Everything Everywhere All at Once (2022)

Nou, de waardering voor een film op moviemeter hoef ik dus ook niet meer op af te gaan. Wat een misbaksel was dit dan? Chaotisch, hak op de tak, niet leuk, belachelijk verhaal. Als je dan situaties wil tonen die ver buiten het kader van het "normale" vallen dan raad ik de schrijver aan om eens wat materiaal van Douglas Adams te lezen.

Vanwege de hotdog vingers?

vanaf het begin al vreselijk rommelig.

heb het een half uur met moeite kunnen volhouden.

tenenkrommend slecht..bah

vooruit dan ...1 ster voor het aardige stukje (in dat half uurtje kijken) bij de belastingdienst ala Jacky Chan.

Ai, dit was niks voor mij. Heel vervelend wanneer je bij een film komt op een punt van 'oké nu heb ik het wel gezien' en dan moet je nog anderhalf uur. Heel fijn dat deze film het zo goed doet, ik gun de makers het succes, degenen die het wél leuk vonden hun plezier, maar voor mij was dit een hele, hele lange zit. De referentie naar In the Mood for Love zag ik en had ik graag nog wat langer gezien, het lekker chaotisch grappige familiedrama in het begin vond ik erg leuk, en daarna... vermoeiend vermoeiend. Sorry geen sorry, 1,5*.

Mijn eerste neiging(en) waren om te stoppen met kijken naar deze gestoorde film vol met onzin. Maar op een gegeven moment wordt deze onzin begrijpelijk(er). Al die wanordelijke gedachten in je, die feitelijk fantasie zijn, als die elk restanten zijn van een parallelle universum....... En jij bent vanuit jou gezien het centrum, maar als die samenkomen met alle parallelle werelden van je geliefden, dan .......krijg je zo'n vreemde wereld als deze film probeert weer te geven. Probeer die fantasieën/wanordelijke gedachten een plek te geven waar ze horen: namelijk niet van belang. Althans dat haal ik eruit. Kan me voorstellen dat iedereen zegt dat ik gek ben, want dat klopt ook. Ook kan ik me voorstellen dat degenen die het geduld hebben om deze film uit te zien allemaal hun eigen ideeën over deze film vormen, maar dat is denk ik de ultieme wens van de makers.

Toffe film. Ik vond hun vorige weinig soeps maar hier valt meer op zijn plek. Hun do it yourself filmmaken is geweldig. Heb wat making off filmpje gezien en echt heel inspirerend hoe sommige dingen gedaan zijn. De mix tussen maf en een betekenisvol verhaal werkte perfect. Erg strak gemonteerd en gedraaid. Deed mij beetje denken aan Gondry. Fijn dat er weer wat relatief nieuwe auteurs opstaan in de VS. Vond de nieuwe lichting jonge filmmakers toch teveel van hetzelfde.

Dus dit is wat er met Will Smith gebeurde.

Prima filmpje wel. Ik kon goed meegaan in de bizarre wereld(en) die geschapen werd(en) en vond het eerder te normaal dan te vreemd. De gevechten duurden wel veel te lang allemaal, maar dat is een smaakkwestie. Het is dat ik films vrijwel altijd in de bioscoop kijk, anders zou ik elke schiet- of vechtscène op tiendubbele snelheid doorspoelen.

Maar verder dus goed te pruimen, met prima personages en een goed te volgen maar niet al te voorspelbaar plot. Je moet er alleen niet te veel vragen bij stellen, want wis- en natuurkundig klopt er natuurlijk geen reet van, het idee van oneindigheid is nogal beperkt uitgewerkt. Maar goed, het is allemaal al ingewikkeld genoeg.

Matig.

Ik geniet meer van een multiverse aflevering van Family Guy of Rick & Morty. Daarin worden er meer gekkere concepten uitgewerkt. Deze film is visueel wel interessant maar daar blijft het bij.

Deze film is misschien wel maf maar als je goed kijkt dan wordt er niet zo heel veel gedaan met het multiverse concept. Het is alsof er afgewisseld wordt met 6 versies. In een versie hebben ze hotdog vingers, in een andere is ze een zangeres, in een andere versie is ze een kung fu eindbaas en zo zijn er nog een paar. En die beelden worden de hele tijd afgewisseld, terwijl ze het in deze film hebben over heel veel verschillende versies. Er komen ook geen nieuw versies bij. Ze blijven wisselen met 6 versies. Best wel saai.

