Invasion of the Body Snatchers (1978)

Inderdaad zeer goede sf thriller,
Is overigens wel op dvd verkrijgbaar.

Herzien op de geweldige blu-ray van Arrow. Invasion of the Body Snatchers vind ik één van de beste remakes ooit gemaakt, ik denk samen met The Thing en The Fly dé beste remake ooit gemaakt. De personages, de sfeer, de soundtrack, de effecten, dat einde, Invasion heeft erg veel memorabele zaken te bieden. Zelden weten films zo onder de huid te kruipen als deze klassieker. Vooral het eerste uur is meesterlijk. Tegen het einde wordt de film helaas wat lawaaierig op momenten, wat jammer is aangezien Kaufman laat zien erg goed met kalmte om te kunnen gaan.
4,5*

de helden van health department vonden de banjospeler en zijn hond in het park. Die sliepen naast een pod. Matt (donald) trapte tegen de pod en het ding begon te bloeden. Ik denk dat dat het kloonproces verstoorde en werden de parkbewoners gekruisd.

Prima sf klassieker, remake zelfs

Zeer effectieve Horror film met een lekker paranoïde sfeertje.Daarnaast doet de cast het erg goed.Prima (en beste) remake van de versie uit 1956.Vooral de opening 'sequence' en het einde zijn fantastisch.

Memorabele film waarbij ik gewoonweg niet te kritisch wíl zijn. Zag deze film voor het eerst toen ik 12 jaar was, samen met m'n ouders, op de bank. De film bleef echt wekenlang door mijn hoofd spoken en de hele sfeer is daar de grootste oorzaak van. Donald Sutherland, wat een acteur. Geweldig! Jammer dat het horror/thriller-genre niet vaker gebruik maakt van A-acteurs, behalve dan de horror-achtige prutswerkjes met veel geld en te weinig lef.

Snoozefest.

Nochtans is het idee niet verkeerd. Niet zo heel origineel, maar het is toch weer eens wat anders dan de klassieke alien invasion. De wat onnozele effecten in het begin neem je dan maar even voor lief.

Mijn probleem met deze film is dat het een duidelijk eind jaren '70 product is geworden. Staat symbool voor een degelijkheid waar ik helemaal niks mee heb. Saai in beeld gebracht, kleurloos en levenloos geschoten, traag tempo omdat alle puntjes tot in den treure verduidelijkt moeten worden ... het plot wordt langs alle kanten ostentatief dichtgetimmerd, maar de film wordt daar absoluut niet beter van.

Effecten blijven ook pover de hele film lang (die hond is gewoon lachwekkend ipv eng), acteerwerk is matig en het wil echt nooit spannend, eng of mysterieus worden. Het kabbelt de hele film maar wat voort, niet echt iets wat gewenst is voor een film als deze.

Zo degelijk dat het oersaai wordt. Heb dat gevoel wel meer bij eind jaren '70 films, deze is daar zeker geen uitzondering op. En dan nog rekken tot bijna 2 uur ...

1.0*

Mag ik vragen, Onderhond:Wat is je leeftijd en ben jij vertrouwd met eerdere en/of vroegere/latere versie's en zo ja, gelden voor die versie's voor jou beter of slechter? De vroege versie uit de jaren vijftig is mij totaal onbekend, de latere versie's heb ik ooit gezien, maar herinneringen daaraan heb ik niet. Ik heb deze film niet meer gezien sinds ik een opgroeiende tiener was, ondanks dat ik de film al een tiental jaar op DVD in de kast heb staan, maar ik herinner me wel dat ik het thema destijds erg eng vond, het idee dat je persoonlijkheid vernietigd dreigt te worden. Het zou best kunnen zijn dat ik de film nu eerder kritisch minder hoog zal waarderen.

33 en kende de film enkel van naam. Maar ik heb gewoon niet zoveel met die (eind) '70s stijl.

Over welke overige eind J70 films heb je het dan waarvoor deze film exemplarisch is?

Thanks, zo heeft ieder zijn voorkeur. Vraag mij bijvoorbeeld niets over nieuwe bioscooprelaese's. Ik kom heel zelden in de bioscoop, val gegarandeerd in slaap als ik een half uur in het donker een film moet zien.

