
Monos (2019)
Colombia / Argentinië / Nederland / Duitsland / Zweden / Uruguay
Drama / Thriller
102 minuten
geregisseerd door Alejandro Landes
met Julianne Nicholson, Moises Arias en Jorge Román
Op een afgelegen bergtop is men bezig met het vervullen van een missie. Acht tieners met geweren lopen er rond om ervoor te zorgen dat de ontvoerde Amerikaanse dokter Sara Watson in leven blijft. Wanneer een gevecht nadert en een geleende melkkoe per ongeluk gedood wordt, is het plotseling menens.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=WDPCDEqjgbU
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,9 / 14493)trailer (YouTube, ondertiteld)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 5,99 / huur € 2,99Lumière: € 8,00 / huur € 4,99kijk op CinememberGoede film maar effe een tandje minder willen vertellen had best prettig geweest.
Verder zit de film vol met allerlei zogenaamd ritueel gedoe, rare vechtpartijtjes, zoenexperimenten etc. De dokter is geen dokter maar een sneue vrouw die graag wil ontsnappen aan deze gestoorde kids. Moordende kinderen in een prachtige jungle, dat laatste is wat de film overeind houd.
De film is een moderne variant op lord of the flies. Maar waar lord of the flies op indringende wijze de duistere en griezelige kant van de mens laat zien als er geen leiding meer is, vind ik dat bij deze film veel minder geslaagd. Dat komt vooral omdat de personages niet overtuigen, ze zijn namelijk ergerlijk met hun idiote gedrag en het verhaal wil ook al niet boeien…
Verder zit de film vol met allerlei zogenaamd ritueel gedoe, rare vechtpartijtjes, zoenexperimenten etc. De dokter is geen dokter maar een sneue vrouw die graag wil ontsnappen aan deze gestoorde kids. Moordende kinderen in een prachtige jungle, dat laatste is wat de film overeind houd.
De film is geen moderne variant op Lord of the Fies, maar een portret van de realiteit in Colombia anno 1990. Wanneer je je dat bedenkt, krijgt de film wellicht een andere lading.
De Lord Of The Flies-referentie die hierboven een paar keer voorbij komt is niet zo gek. Die varkenskop met die vliegen waarmee Pitufo/Smurf oog in oog komt te staan, komt rechtstreeks uit het boek (en misschien ook uit de verfilming, die heb ik niet gezien). Het verschil is dat deze kids een stuk ouder zijn en dat het al vanaf het begin af aan menens is.
Wat ik mij nog afvroeg: in de ondertiteling werden de Spaanse namen naar het Engels vertaald en niet naar, ik noem eens iets geks, het Nederlands. Wat steekt daar nou weer voor logica achter?
Een groep pubers, geen uitgewerkte personages, maar eerder typen die je in elke groep tegenkomt, zoals de leider tegen wil en dank, de Benjamin bij wie alles net fout gaat en de androgyne persoon die worstelt met zijn/haar identiteit. Zonder dat ze clichématig worden gepresenteerd begin je als kijker ze langzaamaan te leren kennen - enerzijds stoer als leden van een commando dat een gegijzelde bewaakt, anderzijds heeft ieder zijn/haar eigen besognes en allen met elkaar.
Ondersteund door wonderlijke beelden waarin realiteit en abstractie elkaar afwisselen en door een hypnotiserende geluidsband zien we hoe acht jongeren de vuurdoop ondergaan van het leven dat fragmentarisch is, soms anoniem, en waarin ze rituelen uitvoeren om enig houvast te hebben.
De buitenwereld bestaat uit een commando die tweemaal lijfelijk en drillend aanwezig is, een radioverbinding met een hoofdkwartier en ten slotte een gezin dat kijkt naar een televisiedocumentaire over de geboorteplaats van Beethoven. En natuurlijk de gegijzelde ingenieur met wie de pubers geen raad weten en zij niet met hun.
