The Crow (1994)

Een beruchte film en me er nu ook maar eens aan gewaagd. Het is wel een donkere film (niet alleen qua verhaal, maar ook visueel). De film komt soms wat warrig over, zeker in het begin van de film. De film voelt wel erg jaren '90 aan.

Het was wel geen slechte film, maar een waw gevoel had ik er nu ook niet bij. Hij voelt toch wel wat gedateerd aan.

Binnenkort maar weer eens opzetten (donkere dag in december). Na al die tijd nog steeds mijn nr. 1 film. Nice!

Één van de eerste actie/comic verfilmingen lijkt me, en met een prima stijl, sfeertje en neo neor achtergrond. De achtergrond betreffende Brandon Lee geeft de film ongewild toch iets extra's.

De alweer '94 stammende film doet het onverwacht met een mooie duistere sfeer in combinatie met muziek. Het geheel neigt naar Gothic in die zin. Voeg daarbij een aantal erg geslaagde opnames en shots, een Crow zelf die me erg aan The Sting van WWE doet denken met zijn make up, een aantal prima bad guys als Wincott met zijn lelijke bakkes, en je hebt best wel wat. Een aantal grappige dialogen en niet al te moeilijk verhaal maken het geheel af. De montage van de actie is soms niet altijd even goed maar dat zie ik door de vingers vanwege de mooie duistere en soms mythische sfeer.

Dat Lee niet overtuigd qua acteren is hem vergeven, het raadsel van de echte kogel blijft bestaan, zo ook het gerucht dat de opname waar hij geraakt wordt echt gebruikt is. Het geeft de film naast de prima sfeer en een beetje humor zo nu en dan wel iets extra's. Al met al een film die prima te doen is en vermaakt.

Begin van de film is erg rommelig maar als hij op gang is boeit hij en trakteert de kijker op mooie beelden (vooral aan het einde).

Een van mijn beste duistere jeugdfilms.. Brandon Lee wat een gemis..

De soundtrack the cure goed aan te horen.

"It can't rain all the time."

Bij deze cultfilm moet ik altijd denken aan de wijze waarop Sting zichzelf opnieuw heeft uitgevonden in zijn tijd bij WCW. Daarnaast blijft deze titel onlosmakelijk verbonden met de dood van Brandon Lee. Derhalve is het best raar dat ik zo lang heb gewacht met het kijken van deze film.

In zijn laatste rol speelt Lee een wreker die terugkeert uit de dood om wraak te nemen op zijn belagers. Het is een simpele opzet die vrij weinig om het lijf heeft. Er is ook een plan in werking om zijn krachten te stelen, maar veel moet je daarvan niet verwachten.

'The Crow' moet het namelijk meer hebben van de visuele stijl. Het voelt lekker duister aan in de gotische stad die overgoten is met een neo-noir sausje; het zweven van de camera door de straten is onheilspellend. Voor mij had het alleen wel iets grimmiger gemogen door de cheesy dialogen weg te laten en de humor is erg misplaatst te noemen.

De vertolking van Lee is zeker energiek, hoewel de dramatische scènes niet helemaal overtuigen. Hij geeft in ieder geval alles. Des te jammer dat zijn pad naar wraak enigszins om zeep wordt geholpen door de montage. De actie is weliswaar aardig, maar dan moet je het wel duidelijk kunnen zien. Eveneens zijn de platte bad guys storend.

Al met al een intrigerende actiefilm met enorm veel potentie, echter is het zonde dat het allemaal niet zo goed uit de verf komt.

Dikke 2,5 sterren.

Deze moet ik dringend nog eens herzien, is echt al vd '90 geleden. Wat ik me kan herinneren is dat er bij mij zo'n gothic gevoel heerste.

Het is voor mij echt een heerlijke golden oldie, als je daar nu al over mag spreken. Zeker dat het een cultobject is geworden.

Wat heb ik de prent vaak al gezien.

Een productie met tegenslagen en natuurlijk de grootste tegenslag in het feit door het overlijden van Brandon Lee. En dat op een echt lullige manier ook nog.

Gothic absoluut, een anarchistische tijd met veel geweld in de wereld waar het zich afspeelt. In de afgelopen maanden terug te zien in beelden op tv met de agressie van het volk op mondiaal gebeuren.

Hudson en vooral Wincott op hun best, een wraakprent met gevoel. De regisseur die ook het prachtige stilistische Dark City heeft gemaakt die ook heerlijk was in regie. Gewoon weer eens gaan zien is mijn advies. Ik geniet elke keer weer van de prent, tenminste eens per jaar. Wincott met die rauwe stem, geweldig.

Uiteindelijk deze nog eens een kijkbeurt gegeven, wat me tijdens de film toch wel opviel is dat het sentiment gehalte vrij hard aanwezig is, ook het typische good vs evil, dit soort films pakken nog moeilijk bij mij. Ik vond hem zeker sfeervol en de Crow zelf deed me terugdenken aan m'n gothic en black metal jaren, toen ik met panda-face en lange lederen jas en combats nr optredens nzo ging De kledij is gebleven, de schmink niet Voor de rest doet deze me al bij al te weinig, zowel qua actie als fantasy te min.