The Crow (1994)

Zeldzaam slechte acteerprestatie voor een hoofdrolspeler. Brandon Lee is echt compleet waardeloos. Verder leuk verhaaltje en leuke setting, sfeervol. Niet echt groots en ook wel wat kinderlijk hier en daar maar wel een aardig gothicsprookje. Die Brandon Lee echter....

Soort Gothic superhero-wraakfilm die de tand des tijds niet zo goed heeft doorstaan. De spanning, choreografie maar bv ook de belichting is niet van deze tijd. Wat ik de film vond redden is dat je de grunge-sfeer zoals die in de eerste helft van de jaren '90 hip was goed terugziet. Toch best vermaakt, ondanks een wat simpel, mager en chiché verhaal. 3*

Goeie film waarin een man terugkeert van de dood om de moord op zijn vriendin te wreken. Een simpel wraak-verhaal, maar de film ziet er wel prachtig uit. Mooi, donker en vooral sfeervol in beeld gebracht met een goed bijpassende soundtrack. Deze film had de doorbraak voor Brandon Lee moeten betekenen, maar het zou helaas zijn laatste rol zijn.

Met een verouderde trailer en meer besprekingen over de dood van Brandon Lee, zat ik niet te springen om deze film. Het leek me een cultfilm die om de verkeerde redenen bekend geworden is. Toch maar eens een kans gegeven. Het resultaat is een mix tussen Tim Burton (zonder het kitscherige), The Punisher en The Joker. Het is een sterke gothic wraakfilm geworden met voldoende humor en veel actie. Geen te lange introductie zoals je dat ziet bij veel Marvel of DC verfilmingen, maar meteen to the point. Zet er nog een passende soundtrack bij en je hebt een topfilm. Brandon Lee acteert alvast beter dan z'n vader. Ik had hem graag gezien als The Joker en sowieso in meerdere films. Maar helaas... Qua uitzicht is het een serieuzere Burton-versie, al wordt dat niet heel de film door op het zelfde niveau toegepast.

The Crow is een goeie film geworden die ook zonder de jammerlijke gebeurtenis met Lee ook een klassieker had kunnen (moeten) worden.

Herzien. Blijft toch een mooie hallucinante wish-fulfilment-droom met kleine zwart-komische momenten (de vuilbekkende pandjesbaas, de politieman in ondergoed met zijn pet nog op, en "I feel like a little worm on a big fuckin' hook!"). Een simpele verhaalstructuur die uitstekend werkt, prachtig visueel werk en een fraaie centrale rol.

Mooi gesproken Thornhill.

Dank je!

Deze comic verfilming met de veel te vroeg overleden Brandon Lee probeert teveel kunstzinnig te zijn en lijkt speciaal voor metalheads gemaakt. Donkere gothic, videoclip stijl, The Crow zelf die recht uit de shockrock groep KISS lijkt te komen (oh my goth). Je zou haast vergeten dat je naar een revenge flick zit te kijken. Voldoet volledig aan de definitie van "Style over substance". Van het simpele verhaal verwachtte ik niet veel en gelukkig maar want het stelt ook niet meer voor dan een klassieke wraak / tragedie... Wincott met zijn vlezige lippen en scheve neus is altijd goed gecast als bad guy. Het zal best wel een aparte plaats hebben als "super hero" movie, maar ik vond er helaas niet veel aan.

Tros liefhebbers gaan hier niets aan hebben .Enigste film van en met brandon die toch iets lekker wegkijkt

Een wirwar van beelden. Zeer zwakke film.

Jason Mamoa is inmiddels benaderd voor de reboot.

vaker gezien
blijft goed,de duistere sfeer ,de regen ,de aktie!

Als je een drol mooi in beeld brengt, en je prakt hem in makkelijk behapbare porties uiteen, heb je dan een goeie film, een mooie film, een film die boeit? Tjiezzz, wat een bagger. Zelfs voor een puurnofilm, was ie niet opwindend. Was het geen puurno, dan toch helemaal naadje. Opwindingsgehalte zwaar onder het vriespunt.

Een verloren ziel staat als een semi erecte zombie op uit het graf, krijgt een wit verfje op z'n gezicht en meet zich Alice Cooper ogen aan, om vervolgens wraak te nemen. Wat een armoede in de wereld die we fantasie plegen te noemen.

