Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles (1994)

Film die zijn momentum kwijt is.

Ik kan me herinneren dat de minpunten destijds goed te vergeven waren. Misschien was het de afwijkende benadering van het vampiersleven. De verrassende casting van Tom Cruise als Lestat, of de indrukwekkende performance van Kirsten Dunst. Zonder dat drieledige element-of-surprise echter, valt voornamelijk op hoe saai de film eigenlijk is.

Hoewel deels natuurlijk onderdeel van de premisse - de tergende eeuwigheid van het onsterfelijke leven als noodgedwongen bloeddorstig roofdier - als kijker raak je al snel besmet met het gevoel van zinloosheid. Dat Brad Pitt dat sentiment kracht bijzet met een ongelooflijk levenloze performance wil ook geenszins helpen. Hij komt werkelijk iedere scene over alsof hij onder een zware drugskater gebukt gaat en tot geen greintje emotie in staat is.

Kostuums en decor weten nog wel indruk te maken, maar samen met Cruise en Dunst zijn het zeldzame momenten die deze prent overeind houden. Zeker het tweede deel meandert het verhaal wat doelloos voort, tot de weinig indrukwekkende terugkeer van Lestat als magere climax.

Lang, zeurderig en zonder echte hoogtepunten. In 1994 misschien leuk als onderdeel van Pitts rise-to-fame of vanwege de ongebruikelijke casting van Cruise, maar al terugblikkend toch vooral een vervelend saai vehikel van een film. Voor ieders carrière (die van Dunst uitgezonderd) een dipje en naast de vermenselijking van de vampier ook van weinig meerwaarde voor het genre. 2,5*

gisteren voor het eerst gezien. Was wel onder de indruk van Dunst en Cruise.

Verder duurde het wel allemaal wat lang. Maar geen vervelende film.

Een vrij saaie maar ook rommelige film met zijn vele subplotjes die niet boeiend genoeg zijn. Het hoofdthema komt ook maar matig uit de verf vind ik. Kirsten Dunst is de enige die wat vaart brengt in het geheel, want de rollen van de mannen zijn eerder vervelend dan interessant en werken nier in het voordeel.

De film wil denk ik – zoals de gemiddelde Dracula-film – horror zijn maar kiest een premisse waarvan ze zullen hebben gedacht dat het origineel is maar dat eigenlijk de film meer comedy dan horror maakt: de vampier wordt menselijk gemaakt zodat de vampier in kwestie zich schuldig voelt om mensen te moeten doden, met een andere mannelijke vampier en vampiermeisje een alternatief gezinnetje vormt (sowieso hint de film aldoor naar homoseks), het meisje puberale streken heeft en na ruzies er wordt bijgelegd en geknuffeld, etc waarbij de film misschien een enkele keer ook bewust grappig wil zijn. De film blijft zo hangen tussen horror en comedy en slaagt voor beide genres niet. De film heeft wel een fijne, gotische sfeer en is soms redelijk vermakelijk.

Interview with the Vampire is een lange film die nergens echt weet te vervelen. Het verhaal neemt je mee in het duistere en eenzame bestaan der vampiers. Het wist me kostelijk te vermaken.

Hoe scoort dit zo hoog hier? Sfeervolle film en twee acteerkanonnen in de hoofdrol, maar dit was echt oprecht saai. Na twee uur weet ik nauwelijks nog naar waar ik gekeken heb. Nou zijn vampiers al niet bepaald figuren waar ik veel mee heb, maar dit is dan nog de echt softe, saaie versie. Gelukkig hebben Pitt en Cruise film wat betere films nadien nog gemaakt waardoor ik ze deze film wel kan vergeven.

2*

Uitstekende film waarin een weduwnaar het eeuwige leven krijgt na een beet van een vampier. Een mooi verhaal dat zich over een paar decennia afspeelt, maar toch niet gehaast overkomt. Prachtige aankleding (zowel de sets als de kostuums), en een mooie gotische sfeer. Tom Cruise zet zijn rol redelijk dik, maar wel heerlijk aan. De jonge Kirsten Dunst weet zich goed staande te houden tegenover hem. In de herziening zijn 4.0 sterren toch meer op hun plaats.