Swiss Army Man (2016)

Een beetje vreemd, maar wel lekker

Na afloop van Swiss Army Man vroeg ik me af wat ik net in godsnaam gekeken had. Het begint allemaal met een ruftend lijk wat aanspoelt op het moment dat iemand zich op wil gaan hangen. Klinkt dit je al raar in de oren? Bereid je dan maar voor, want het wordt vanaf dit punt alleen maar vreemder en vreemder. Over de film las ik dat het iets is wat je nog nooit eerder in je leven gezien hebt en dit is zonder meer waar. Of je de film goed zult gaan vinden is weer een heel ander verhaal want je moet jezelf wel de ruimte geven om het vreemde verhaal bij je te laten landen. Dit is alles behalve een gebruikelijke titel en meer een ervaring dan een simpel wegkijk filmpje. Daarnaast had ik bij het begin ook geen idee waar dit heen ging en alles werd voor mij ook pas helder tegen het einde. Op dit moment realiseerde ik me dat ik echt iets heel bijzonders en unieks heb zitten kijken. En dat met een ruftend lijk in een van de hoofdrollen.

Wel bracht de allerlaatste scené mij erg in de war. Het is duidelijk dat er ook de nodige ruimte is voor een eigen interpretatie, maar duidelijk was in ieder geval wel dat Manny echt dood was en alles wat Hank met hem meemaakte allemaal ontstond vanuit zijn eigen verbeelding.
Wie kan mij alleen verklaren waarom Manny in het laatste shot opeens uit zichzelf de zee in schiet en de toeschouwers al lachend aanstaart? Dit impliceert toch dat Manny alles behalve dood was, vooral omdat je de rest er ook op zag reageren. Dit bevestigde namelijk dat het echt gebeurde. Benieuwd of iemand hier een verklaring voor heeft, anders heb ik echt het idee dat dit er gewoon random ingestopt is om het allemaal nog vager te maken.

Hoewel ik de totaalervaring super vond, kakte het in het midden allemaal wel een beetje in en had ik hier graag wel wat meer tempo gewild. Ook begreep ik de kus onder water tussen beide heren niet echt. Hank was op dit moment immers niet verkleed als Sarah? Een ding is in ieder geval zeker, en dat is dat deze titel genoeg gespreksstof oplevert voor de maandag bij de koffieautomaat. Iets zegt me namelijk dat een ruftend lijk, niet echt iets is wat heel vaak voorbijkomt.

4,0*

Ja erg aparte film. Ik moest er even in komen; het begint een beetje ongemakkelijk, maar dan wordt het op een gegeven moment echt leuk. De creaties van de hoofdpersonen zijn fantastisch; geweldig om te zien hoe met bosmateriaal en afval een busrit gesimuleerd kan worden bijvoorbeeld.

Het absurdistische uitgangspunt van een man als Zwitsers zakmes is natuurlijk ook erg leuk gevonden en doet denken aan een Dupieux film als Rubber of Wrong. Er wordt ook behoorlijk veel mee gedaan, maar verrassend genoeg heeft de film daarnaast nog behoorlijk wat diepgang in de vorm van de psychische ontrafeling van het personage Hank. Wat niet eens onaardig gedaan wordt.

Muziek is een beetje apart, maar dient niet louter als achtergrond en dat valt altijd te prijzen. Het grootste pijnpunt van de film is uiteindelijk het einde waar het een beetje ontspoort en de film op meerdere gedachte lijkt te hinken, maar niet echt een richting durft te kiezen. Desondanks leuk om gezien te hebben! 4*.

“What the fuck?”

Deze woorden, uitgesproken door actrice Mary Elizabeth Winstead, geven goed weer hoe ik me voelde na het zien van de film. Swiss Army Man is één van de vreemdste films die ik ooit heb gezien, maar ook één van de origineelste. Het knappe van de film is dat de regisseur, naast alle scheetgrappen, er ook een mooi menselijk verhaal van heeft gemaakt over eenzaamheid en een onconventionele kijk op het leven.

In het begin had ik nog wat moeite met de vibe van de film, maar naarmate Swiss Army Man vordert wordt het steeds beter. Zeker de 'busscene' is geweldig, en van daaruit wordt het alleen maar beter. Fantastisch acteerwerk van Dano en Radcliffe, die er voor zorgen dat je uiteindelijk mee gaat leven met een lijk. Subliem gedaan.

