Puppet Master 4 (1993)

Dit was tot mijn verbazing nog een best vermakelijke film. Mijn eerste kennismaking met de Puppet Master en ik verwachte eerlijk gezegd maar weinig. Toch bleek het een best aardige film. De animaties van de poppen zien er goed uit en de poppen zelf zijn stuk voor stuk geinige karakters. En ze acteren ook nog eens minder houterig dan de meeste acteurs. Het wist me in ieder geval goed te amuseren, al laat het einde een wat onbevredigend gevoel achter. Desondanks vrij goed te doen.

3 sterren.

Ik ben een grote fan van deze reeks films zoals ik bij de andere delen ook al heb geschreven. Deze deel vind ik toch iets wat twijvelachtig. Het verhaal wijkt per deel steeds meer af van het oorspronkelijke deel.

Hier nemen ze het op tegen rare de rare Totem wezens. Nogal een vergezocht verhaal.

Maar goed de poppen van Toulon blijven leuk.

3,5

Flinterdun verhaaltje, maar een zeer aardige sequel. Het is gewoon grappig om de poppen rond te zien dartelen. Ze zijn vet geanimeerd en als ze dan ook nog eens de strijd aangaan met de demonische poppen wordt het helemaal leuk. Duurt ook niet te lang. Prima vervolg; op naar deel vijf!

Alweer een vrij aardig deel dat af en toe spannend is.

Veel horror is het niet maar weet wel te vermaken zeker vanwege de korte speelduur.

Acteren viel ook niet tegen.

3 sterren

Een best gewaagd vierde deel vind ik zelf. Het verhaal neemt hier een knotsgekke wending en slaat een heel andere weg in dan de eerste drie films. Grappig dat de poppen nu al 2 delen voor het goede vechten, terwijl dat oorspronkelijk niet zo was. Deze film heeft wederom een leuke amusementswaarde, een niet al te lange speelduur, redelijk acteerwerk en de poppen blijven gewoon erg leuk.

Aardig vervolg, waarin men met het verhaal een andere richting is uit gegaan. Dit komt de film best ten goede. Ook de poppen zijn weer aardig gemaakt, en zorgen voor wat amusement. 2 Sterren.

Gister Puppet Master 4 gekeken en ik vond em wederom erg vermakelijk..vooral de puppets zelf hebben een erg leuk aandeel in de film.

Op gore gebied viel het wat tegen, maar op een of andere manier red de film het prima zonder.

Ik las dat de vijfde film een stuk minder zou zijn..dus daar ga ik me vanavond even op focussen.

De eerste vier films zijn in ieder geval erg vermakelijk en lekkere pulp. Six Shooter, Blade, Tunneler, Pinhead en Jester spelen een aardige partij en het is ook leuk om te zien dat de kleine mormels opkomen voor hun nieuwe baasje. De makers huppelen tot nu toe flink heen en terug in de tijd, iets wat ook niet erg gebruikelijk is voor een franchise maar ze komen er goed mee weg.

Puppet Master 4 kent een leuke set-up maar gaat de mist in met die demonen uit de onderwereld. Zij halen het leuke design van Toulon's poppen bij lange na niet en leggen enkel amateurisme bloot. Zwak design. Desalniettemin is dit nog één van de leukere delen. Fijn is vooral dat de film nog geen 80 min duurt.

3*

Binnen het genre verrassend leuk, waarin het redelijk overtuigend wordt gebracht dat volwassen mensen worden verslonden door een pop van 30 centimeter hoog. Absoluut niet over de hele linie boeiend, maar het heeft zo z'n momenten. Overigens zag ik via YouTube een versie die maar 75 minuten duurde.

2,5*

“The magic that gives my puppets life was stolen from a tribe of ancient Egyptian sorcerers, who pledged their allegiance to the demon lord Sutek.”

Het vierde deel van de Puppet Master-franchise gaat eerst nog verder vooruit in de tijd. En introduceert een demonische element in de film, als een tovenaar een papieren rol steelt van hen. De film bezit een paar leuke campy 90's momenten maar gaat helaas ook verder met de trend dat de poppen eerder voor het goede dan voor het kwade zijn.

Dan verplaats het verhaal zich naar 'opnieuw' de Bodega Bay Hotel, de setting van de eerste twee Puppet Master-films. Waar Rick Myers in alle rust aan een special project kan werken, met de typische jaren '90 computer en robots. Uiteindelijk worden daar ook de poppen ontdekt en krijgen ze last van Totems, die blijkbaar met pakketdienst worden toegezonden? Al kunnen ze ook verschijnen via een Ouija-bord.

