Puppet Master 5: The Final Chapter (1994)

Dit leek destijds de laatste deel te zijn in deze prachtige reeks. (voor mij althans). Maar gelukkig is er een herleving geweest. Want ook in deze film geniet je weer van volle teugen van deze coole poppen.

Dit verhaal is even suf als de rest. Maar dat mag de pret niet drukken. Als je de andere delen leuk vond zal je deze ook wel de moeite waard vinden.

3,5

The Final Chapter? Dat probeerden de makers van Friday the 13th ook al eens. Deel vijf is een aardig vervolg dat alleen iets te traag op gang komt, maar een geslaagd einde kent. Niet zo leuk als deel vier, maar prima uit te zitten.

Ik vond al dat Puppet Master 4 zo'n onbevredigend einde had. Maar deze The Final Chapter, die back-to-back met deel 4 is opgenomen, is een direct vervolg en gaat gewoon verder waar de vorige film ophield. Achteraf gezien hadden deel 4 en 5 volgens mij net zo goed één film kunnen worden, want veel meer dan een herhalingsoefening, met een behoorlijk lange adem, is dit niet. Dezelfde personages, dezelfde poppen (alleen Torch is er ineens weer bij) en eigenlijk hetzelfde uitgangspunt.

Vooral opvallend dat de serie zulke grote sprongen neemt. Goden, demonen, telepathie; het is allemaal flauw en vergezocht. En echt indruk maakt die Power Rangers- demon ook niet. Desondanks zijn Toulon's oude vertrouwde poppen weer aanwezig en dit levert het nodige vermaak op. Ook de animaties zien er weer verrassend goed uit (het werd de laatste Puppet Master film voor Dave Allen) en de film kent een beter einde dan het vierde deel. Toch zag ik liever het eerste uur van deel 4, met het einde van The Final Chapter. Hoef je je niet door 60 oninteressante minuten te wurmen, maar heb je wel een bevredigende afsluiter.

Voordeel van de twijfel. Nipt 2,5 sterren.

Jammer dat ze bijna hetzelfde hebben gedaan als deel 4, deze voegt weinig toe.

Het was allemaal best wel aardig gedaan maar miste de spanning van het vorige deel.

2,5 ster

Als er staat; ' The Final Chapter'.

Waarom zijn er na mijn weten nog 2 delen hier na gekomen?

Of zelfs meer... Dat is ook zo bij Friday The 13th enzo.

Als dit zo is, laat het dan toch zo en rek het niet uit.

Ik vind deze film de minst vermakelijke Puppet Master tot nu toe. Hij komt enorm traag op gang en er zit gewoon te weinig actie van de poppen in. Ze komen pas echt in actie als de film al een uur bezig is en dat is gewoon jammer. De poppen blijven erg leuk. Sixshooter is mijn persoonlijke favoriet geworden en ik vond het ook leuk dat Torch in dit deel weer van de partij was.

De slechtste uit de reeks. Het verhaal is vrij ongeinspireerd, en de spanning is ver te zoeken. 1,5 Ster.

Onnozel vervolg op deel 4, dat een haast identieke set-up kent en weinig nieuws biedt. Jammer is vooral dat die vervelende demonen hier weer opdraven en het niveau enkel omlaag halen. Wel fijn is dat Torch er weer bij is, na op onverklaarbare wijze te zijn verdwenen in deel 4.

2*

“You do see my problem, don’t you? You are asking an awful lot of me. A little monster, an agency or cult protecting some ancient magic… you must admit it is rather fantastic.”

Een succesvolle franchise moet op zijn minst één deel hebben, die beweert dat het de laatste is. Zo... aan regisseur Jeff Burr om er één te maken! Aangezien er kosten werden gedrukt door deel vier en vijf te gelijkertijd op te nemen, maar een jaar na elkaar uit te brengen, gaat het dan ook direct verder waar zijn voorganger was gebleven.

Met een krampachtig poging laten ze Rick Myers en degene die zijn borg betaald, Dr Jennings terugkeren naar Bodega Bay Hotel. Dr Jennings wil natuurlijk meer weten en hij neemt drie 'Home Alone'-achtige boefjes mee. Ondertussen, is Sutekh (weet je nog? De demon uit de andere dimensie?) boos omdat zijn kleine Totem-hulpjes, van de laatste film, zijn gedood, dus hij heeft een ander plan.

