The Changeling (1980)

Sfeervol, inderdaad... leuk haunted house verhaal gekoppeld aan een onderzoek naar een moord in het verleden . Denk niet aan Insidious en andere van die moderne spookfilms, want het tempo is gezapig, en het ziet er erg oldskool uit. Ook zul je je geen bult schrikken. Maar als je graag een mysterieuze sfeer hebt met stemmen en enge geluiden, en op een eerder plotgedreven spookfilm uit bent, kan deze aan de behoeften voldoen. Verre van een topper maar ik vond het een uitstekend verhaal.

Super heerlijke geesten-film, waar je lekker voor moet gaan zitten, maar liefst niet alleen... . 5*

Met het gevaar om met mijn drie en twintig kalenderjaren belerend over te komen kan ik me goed voorstellen dat de wat jongere mensen op deze site dit maar saai zullen vinden, want zelfs zei die dit een meesterwerk noemen zullen moeten toegeven dat dit zelfs voor 1980 best een gedateerde film is. Het is dat het eind jaren 70 schreeuwt, met toch wel een lichte dip van paranoia trillers ala Polanski en Marathon Man, maar op het gebied van sfeer en verloop ligt het meer tussen de originele Haunting en House on Haunted Hill van begin jaren 60 in. Maar mijn god wat was het heerlijk om tussen al die bombastische, dertien in dozijn formule filmpjes eens iets te zien waar zich niet om de 5 minuten een verplicht schrikmoment voor doet en personages het nodig vinden om aan een stuk door te schreeuwen zonder dat er enige moeite gedaan lijkt te zijn om de kijker een idee te geven waarom we het erg zouden moeten vinden dat deze, veels te serieuze, figuren opgejaagt een andere dimensie ingetrokken worden door de eeuwige onzichtbare kracht. Een suggestieve spanningopbouw van ruim anderhalf uur met een grootste klassieke climax, zoals hier, werkt voor mij dan toch een stuk effectiever. Komt bij dat Scott gewoon een heel fijn acteur blijft, hier niet op het best van zijn kunnen, maar zelfs op de automatische piloot speelt hij mening tijdgenoot van het doek. Opvallende cameravoering ook. Cool! (3,5*)

Tja deze kon me wel boeien van het begin tot het einde al was het gelijk veel minder spannend toen het mysterie was opgelost, hetgeen naar mijn mening toch iets te vroeg gebeurde. Lekkere sfeer, goed camerawerk en ik hou wel van dit soort speurtochten. De seance vond ik eigenlijk de interessantste scène samen met de onthulling van het drama die aan het hoofdpersonage aan hem als spookbeelden uit het verleden werden getoond. Uitstekend acteerwerk van George Scott, de andere personages dragen eigenlijk weinig bij tot het geheel. Ik had gehoopt dat ze toch meer met dat meisje hadden gedaan dat eveneens de spookbeelden zag alsook het overleden dochtertje van het hoofdfiguur. De overgang van de ene scène naar de andere vond ik vaak nogal bruusk alsof ze soms al te snel aan elkaar werden gemonteerd. Meer flash backs en herinneringen aan vrouw- en dochterlief hadden dit een betere film gemaakt. Scènes blijven soms onnodig lang duren. Einde vond ik nogal slap. Heb ervan genoten, maar dit had toch een stuk beter gekund. Een 6 vind ik te weinig, een 7 te veel. 6,5/10. Ik ga 3 sterren geven.

Een prima spookhuis filmpje.
Heeft me vanaf het begin gelijk wel weten te boeien. Vooral een erg lekkere mysterieuze sfeer was bij dit filmpje goed aanwezig, ook audiovisueel was echt top. Mooie zweefde camerabeelden door het huis en waarbij op de achtergrond lekker creepy pianomuziek word gespeeld, uitstekend.
Het verhaal was ook dik in orde en wist hierdoor ook mijn aandacht goed bij de film te houden.
Echt eng of spannend vond ik het helaas niet worden (op de seance scéne na, die wel behoorlijk goed en spannend was.) maar dit filmpje moet het vooral hebben van de sfeer.

