
Lean on Pete (2017)
Verenigd Koninkrijk
Avontuur / Drama
121 minuten
geregisseerd door Andrew Haigh
met Charlie Plummer, Steve Buscemi en Chloë Sevigny
Charley Thompson is een 15-jarige jongen zonder enige stabiliteit in zijn leven. Hij wil een huis, eten op tafel en een middelbare school waar hij langer dan een half jaar kan blijven. Maar als zoon van een alleenstaande vader die werkt in magazijnen is het vinden van een zekere stabiliteit moeilijk. Hopende op een nieuwe start verhuizen ze naar Portland waar Charley een baantje vindt voor de zomer. Daar wordt hij beste vrienden met een falend renpaard genaamd Lean on Pete.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=jBVQRLZBuTs
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Al vind ik The Rider de betere film in vergelijkbaar genre.
I am a tall tree, oh
I am a swift wind sweeping the country
I am a river down in the valley, oh
I am a vision and I can see clearly
If anybody asks you who I am
Just stand up tall
Look 'em in the face and say
Hoe houdt armoede stand? Door hechting aan wat geen blijvend karakter heeft, door weg te lopen van alle hulpverlening, door een hardnekkige trots die op zijn beurt tot kleine criminaliteit aanleiding geeft. Bijvoorbeeld: een adolescent zoekt aansluiting bij frauduleuze types die zich een weg ploeteren door het leven en de grenzen van de legaliteit daarvoor al dan niet overschrijden, een jongen die houdt van iets waarvan hij eindelijk terugkrijgt – een dier dat zich onvoorwaardelijk in een afhankelijke positie schikt – een paard dat nota bene slechts een speelbal is van onbeheersbare wetten die van hogerhand worden uitgevaardigd – is dat niet exemplarisch voor hoe het er met de white trash in de States aan toe gaat?, een kind wordt angstig en bestendigt die angst door consequent het verkeerde gedrag te stellen – op de vlucht, als een dief in de nacht…
I am an eagle, oh
I am a lion
Down in the jungle
I am a marching band
I am the people, oh
I am a helping hand
I am a hero
If anybody asks you who I am
Just stand up tall
Look 'em in the face and say
Hoe eindigt armoede? Met nachtmerries, een gevoel van schuld, een onleefbare verhouding tot de werkelijkheid – of niet? Bijvoorbeeld: wie weet komt een andere onvoorwaardelijk liefhebbende partij aandraven - deze keer geen dier, maar familie.
I'm that star up in the sky
Hey, I made it
I'm the world's greatest
I'm that little bit of hope
With my back against the ropes
I can feel it
I'm the world's greatest
Een aandoenlijk portret van armoede, maar als sociaal drama faalt ‘Lean on Pete’ waar films in dat genre wel vaker tekort schieten: in ritme, in het uitbuiten van wat cinema vermag, in magie. Is de weerspiegeling van de werkelijkheid niet des indringender vanuit het wonder van de fictie? Lezer, ik weet het niet - ik vraag het je!
3*
Het is moeilijk sympathie op te brengen voor Charley, die zich vooral opstelt als een opportunist en een profiteur en wiens 'vriendschap' met het paard uit de titel zeer eenzijdig is. Van enige chemie tussen paard en hoofdrolspeler valt helemaal niets te merken! Het scenario van regisseur Andrew Haigh verwacht blijkbaar dat Charley's moeilijke jeugd genoeg reden is om onze sympathie op te wekken en het bevat ook enkele weinig geloofwaardige momenten. Plummers ééntonige vertolking helpt ook niet. Alleen Steve Buscemi blaast de film leven in, maar verder is dit weinig verheffend.
Het is moeilijk sympathie op te brengen voor Charley, die zich vooral opstelt als een opportunist en een profiteur en wiens 'vriendschap' met het paard uit de titel zeer eenzijdig is. Van enige chemie tussen paard en hoofdrolspeler valt helemaal niets te merken! Het scenario van regisseur Andrew Haigh verwacht blijkbaar dat Charley's moeilijke jeugd genoeg reden is om onze sympathie op te wekken en het bevat ook enkele weinig geloofwaardige momenten.