Door de jaren heen deze prent een keer of vijf opgezet, maar nooit langer dan een half uur gekeken. Dan was nu toch echt het moment om door te zetten maar op één of andere manier kom ik er gewoon totaal niet in. Terwijl het idee toch wel erg tof is.

Het heeft denk ik vooral te maken doordat ik de film te stil en te traag vind. Het straatbeeld van de jaren '70 is hier doodsaai en ook de buitenaardse bloemetjes weten allerminst te overtuigen. De onderhuidse spanning die ik hoopte te krijgen heb ik geen enkele keer mogen ervaren. Ik had nooit het idee dat onder de blikken van het straatvolk kwaadaardige duplicates schuilden. Het wist gewoon niet te overtuigen.

Daarbij is de cast nogal duf met Donald Sutherland voorop die de uitstraling heeft van een uitgeklopte plumeau. Jeff Goldblum was nog wel te pruimen. De special effects waren gelukkig nog wel te pruimen, lekker smerig in beeld gebracht soms. Normaal zou ik zeggen dat dit gewoon mijn dag niet was, maar aangezien het de vorige keren al niet eens gelukt was om hem uit te zitten vraag ik me af of deze ooit nog goed zal vallen.

Toch wel prima film. Muziek maakt het ook allemaal nog iets beter is wel beetje traag en voelt zeer oud aan is natuurlijk al van 78. Zal voor die tijd het van het geweest zijn. Zitten goede scenes en soms mindere scenes in einde was wel sterk en verrassend.krijgt van mij een 7/10

"It's like there's some kind of a hallucinatory flu going around. People seem to get over it in a day or two. All I can do is treat the symptoms."

Ik ben niet bekend met het origineel maar deze remake vond ik zeker niet slecht.

Donald Sutherland speelde een sterke hoofdrol. Jeff Goldblum had wel een aardig rolletje en Brooke Adams deed het ook prima. Erg leuk om Leonard Nimoy een keer in een ander soort rol te zien als Spock.

De effecten waren wisselend. Het begin had wel iets, maar had voor het zelfde geld in de jaren '50 gemaakt kunnen zijn, met zee-organismen die aliens moeten voorstellen (in ieder geval beter als hagedissen met gelijmde schubben). De replica's zagen er wel sterk uit en ook de geluidseffecten van Ben Burtt waren erg goed.

De muziek van Denny Zeitlin gaf de film een mooi sfeertje mee. Philip Kaufman is eigenlijk vooral bekend omdat hij het verhaal van Indiana Jones heeft geschreven maar is ook een prima filmmaker.

De film is een klein beetje langdradig, vooral in het begin, maar weet uiteindelijk best spannend te worden. Het concept komt wel vaker voor, vond het in The Thing toch veel spannender en beter uitgevoerd.

De film voelt een beetje gedateerd aan, ook voor eind jaren '70, maar was zeker niet slecht. Misschien net ietsje te lang. Wel een mooi (origineel) einde.

De overlevering vertelde dat dit de enige film was waar mijn moeder ooit haar mond heeft gehouden, dus ik moest hem nu maar eens ondergaan. Dat werd toch een kleine teleurstelling.
Met oudere films moet je rekening houden met de tand des tijds, dat was hier een zware kluif. Veel doet erg gedateerd aan. De soundtrack was tenenkrommend, maar typerend voor spannende films die tijd; op het moment dat het spannend moet worden, komt er een compleet orkest om de hoek kijken (vaak met plots inzoomende beelden) waarbij ik eerder in de lach dan in de schrik schoot. Dat effect is dus duidelijk verloren gegaan. Acteerwerk was soms wat aan de houterige kant en er zitten toch best aardig wat karakterkeuzes en plotgaatjes in die je achter de oren doet krabben. Het is behoorlijk rechtlijnig en grotendeels voorspelbaar.
Pluspuntjes waren er natuurlijk ook. Voor '78 was dit een erg gewaagd en origineel plot, lijkt me. Hoewel het me zo kan voorstellen dat het langs in gekomen in een aflevering van The Twilight Zone. De beeldvorming was vaak bijzonder (op dat inzoomen na), met leuk spelen met schaduwen. De donkere soundeffecten werkte ook een stuk beter dan die schelle violen. Ondanks het trage verloop en de gedateerde spanning, wil je wel blijven kijken.

