Everything Everywhere All at Once (2022)

Moeilijke om te recenseren. Had deze aanvankelijk niet bekeken toen hij uitkwam in mijn streamingdienst, maar na de Oscars in maart 2023 waar deze film er 7 in de wacht sleepte, waaronder beste film 2022, dan toch maar beslist te kijken uit pure nieuwsgierigheid. Slecht is deze film niet maar vond hem nu ook weer niet zo overweldigend goed. Ok, is vrij complex of moet ik zeggen chaotisch… Soms wat moeilijk te volgen. Door zijn niet alledaagse insteek zal dit wel reden zijn tot vele Oscars, want ik heb gevoel dat laatste jaren enkel de speciallekes een Oscar in de wacht slepen. Denk maar aan Nomadland en Parasite… Persoonlijk mag voor mij wel eens een echt goede Hollywoodproductie winnen zonder al de speciale poespas zoals nu in deze film. Mijn beste film 2022 en misschien wel beste ooit was Top Gun 2. Zie hiervoor mijn mening over deze film. Wat kan ik verder nog zeggen over EEAO? Ke Huy Quan deed het voor mij beter dan Michelle Yeoh, die nochtans Oscar beste actrice 2022 heeft gekregen . Hij deed mij wat denken aan een jonge Jackie Chan. Actie in film is dan ook van deze orde: flitsend, grappig en origineel (zo wordt een heuptas een soort wapen)… Jamie Lee Curtís totaal onherkenbaar maar even chaotisch als de rest. Humor ok, af en toe wel een glimlach maar was niet overheersend. Opnieuw humor genre Jackie Chan. Inhoud verhaal is wat ik moeilijk vind. Verhaal vrij ingewikkeld om uiteindelijk uit te komen op een moeder-dochter-relatie, man-vrouw-relatie, dochter-vader-relatie en zelfstandige-fiscus-relatie… Dit doorspekt met een multiverse en een bagel als black hole en je snapt dat ik het moeilijk snap. Snap je? Met andere woorden, Oscarwaardig? Discutabel. Maar gezien hij er toch 7 heeft gekregen van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS), wie ben ik om dit dan tegen te spreken… zoals eerder gezegd, enkel bekeken door de Oscars. Had er anders nooit aandacht aan gegeven. 3,5*.

Ke Huy Quan (Waymond Wang): ik herkende hem meteen en zie hem nog rondrennen als jongetje in Indiana Jones and the Temple of Doom (1984) en The Goonies (1985), films waar meer humor in zat dan in deze zogenaamde 'komedie' (OK dan, en sciencefictionfilm...). Ik weet niet wat ik hier verder van moet vinden, maar visueel was het natuurlijk een kunstwerk en qua acteren ook zeker niet slecht. Maar qua plot en setting zijn er toch genoeg betere films gemaakt die de aandacht wél echt weten vast te houden. Een tweede keer kijken zit er voor mij daarom zeker niet in, laat staan dat ik ooit de verlengde versie ga kijken.

Met maar liefst 11 nominaties moet deze film toch wel bijzonder goed zijn, toch?

Bijzonder?

Goed?

Bizar?

Deze film heeft alles!

4,5/5⭐

De film gisteren gekeken op een van de streaming diensten . Na 15 minuten vond ik de film op een bedenkelijk niveau zakken . Eerlijk gezegd vond ik de film niks aan, wat een prul

ik wilde halverwege de film de bioscoop uit.Het duurt veel te lang en was zo verwarrend.Heel veel jongeren moesten lachen.Wellicht snap ik die humor niet,maar vond er niets aan.

Mooi wel was de link naar relaties met man en dochter en wat je daarin kan verbeteren maar voor de rest één al al onrust en mindfuck

Een combinatie van the Matrix, Alice in wonderland en terminator judgement day, verpakt in een kleine setting wat het haast een cartoon maakt. Maar omdat je constant heen en weer geslingerd word tussen universums, je ook moe word van de niet aflatende aktie sequenties, en twists,dat je zoiets hebt:was het maar afgelopen.

Helaas gister de extended versie gezien. Helaas, omdat de film verveeld en veel te lang duurt. Veel te veel herhaling van ‘grappen’, raar doen om het raar doen, weinig diepgang, dit had in een uur gekund. Gelukkig had de film nog wel een boodschap maar daar was al deze overtrokken, kinderachtige en chaotische poeha niet voor nodig geweest.