Deze film bezit nog steeds de betere speciale effecten, dan die je bij het lage budget zal verwachten. De reden voor die indrukwekkende poppenanimaties is dat David Allen nog steeds betrokken was bij de film. Echter was dit wel zijn laatste film. Hmm, dat zal de titel verklaren!

Verder voelt deel 5 vooral meer als een (te) lange derde act van deel vier in plaats van een op zichzelf staande film. Het resultaat is dan ook een film die niet echt tevreden stelt en niet echt veel doet tijdens zijn speelduur. (er is zelfs nog een flashback, die herhaalt zeven minuten lang deel vier) Mensen gaan naar het hotel, ze worden gedood, sommige marionetten vechten, daarna is er het einde. De vierde en vijfde film kan je dan ook het beste kijken na elkaar zodat deze dient als een soort postscriptum op de voorgaande film. Dan is er nog wel wat lol in te beleven.

The Final Chapter

Of toch totdat er in 1998 een 6e deel op de proppen kwam en het grappige is dat er anno 2020 nog altijd nieuwe delen verschijnen in de Puppet Master. Je mag dit soort statements dus met een tikkeltje zout nemen, maar ik was wel benieuwd wat dit deel ging brengen. Puppet Master 4 gaf de reeks een nieuw soort elan en bleek één van de beste delen in de reeks te zijn. De verwachtingen van deze sequel waren dan ook vrij hoog aangezien dit back to back met deel 4 werd geschoten en dus regisseur en cast logischerwijs terugkeerden.

Ik wist dat Charles Band, het grote brein achter productiemaatschappij Full Moon Pictures, deel 4 en deel 5 oorspronkelijk als één film wou uitbrengen maar ik had geen rekening gehouden met het feit dat dit 5e deel daardoor enorm hard ging slepen. Er zit werkelijk amper vaart in, het duurt een eeuwigheid eer er iemand het loodje legt (dat was in de voorganger wel wat anders) maar wanneer je dan ook nog een recap van bijna 10 minuten krijgt van wat er in de voorgaande film is gebeurd.. Er schiet niet veel speelduur open op deze manier en dan is het des te jammer dat die redelijk nietszeggend wordt ingevuld. Het is pas op het einde dat de film eindelijk wat zijn draai weet te vinden, maar tegen dan is het kalf al wel verdronken. De continuïteitsfouten stapelen zich nog verder op (enorm vreemd ook hoe Torch compleet geweerd werd in deel 4 en hier opeens terug opduikt zonder dat Rick zich überhaupt afvraagt wie dat in godsnaam is) maar bon, in dat opzicht verschilt deze film niet zoveel van de andere films in de reeks.

Visueel blijft dit nog altijd wel vrij goed overeind staan, zolang je fan bent van dit soort oldschool puppeteering en wat stopmotion dingetjes. Het heeft toch altijd net meer charme dan iets dat uit de computer gerold komt als je het mij vraagt en in dat opzicht is en blijft het wel een leuk weerzien met Tunneler, Blade, Torch, Six Shooter en co. Gelukkig is het goede deel van de cast uit deel 4 teruggekeerd voor de sequel en dat betekent dus opnieuw Gordon Currie in de rol van Rick en Chandra West in de rol van zijn vriendinnetje. Niet meteen de beste acteurs, maar nog altijd beter dan Teresa Hill die het hier (gelukkig) met een erg beperkte rol moet doen. Ian Ogilvy is één van de nieuwkomers maar ik ben eigenlijk alweer bijna vergeten wat diens nut in de film was.

Volgende week even weer een zijsprongetje met Dollman VS Demonic Toys en dan is het in één rechte lijn naar Blade: The Iron Cross, hoewel er nog ergens een reboot van Demonic Toys inzit. Misschien dat ik die ook nog wel meepak. Kwestie van toch de volledige franchises gezien te hebben dan. Ik vrees een beetje dat het verval met dit deel is ingezet, maar misschien verrast David DeCoteau me wel even hard als Jeff Burr dat deed met deel 4..

2*