Verhoogd na herziening, wat een weergaloze film. In de tijd één van de beste scifi horrors ooit gemaakt.

Klasse remake. Hoewel ik het origineel zeker niet slecht vind, is er wel veel wat voor verbetering vatbaar is. Dat geldt stiekem wel voor heel veel spektakelfilms uit die tijd. Waar de opbouw in 1956 toch wat traag was, heeft deze remake de ongemakkelijke sfeer al vrij snel te pakken. Ook het acteerwerk is erg goed. Donald Sutherland is altijd fijn, maar ook Jeff Goldblum is heel goed te hebben.

Grappig dat deze film gemaakt is aan de vooravond van een nieuwe verhitting van de koude oorlog. Deze Invasion heeft naar mijn idee weinig meer met angst voor communisten te maken en is een volwassen sci-fi/horrorfilm. Je weet over het algemeen wel hoe het verhaal gaat (dit script is inmiddels zo vaak gekopieerd), maar toch slaagt deze prent erin om spannend te blijven. De straten vol starende mensen zijn toch best confronterend. Ook de momenten waarop je ziet wat de oorzaak van alle ellende is, zijn gaaf en bevatten visuals die vandaag de dag nog steeds goed zijn. Wel jammer dat het einde tamelijk verpest is. Het beeld van de krijsende Sutherland heb ik in de tussentijd wel heel vaak voorbij zien komen op het internet.

Klassieker die mij nogal tegenviel omdat ik 'm op de een of andere manier nogal oubollig vond. Mooi camerawerk hoor, en soms best een broeierig sfeertje, maar het verhaal is zo standaard dat ik er eigenlijk niet in mee kon gaan. Het beroemde einde begreep ik niet. Tja, Brooke Adams - leuk om naar te kijken. Soms onnodig donker en grauw, zie die scene in die boekenwinkel.

3,0*

Uitstekende film waarin een paar mensen erachter komen dat de populatie van de stad vervangen wordt door duplicaten. Deze remake wint het voornamelijk omdat het allemaal net wat realistischer gebracht wordt. Opnieuw een goeie spanningsopbouw en een paranoïde sfeer die versterkt wordt door de goeie soundtrack. Een sterk en verrassend eindshot.

Een erg goede remake van Invasion of the Body Snatchers uit 1956. Donald Sutherland vind ik heel goed gecast voor deze rol!

Een leuk detail is dat Kevin McCarthy, die de hoofdrol vertolkt in de originele versie van deze film, in deze remake een kleine gastrol heeft als de man die op de ruit van de auto van Matthew Bennell klopt en schreeuwt: "They're here!"

“The rest of the world is trying to change people for fit the world. I'm trying to change the world to fit people.”

Sterke horrorklassieker met een sfeervolle opbouw en een iconisch eindshot. De lichamen van de bewoners van San Francisco worden langzaam overgenomen door een buitenaards ras, die streven naar perfectie van het menselijk ras.

Het eerste gedeelte, met de personages die er langzaam achter komen wat er allemaal gebeurd, is het sterkst. Sutherland, Adams, Goldblum, Nimoy etc. Allemaal spelen ze hun rol perfect. Wanneer het een kat- en muisspel wordt tussen Sutherland, Adams en de aliens zakt het niveau wat, maar het tempo en de spanning vergoeden veel. Het iconische einde zie je van mijlenver aankomen, maar maakt ondanks dat nog steeds indruk.

Beetje verbaasd over de hoge score. Enkele dagen geleden werd ik weggeblazen door het origineel, en nu deze bekeken. Enorm kwaliteitsverschil, van deze versie merk je echt dat het een kenmerkende remake is die het origineel zoals zo vaak niet kan evenaren, wel zit het vol met knipogen naar die film. Veel details zijn hier niet of nauwelijks uitgewerkt waardoor je eigenlijk het origineel gezien moet hebben om ze te begrijpen, en de plotholes uit het origineel zijn hier ook niet weggewerkt. Wie twijfelt, kies voor Invasion of the Body Snatchers (1956) (dikke 4*), deze versie uit 1978 is niks meer en niks minder dan een mindere remake daarvan. Als ik het origineel niet zou hebben gezien had ik deze 3* gegeven, maar in vergelijking daarmee merk je dat dit veel beter kan. Ruime 2,5* / kleine 3*.