Bijna onmogelijk om in één zitting te behappen, althans voor mij – anderhalf uur lang kon ik alles redelijk goed volgen zonder dat ik al te veel scènes voor latere verwerking even opzij hoefde te zetten, maar op een gegeven moment kwam er toch een lang stuk (het gevecht met meerdere personages op de trap) waarbij ik me afvroeg wat iedereen daar nou precies aan het doen was, wat ieders respectieve belang was en wat de functie van de scène in het geheel was. Bij het laatste deel met moeder en dochter landde ik als het ware weer op aarde en kreeg ik weer het idee dat ik enigszins met de film "in sync" was, en de humor, de fantasie en het rijke palet aan kleuren maken hier sowieso toch een feestje van. Maar voor een ècht weloverwogen waardering zal ik misschien nog wel twee of drie kijkbeurten nodig hebben. Heerlijke rol van Jamie Lee Curtis, maar Stephanie Hsu had die Oscar eigenlijk nog meer verdiend.

Subliem

Enige spirituele openheid is een pré naar mijn mening.

Gaat over alles.. dus over niets.. goed zoals het is.. waarderen wat is.

Soms wat langdradig waardoor sommigen eerder afdwalen, maar ik juist meer diepgang ervaar.

Niet verwacht, maar geen enkel moment dat me deze film kon boeien.

heb het een kans gegeven, maar niet gelukt.

1.0 *

Zeker niet de ´meesten´ hoor. Er zijn talloze anderen die dit complete brol vinden.

Ik ben perfect in staat om de postmoderne dimensie van deze film te detecteren en alsnog vinden dat het werkelijk op geen bal trekt. In het algemeen, maar dat is mijn mening, is het huidige postmodernisme een uiting van cynisme, wanhoop , leeg - en luiheid.

De titel van deze film had volgens mijn vriendin een pornotitel kunnen wezen. De film blijkt in ieder geval opmerkelijk te zijn en als ik achteraf lees dat het dezelfde regisseurs als Swiss Army Man heeft, ben ik niet verrast. Duidelijk zijn de kungfu invloeden, maar ik moest ook aan Dupieux denken. Het moment wanneer Wongs karakter in een ander universum een film bekijkt waar we de Wongs karakter uit ons universum zien doet me denken aan Réality, de twee stenen zouden ook zo uit een Dupieux film kunnen komen. Verder zit er animatie in en de luchtigheid waarmee met de parallelle universa omgegaan wordt doet denken aan Rick and Morty,getuige bijvoorbeeld de gekkigheid om maar een universe jump te kunnen maken, waarbij de platte humor niet geschuwd wordt (de IRS award/dildo). Met zoveel ideeën wil een film nog wel eens verzanden in chaos, maar het uiteindelijke plot voelt voldoende coherent aan, waardoor het geheel sprankelend en boeiend is. 4*.

Ik had deze film in eerste instantie aan mij voorbij laten gaan. Nu toch maar gekeken omdat ik graag alle Oscarwinnaars wil zien en deze film mag zich de meest recente Oscarwinnaar noemen. De enige reden dat ik deze film heb uitgezeten is vanwege het voorgaande. De eerste twintig minuten vallen nog te doen, maar daarna wordt je overladen met zo'n twee uur aan drukke en chaotische onzin. Tegen het einde probeert men de kijker nog een boodschap mee te geven, maar toen was ik al lang afgehaakt en sterk komt die boodschap sowieso niet over. Door de grote hoeveelheid onzin en drukdoenerij geef je namelijk helemaal niets om de personages. Buttplugs, dildo's, de meeste banale flauwekul komt langs. Geen idee of het pogingen tot humor waren, ik kon er in ieder geval niet om glimlachen. Het concept multiversum is daarnaast niet nieuw en in andere films niet zo enorm rommelig uitgewerkt. Ik keek echt uit naar het einde. Dat men bij de Academy eens wat anders wilde kiezen - want dit wijkt behoorlijk af van eerdere Oscarwinnaars - is niet verkeerd, maar deze keuze begrijp ik niet. Wat mij betreft met afstand de slechtste Oscarwinnaar van deze eeuw en een heel vervelende film.

Volledig mee eens.

Een waardeloze en absurde ordinaire film.

Verder niets aan toe te voegen, prima recensie.

Mijn verwachtingen vooraf waren niet al te hoog. Maar dit was nog erger dan verwacht. Wát een verschrikking. Eén momentje van vreugde en dat was toen deze dik twee uur durende ergernis eindelijk ten einde was. Deze film heeft dus zeven Oscars in de wacht gesleept? Hoe bestaat het.

