Born Yesterday (1950)

Judy Holliday acteert geweldig.

Ze heeft er meen ik ook een oscar voor gekregen. Maar ja, dat zegt ook niet altijd wat.

Neenee. Maar Judy H. was echt een origineel comedytalent, iemand die altijd opvalt, ook in kleine rollen. Ze is een beetje vroeg doodgegaan - anders had ze veel bekender geweest.

Let ook maar es op hoe bijvoorbeeld Melanie Griffith en anderen haar stijl imiteren.

Jammer genoeg heb ik deze nooit in zijn geheel gezien, maar wel die geweldige kaart-scène, waarin ze haart tegenspeler het bloed onder de nagels vandaan treitert met haar "vertolking" van I Can't Give You Anything But Love. Heerlijk! Judy forever!

Klopt

Heerlijke komedie, met inderdaad een sterke Judy Holliday. Dat dit soort films niet meer gemaakt worden is spijtig, maar gelukkig worden ze regelmatig nog vertoont op TV!

Ook Broderick Crawford als de schreeuwerige Harry Brock is op dreef!

3,5*

Een zeer standaard film. Een typische Hollywood film die totaal niet kan verrassen. Alles is zeer voorspelbaar en de acteurs zijn simpelweg zwak te noemen. Overacting wordt hier veelvuldig gedaan en bevalt mij totaal niet. Ik ben blij dat Cukor vier jaar later met een echt meesterwerk kwam (A Star is Born), want voor de rest is zijn oeuvre vrij saai en eenzijdig te noemen.

een terecht oscar voor judy holliday. vanavond opnieuw genoten.

Geen meesterwerk. De film is bij momenten wel vermakelijk, maar het is me nog steeds een raadsel waarom Judy Holliday voor dit niemendalletje een Oscar won. Dat jaar waren twee dames genomineerd die naar mijn mening allebei briljant waren in hun rollen, namelijk Gloria Swanson (Sunset Blvd) en Bette Davis (All About Eve). Hoewel Holliday haar rol wel goed vertolkt, tegen die twee kan ze echt niet op.

Born Yesterday staat vooral overeind door de rol van Judy Holliday. Ze is grappig en overtuigend, ondanks dat zze een irritant stemmetje moet opzetten. Ze brengt levendigheid in een verder wat ongeïnspireerde film. Het was gebaseerd op een befaamd theaterstuk en Cukor kwam op het idee om de acteurs eerst de rollen wat op het toneel te laten spelen, zodat zowel hijzelf als de acteurs in het juiste gevoel voor de film konden komen. Een bizarre en ongelukkige keuze achteraf, want op die manier voorkom je natuurlijk niet dat het minder op theater lijkt. Helaas voelt Born Yesterday vaak meer aan als een toneelstuk dan als een film, vooral ook omdat zo'n 75% in hetzelfde hotel afspelen. Er zit gelukkig goede humor in, zonder ooit maar in de buurt te komen van de beste komedies. Het verhaal is ook enorm voorspelbaar, waarbij Holliday ervoor moet zorgen dat het toch boeiend wordt. Crawford is oké, maar weet zijn personage in tegenstelling tot Holliday niet echt boven zijn karikatuur uit te laten groeien. Holden is zeer overtuigend, maar heeft de saaiste rol. Uiteindelijk is Born Yesterday niet echt een essentiële klassieker. Verre van vervelend om naar te kijken, maar dergelijke films werden indertijd beter gemaakt.

3*

Helaas inderdaad niet zo heel erg goed. Uit het Hollywood Blondes programma van Filmhuis Den Haag warenJayne Mansfield en Judy Holliday nog blinde vlekken voor mij. Jayne had ik al ingehaald (en The Girl Can't Help It ligt nog klaar). En ik ben bij deze in Judy Holliday ingewijd (zag wel een oudere Cukor met haar, maar Holliday staat me niet bij - wel heb ik It Should Happen to You van Cukor/Holliday nog liggen).