Gekke film. Meer drama dan komedie. Snapte alleen niet waarom ze zolang in het bos rond liepen, want aan het einde waren ze in 2 minuten weer terug waar ze begonnen
Zal wel een gedachte achter hebben gezeten?

Een vreemde, absurde en originele film wil nog niet meteen zeggen dat het een goede film is. Al zal het hier toch wel aan mij liggen. Het is niet echt besteedt aan mij. Het is moeilijk om een emotionele band met de hoofdpersonages op te bouwen, en geïnteresseerd te kijken naar een plot dat zichzelf nooit serieus neemt, waardoor ik snel onverschillig word.

Wat een vreemde film is dit geworden. De film heeft wel een heel speciale vorm van humor en ook een niet alledaags verhaal.
De cast deed het zeker niet slecht en een heel bijzondere rol voor Daniel Radcliffe.
Het is zeker geen 13 in een dozijnfilmpje

Lang geleden dat ik zo`n uitzonderlijk unieke film ben tegengekomen. Doet het allemaal anders dan zijn soortgenoten, werpt eigenlijk gewoon een maatschappijkritische blik, maar neemt als leidraad een stevige portie fantasie. De soundtrack is lekker opzwepend en aanwezig, visueel verbluffend inventief en ontroerend op de juiste momenten. Meer van dit graag! Dikke 4,5* voor deze bromance.

Vreemd.

Inderdaad, heel, heel vreemd. Alleen kwam dat pas bij me binnen nadat de film afgelopen was, want toen begon het pas bij mij binnen te komen waar ik eigenlijk naar heb gekeken. Wel raar eigenlijk, maar het doet op een gekke manier uiteindelijk wel zijn dingetje.

Bijzondere rol voor Radcliffe ook weer. Grappig om te bedenken dat dezelfde persoon ooit Harry Potter was. Maarja, hij zit prima in zijn rol. Ook Dano is goed op dreef, al is hij als komiek misschien niet erg geslaagd. Het is dan meer een soort loser, en dat doet hij dan wat beter.

Het is dan vooral het verhaal zelf dat vaak niet helemaal de balans weet te vinden. Als er dan eindelijk een goede snaar beet wordt genomen, moet de film er vaak weer een flauw scheetgrapje doorheen gooien. Het is vooral de humor die gewoon (zeker richting het einde) totaal niet goed mixed met de film zelf.

Al moet ik bekennen ik in het begin wel moest lachen om de suffe poep en scheetgrappen. Maar dat was alleen daar, en de rest vond ik bij lange na niet zo leuk als dat. Vooral omdat er ook wat drama overheen gaat, en dat mixed de humor er totaal niet meer mee waardoor je niet meer zeker bent of je moet lachen of moet voelen.

Visueel af en toe knappe dingen, als de humor er nog niet doorheen gaat is de drama ook goed gelukt. Erg intrigerende, mooie scenes die mooi in beeld gebracht zijn en knappe belichting hebben. Radcliffe zijn karakter geeft de film nog een beetje een bovennatuurlijk tintje dat ook wel helpt.

De film wordt wel boeiender naarmate de tijd vordert. Alleen jammer dat de al wankelende balans tussen drama en humor in de slotfase compleet misgaat en compleet de verkeerde snaar raakt. Alles daarvoor zat nog tegen 3,5* aan, maar door het einde toch maar verlaagd. Wel jammer, want de apartheid van de film viel uiteindelijk nog best mee. Normaal haak ik bij te veel weirdness al een beetje af.

Bij de erectie van het lijk ben ik afgehaakt en de film van mijn recorder gegooid. Maar na het lezen van sommige reacties word ik nu toch wel weer nieuwsgierig..

