A Raisin in the Sun (1961)

Ojee ik ben de 1e. Schande!! was echt een prachtfilm. Geweldige rol van Sidney poitier. De hele cast was eigenlijk geweldig.

Mooie verfilming van Lorraine Hansberry's autobiografische toneelstuk. De karaktertekeningen en scherpe dialogen maken het tot een boeiend, vaak aangrijpend geheel. Uitstekend acteerwerk over de volle breedte. En de levenswijsheden, die moeder Lena (Claudia McNeil) kwistig rondstrooit zijn 50 jaar na dato nog steeds relevant.

Film deed me een beetje terugverlangen naar de vroegere donderdagavond, toen er nog regelmatig hoogwaardig toneel te zien was op de Nederlandse televisie.

Mooi geacteerd, maar het voelt mij teveel aan als vertaald toneel... Of desnoods een goed boek. Niet perse als een film.

Uitstekende film waarin een zwart gezin zit te wachten op een grote som verzekeringsgeld. Duidelijk gebaseerd op een toneelstuk, aangezien de film zich zo'n beetje geheel in een klein appartement afspeelt. De vier hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt en de dialogen zijn goed geschreven. Een paar aangrijpende scenes en vooral sterk acteerwerk van de gehele cast.

Een mooie en bijzondere film. Het voelde aan als een theaterstuk en soms houd ik daar niet van, maar dit is één van de films waarbij ik het kan waarderen. Het bevat een leuk verhaal en erg goed acteerwerk. Ondanks de film vrij lang duurt en zich vooral in één ruimte afspeelt, wordt het niet saai. Er gebeurt steeds wat en de dialogen zijn levendig. Een film als deze zal nu niet gauw meer gemaakt worden. Ik denk ook niet dat ik het dan even goed zou vinden. De ouderwetse sfeer past erbij en siert de film wat mij betreft nog meer. Graag gezien! 4*

Het toneelstuk werd geschreven door Lorraine Hansberry, die putte uit haar ervaringen als kind. Toen ze acht was, kocht haar vader een huis in een blanke buurt in Chicago, wat leidde tot vijandige reacties van buurtbewoners en een rechtszaak. De titel komt uit een gedicht van Langston Hughes, waarin een onvervulde droom vergeleken wordt met een uitgedroogde rozijn.

Tussen Lena en haar kinderen is er een generatiekloof. Zij behoort tot de generatie die noordwaarts trok op zoek naar vrijheid en een beter leven. Ze is streng christelijk en heeft conservatieve morele opvattingen. Haar kinderen gaan daartegen in. Walter wil alcohol verkopen en schoondochter Ruth overweegt abortus. De radicaalste is haar dochter Beneatha. Zij heeft humanistische in plaats van theocentrische ideeën. Ze is tegen assimilatie in de Amerikaanse samenleving en vindt dat ze hun Afrikaanse afkomst moeten herontdekken. Economisch wil ze vooruitgaan door dokter te worden, wat ingaat tegen de opvatting dat Afro-Amerikanen tevreden moeten zijn met jobs waartoe ze toegang hebben, zoals chauffeur, kinderoppas of poetsvrouw.

Zeer realistisch is de vertegenwoordiger van het "welkomstcomité". Hij is geen stereotiepe racist die scheldwoorden of geweld gebruikt, maar hij probeert de kwestie diplomatisch aan te pakken en z'n boodschap positief voor te stellen. Hij is de kruiperige woordvoerder van de buurtbewoners. Beneatha vergelijkt zijn financiële aanbod met de dertig zilverlingen van Judas in de Bijbel. Het taalgebruik vertoont grammaticale afwijkingen van het Standaardengels: "You ain't never been wrong about nothing", "Don't you pay them no mind"... Soms wordt het vrij grof: "them faggoty looking white shoes".

Veranderingen van fortuin vormen de twee grote kantelpunten voor het gezin, eerst met de erfenis, daarna wanneer Walter het geld verspeelt. Het is beperkt qua locatie en actie, maar dat wordt gecompenseerd door de krachtige inhoud en de het levendige acteerwerk van de vier hoofdrolspelers.