Baggerfilm

Ik kan hier niet zoveel mee - ook na wat extra moeite en de derde kijkbeurt.

In de geschiedenis van de film kunnen we een soort van progressie herkennen van realisme, fictie, sprookje, tijdrijzen, tot nu parallelle universa. Interessant wellicht, maar aan de andere kant ook hoe verder naar rechts in die progressie hoe armzaliger het narratief meestal wordt. Vooral in het tijdrijsgenre en verder komt dat nogal eens voor, de ene gezochte twist na de andere zonder dat daar ook nog maar enige logica voor nodig geacht wordt. Dat kan je dan 'postmodern' noemen, maar daarover kwam ik het fraaie citaat van onze filosoof hier tegen "Een postmoderne film wil geen illusie scheppen maar veeleer de illusie van film doorprikken". En dat zie ik dus ook al niet in EEAOO, het geheel komt vooral op me over als een allesovertreffend nihilisme, narratologische luiheid - en wat je overhoudt is vooral een onsamenhangende brij van actiescenes die voortdobberen tot de eindgeneriek. Nog steeds mooi gedaan en met een paar grappige situaties er in, maar meer wordt het voor mij gewoon niet.

Hong, Yeoh en Curtis zijn leuk, maar ik had ze liever in een wat meer traditionele film gezien.

Sucked into a bagel...

Wat een rommeltje zeg. Ik vond hier echt niks aan; al snel een onbegrijpelijke, hysterische en veel te drukke film. Onbegrijpelijk zijn ook de 7 oscars voor deze chaos door twee nerds gemaakt. Zo fout! Blijkbaar zag de Academy hier het summum in, maar dan had The Adventures of Buckaroo Banzai destijds ook moeten winnen. Ik ga niet ontkennen dat het niet creatief, en tot op een zeker niveau leuk is, maar het tempo swingt compleet de pan uit waardoor het kijkplezier na een goed uur helemaal instortte. Jamie Lee Curtis in een ontsierende rol voor haar carrière.

Te druk. Te chaotisch. Te onsamenhangend. Te flauw. Te lawaaiig. Te vermoeiend. Te slecht.

Geweldig. Super onverwacht met veel gekke wendingen. Deze film vond ik 1 grote verrassing.

Beetje gek, maar wel oké!

7 beeldjes voor deze film maar eentje zijn ze toch echt vergeten. The Golden Raspberry Award voor het slechtste plot. Het eerste kwartier komen we goed door maar dan komen we in een 2 uur durende valpartij die maar niet ophoudt. Absurd tot in het finesse. Het gaat echt helemaal nergens meer over. Alle kleuren en geuren komen voorbij. Zeker mooi gedaan al was het technisch ook niet hoogstaand. Acteerprestaties zijn goed zover je bij dit soort films daarvan kunt spreken. Jamie Lee Curtis heeft volgens mij de rol gekregen van Michael Myers. Wat een giller. De hele film is een soort van mozaïekdoos die door elkaar wordt geschut. It doesn't float my boat.

Film 2,5

Beeld 4.0

Geluid 4.5

ik ga regelmatig naar het filmhuis en hou best van alternatieve film maar dit boeide me dus niet…

best wel wat goede grappen, visueel soms goed, en zeker uitermate maf, maar voor mij werkte het niet

wat duurde het lang…..en wat is de urgentie? echt uitgezeten en dat heb ik eigenlijk nooit

Dit had ik een tijdje geleden hier gepost :

Ik ga zeker deze film bekijken en niet omwille van de Oscars. Eigenlijk vind ik het tof dat dit soort films ook prijzen kunnen winnen tegenover de typische dramatische Oscarfilms waar één of andere acteur/actrice een bijzondere rol speelt. Dat het niet je ding is, wil niet zeggen dat de film geen Oscars mag winnen.

Helaas is deze film een zeer grote teleurstelling geworden. Ik ga het even laten bezinken voor mijn recensie...maar deze ontgoocheling had ik niet zien aankomen. Heel bizar dat deze film gezien het absurde chaotische concept met een nonsensverhaal zoveel prijzen heeft gewonnen. Dat vind ik heel bijzonder gezien de typische Oscarwinnaars.