Over de jongeren en hun achtergrond komen we weinig tot niets te weten noch over de plaats en tijd van het gebeuren; over de gegijzelde vrouw slechts minimale info tegen het einde van de film via een journaaluitzending. Deze anonimiteit past geheel bij de abstractie waarvan de film een realistische weergave is (sorry, maar zo is het volgens mij wel) en onderstreept de actualiteit ervan.
De verwijzingen naar Lord of the Flies (de varkenskop) en Heart of Darkness (de jungle) zijn evident; ze plaatsen deze bijzondere film in een literaire en filmische context die verleden en heden ontstijgt.
3,5*
De verwijzingen naar Lord of the flies en Apocalypse now zijn hier al voldoende gemaakt, maar bij het eindshot moest ik zelf ook aan Les 400 coups denken – weliswaar hier geen freeze-frame, maar wel dezelfde uitzichtloosheid.
Weer zo'n 'Volkskrant verantwoorde' film.
Rauw sfeerbeeld met hier en daar wat mooie plaatjes. Inhoudelijk gezien nogal een lege huls.
Het komt nogal geforceerd over hoe alles escaleert. Wel echt schitterend geschoten allemaal, met een erg fraaie locatie in de bergen, en ook de op je zenuwen werkende score mag er zijn. Had alleen op een wat betere film gehoopt. 3.0*.
Je kunt veel zeggen van Monos, maar niet dat het niet prachtig in beeld wordt gebracht. Het camerawerk is dik in orde, iets wat niet gezegd kan worden van het script. Al is het verhaal helemaal niet gek, inhoudelijk gezien blijven we vooral aan de oppervlakte hangen. Ondanks - of misschien dankzij - de arthouse benadering blijft het behoorlijk afstandelijk.
De setting van een berg is enigszins betoverend en als men die tijdens de tweede helft verruilt voor de jungle, valt er wederom genoeg te genieten van de omgeving. De blu-ray is daarom alleen al een aanrader. De soundtrack is eveneens bijzonder, al had mijn blu-ray in tegenstelling tot wat de hoes meldt enkel PCM in plaats van Dolby.
Audiovisueel gezien kun je dit een zeer geslaagd project noemen, maar er zijn helaas ook minpunten te verdelen. Zo begint het gebrek aan iets meer diepgang gaandeweg te storen in deze Lord of the Flies-achtige vertelling. Groepsdynamica is een interessant thema, maar mag dan wel iets beter worden uitgewerkt. De verpakking is echter veelbelovend.
***
Met dank aan Gusto Entertainment voor het recensie-exemplaar.
Het verhaal zelf kon mij minder boeien.
Je ziet het dagelijkse leven van kleine rebellen, die opdrachten uitvoeren van grotere guerrila's .
Een daarvan is ontvoering. En ook die verhaallijn staat centraal.
Verder aandacht voor de onderlinge verstandhouding binnen de groep.
Op een of andere manier kon het verhaal mij niet imponeren.
Het abrupte slot is helemaal een afknapper.
Alsof het een cliffhanger is voor een volgende aflevering.
Het is echter gewoon een einde.
Of was er geen geld meer om de film daadwerkelijk af te sluiten?
Vreemd
3* ( voor de beelden)
Mooie verpakking, lege inhoud,
Lege inhoud?
Dit is aan de orde van de dag (geweest) in Colombia. Een schrijnend portret van kindsoldaten. Het geweld is juist iets waarvan je weet dat het komen gaat. en met de moord op het echtpaar, weet je dat met hun kinderen de volgende generatie klaar staat om uitgebuit te worden.
Stilaan komt er chaos in de groep waarbij de melkkoe centraal staat. Vanaf dan komt er wat plot in het verhaal en ben je benieuwd wie waar steken laat vallen. Cinematografisch en visueel knappe film met onder meer de rivier- en de muskietenscène als mooi voorbeeld. Ook de ondersteunende muziek is opzwepend en mooi geïntegreerd in de chaos.
Film die dicht aanleunt tegen de 4,0*, had er nog net iets meer van verwacht qua verhaal dan, voor de rest prima wegkijker.