Kortom, niet om door te komen, doorspoelen naar het o zo voorspelbare einde, en ... zand erover.

hele leuke film.heb me prima vermaakt.al vaker gezien en blijft goed.helaas brandon lee zijn laatste rol ,als ie nog had geleefd had ie nog wel in heel veel goeie films gespeeld denk ik.

Superheroes zijn niet mijn ding, actiefilms, wraakfilms je maakt mij er niet blij mee. Hoewel ik zelf nooit de behoefte heb gehad om gothic te zijn heb ik er wel interesse in wellicht omwille van mijn interesse in horror. De harde muziek is typisch jaren 90, uit mijn tienerjaren dus dat is een leuke trip to memory lane. Ik was op de hoogte van het lot van protagonist Brandon Lee voor ik aan de film begon. Dat de film door zijn overlijden op de set zelf heeft bijgedragen kan ik best geloven, het maakt het einde ook tragischer. Toch denk ik dat deze film zeker haar eigen verdienste heeft. Het verhaal is vrij simpel maar wel met een concept dat mij aanspreekt met name opstaan uit de dood en kracht halen uit de kraai een vogel die sowieso vaak met gothic en horror wordt geassocieerd. Wat de film ook knap maakt, is dat we hier niet te maken hebben met een niets ontziende killer, getuige daarvan zijn de kleine momenten met Sarah (het meisje zou pas in 2009 nog eens meespelen in een film) die ontroeren. Uiteindelijk niet enkel een les voor zichzelf maar ook eentje om de mensen om wie hij geeft en vice versa. Het aantal vuurgevechten had minder gemogen en ik vaak moest ik aan The Joker uit Batman denken bij de make-up van Eric Draven. Tegen mijn verwachtingen in een mooie film. Ik blijf toch een zwak hebben voor dark fantasy.

Alles aan deze film klopt,geweldig gewoon.heb zelfs jaren geleden de soundtrack gekocht...4.5 stars.

Wie een actiefilm of heel mooi gefilmde comic book verfilming wil zien zal teleurgesteld zijn: The Crow is toch meer een duister fantasy verhaal en de actiescenes zijn toch wat te rommelig en te donker gefilmd om indruk te maken. Bovendien gebruiken ze de martial arts skills van Lee amper. Acteerwerk is wat je ervan mag verwachten (goed genoeg). Opvallend is ook hoe groot de bijrol van Hudson is, de "beat cop" die The Crow een handje helpt en die van het meisje, die bevriend was met Eric Draven, die al snel uit het graf opstaat als The Crow. Het hele Gothic/rock gebeuren geeft kleur aan de film maar kan gedateerd overkomen. De stukjes poezie zijn ook niet om voor thuis te blijven. Al met al niet heel opzienbarend en niet om nog een keer te bekijken. Maar voor een wraakfilm onderscheidt The Crow zich wel door veel meer ruimte te geven aan emoties. De moeite om eens een keer te bekijken. Ik kende de titel al 22 jaar, de film werd destijds veel aandacht geschonken door het overlijden van Brandon Lee tijdens de opnames (een losse flodder bleek een echte kogel) en nu heb ik hem eindelijk eens gezien.

Je gaat je wel afvragen welke scene het nu was: die ene waarbij zowat de hele gang op The Crow schiet, of de latere scene waarin de baas een kogel afvuurt. Waarschijnlijk is het niet in de film gekomen maar overnieuw gedaan: ik begrijp in ieder geval dat na de dood van Lee bepaalde scenes met The Crow nog zijn opgenomen met een stand-in.

Klopt, deze film is uit 1994

Ik neem aan dat je Jason Momoa van Road to Paloma (2014) bedoeld... dan ben ik wel benieuwd eigenlijk

Is alweer van de baan.

Opnieuw bekeken en opnieuw goed bevonden.
Prima actiefilm die echter een tragische geschiedenis kent...

Voor mij, de beste 'comic' verfilming ooit. Dat gemengd met een fraaie soundtrack en score, is dit een heerlijk duister wraak sprookje. Brandon had hiermee echt door moeten breken.., helaas liep het heel anders af.

De 'vervolgen ' zijn niet veel soeps. Mag ook hopen dat er geen remake van deze film komt.