Al met al een dikke 3,0*

En dit is ook gelijk met 900e stem

Goeie film over een man die een groot, oud huis betrekt nadat zijn vrouw en dochter verongelukt zijn. Misschien niet bijster origineel, maar wel goed en vooral sfeervol uitgevoerd. Een goeie opbouw en ook een prima plot dat langzaam vorm krijgt. Mooi camerawerk en een aantal spannende scenes.

"That house is not fit to live in. No one's been able to live in it. It doesn't want people."

Nadat ik nogal teleurgesteld was door The Amityville Horror wilde ik deze oktober toch nog een goede film over spookhuizen zien, en toen vond ik The Changeling.

Een oudere man verliest tijdens een tragisch ongeluk zijn vrouw en kind en besluit daarna om te verhuizen en de draad weer een beetje op te pakken. Hij betrekt een groot oud landhuis en probeert verder te werken aan de muziek die hij aan het componeren is. Maar dan beginnen er mysterieuze dingen te gebeuren in het huis...

Hoewel ik George C. Scott eigenlijk iets te oud vond voor de rol (of zijn gezin is iets te jong, licht eraan hoe je het bekijkt) vond ik hem wel erg sterk spelen. Vooral tijdens de emotionele scènes en confrontaties doet hij het wel goed. Bang lijkt Scott echter nergens en dat is toch een dingetje als je in een horror-film speelt. Verder is het acteerwerk allemaal ook zeker niet slecht, Trish Van Devere wist namelijk wel erg goed angstig te spelen.

De film begint met een sterke introductie. Een tragisch voorval waarna we worden voorgesteld aan het prachtige interieur van het landhuis. Langzamerhand komen er vreemde geluiden en kleine onverklaarbare dingetjes waarna op onderzoek uit wordt gegaan. Eigenlijk is The Changeling dan al niet echt horror meer, maar meer een bovennatuurlijke thriller (mystery dus), omdat ik naast horror-fanaat ook een liefhebber van goede mystery-films ben vond ik dat helemaal niet erg. Maar ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent als je had gerekend op een echt enge film. Nadat eenmaal bekend is hoe alles in elkaar zit is de film een stuk minder spannend, maar weet toch nog te boeien. Vooral de reactie van de senator aan het einde op zijn familiegeschiedenis vond ik erg sterk gedaan, dat had mogelijk nog meer uitgelicht kunnen worden.

De tweede helft van de film deed me enorm aan The Ring denken (het Japanse origineel) en het is voor mij duidelijk dat Kôji Suzuki naast Poltergeist ook van The Changeling wat dingen heeft afgekeken. (Het lijk in) de put namelijk en de manier waarop een man en en vrouw samen een geschiedenis proberen te achterhalen, hier dan van een huis en niet van een videoband, zijn duidelijk aan elkaar verwant.

De film is mooi opgenomen, alhoewel misschien een beetje gedateerd voor die tijd (de film straalt de jaren '70 uit). En de muziek mocht er ook zeker wezen, zowel de soundtrack van Rick Wilkins als de pianomuziek die vooral in de eerste helft aanwezig is.

Een Changeling (Nederlandse benaming Wisselkind) is trouwens een wezen uit Europese folklore. Elfen, Kabouters en Kobolden zouden namelijk kinderen uit hun bed stelen en vervangen door een soortgenoot die de vorm van het gestolen kind heeft aangenomen. De oorsprong van deze mythe rust in bijgeloof rond het ontstaan van gehandicapte en misvormde kinderen in de middeleeuwen. De Engelse benaming word ook gebruikt om een wees die is verwisselt met een overleden kind aan te duiden.

Het had misschien beter gekund maar al met al vind ik The Changeling een goede mystery over een spookhuis-geschiedenis. Vond deze toch wat beter als het eerdere genoemde Ringu maar de sfeer en uitstraling was bij films als Poltergeist toch vele malen beter.

Goede film, maar met blijkbaar toch te hoge verwachtingen ingegaan want uiteindelijk viel het me toch een klein beetje tegen.

