Monos (2019)

Door het Hubert Bals Fonds | IFFR gesteunde film komt op Sundance 2019 en wellicht ...ook...IFFR 2019

Het werd uiteindelijk Sundance en Berlijn (Panorama). Vanuit Panorama en vanuit de makers snap ik dat heel goed.

Want wát een film. Overdonderend en opwindend in beeld en in geluid. Schitterende shots van fantastische locaties. En uitzonderlijke muziek (soundscapes) van de componist van de ook al geweldige score van Under the Skin. Met tal van onvergetelijke scenes. Alleen al de opening is fantastisch. En dan is het inhoudelijk ook nog eens boeiend en relevant.

Nog wel wat onevenwichtig als geheel, waardoor ik twijfel tussen 4 en 4,5*, maar ik ga toch maar voor de hoogste van de twee. Want het is echt exceptionele, opwindende cinema.

Vanaf 5 september in de bioscoop (Gusto Entertainment)

Precies wat Koekebakker zegt. Voor een film die drijft op flow mis je die flow soms een beetje, maar individueel zijn de scènes stuk voor stuk zó goed, fysiek, in your face, etc. En Mica Levi, hállo.

Ik ga zaterdag, ben benieuwd!

Toffe trailer, benieuwd naar deze!

Niet meer geweest?

Nee die dag verliep een beetje anders dan verwacht. Ik moet ook nog even wachten dus!

Zoals Goodfella en Koekebakker hier al aangeven is de voornaamste kritiek die ik heb op deze film dat hij wat onevenwichtig is en af en toe dusdanig van sfeer en toon veranderd dat het me net uit de flow haalt. Voor mij daardoor een "voorzichtige" 4 sterren, maar misschien ga ik nog wel een halfje omhoog. Nogal wat losse scenes uit deze film behoren gewoon tot het beste wat ik dit jaar aan nieuwe films zag. En de muziek is niet veel minder dan briljant. Jaarlijstjeswerk.

morgen eindelijk ook eens zien, langzamerhand toch wel erg nieuwsgierig geworden naar deze film. En Levi is een geweldige componist dus dat belooft wat.

W.b. het hele camerawerk (interacties) super film, de soundtrack, natuur letterlijk overweldigend. Kon me niet goed met deze of gene identificeren, heftig mensbeeld. Wel een prima finale.

Knap camerawerk, prachtige beelden maar het verhaal wilde maar niet indringend of spannend worden. Daarbij hielp het niet dat ik me geërgerd heb aan het domme gezwam van de bendeleden.

3*

Ben erg benieuwd naar deze film en gezien hij vlakbij draait wil ik deze binnenkort toch even meepikken. Alvast een mooi stem gemiddelde, hier en ook op IMDB.

Ik snap het verhaal niet? Ook niet op basis van de trailer. Is dit ergens op gebaseerd?

Mooi portret van een aantal ontheemde kindsoldaten in het Colombiaanse rebellenleger. Zeer sfeervol, prachtig geschoten met een indrukwekkende geluidsband.

Sterk, dikke 4*

Ja, de Colombiaanse burgeroorlog.

Fantastisch. Rauw, boeiend en prachtig geschoten. Het filmen zal qua locaties heel wat voeten in aarde gehad hebben en dan die wildwater scene! Wtf?!. Al lang niet een (volle) zaal (4, Den Haag) zo flabbergasted en murwgeslagen naar de aftiteling zien/voelen staren, inclusief ondergetekende, heerlijk. Ja, dit is me d'r eentje. Had zo de nieuwste van Fabrice Du Welz kunnen zijn.

Tegenvallend. Op geen enkel moment kan ik echt meeleven met de personages, dit komt misschien dat personages geen duidelijke psychologische ontwikkeling doormaken of aangeven hoe ze met dillemma's omgaan; er ontbreekt ondersteunende dialoog. De guerrillavoorman aan wie de groep verantwoording moet afleggen is ook wat clownesk (en naïef). Beelden, acteerwerk en muziek zijn okey, maar het is hem gewoon niet voor mij.

Misschien is het punt wel dat deze kindsoldaten simpele zielen zijn en juist nauwelijks psychologische enige ontwikkeling doormaken. Laat staan dat ze adequaat met dilemma's om kunnen gaan. Het is de meest treurige kant van onze samenleving.

Lord of the Flies in de Colombiaanse jungle.