Ik had een keer V for Vendetta opnieuw gekeken en als je naar die film kijkt dan speelt die film zich af op 3 locaties. Echt heel goedkoop. Ik zie dat goedkope trucje weer terug in deze film.

Maar goed behalve dat, dat vond ik niet een zo erg. Wat ik jammer vond is het dramagehalte in deze film. O mijn god... Opeens is er een scheiding in het spel en de relatie tussen moeder en dochter is niet geweldig en ik vond het extreem voorspelbaar en daar houd ik niet zo van. Dat was hele typische drama, goedkope sentimenten. En natuurlijk komt dat goed met het huwelijk en de relatie met de dochter. Nou nou, wat een belangrijke lessen leren we hier zeg. Ik kan ook onmogelijk denken dat er mensen hiernaar kijken en denken van: o nee, blijven ze bij elkaar of gaan ze scheiden? Wat gaat er gebeuren dan?

Het is eigenlijk ook altijd hetzelfde. Ik houd van drama en kijk graag naar dramafilms. Alleen als ik een actiefilm kijk of een SF film dan zit ik daar niet op te wachten tenzij het origineel is. Dan zie ik dat snel als iets wat verplicht terug moet komen in het script. Daarom vind ik Wrath of Men goed omdat daarin vrijwel geen drama te bekennen is.

Voor de rest zit het qua humor wel best goed en is dit wel een originele kijk op het multiverse. Het is allemaal best wel creatief, alleen jammer van de verplichte drama en het is allemaal niet zo heel maf. Het had echt wel stukken gekker gemogen.

En de film duurt gewoon te lang...

Het vrouwenbrein

Daar waar alle emoties tegelijkertijd door elkaar lopen. Dit alles gevat in een visueel bombardement dat letterlijk overloopt van de indrukken en ideeen.

Zo op papier zou het helemaal mijn film moeten zijn, maar vervelende personages, lelijke art direction en onaantrekkelijke fotografie staan een hoge waardering voor deze uiterst creatieve film in de weg. Het duurt ook zeker een half uur te lang.

3,5 en dat valt me dus gezien het uitgangspunt erg tegen.

Ik moest regelmatig denken aan Survive Style 5+.

Niet helemaal hetzelfde concept, maar wel even kakofonisch en veel leuker vormgegeven.

Hardcore Henry maar ander thema

Euh, Paprika! Net zo uitbundig iig

Paprika moest ik ook aan denken. Perfect Blue kan ook nog wel genoemd worden. Maar qua uitbundigheid was EEAAO natuurlijk best wel extreem. Zeker voor de mainstream kijker.

Helaas was het mij allemaal te weinig gestileerd. Enkel die pakjes van de dochter en de wereld met de bagels vielen in mijn smaak. Geef mij dan maar de surrealistische wereld van Cats.

Hoge gemiddelde waardering ( 3.48) onbegrijpelijk. Misschien moet je om deze film te waarderen ADHD hebben of zelf ook maf zijn.

Draait al een eindje in Nederland zie ik maar bij zou dit maar voor het najaar zijn. Dankzij Lumière Brugge kunnen we deze maand er toch van genieten in een reeks exclusieve avant-premières. Staat gepland voor volgend weekend als alles goed gaat.

Het duo The Daniels extrapoleren, na het fijne Swiss Army Man, hun stijl met dit kleine pareltje. Voor de tere zieltjes die een narratief verlangen die consequent aan hun verwachtingen voldoet, is deze film niet weggelegd. Dan moet je maar naar Top Gun gaan ofzo. Dat is wel duidelijk aan de uiteenlopende reacties.

Maar toffe trip was dit weer waarbij de puzzelstukjes fijn in elkaar vallen. Vooral Jamie Lee Curtis was fantastisch, wat een fijne actrice kan dat toch zijn. Maar Michelle Yeoh verdient ook alle credits voor haar soms genuanceerde, dan weer uitbundige rol, dat ook nog eens heerlijk de draak steekt met haar sterrenstatus in Azie.

Laat maar komen dit soort fijne eigenzinnige filmpjes. Verdient een groot publiek.