Het voornaamste probleem wat ik met spookhuisfilms heb: waarom kunnen spoken wel hele huizen doen laten schudden maar niet gewoon meteen zeggen waar het daadwerkelijk om draait? En ik vond de uitleg rond de changeling uit de titel toch wat gezocht, hoewel gebaseerd op folklore en zelfs ware gebeurtenissen. Ik had ook graag meer verbanden gezien met de dood van zijn gezin. Knap trouwens dat hij gewoon in dat huis kan blijven wonen terwijl hij weet dat het er spookt.

Daar staan tegenover een uitstekende sfeertekening met zeer goed acteerwerk, en ook erg fijn: geen jumpscares of verplicht aandoende setpieces.

3,5*

Verrassend aardig haunted house filmpje. Wie er al een aantal heeft gezien, zal hier niet zoveel nieuws ontdekken, maar dat hoeft ook helemaal niet. Jammer dat de muziek te nadrukkelijk aanwezig is, maar Medak maakt er wat van met zijn camera. Aparte hoekjes en bewegingen die dat grote huis behoorlijk ongezellig maken. Hij schakelt na verloop van tijd ook vrij soepel van bovennatuurlijke pesterijtjes naar plotontwikkeling, zodat het een ferme basis heeft voor de finale, waar het weer los kan gaan. Dat ding staat niet voor niets op de poster. Die scène begint vooral erg goed. Tekenend voor de gehele film, het zit eenvoudigweg erg solide in elkaar. Een ander hoogtepuntje is de séance. Haalt het niet bij die uit El Orfanato, maar zeker het vermelden waard.

Het eerste uur is erg sfeervol en was best nog wel spannend. Ik geloof echter dat bij herziening deze film onherroepelijk een stuk minder zal zijn, waardoor ik mijn score automatisch een halve ster ga verlagen. Persoonlijk vond ik de muziek zeker één van de grote pluspunten net als het camerawerk dat de griezelige uithoeken van het huis razendsnel in beeld brengt. Dit in tegenstelling tot de pace van het verhaal dewelke in het begin erg traag was.

Ik ben nu wel nergens van verschoten dus of je dit echt als horror zou klasseren, ik weet het niet. Voor mij was het meer een thriller (zeker in de beginfase). Na het eerste uur slaat het helemaal om en krijgen we een speurtocht. Het verhaal was best boeiend en het zat uitstekend in elkaar waarbij de titel op het einde verklaard wordt. The Changeling is dus zeker de moeite als je deze nog nooit gezien hebt.

Een fijne en bovengemiddelde sfeervolle spookhuis-film uit de jaren '80. Waarbij vooral het eerste gedeelte als componist John Russell het victoriaanse huis betrekt zeer goed is. Het verhaal weet helaas het einde niet goed af te ronden, wat waarschijnlijk komt doordat het bijna verplichte happy eind. Minder waren ook de zijplotjes die wel aangehaald worden maar niet verder uitgewerkt; de dood van zijn vrouw en kind, het ongeluk van het meisje met de kolenkar, het dochtertje dat haar kamertje boven de put had. Ach, een kleinigheid want verder is het een prettige bovennatuurlijke thriller waar veel horrorfilms van nu aan schatplichtig zijn!

Prima prent, niet eng maar het verhaal is erg leuk opgezet. Voor de tweede keer gezien vandaag en vind George C. Scott een erg prettige acteur. De rest van de cast ook prima.
Het is niet dat de film enorme sterke punten heeft maar is zeker onderhouden.

Onbegrijpelijk dat zo een saaie film zo een hoge waardering krijgt. Maar er gebeurt echt helemaal niets in de film. Nietssssss.

De film komt nogal traag op gang en spannend vond ik het niet, laat staan eng. Er gebeurd veels te weinig.

Een voldoende.