Fijn filmpje, deze Monos. We zien een groepje kindsoldaten die weliswaar verantwoording afleggen aan de hogere echelons, maar vooral op zichzelf leven. In Monos zien we hoe dat er aan toe gaat, hoe de relaties tussen de personages veranderen, en hoe dat langzaamaan escaleert met steeds meer geweld en moord tot gevolg zodra wat externe ontwikkelingen (een gijzelaar en een per ongeluk gedode melkkoe) de onderlinge verhoudingen op scherp zetten. Maar het is niet simpel een oorlogsdrama - de oorlog is zelfs het grootste deel van de film ver weg - we zien ook hoe de pubers hun eigen rituelen en dansen als een soort primitieve cultuur ontwikkelen. Prachtig geschoten ook, met niet alleen heel veel fraaie beelden van eht Amazonegebied, maar ook daarbuiten weet Landes de boel goed op de plaat te krijgen. Wel mee eens dat de verschillende soorten sferen elkaar soms wel heel snel opvolgen, en op sommige stukken sleepte de film ook wel lichtjes. Alsnog, een dikke voldoende haalt Monos alsnog.

Ik vond hem ook fijn, maar mijn verwachtingen waren door al die lofzang toch iets te hoog misschien; ik was er niet genoeg door gegrepen om echt uit te pakken met een hoger aantal sterren.

Prachtig gefilmd en wederom een heerlijk score van Levi.

Mja, de 'psychologische ontwikkeling' van ongeleide projectielen, ongetwijfeld allemaal zwaar getraumatiseerd, stuiterend van adolescente driften, in een groepsproces slingerend tussen kadaverdiscipline en totale anarchie, tussen volledige vrijheid en geen kant op kunnen. What the hell...

The Breakfast Club, maar dan in de Colombiaanse jungle. Aan het eind van de film met een helikopter opgepikt worden, dat is Amerikaanse films doorgaans goed nieuws, maar hier ligt dat toch een slagje anders... Ja, met een geconditioneerde 'Amerikaanse' blik kun je waarschijnlijk niet zoveel met Monos.

Een film die uiteraard allereerst opvalt door de fraaie, soms adembenemend mooie cinematografie, en Levi's voortreffelijke soundtrack. Daar blijft het echter niet bij.

Fragmentarisch van opzet, maar deze reeks op zichzelf al zeer sterke episodes is zeker niet zomaar bij elkaar geplempt. Scènes staan wel degelijk in dwingend verband met elkaar, en de onderlinge verhoudingen tonen een logische dynamiek, al wordt dat er niet in gepaplepeld. Die twee (geweldige) scènes van la Doctora, de gevangene, en Swede, om maar wat te noemen. 

Onevenwichtig qua sfeer? Dat knusse, televisiekijkende goudzoekersgezinnetje ('Bonn, stad van Beethoven en de gummibeertjes') lijkt een andere wereld, maar is dat niet. Niet in Colombia. Waar komen de kindertjes van dat gezinnetje terecht, vooropgesteld dat Lady ze in leven laat? Deze kindsoldaten komen ook ergens vandaan; ze zijn niet aan de bomen gegroeid... 

Aanvankelijk een sfeertje dat doet denken aan dat groepje jongeren in American Honey, maar al snel nemen zaken een stuk grimmiger wending, en dan komen we inderdaad in de regionen van Apocalypse Now en Lord of the Flies, waar Landes zelf ook aan refereert in interviews. Potver, we zien de heer der vliegen zelfs letterlijk verschijnen... en hier en daar echoot Beau Travail.

Uitstekende rollen trouwens van Nicholson (la Doctora) en Arias (Patagrande, de vervangende leider), maar ook de niet-professionele acteurs hebben hier een geweldige présence.

Magnifieke film uit een schijnbaar andere wereld, maar die toch echt van deze planeet is.

Een militaire eenheid bestaande uit tieners krijgt na een intense training de taak om een gegijzelde Amerikaanse dokter [Julianne Nicholson] te bewaken. Maar wanneer melkkoe Shakira, hun belangrijkste voedselvoorziening, door een stommiteit om het leven komt, desintegreert de eenheid en volgt een strijd op leven en dood waarbij de tieners terugvallen op hun oerinstinct.
Gefilmd op oogverblindende locaties en over de gehele linie voortreffelijk geacteerd door een cast die grotendeels bestaat uit amateurs. Het vergt nogal wat lef om een film te maken die zo nadrukkelijk refereert aan 'Lord of the Flies' en de filmklassiekers 'Deliverance' en 'Apocalypse Now', maar Alejandro's onvoorspelbare scenario, zijn gestileerde, zeer effectieve regie en de kippenvel opwekkende score Micah Levi maken dit tot een intense, onvergetelijke vaak (aangenaam) ongemakkelijke achtbaanrit die je tegen het einde naar adem doen happen. Zonder twijfel één van de beste films van deze eeuw.