De film heeft volgens velen weg van Lord of the Flies waarvan de eerste verscheen uit 1963 (3.13) en de tweede uit 1990 (3.06) beiden ook al geen toppers, maar hadden wel raakvlakken. Zelf zie ik veel overeenkomsten met de rebellengroep FARC (War Childs) en de film Apocalypse Now, maar de FARC beweging nog wel meer ook al wordt dat nooit aantoonbaar neergezet. Het was ook een beetje vreemd om de gegijzelde Amerikaanse ingenieur “Doctora” in beeld te zien. Het zijn zo van die puzzelstukjes die niet worden uitgelegd. Je komt er zeker wel achter als je de film bekijkt, maar je moet het zelf zien. Mij werd dit duidelijk toen ze een stuk moest voorlezen uit de daily newspaper. Maar verder zie en hoor je er niks over. Dat moet je er dan maar bij bedenken.
De film begint best aardig en na het dodelijk ongeluk van de koe krijgt de film mede door de "vijand" een andere koers richting jungle. Hier wordt de film nog onsamenhangende van. Men wil kennelijk net teveel laten zien en schiet Monos van hot naar her. Niet dat de film te druk is geworden, maar je mist net de rustpuntjes om de personen bijvoorbeeld uit te diepen. Het moraal ontbreekt. The shots gaan net iets te ver naar rechts of te links. Zo hadden ze de escape van Doctora best spannender mogen maken. Ook na haar tweede poging. Maar dan blijft de film steeds weer hangen om wat anders te laten zien. Deze onevenwichtigheid doet hem de das om ook al blijft hij mooi om naar te kijken. Het eind is er eentje zoals je zou verwachten. Zo krijg je in deze film ook geen hoofdrolspelers te zien. Ze zijn het allemaal een beetje.
Film 3.0
Beeld 4.5
Geluid 4.0
Het ontbreekt ‘Monos’ volgens velen hier aan voldoende plot, aan karakters waar je iets mee aan kunt. Is dat een gebrek van de film, of een tekort van onze blik? Net wat Ferdydurke zegt: vanuit ons geconditioneerd (Amerikaans) kijken, komen we niet ver.
Keren we dus de vraagstelling even om. Kan er psychologie zijn, bij kinderen die als beesten opgroeien? Is het geen illusie dat we ons überhaupt zouden kunnen inleven in de primitieve rituelen, de natuurcultus van jongeren die moraal noch wet kennen? Wat we zien is pure biologie, driftmatigheid die eerst nog contact houdt met wat wezenlijk humaan is (verbondenheid, humor), hoewel ook dat snel ontaardt in riten die hun oorsprong vinden buiten de schedel…juist, diep onder de gordel (seks, drugs, geweld).
Wat we te zien krijgen, lijkt menselijk, maar de afwikkeling bewijst dat deze adolescenten nooit de kans hebben gehad om op te groeien en een welomlijnde psyche te ontwikkelen. Net dat maakt ze levensgevaarlijk: ze ontzien niets of niemand, omdat ze de waarde van mensen en dingen niet kennen. Niet immoreel, wel amoreel. Alleen de roedel is heilig, omdat alleen de roedel veiligheid biedt. Wij, Monos. Wij, aapjes.
Alle parameters van ‘Monos’ mikken op een gevoel meer dan op de ratio. De haast metafysische natuurbeelden van een dicht wolkendek, van het dichte bladerdek van een immense jungle, van het samenvloeien van twee stromen, noem maar op. Maar ook de viscerale soundtrack, de bevreemdende liturgie van het vege lichaam, de misschien wat fragmentarische verteltrant…het komt van en gaat naar de onderbuik. Zonder omwegen. Daar kan je met je kop niet bij, natuurlijk niet. Moeten we niet juist erkennen dat daar de kracht van ‘Monos’ ligt? Wie doet het Landes per slot van rekening na?
3,5*
Het wolkendek, de jungle, de aapjes het is fantastisch in beeld gebracht. Ook het angstaanjagende en instinctief gedrag van de personages is sterk verbeeld.