Toegegeven, ik dacht nog nooit iets van de Hongaarse regisseur Peter Medak te hebben gezien, toen ik The Changeling uitzocht. Dat bleek echter niet te kloppen: afleveringen van Breaking Bad, Carnivàle, House M.D. en zelfs eentje van The Wire. Bepaald geen prutskoning dus, al bleek ik zijn Species II (1998) ook te hebben gezien, en dat was op zijn beurt weer iets minder denderend. Maar: soms doet een acteur of filmmaker tussendoor iets voor het geld, of wordt iets door externe omstandigheden niet wat je ervan had gehoopt. En zowel Scorsese als Amenábar roemen de film als een van de engste (en hun favoriete) horrorfilms ooit gemaakt. Ik ging The Changeling dus hoopvol in, en werd niet teleurgesteld. Hoogstens in mezelf, dat het een eeuwigheid duurde voordat ik herkende dat het George C. Scott was in de hoofdrol. Als ze hadden gezegd dat het de nooit doorgebroken oudere broer van Michael Douglas was, had ik het zo geloofd.

De gemiddelde horrorfan van nu heeft hier misschien niet direct meer wat te zoeken (helaas), maar wie oudere goed gemaakte horrors waardeert of meende alle classics al gezien te hebben (maar deze niet), die kan zich aan The Changeling moeilijk een buil vallen.

3,5*

En dik terecht. Ik zie de 4k graag tegemoet.

Een film die het vooral van de erg sterke sfeer moet hebben, soms deed de film mij zelfs denken aan The Shining maar weet niet het zelfde niveau te halen.
Nee, het is geen meesterwerk maar het is toch wel genieten en makkelijk doorheen te komen. Een film met veel rustige scenes, maar tegelijkertijd een film die de aandacht vast weet te houden en dat is een prestatie op zich.
Soms is minder juist meer.

Ik waardeer dit soort oude horror wel, mensen misschien nog aanraders?
3,5*

De film is een heuse ouderwetse griezelfilm met een simpel maar doordacht verhaal en bevat alle klassieke elementen uit het spookhuisgenre. Heel pakkend verteld. Met een mysterie en een familiegeheim. Spannend.
George C. Scott is de geplaagde bewoner op zoek naar gemoedrust. Stoicijns, autoritair en heel mannelijk met stiekem een vleugje zachtmoedigheid. Zijn personage is tenslotte muziekleraar en componist van klassieke muziek. Dan mag dat. Leuke rol. Andere personages zijn er ook. Ze zijn essentieel voor het verhaal, maar minder uitgewerkt. Hun aanwezigheid is van een andere orde. Ze zijn dan ook niet zoals George in praktisch elke scène aanwezig.
De rust en bezinning waar George na een traumatische beleving naar op zoek is vindt hij niet in zijn nieuwe woning. Hij wordt flink bezig gehouden. Door vreemde geluiden die zijn slaap verstoren. Door het openen en sluiten van deuren. En door meer van dat werk. De film gebruikt de klassieke elementen en doet dat heel behoorlijk.
De sfeer is kil en duister en heeft iets melancholisch. Goed camerawerk helpt bij het visualiseren van die sfeer. De manier waarop het trappenhuis als spil van het labyrintische huis steeds in beeld wordt gebracht is prachtig. Zo is een balletje dat langzaam stuiterend de trap afrolt, in plaats van een simpel balletje dat de trap afrolt, een dreigend en griezelig fenomeen en een fantastisch kunststukje. Poeh.
Fijne oude griezelfilm.

Degelijk, maar meer ook niet. Mooi camerawerk, goed spel, sfeerrijk en vooral een prachtige locatie, namelijk dat enge huis. Het verhaal zelf heeft toch heel wat ongeloofwaardige toestanden zoals het opbreken van de vloer in een bepaald huis, maar ook de personages krijgen buiten de hoofdrolspeler te weinig invulling. Ik denk aan zijn vrouw en kind, maar ook andere personages. George C. Scott was getrouwd met de actrice Trish Van Devere tot aan zijn dood (1999). Het was zijn derde huwelijk ( 1972-1999). Hij was vooral bekend om zijn fenomenale rol in Patton (1970). 6,5/10

naargelang de hoge score's vond ik dit een teleurstellende film. 1*

Vreselijk gedateerde en behoorlijk saaie spookhuisfilm die 40 jaar geleden misschien eng was voor blozende maagden, maar die vandaag slechts hoobgelach en verveling opwekt.