Judy Holliday is dan ook wel de attractie hier. Hoewel een Oscar nog steeds verbazingwekkend is, gezien de tegenstand. Ze is het stralende domme blonde hoogtepunt hier. Ben nooit dol geweest op William Holden, die ik een acteur met constipatie vind. Broderick Crawford speelt zo'n ongelofelijke lul, dat is nu eenmaal de rol, maar hij is zo alom aanwezig dat het gewoon vervelend is om naar te kijken. Dat maakt de hele film moeizaam, maar Holliday bleef gelukkig overeind.

Het gepiep van Holliday vond ik trouwens helemaal niet vervelend. Vond het een soort Woody Allen karakter avant-la-lettre. Zou me niet verbazen als Mira Sorvino hier haar inspiratie vandaan haalde voor haar Oscar-winnende rol. edit: lees nog iets over Melanie Griffith hier, dat is inderdaad ook iemand die zo bewoog, deed en praatte.

Een absolute topper dankzij de geweldige vertolking van de veel te jong gestorven Judy Holliday, een natuurtalent en een van de allerbeste comédiennes die in Hollywood heeft rondgelopen. Helaas voor ons als filmliefhebber had deze buitengewone actrice een voorkeur voor het toneel, waardoor zij maar spaarzaam in films te zien is.

Aardig om te weten is dat, toen de super-intelligente Judy Holliday (IQ 172 !!) moest verschijnen voor de senaatscommissie voor on-Amerikaanse activiteiten, zij weer helemaal in de rol van Billie Dawn kroop, de overdonderde leden van de commissie sprakeloos achterlatend.

Bekend is haar uitspraak dat je erg slim moet zijn om op overtuigende wijze een dom blondje te kunnen spelen.

À propos, let op de verrassende, spectaculaire verlaging van haar piepstem als ze tegen het einde van de film beveelt om de deur open te doen: "Do what I told you." Prachtig.

Film dat volledig rust op de waanzinnige Judy Holliday. Elke scene waar zij niet in zit is ook meteen niet leuk. Het verhaal is een beetje 13 in een dozijn maar Judy Holliday, wauw, daar moet ik meer van zien.

Dikke tegenvaller. Broderick Crawford speelt de klootzak en staat constant te roepen. Om ambetant van te worden. Het stemmetje van Judy Holliday is al irritant na twee zinnen. Voor de rest hebben die twee ruzie zowat de hele film lang. The end.

Aardige film over een steenrijke zakenman die de hulp van een journalist inschakelt om zijn verloofde wat manieren bij te brengen. De personages zijn wat dik aangezet, maar dit wordt goedgemaakt door de cast die goed op elkaar zijn ingespeeld (waarbij Judy Holliday de show steelt). Het verloop is wat voorspelbaar en de romance die ontstaat had wat beter onderbouwd mogen worden.

Judy Holliday doet dit echt fantastisch. Mocht dat stemmetje je aanvankelijk irriteren, probeer je er overheen te zetten. Heerlijke rol en een aantal prachtige antwoorden van haar kant. Grappig om te lezen dat ze in het echt razend intelligent was en op de HUAC verhoren deed alsof ze poepdom was, en daardoor de dans ontsprong zonder namen te hoeven noemen.

Judy Holliday is wel grappig maar de switch van verwend kind ( in het begin) naar onschuldig dom en tenslotte gevat lief slim vrouwtje is behoorlijk wat teveel van het goede .

Crawford's karakter is helaas veel te dik aangezet en het geschreeuw is in het begin nog wel grappig maar wordt op den duur toch steeds vervelender om aan te zien .

Het leek wel of de makers zijn karakter op een zo negatief mogelijke manier wilden neerzetten maar het is zo extreem dat je je al heel snel afvraagt waarom ze bij mekaar zijn .

Holden's karakter is verder nogal kleurloos en het sprookje dat zij op hem valt is niet echt geloofwaardig .

Over slimheid gesproken : zelfs ik weet dat de VS geen democratie is maar een republiek .