Fijne 4*en

Heb deze hier in UHD HDR liggen, maar ik vrees dat dit echt mn ding niet zal zijn, maar om dat echt te weten, tja daarvoor zal ik hem toch echt een kans moeten geven

Edit: daar gaan we

Erg gave film, beste sinds jaren volgens bescheiden ikke. Gave sfx, goede uitleg, goed te volgen verhaal.

Echt tof!

WOW, wat heeft deze film me MAXIMAAL positief verrast sech en me een uitzonderlijke beleving, vol top entertainment en waarvoor ik werkelijk woorden tekort schiet om deze gehele sublieme prent op te hemelen. Ook draaide de cast zeer vlotjes mee op het hoogstaande, al is dit beter om het anders te stellen, dat de cast, gewoon op zn sterkst maakt en hoe fabuleus was Michelle Yeoh als Evelyn Wang wel ,niet Dikke film.

De gekste, uniekste, meest doldwaze film die ik in heel lange tijd heb gezien. Everything Everywhere All at Once is een kakofonie van kleur, actie, de zotste verzinsels, subtiele (en niet-zo-subtiele) humor, een heleboel filosofische onderlagen en een diepmenselijke emotionele kern/boodschap. Geen enkel moment valt de film stil of krijg je als kijker de kans om even tot adem te komen. Het verhaal van de film wordt ook de hele tijd nieuwe richtingen uitgeslingerd, waardoor je nooit met een al te voorspelbare film zit. Op een gegeven moment werd het geheel misschien iets té druk, al was dat gevoelsmatig nooit een groot nadeel. Alleen wordt er zoveel op je afgevuurd, dat je af en toe dingen gewoon over je heen moet laten komen. En op die manier werkt de film misschien ook wel het beste; als pure ervaringscinema. De mix tussen humor/luchtigheid en de emotionele momenten is overigens perfect uitgebalanceerd; het ene moment zat ik te lachen, een paar seconden later met een brok in de keel. Het eindstuk zelf is iets te zoetsappig, maar daarvoor zitten er echt een heel aantal momenten in die 100% raken.

Maar de grootste verdienste dat dit allemaal zo fantastisch werkt, gaat misschien toch wel naar de cast. Michelle Yeoh speelt de pannen van het dak als de lijm die het geheel bij elkaar houdt, maar ook Ke Huy Quan (Short Round uit Temple of Doom !!) speelt fantastisch. Hun scènes met elkaar zijn geweldig, vooral het moment wanneer alternatieve-Waymond zegt dat hij in een ander leven tevreden zou zijn geweest om een simpel leven te leiden met Evelyn is een werkelijk perfecte scène. Filosofisch had de film wellicht nog ietsje dieper kunnen gaan, maar eigenlijk wordt er nu heel veel gezegd met niet al te veel woorden, en dat is ook prima. Het lijkt me iets te vermoeiend om de film heel snel nog eens opnieuw te bekijken, maar deze gaat in de toekomst sowieso nog eens de herziening in.

4*.

Je moet helemaal niks. Ik ben halverwege gewoon de bioscoop uitgelopen

Haha laat ik nu net beide karakters bevatten Maar denk nu niet meteen dat al 4* en hogere stemmers dit zijn

Precies waar ik op hoopte. Prima editing, prima acteerwerk, prima verhaal, prima afwisseling tussen serieus en lollig. Hoewel de grappen soms misschien ietwat flauw waren. Maar dat mocht bij mij de pret niet drukken.

Tussen alle onoverzichtelijke chaos blijft de film op een of andere manier toch overzichtelijk en behapbaar. De keuze om in totaal een stuk of tien universa te laten zien is een hele goede geweest. Ook zijn de vele details en verwijzingen erg vermakelijk (bijzonder om de 2001-apen met worstenvingers te zien ).

De beste film die ik dit jaar in de bios heb gezien. Een Doctor Strange kan toch echt niet tippen aan deze creativiteit.

En je vertelt het alsof je er trots op bent?

Altijd zo bekrompen en idioot dat mensen zoiets doen. Lekker de andere bioscoopgangers afleiden die wel van een film willen genieten. Gruwelijk irritant.