Ook voor mij maakt de film de hype niet waar. De film moet het vooral van z’n prachtige en sfeervolle beelden hebben: zeker in het eerste deel van de film had ik vaak de indruk dat men meer bezig is geweest met het schieten van mooie plaatjes dan met het maken van een film. Het verhaal ontwikkelt zich te langzaam voor mijn smaak waardoor het naar het saaie neigt. De film wist me in ieder geval niet aan te grijpen; het kon me eigenlijk niet zo veel schelen wat er met de verschillende personages gebeurde en voor zover ik wel hoopte dat het goed zou aflopen wist de film niet echt de spanning op te voeren. Ik weet niet eens of dat wel de bedoeling was of dat men simpelweg een sfeervol beeld wil geven van het leven van een jonge rebellengroep in de bergen of jungle zoals die echt bestaan in Colombia. Dat laatste is zeker gelukt maar eerlijk gezegd begrijp ik nooit waarom men het echte leven zou willen verfilmen: ik zie dan liever een goede documentaire die je veel meer informatie geeft dan zo’n film.

De film lijkt ook geen filosofische thema’s of gelaagdheid te hebben: het is meer een psychologisch verhaal over hoe een groepje pubers onder de druk van hun harde bestaan als kindsoldaten langzaam maar zeker uiteenvalt en de chaos het overneemt van de militaire discipline en zelfs missie. De lol die men in het begin had is er aan het einde wel af, maar dat is natuurlijk te verwachten. En de reden lijkt niet zozeer die van The Heart of Darkness (ver weg van de beschaving veranderen we in beesten) maar omdat kinderen niet zo geschikt zijn voor de oorlog hetgeen de (ietwat makkelijke) moraal van de film zal zijn.

Blij met de goede reviews! En het plot klinkt op zijn minst vermakelijk. Eindelijk weer wat betere films in de bios!

Erg indrukwekkende film, vooral visueel. Dus kudos naar Jasper Wolf, hopen dat dit voor hem een opstap is naar meer grote buitenlandse producties. De film is verder erg naar, maar beklemmend van begin tot eind. Heel sterk geacteerd door de jonge en voor mijn onbekende cast. Behalve Bigfoot, dacht al dat hij het was, maar herinner nog zijn geniale rol als Biaggio in Kings of Summer. Het seksuele vond ik soms niet helemaal op z'n plaats, maar verder gewoon een hele goede film.

4*

Monos heeft niet alleen geweldig camerawerk van Nederlander Jasper Wolf, het heeft ook prachtige muziek en realistische performences van alle acteurs.
Het verhaal voelt niet erg origineel maar het is wel goed uitgevoerd. Het neemt duidelijk inspiratie van Lord of the flies.
Het is een spannende film die mij op het puntje van mijn stoel had maar toen het eindigde, was ik teleurgesteld dat het zo anticlimactisch was.
Maar het is duidelijk dat het verhaal niet de prioriteit van de regisseur was, de presentatie, muziek en personages is wat het meest bijblijft.

Van begin tot het einde een boeiende en spannende film. Soms wat vreemde Mooie filmbeelden. De acteurs deden het goed, al is het met een vreemde taal soms lastig in te schatten. Mijn sympathie ging uit naar Rambo.
Het einde was onbevredigend.

Deze gaat mij denk ik beter bevallen dan Vuelven (2017)

Dat zou zomaar kunnen. Ik vond Vuelven op mijn beurt juist weer een half puntje beter.

Het beklijft minder dan ik had verwacht. Ik denk omdat ik het een veel te drukke film vond. Neem even de tijd om te bezweren! De regisseur moet bang zijn geweest dat het verhaal stil zou vallen ofzo, er moet zo enorm veel in worden gestopt dat het de belevenis hier en daar flink teniet doet.
Goede film maar effe een tandje minder willen vertellen had best prettig geweest.

De film is een moderne variant op lord of the flies. Maar waar lord of the flies op indringende wijze de duistere en griezelige kant van de mens laat zien als er geen leiding meer is, vind ik dat bij deze film veel minder geslaagd. Dat komt vooral omdat de personages niet overtuigen, ze zijn namelijk ergerlijk met hun idiote gedrag en het verhaal wil ook al niet boeien…
Verder zit de film vol met allerlei zogenaamd ritueel gedoe, rare vechtpartijtjes, zoenexperimenten etc. De dokter is geen dokter maar een sneue vrouw die graag wil ontsnappen aan deze gestoorde kids. Moordende kinderen in een prachtige jungle, dat laatste is wat de film overeind houd.

De film is geen moderne variant op Lord of the Fies, maar een portret van de realiteit in Colombia anno 1990. Wanneer je je dat bedenkt, krijgt de film wellicht een andere lading.