Nomadland (2020)
mijn stem
90 stemmen
Verenigde Staten
Drama
107 minuten
geregisseerd door Chloé Zhao
met Frances McDormand, David Strathairn en Linda May
Fern is een vrouw van in de 60 die alles kwijt is geraakt sinds de kredietcrisis. Ze vat een reis aan doorheen het Amerikaanse westen dat aan het veranderen is. Hierbij meet Fern zich de levensstijl aan van een moderne nomade en reist ze per busje.
- Vanaf donderdag 25 maart in de bioscoop
0
geplaatst: 1 maart, 23:38 uur
Vooral een kutartikel. Over de rest nog geen mening, need more info.
0
geplaatst: afgelopen donderdag om 20:49 uur
Er gebeurde erg weinig, kon mijn concentratie er maar moeilijk bijhouden. Niks bijzonders
0
kappeuter (crew)
geplaatst: afgelopen vrijdag om 15:04 uur
Nomadland is vanaf 30 april te zien op Disney+
1
geplaatst: afgelopen vrijdag om 15:14 uur
kappeuter schreef:
Frances McDormand begint trouwens akelig veel op Willem Dafoe te lijken.
Kerel.Frances McDormand begint trouwens akelig veel op Willem Dafoe te lijken.
Stel je voor dat ik dat nu de rest van mijn leven moet denken als ik haar zie. Dat leidt af!
0
geplaatst: afgelopen vrijdag om 15:15 uur
Wel mooi dat dit soort films nu ook op een streamingsdienst verschijnen. Vroeger moest je grote moeite doen om dit soort films in de bios te zien (korte releasewindow, niet iedere bioscoop). Nu kan je dit soort films gewoon vanaf je bank kijken.
0
geplaatst: gisteren om 20:34 uur
Nomadland wordt als kanshebber gezien voor de komende Oscars, maar dat betwijfel ik want het is teveel een "Sundance" film daarvoor. Een non-fiction film over het leven van huisloze mensen die door de economische crisis noodgedwongen in campers moeten rondzwerven van de ene (onaantrekkelijke) job naar de andere. Fern belichaamt de gemiddelde nomade waarbij eenzaamheid en plantrekkerij deel uitmaken van de dagelijkse lasten. Tussen de nomaden zelf heerst er op rendez-vous spots een warme solidariteit. Daar zaten voor mij ook de mooiste scènes. De getuigenissen van Swankie en Bob, die hun eigen rollen spelen, geven de film het gevoel om ergens tussen film en documentaire te zitten. De beelden zijn soms bijzonder mooi gebracht en McDormand vult haar rol naar behoren in, maar het is verder wel de typische traag voortkabbelende independent film. Ik voeg me helemaal bij de mening van kappeuter wanneer hij zegt dat het cinematografisch gewaagder mocht. Goed, maar niet onvergetelijk. Misschien is het boek dat dan weer wel.
* denotes required fields.
* denotes required fields.