Bekruip me altijd het idee dat de mensen die dit doen niet weten waar ze aan beginnen en dan demonstratief de zaal verlaten. Maar hee, ieder z'n eigen ding. Ik vind het netjes en respectvol dat iemand de film uitkijkt en dan pas oordeelt. Dat spreekt voor hem.

Ik dacht door de zeer positieve recensies dat ik ongeveer wist waar ik aan begon, maar ik was in de luren gelegd door gesponsorde kritieken. Door vroegtijdig de zaal te verlaten - niet demonstratief - heb ik de film juist op gepaste wijze gewaardeerd. Het spreekt voor mij dat mijn tijd te kostbaar is om te verspillen.

Tijd is niet kostbaar, tijd is gratis en kan met gemak verspild worden. Eens je dood bent blijft er toch niks over om spijt van te hebben.

Ik waardeer mijn tijd anders.

Daar heb ik alle respect voor, maar waarde en kostbaarheid zijn twee verschillende zaken.

Als je niet hoeft te werken, is tijd gratis. En dan nog heb je er niet veel van, tenzij je er niet veel zinnigs mee doet, want dan lijkt het alsof je er zeeën van hebt.

Hier was ik wel vreselijk nieuwsgierig naar. Een hoop mensen zijn lyrisch over deze film, maar een film draaiend om een multiversum vond ik op het eerste gezicht nou niet echt interessant klinken. Gelukkig wist de film al snel mijn twijfels weg te nemen. Dit is weer een bijzonder frisse film van Kwam en Scheinert. Ze zijn er in geslaagd een film af te leveren die niet alleen in vaak razend tempo knotsgek amusement weet te bieden maar ook inhoud heeft.

Natuurlijk, een hoop komt ook bekend voor. Het verschil is alleen dat men het hier daadwerkelijk heeft geflikt om uiteenlopende genres niet alleen samen te laten gaan maar elkaar te laten versterken. Het ene moment lach je om de vaak weer heerlijk absurde en puberale humor van Kwam en Scheinert, het andere moment wordt je verrast door een flitsend gechoreografeerde vechtscène. En alles wordt bij elkaar gehouden doordat de kern van de film een existentieel familiedrama is met het hart op de juiste plaats.

De cast is overigens bijzonder fijn, met Yeoh en Quan als absolute uitblinkers. Beiden laten een ongelofelijke veelzijdigheid zien in hun rollen. Ik was behoorlijk verbluft om achteraf te lezen dat Quan Short Round speelde in Indiana Jones and the Temple of Doom, en dat hij eigenlijk maar heel beperkte acteerervaring heeft.

Je zou het bijna over het hoofd zien in een film waarin zoveel gebeurt, maar de cinematografie is ook regelmatig schitterend. De montage alleen al is een kunststukje. Om een film als deze niet volkomen onnavolgbaar of uitputtend te maken is een uitdaging. Dat laatste is overigens iets waar de film zeker niet geheel aan weet te ontkomen. Dat zou ik dan ook het zwakke punt van de film noemen. Je moet er echt een beetje voor in de stemming zijn.

Ik vraag mij af waarom deze film in België enkel maar als exclusieve avant-première te zien is.

Een ADHD variant op een Kaufman script gecombineerd met de vreemdheid van de Familie Knots.

Het is allemaal nogal overweldigend. De film kent een aantal bijzondere en mooie scènes. Maar het is nogal (te) druk, waardoor het zelfs wat vermoeiend om te volgen is.

Een goede film is ook af en toe gas terug nemen. Dat zit amper in deze film. Het is een continue ADHD ervaring. Dat vind ik de film juist niet tegen goede komen. Less = more.

Het is wel bijzonder inventief gefilmd en Michelle Yeoh en Ke Huy Quan spelen het goed. Maar het zijn allemaal typetjes. Eternal Sunshine of the Spotless Mind doet dat toch wat beter en minder hysterisch.

Als je Ke Huy Quan in "Indiana Jones and the Temple of Doom" ziet, als klein jochie, en dan nu in deze film, kun je zien hoe snel de tijd gaat. Ik weet nog zo goed dat "Temple of Doom" uitkwam". Het lijkt pas geleden. De tijd gaat sneller dan je denkt, geniet daarom van elke dag want je bent oud voor je het door hebt