The Barkleys of Broadway (1949)
mijn stem
27 stemmen
Verenigde Staten
Muziek
109 minuten
geregisseerd door Charles Walters
met Fred Astaire, Ginger Rogers en Oscar Levant
Echtpaar Josh en Dinah Barkley vormen een succesvol musical/comedy-team, binnen binnen hun huwelijk loopt echter niks succesvol. Als de schrijver Barredout Dinah de hoofdrol wil zien spelen in zijn volgende toneelstuk, ziet Dinah eindelijk haar kans schoon om onder haar huwelijk uit te komen.
Links
IMDb (7,1 / 2333)
0
Dick2008
geplaatst: 18 augustus 2014, 19:46 uur
Dit was de tiende en laatste film van het duo Astaire/Rogers. En voor mij de negende. De enige van MGM, en typisch wel weer met die muziek. Luidruchtige jazzy achtige shownummers maar ook met klassiek ertussen. Wordt na de helft iets beter, met o.a. een terugblik naar één van hun oudere films, Shall we dance. Het toch vrij realistische verhaal wordt nog wel aardig neergezet door Fred en Ginger, maar dat is het ook. Aanvankelijk zou Judy Garland i.p.v. Rogers in de film spelen. 2.0/3.0
0
geplaatst: 17 januari 2016, 11:49 uur
Iets mindere Astaire/Rogers
In tegenstelling tot de wat oudere musicals, waar het musical gedeelte eigenlijk nog deel uitmaakte van een losstaand verhaal, vind je in de iets "recentere" vaak broadway zelf als setting terug. Astaire en Rogers vormen hier het klassieke showduo dat het na verloop van tijd moeilijk krijgt met elkaar.
De nummers zelf zijn dan vaak ook iets minder creatief, omdat het makkelijk is om ze gewoon op een podium voor te dragen (hoort namelijk al bij de setting en het plot) en het haal ook iets meer het ritme uit de film. Wel opvallend de scene met de dansende schoentjes, al stelde dat visueel niet heel veel voor.
Verder he klassieke gedoe rond showkoppels ... het loopt goed, haar in de boter en dan op het eind ... op zich niet zo'n ramp natuurlijk, hoort bij het genre, maar voor een film die bijna 2 uur duurt en niet veel meer te bieden heeft dan een aantal podiumoptredes is het allemaal wat mager.
Wel nog een grappige rol van Oscar Levant, die wat extra leven in de brouwerij brengt. Cynisch figuurtje die best scherp uit de hoek weet te komen soms, jammer genoeg is z'n rol echt wel klein.
1.0*
In tegenstelling tot de wat oudere musicals, waar het musical gedeelte eigenlijk nog deel uitmaakte van een losstaand verhaal, vind je in de iets "recentere" vaak broadway zelf als setting terug. Astaire en Rogers vormen hier het klassieke showduo dat het na verloop van tijd moeilijk krijgt met elkaar.
De nummers zelf zijn dan vaak ook iets minder creatief, omdat het makkelijk is om ze gewoon op een podium voor te dragen (hoort namelijk al bij de setting en het plot) en het haal ook iets meer het ritme uit de film. Wel opvallend de scene met de dansende schoentjes, al stelde dat visueel niet heel veel voor.
Verder he klassieke gedoe rond showkoppels ... het loopt goed, haar in de boter en dan op het eind ... op zich niet zo'n ramp natuurlijk, hoort bij het genre, maar voor een film die bijna 2 uur duurt en niet veel meer te bieden heeft dan een aantal podiumoptredes is het allemaal wat mager.
Wel nog een grappige rol van Oscar Levant, die wat extra leven in de brouwerij brengt. Cynisch figuurtje die best scherp uit de hoek weet te komen soms, jammer genoeg is z'n rol echt wel klein.
1.0*
* denotes required fields.
* denotes required fields.