Everything Everywhere All at Once is dus een dikke tegenvaller gezien de vele goede recensies, de verrassende winnaar van 7 Oscars en het leuke concept van de film. Dat laatste is meteen al een doorn. Het verhaal heeft alleen een mooie boodschap nl. tevreden zijn met je eigen ingeslagen weg en verbeteren van verschillende relaties moeder/dochter en man/vrouw. Maar dat is het dan ook wel want het verhaal is één chaos van fragmenten, drukke beelden, belachelijke scènes, van de hak op de tak springen van de ene universum naar het andere waar je totaal geen touw aan kan vast knopen en vooral op een bepaald moment gewoon genoeg van hebt. Irritatie komt om de hoek kijken ! De humor laat ik in het midden, maar gaandeweg begon dat wel heel flauw te worden. De scènes met de stenen was het toppunt ! Dat deze film 7 Oscars won, is toch een raadsel. Op zich wel leuk dat dit soort films ook de kans krijgen, maar het gevoel als het maar speciaal is lijkt te overheersen. Michelle Yeoh is wel een leuke actrice, maar dat lijkt me de rol van Ana de Armas in Blonde veel sterker. En misschien andere nominaties ook. Een ander voorbeeld is de Oscar voor beste vrouwelijke bijrol voor Jamie Lee Curtis. Misschien wel verdiend voor haar carrière, maar een Oscar hiervoor krijgen ? Dat ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT, TOP GUN: MAVERICK, ELVIS en AVATAR: THE WAY OF WATER hiervoor worden gepasseerd voor Oscar beste film is ook al merkwaardig, al is dat een eigen interpretatie. Samengevat : het eerste half uur lijkt nog wat te worden, maar gaandeweg wordt de film op alle gebieden zwakker en zwakker tot het moment aanbreekt van nu is het erover en heb je het gehad met deze film. 3/10

Artistiek een hele mooie film, maar qua geheel is het een flinke teleurstelling.

Het begin van de film is erg sterk (de dialogen, het camerawerk, de setting) tot het moment dat er andere universums in voorkomen. Het wordt niet alleen raar, maar je vraagt je ook continu af waar je naar zit te kijken. Het gaat van absurd naar bizar naar gewoon over de top raar en gek. Puur om te experimenteren en te choqueren en grappig te willen zijn. Tenminste zo voelt het, want het lijken meer allemaal losse sketches dan dat een samenlopend verhaal is met een afrondend einde. De boodschap is me vooral een raadsel. Ik kom niet verder dan dat de dochter, moeder, echtgenoot relatie is versterkt en dat familie belangrijk is. Daar heb je niet zo'n rare samenloop van omstandigheden voor nodig om dat te vertellen.

Het tweede deel is echt heel erg saai. Het continu schakelen naar verschillende universums, gedaantes, locaties enzovoorts is gewoon heel vervelend. Ook de dialogen zijn saai. Het gaat letterlijk nergens meer over. Het gaat zo snel dat je niet eens meer kan nadenken of het überhaupt grappig, droevig of iets van betekenis heeft. Je hele ziel wordt weg geslurpt waardoor je leeg en als een zombie blijft staren naar een flitsend nietszeggend beeld. Je raakt de film echt beu.

Een gemiste kans.

Een hoop creativiteit en leuke rollen van het gezin wat een aantal mooie scènes oplevert. Voor mij persoonlijk echt teveel actie, ik vind dat al gauw vervelend worden. Krappe voldoende.

Hmmm, een flinke tegenvaller na al die hype die ik over deze film had vernomen. Redelijk vermakelijk en lang niet zo onnavolgbaar als vele recencies mij hadden doen geloven. Naar het einde toe wordt het wel een beetje verwarrend, maar dat is niet belangrijk om de essentie van de plot te begrijpen. Ik vond het best een mainstream film met een traditioneel plot, enkel hebben de makers geprobeerd ´m zo raar mogelijk te maken door het toevoegen van ongebreidelde fantasie elementen. Ik vond de ´drukte´ van de montage ook reuze meevallen. Af en toe wat hectisch idd, maar over het algemeen niets bijzonders. Ik had geen problemen met de verschillende universums en wat hier nou precies de gedachte achter was, want het gaat uiteindelijk om de functie hiervan en hoe dit samenkomt op het einde. Deze ´boodschap´ achter dit geheel is een grote teleurstelling, want ik vind die heel banaal en cliché.

Deze film heeft 7 oscars gewonnen. De academy awards houden haar traditie dus in stand van het belonen van middelmatige films. Ik vond ´m niet slecht, ik heb me wel redelijk vermaakt, maar daar is alles mee gezegd. Een Tarantino-wannabe film met lang niet altijd geslaagde humor EN een boodschap. Hadden ze het enkel bij het Tarantino aspect gehouden dan zou het waarschijnlijk hoger hebben gescoord bij mij. Zoals het nu is vind ik het een middelmatige film.