Redelijke remake van de SF-klassieker uit 1956 (of, als je dat liever wil, een tweede verfilming van het boek), maar deze Invasion of the Body Snatchers vond ik toch wel minder dan het origineel. Er is weinig écht mis met de film - het is wel wat traag en af en toe zelfs wat saai in de eerste helft, en die flauwe geluidjes werd ik wel een beetje zat, maar het is vooral heel degelijk en daardoor nergens echt interessant. Donald Sutherland vind ik ook weinig boeiend, hier zowel als acteur als als personage, dus wat dat betreft is hij hier wel op z'n plek. Er hangt weliswaar een lekker paranoide sfeertje, de effecten zijn vrij aardig en er zitten zeker wel hele leuke scenes in - die hond bijvoorbeeld. Maar het duurt allemaal ruim te lang zonder dat de film nu echt loskomt of verrast. Een krappe voldoende kan ik er wel aan kwijt hoor, maar ik hoopte toch op meer.

Invasion of the Body Snatchers uit 1978 wordt steevast aangehaald als één van de beste remakes aller tijden. Knap, zeker als de originele film zó sterk is als die film uit 1956. Een van de sterkste elementen van deze film is dat het geen simpele herhalingsoefeningen is, er wordt voldoende nieuws toegevoegd. Zo is deze film een stuk enger dan zijn voorganger. Dat kan met de tijd te maken hebben - ongetwijfeld was de versie uit 1956 voor die tijd enorm eng - maar bepaalde scènes en shots uit deze remake zijn nog steeds bijzonder effectief. Zo'n beeld van een donkere tunnel waarin een groep getransformeerde mensen met hun akelige geschreeuw achter de hoofdpersonen aan rennen is angstaanjagender dan de gehele originele film. De film laat ook veel meer zien, met hier en daar wonderbaarlijke special effects. De film voelt soms ook meer aan als The Thing dan de originele Invasion of the Body Snatchers.

Maar deze remake verslaat zeker niet in alles zijn voorganger. De remake is een stuk langer van speelduur en als je het mij vraagt té lang. Het origineel was weliswaar met zijn 80 minuten aan de korte kant, maar hier zijn de twee uur ook net iets teveel, zeker rond de climax lukt het regisseur Kaufman niet om de hele tijd de spanning vast te houden. De film heeft echter wel een puike cast, met prima rollen voor Donald Sutherland, Jeff Goldblum en Leonard Limoy. Maar ik vond vooral Brooke Adams een sterke rol spelen, het stukje romantiek tussen haar en Sutherland kwam geloofwaardig over. Verder een paar geinige knipogen naar het origineel, vooral de scène met Kevin McCarthy is erg leuk. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het fenomenale einde; die iconische laatste shots! Het maakt het erg lastig om te zeggen welke van de twee films nu beter is, ze staan in ieder geval heel dicht bij elkaar. De term 'remake' heeft een slechte naam, maar een Invasion of the Body Snatchers bewijst maar dat het ook heel goed kan uitpakken.

4 sterren.

voor mij één van de beste eindes aller tijden. Elk sprankeltje hoop is weg ! Maar ook de (ietwat soundscape achtige) score van Danny Zeitlin is fenomenaal. Naar verluidt was die man psychiater van beroep die in zijn vrije tijd experimentele jazz beoefende en bijgevolg zeer goed paranoia en desoriëntatie begreep. Kaufman kiest dan ook voor scenes die keer op keer deze 2 elementen weergeven. Mensen die over straat rennen, politiewagens die voorbij razen, de scene in het badhuis met die gordijnen... kundig geregisseerde film waarin paranoia en apocalyps prachtig samenkomen (bv één van de eerste beelden : een priester op een schommel – prachtig idee en inderdaad bizar). De verandering van persoonlijkheid wordt gevisualiseerd door vb de gebarsten autoruit. Het is inderdaad een maatschappij kritiek (men hekelt conformisme), SF genre is wel meer een spreekbuis voor kritische doorlichting van een samenleving. Het gevecht om de menselijkheid te bewaren is de ware actie van de film, het feit dat ze de strijd verliezen de ware horror van de film (kippenvel moment bij de dood van Brooke Adams). Jammer genoeg zijn de personages wat vlak en sullig en de romance is weinig gemotiveerd. Daardoor verliest het een ster. Maar wat een einde !!