Ik kijk altijd uit naar je recensies omdat je bijna als een masochist precies de films lijkt uit te kiezen die je helemaal niets vindt (bijna al je scores zijn erg laag en ik maak me daarom een beetje zorgen of je het nog wel leuk vindt om naar de bioscoop te gaan, haha) en omdat je vaak eigenzinnige interpretaties geeft die uitnodigen tot discussie zoals ditmaal je kijk op Charley als "een opportunist en een profiteur". Wat mij juist een beetje stoorde was dat de bedoeling van de film om sympathie voor Charley op te wekken er wel heel dik op lag: van Charley wordt bijna een heilige gemaakt, d.w.z. hij wordt bijna overdreven geportretteerd als een gevoelige jongen die zichzelf aldoor opoffert voor anderen en puur vanwege omstandigheden afglijdt. De regisseur zou schrikken als hij zou lezen hoe jij Charley ziet. Wel ben ik het met je eens dat het verhaal wat ongeloofwaardig is in de zin dat het moeilijk is te begrijpen waarom Charley alle hulp van jeugdzorg of oude bekenden afwijst (hij wil perse alleen door z'n tante worden geholpen). Maar de film geeft daarvoor wel een verklaring: hij zegt ergens dat hij nog liever niet wil bestaan dan dat hij zich zo moet vertonen aan bekenden. Het is dus trots. En blijkbaar heeft hij zulke slechte dingen over jeugdzorg gehoord dat hij ook nog liever dood gaat dan hulp van jeugdzorg te krijgen. In die zin heeft hij het ook wel een beetje aan zichzelf te danken en is hij toch niet helemaal slachtoffer van de omstandigheden, denk ik dan. Wat de chemie met het paard betreft tot slot: ik denk dat het gewoon moeilijk is om een paard in dat opzicht goed te laten acteren.

Ik kijk altijd uit naar je recensies omdat je bijna als een masochist precies de films lijkt uit te kiezen die je helemaal niets vindt
Dat laatste klopt zeker niet. Je kunt volgens mij via mijn filmlog zien dat ik erg veel films 4 sterren of hoger geef, ook recente films. Dit jaar heb ik ook al meerdere keren een nieuwe film 5 sterren gegeven.
[/quote]Wat de chemie met het paard betreft tot slot: ik denk dat het gewoon moeilijk is om een paard in dat opzicht goed te laten acteren. ; [/quote]
Dat klopt, maar er zijn zoveel films over dieren gemaakt waarin door middel van shotselectie en montage de suggestie van chemie er wel is. In mijn beleving was Lean On Pete meer een praatpaal, iemand die gedwongen is om Charley te volgen en waren Charleys motieven om hem mee te nemen ondoordacht en egoïstisch. Net als Charley raakt Lean On Pete ondervoed (heeft hij überhaupt wel te eten gehad zolang hij in die wagen zat?) en het tragische einde van het paard is nadrukkelijk Charleys schuld. Toch?
Verbazend hoeveel ik me nog van deze film herinner. Nu maanden later.
Ik zag hem op groot scherm. De paardenrennen en de tocht door de woestijn maken dan vanzelf meer indruk.
Maar het is een steengoede film. Niet melig, wel bikkelhard. Uit de Amerikaanse onderklasse van de maatschappij. Wat doe je als 15-jarige zonder familie, zonder vrienden? Hij wil niet naar een instelling voor jongeren. Hij zou veel verliezen. Zijn vriendschap voor een renpaard, zijn vrijheid.
Een pluim voor hoofdacteur Charlie Plummer!
Bekijk de film bij voorkeur op groot scherm.
"A house is not a home..." gold voor Charley's jeugd en het is dit gebrek aan houvast dat hem achteraf tekent en hem tot bizarre besluiten drijft en hem in avonturen stort die hem niet bepaald in een goede richting helpen.
Een beetje het verhaal van een maatschappij waar het krioelt van vereenzaamde mensen en dompelaars.
Een goede verhaalstijl, intieme soundtrack maar bovenal de verbluffende act van Charlie Plummer ("remember that name", zou ik zeggen. trouwens bedacht met een speciale Mastroianni Prijs in Venetië voor beste nieuwkomer.)
Een erg realistische, ook avontuurlijke, film met verantwoorde emoties.
Er gebeurt het 1 en ander en dan zie je of hoor je er niks meer van.
Ook tussen het paard en die gast voelde ik de klik niet echt, ik heb afgelopen week een andere film gezien met paarden en daar had je de klik wel vd hele cast met de paarden.
Begrijp me niet verkeerd: dit is het enige negatieve puntje die ik heb, voor de rest is de film goed, de acteurs , de muziek en het sfeertje zit wel goed, geen topfilm dat niet.
Enige ontsnapping uit het troosteloze leven vindt de jongen op een paarden race baan waar hij in aanraking komt met een paardenhandelaar en vooral met Pete, een race paard.
De kracht van "Lean on Pete" zit hem vooral in de sobere voortgang van de film.
Bijna emotieloos maar oh zo realistisch in beeld gebracht.
3.5*/4*