Heb deze film jarenlang vermeden vanwege twijfels of het wel wat zou zijn , maar ja uiteindelijk ga je toch een keer voor de bijl al is het alleen maar vanwege nieuwsgierigheid rondom de cultstatus die om deze film heen hangt .
De conclusie na het zien is toch wel teleurstellend , de film kon mijn verwachtingen nauwelijks waarmaken .
het gothic sfeertje is aardig gedaan maar snap verder eigelijk niet echt waarom deze film zo'n cultstatus heeft gekregen , Brandon lee speelt heel matig en sommige actiescenes zijn ook niet denderend .
Zeker die eerste kill met die Tin Tin is behoorlijk slecht amaturistisch geschoten .
Wat overblijft is het sfeertje en style elementen met videoclip achtige editing .
Het maakt het allemaal nog geen goede film al was er wel potentieel .

Bdrbove: als iemand die de film Rampage met Dwayne Johnson 4 sterren geeft, is het misschien beter om niet te reageren op een cult film... Zucht... Anyway... Ik zag deze film als 14 jarige in 1994 en heb de film ondertussen al ik-weet-niet-meer hoeveel keer herbekeken. Eerst op VHS, dan op dvd, dan op Blu Ray. Het blijft één van mijn favoriete films. Deels uit nostalgie, maar ook als je hem terug bekijkt: de donkere sfeer, vooral de soundtrack die als één van de beste van een film wordt beoordeeld, de gothic sfeer, de dialogen, de verwijzingen naar de comics,... Voor mij blijft het na al die jaren één van mijn favoriete films. Cult film met fántastische soundtrack... Gaat dit zien! RIP Brandon Lee

Blijft één van mijn favoriete films. Veel meer jaren 90 als The Crow krijg je het ook niet. Een gothic sfeertje in een groezelige stad vol rook en vuur, iedereen draagt zwart, het is cool om lange leren jassen te dragen, agenten roken aan één stuk door en overal rockbandjes. Ja, The Crow is niet de meest kleurrijke film. Sterker nog, regisseur Proyas wilde de film zelfs in zwart-wit schieten, maar daar stak de studio een stokje voor. Wat we nu krijgen is een film die tegen het zwart-wit aan zit, de kleur is eruit getrokken en enkel het oranje van het vuur of de flashbacks is een groot contrast met de verder enorm grauwe wereld. Zo'n wereld waarbij onze held - volledig in het zwart - in de regen op een gebouw zit te wachten. Als tiener was ik helemaal wég van deze film. Maar nog steeds is The Crow een enorm sterke actiefilm.

De film bevat vooropgesteld een scala aan geweldige acteurs in erg leuke rollen. Hudson speelt één van zijn beste rollen en acteurs als Tony Todd en Jon Polito zijn enorm leuk. Vooral David Patrick Kelly is fantastisch als T-Bird, ik krijg nog steeds kippenvel bij zijn sterfscène, één van de tofste scènes uit de film. En ook Brandon Lee speelt een uitstekende hoofdrol. In mijn herinnering was het vooral een treurige rol, maar nu zag ik dat hij als Draven ook veel lol trapt. Zijn wraak is niet enkel vol met woede, hij geniet zichtbaar ook om zijn tegenstanders een beetje te kwellen vanwege het feit dat hij onsterfelijk is. Die combinatie van plezier en woede is fijn om te zien in het hoofdfiguur en Lee vertolkt het goed en Proyas brengt het goed in beeld. Enkel de lelijke slowmotion bij emotionele scènes en iets te overdreven flashbacks hadden wel een tikkie minder gekund. Maar ja, het was de jaren 90.

Het is vooral fijn dat The Crow zich onderscheidt van een gemiddelde Schwarzenegger of Van Damme actiefilm. De actie is hier net zo spectaculair, maar lijkt nergens het belangrijkste. Er wordt genoeg geknald en opgeblazen, maar de film focust veel meer op de personages. De film is spectaculair, maar is hier en daar ook opvallend ontroerend en dat lukt actiefilms of superheldenfilms zelden. Van alle elementen die The Crow sterk maken vind ik vooral de score van Graeme Revell on-voor-stel-baar goed, één van de beste filmscores aller tijden wat mij betreft. Zijn muziek ontroert en zet tegelijkertijd een enorm duister en grimmig sfeertje neer. Het feit dat Lee op de set van deze film per ongeluk echt werd doodgeschoten maakt het alles nog maar meer bijzonder.

5 sterren blijven staan.