De poppen leveren gelukkig nog wel veel van de actie. Leech Woman en Torch, schitteren hier helaas met afwezigheid, alhoewel Torch wel is te zien op een poster! En dan is er ook nog een nieuwe marionet, Decapitron, die verwisselbare hoofden heeft. De ene is een rare, zwarte die in het hoofd van Toulon kan veranderen, terwijl een andere een tesla toren is die hem in staat stelt om elektriciteit af te vuren op demonen. Raad eens wat er gebeurt.

Het lijkt er verdacht veel op dat niemand de moeite heeft genomen om even de andere delen te bekijken. Enfin, uiteindelijk is deze film, ondanks de vreemde wendingen, die niet allemaal werken, nog steeds wel een bevredigende tijdverdrijf vooral door de creaties.

I am with you, Puppet Master!

Hoppaah, het vierde deel van de Puppet Master reeks. Na een onderbreking van een paar weken wegens Bad Channels, Demonic Toys en Dollman was het dan eindelijk weer de beurt aan de creaties van André Toulon. Achteraf gezien misschien toch beter Dollman vs Demonic Toys gezien aangezien die meer aanleunt bij die bovengenoemde films en Puppet Master IV en Puppet Master V blijkbaar één groot luik vormen. Ze zijn ook back to back geschoten en het was zelfs oorspronkelijk ook het plan om beide films als één film uit te brengen.

Ik vind het in ieder geval wel interessant om te zien hoe Jeff Burr de reeks een nieuw leven inblaast. Nadat het derde deel als prequel fungeerde, gaan we deze keer terug een stapje verder en speelt dit zich af na de gebeurtenissen van het eerste deel en diens sequel. Het plotje rond Sutekh is op zijn minst speciaal te noemen en hoewel de monsters die op Rick en zijn vrienden wordt afgestuurd niet de kwaliteit van de creaties van Toulon bezitten (en bovendien redelijk kleurloos zijn, in tegenstelling tot Sutekh zelf), is het wel een leuk weerzien met Blade, Tunneler, Six-Shooter en Pinhead. Vreemd genoeg toont de originele VHS-cover voor dit vierde deel ook nog Torch maar die komt er niet aan te pas, wel krijg je weer een nieuwe creatie maar dat is de ietwat lauwe Decapitron. Net zoals in zoveel franchises worden de slechteriken omgewerkt tot good guys en dat gebeurt dus ook met de poppen van Toulon wanneer ze besluiten om Rick en co te beschermen van de creaties van Sutekh. Wat volgt kun je wel raden.

Het vierde deel dus en er zijn ook evenveel jaar verstreken en qua kwaliteit van effecten is de reeks redelijk consistent gebleven. Het is nog steeds oldschool puppeteering en dat zie ik het liefste, ik vrees voor het deel waar ze besluiten om de poppen volledig CGI te maken. Qua cast is de kwaliteit ook hetzelfde gebleven, zelfs wat verbeterd ten opzichte van de eerste 2 films. Gordon Currie is nog een goede zet als Rick Myers, al is dat lasershoot gevechtje wel tenenkrommend slecht, maar ook Chandra West als Susie kan er mee door. Jason Adams daarentegen is niet echt goed te noemen en zijn vriendinnetje heeft ook meer slechte momenten dan goede. Gelukkig staat daar nog wel Guy Rolfe tegenover als Toulon. Sowieso weinig personages eigenlijk. De film gaat vrij snel van start met kills maar blijft dan redelijk tam.

Toch doet dat eigenlijk niet veel afbreuk. Mooi dat Burr eens een andere aanpak probeert en ok, niet alles lukt even goed maar het is in ieder geval beter dan weer de zoveelste herhaling van zetten zoals deel II dat was. Ik denk dat ik nu maar even deel 5 erachter jaag en dan pas Dollman Vs Demonic Toys. Dan klopt de chronologische volgorde van uitkomen niet meer, maar het lijkt me fijner om deel 4 & 5 na elkaar te zien.

3*

Campy genoeg om niet volledig door de ondergrens te zakken, maar dit vierde deel kan het niet halen bij het niveau van de voorgangers. Regisseur Jeff Burr maakt gebruik van de (soort van) psychologie die deel 3 kende, waardoor de poppen wederom protagonisten zijn en niet langer meer de tegenstanders. Het tweede komt namelijk in de vorm van kleine demoontjes, maar het gebrek aan variatie in vormgeving maakt dat ze weinig intimiderend overkomen. Wederom kent de productie ook acteurs die belabberde prestaties afleveren, met Gordon Currie die de kroon spant in onkunde. Toch vindt men het nodig om dramatiek en aanzienlijke uitdieping aan het geheel toe te voegen, waardoor het extra wordt benadrukt dat er weinig acteertalent aanwezig is. De opbouw is verder niet al te interessant, maar de finale brengt gelukkig een hoop bombastisch vermaak. Dat pakt leuk genoeg uit om het cijfer op een nipte 2,0* te brengen.