Wow, dit was een vreemde ervaring. De film zei me weinig, maar alleen al wegens Paul Dano deze film ingedoken. Deze film ook blank ingedoken enik wist dus ook niet goed wat ik al vrij snel zag met die jetski scène. Ik hou van absurde vreemde films - niet te verwarren met "dolkomisch" - waarbij menig publiek de zaal dreigt uit te lopen. Zolang het plot enigszins klopt en de regisseur de bedoeling heeft absurditeit te verweven in het verhaal, ben ik steeds één en al oor. Ik aanzie dit ook niet echt als een komedie, maar eerder als een soort metafoor van het leven van iemand die met weemoed terugkijkt naar het leven omdat hij de kansen niet heeft aangegrepen die zich hebben aangediend. Een kijk ook op de positieve dingen des levens.

Eerste en vooral uitstekend geacteerd door Dano en Radcliffe. Beiden waren goed op elkaar ingespeeld. Een chapeau ook voor Radcliffe. Een lijk spelen is niet zo evident, laat staan in deze film. Hij is duidelijk zijn Potter-verschijning van zich aan het afgooien. De bizarre situaties die soms de revue passeren zijn niet steeds altijd geslaagd, maar het is belangrijker na te gaan wat de film ermee wil vertellen.

De film kent ook aantal mooie zelfs ontroerende scènes zoals de busscène die ik erg geslaagd vond. Ook de zoektocht naar gedachten via de cinemabeelden vond ik erg mooi. De ingetogen muziek en a capella momenten pasten goed bij de sfeer en setting. Cinematografisch eveneens sterk en zoals ik al zei was ook het samenspel tussen Dano en Radcliffe meer dan goed.

Zeker geen film voor iedereen weggelegd, integendeel misschien, maar wie houdt van iets speciaals en in de filmwereld af en toe het geijkte pad wil verlaten, beveel ik deze film zeker aan. Wat mij betreft een verdiende 4,0* voor de gewaagde insteek van de regisseurs!

Beetje flauwe film. Als we even voorbij Radcliffe als lijk kijken (wat zeker absurdistische situaties oplevert) blijft er vooral een flinterdun verhaal over dat nergens echt goed gestaafd wordt.

Een film waarbij ik bij voorbaat al zoiets had van wat gaat dit worden?

Een ronduit bizarre komedie over een aangespoelde Paul Dano, die door middel van een eveneens aangespoeld lijk, Radcliffe, met bijzondere eigenschappen, terug geraakt naar de bewoonde wereld. Eerst lijkt de film behalve absurd en flauw niet veel te bieden, tot het lijk opeens begint te praten en tot leven te komen. Een ronduit aparte wisselwerking komt tussen de dode en levend op gang met vrij hilarische en teen krommende momenten tot gevolg. Het niveau van soms wel wat flauwe poep en pies grappen lijkt de film toch niet helemaal te ontstijgen behalve dat er vooral voor de levende toch een bepaalde ontwikkeling in zit. Waar hij eerst vooral bang was voor zichzelf en nergens geaccepteerd ontwikkeld hij zich en leert en ervaart. Waar hij bij zijn zelfmoord poging nog rept over het ontbreken van een leven dat aan zich voorbij flitste, flitst er wel heel subtiel een paar momenten met het lijk voorbij als ze in het ravijn vallen. Het wereldje wat ze niet ver van de bewoonde wereld creëren is bijzonder. De afloop en groei die Dano op het einde heeft opgedaan is grappig.

Achteraf gezien zie ik de film wel een beetje als een metafoor voor het afsluiten van de buitenwereld, niet zozeer fysiek zoals Dano op een onbewoond eiland te zitten, maar wel geestelijk, en niet in staat te zijn contact met de buitenwereld te maken wegens het ontbrekende gevoel van acceptatie of een twijfelend zelfbeeld, iets waar de social media van tegenwoordig een negatieve katalysator in is. Een lijk moest echter verandering brengen in Dano's manier van doen, een lijk die naarmate de film vordert meer leeft en wil leven dan de levende zelf die dood wil.

Bij tijd en wijlen grappig, bizar, aardig bedacht en wellicht een verholen aanklacht/metafoor voor afstomping, afsluiting en de negatieve effecten van social media. Bijzondere en niet gemakkelijke rollen voor Dano en Radcliffe, en vooral Dano overtuigt me weer eens in het bijzonder.

Wat een bizarre film! Was dit nu bedoelt als humor of had het ook een diepere betekenis. Wel een keer apart om te zien, maar ik zal niet twee keer naar een rottende Harry Potter gaan kijken haha