - beeld van een andere generatie ondertussen alweer. Clash tussen braaf en bad, wit en zwart, lijden of er wat van maken. Het geheel drijft volledig op Julia Stiles, die hier ietwat als rolmodel wordt neergezet door MTV. Met af en toe een aangever van Sean Patrick Thomas. Samen een leuk stel, mooie chemie tussen beiden. De flitsende montage tijdens de wat serieuzere dans-actiescenes doen wel wat vermoeden dat Julia wat moeite met de passen had. Of zo niet, dan wekt het toch wel ietwat die suggestie.

Redelijke film deze.

Hij begint naar mijn bescheiden mening wat traag, er komt ook voor een dansfilm veel te weinig dan is voor, maar de stukken waarin dat wel gebeurt zijn dan wel de betere.

Ondanks alles, gaf de film me wel een goed gevoel, wellicht omdat het hier goed afloopt voor het meisje.

Volgens mij zo'n beetje de enige dansfilm die ik ooit gezien heb (daar ik Grease niet echt als een dansfilm zie). Vooral door Julia Stiles nog een best toffe film die goed wegkijkt.

Nergens echt hoogstaand, maar gewoon een heerlijk wegkijkfilmpje.

“That’s okay, I’ll dance in circles, probably around you.”

Een aardige film. Het verhaal mag dan wat clichés bevatten maar er wordt in ieder geval een poging gedaan om een interessant verhaal te vertellen. Sara (Julia Stiles) is opgegroeid met ballet en moet naar een nieuwe, overwegend zwarte school waar ze in aanraking komt met hiphop. Ze heeft een nog niet helemaal verwerkt trauma en wordt verliefd op Derek (Sean Patrick Thomas). De film bewandelt geen nieuwe paden en toch heb ik me wel vermaakt. De film heeft een bepaalde sfeer en stijl die me wel bevalt en regisseur Thomas Carter heeft een visie over hoe de film eruit moet zien en door zijn strakke regie komt dat goed naar voren. Maar het grootste pluspunt zijn de acteurs. Stiles is voortreffelijk als jonge vrouw die opeens in een hele nieuwe wereld wordt gedropt. Maar ook Thomas is sterk en samen hebben ze een goede chemie en hun relatie wordt mooi opgebouwd. Kerry Washington is ook goed en Terry Kinney heeft een kleine rol als vader van Sara maar doet het uitstekend. Save the Last Dance is geen wereldschokkende cinema maar als coming of age drama/dansfilm voldoet het wel.

Compleet zinloze avond met gedwongen dansfilm doublebill en bier deel 2:

Dit was dan weer helemaal niks. Twee volledig charismaloze leads, een One Tree Hill achtig 'ik los mijn puberproblemen op door lange monologen te houden' scenario en de lijzige naar jaren '50 melodrama neigende cinematografie (met nog eens een onmogelijke interraciale relatie om het helemaal als een derderangs Far From Heaven te laten aanvoelen) helpen de film naar verdoemenis. Soundtrack bestaat uit wat willekeurig bijeengeraapte hiphop en de speelduur is ondraaglijk lang.

goeie dansfilm.maar dit vind ik niet de leukste dansfilm.ben meer fan van bijvoorbeeld step up,en er zijn nog wel een paar dans films die ik beter vind.maar dit is zeker geen slechte film.is gewoon een kwestie van smaak,de meeste dansfilms heb ik net wat hogere sterren gegeven omdat ik die net wat leuker vind.

Mwa.

Een film die probeert te scoren door wat discriminatie en actualiteit door te laten schemeren maar hier eigenlijk helemaal in geïnteresseerd lijkt te zijn. Vooraf leek het verhaal me echter wel interessant genoeg om de film op z'n minst een eerlijke kans te geven.

Voor diegene die snel ontroert raken van maatschappelijke onderwerpen moet ik waarschijnlijk teleurstellen. Ondanks dat de toon soms aanwezig is, is de film meer geïnteresseerd in onderwerpen zoals vriendschap, dansen, schuldgevoelens en liefde. In dat opzicht gaat de film erg weinig in op het "meisje is de enige blanke in haar school" concept. De minder interessante en vooral uitgemolken onderwerpen krijgen hier helaas voorrang.

De film weet op weinig vlakken echt te scoren. De thema's zoals vriendschap, liefde en schuldgevoelens zijn erg herhaald en worden niet erg origineel gepresenteerd. De echt interessante stukken komen als de maatschappijkritiek en discriminatie eventjes om de hoek komt kijken. Die zijn helaas schaars.

De romantiek is niet erg boeiend, zoals het hier wordt neergezet wordt het in elke andere film ook neergezet. Visueel een aantal aardige shots en prima versierde decors, maar daar blijft het dan ook weer bij. Een rauwe cinematografie belooft heftige beelden maar de film houdt zijn zaakjes erg braaf. Zodra de film een harde toon wil zetten krijgen we ook vooral braaf materiaal.

Acteerwerk is voor de rest wel prima, Stiles doet het erg goed. Thomas en Washington acteren met een goede eigen smoel, en Starr mag ook zeker genoemd worden. Het zijn niet de moeilijkste of originele rollen, maar wel met verve gespeeld door iedereen. De dialogen zijn soms om te janken, maar de cast weet er gelukkig genoeg mee aan te vangen.

Voorspelbaar tot het einde, maar het concept dat Stiles de enige blanke is op haar school brengt soms goede stukjes met zich mee. Die stukjes vormen ook gelijk de centrale steun van de film. Voor de rest vermaakt het ook wel en de boodschappen zijn goedbedoeld, maar het ontbreekt de film aan wat ballen en een unieke insteek.

Vanavond nog eens opgezet. Thema en dans worden mooi uitgevoerd. Ach foutjes zijn er altijd wel te vinden. Ik vond en vind het een heerlijke film en blijf bij mijn 4.

Uitgekomen toen ik 13 was en dus heeft dit al een torenhoog jeugdsentiment-gehalte, maar om reden die me niet helemaal duidelijk was zie ik deze film pas nu, twintig jaar later. Ach ja, simpelere tijden die ik graag voor me zie als 'alles was beter', natuurlijk ook niet helemaal waar. Maar toch... De rust in dit soort films (laatst ook Cinderella Story van iets later) blijf ik heerlijk vinden. Het verhaal is met je ogen dicht te volgen, maar het is fijn gespeeld en in het hele blank / zwart en wel / geen ghetto wordt geen kant gekozen, er wordt niks verheerlijkt. Leuk om Kerry Washington uit te zien, later natuurlijk in Django Unchained. De slotscene bracht voor mij de film spontaan een halve punt hoger.

4,0*