
The Florida Project (2017)
Verenigde Staten
Drama
111 minuten
geregisseerd door Sean Baker
met Brooklynn Prince, Bria Vinaite en Willem Dafoe
De zomer van Moonie en haar vriendjes bestaat uit één ding: kattenkwaad uithalen. Fikkie stoken, auto's onderkwatten, joelen naar een topless zonnende buurvrouw en gierend van de lach wegrennen. Ze woont met haar moeder in een goedkoop motel onder de rook van Disney World. Door haar ogen is het een pastelroze kasteel, met om iedere hoek een nieuw avontuur. Wat haar moeder elke dag moet uithalen om weer een overnachting te kunnen betalen - Moonie krijgt er de helft niet van mee.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=YMdZ1dALows
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,6 / 96172)trailer (YouTube, ondertiteld)iTunes: € 5,99 / huur € 2,99Google Play: € 8,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99kijk op Videolandkijk op NPO Start Pluskijk op CinememberIk zeg dit wel vaker, maar in mijn optiek is het een verarming van de filmkunst als je uitgaat van een vaststaande esthetiek. De beste stijl verschilt per film, het gaat om de combinatie van vorm en inhoud waardoor je van beide kan genieten.
De moeder doet alles voor geld terwijl het kind met vriendjes kattekwaad uithaalt op straat.
Prachtig in beeld gebracht en vooral de laatste scene is hartverscheurend te noemen.
Mooie realistische filmn.
Hoewel het op papier misschien zo klinkt, is dit geen rooskleurige film over jeugdnostalgie, maar een sociaal drama geïnspireerd door Ken Loach. Wij zien ook van die toestanden hier in de VS, moet Baker gedacht hebben. Hij toont mensen aan de rand van een dakloos bestaan, maar dan wel met een zweem van zorgeloosheid erdoor, zoals je hebt wanneer je dit alles met kinderogen bekijkt. Best een geslaagd project
Het einde vond ik in tegenstelling tot velen zelf helemaal niet bij de film passen. Maar toch n 4 voor de film als geheel.
Het is een film die ik toch maar zelden tegenkom, het was eens iets helemaal anders dan dat ik/we gewoon ben/zijn.
Om 1 of andere reden vond ik de film toch best te smaken en te boeien en ook realistisch met dank toch wel aan de heel goede cast die dit echt geloofwaardig bracht.
Herkenbaar: je zit in een diep dal, je hebt geen werk, je moet rondkomen met peanuts of soms met niks, dan doe je alles om uwe huur te betalen en te eten en te drinken enz...
Anderzijds het negatieve aan zo'n persoon dat is dat je je dochter toch zo niet opvoed en ook dat gebeurt helaas irl, kinderen die de streken en taaltje overnemen vd marginale ouder(s) met dan het resultaat dat ze uw kind willen afnemen, beide verhalen die ik hier nu zelf post.... ik heb weet van zo'n mensen (alcoholverslaafd en kinderen alle 3 elders gestoken).
Sommige zouden beter hun benen toehouden, sry voor deze uitspraak maar duidelijker dan dat kan ik het niet stellen. Ik heb weet van zo'n koppel, gokverslaafd en drinken, alle geld erdoor draaien, kinderen zijn er het slachtoffer van. Echt erg, de ene heeft een familie lid opgenomen en het zoontje binnen gestoken. Die hadden geene nagel om aan hun gat te krabben en maken dan nog een 2de kind zzzzz..
Soit; het maakt me kwaad zoiets en deze film heeft mij daar nog eens aan doen denken.
1 negatief puntje aan de film is het einde: ik had daar iets helemaal anders verwacht en ook een verdere uitwerking ervan.
Moonee heeft dan nog de pech van een moeder te hebben die geen ernstige verantwoordelijkheid op zich neemt, die in oneerlijkheid en brutaliteit leeft en dat ook aan haar dochtertje overbrengt. Respect is ver te zoeken.
Een gedurfde film die het leven in dergelijke blokken met mensen zonder een vaste beet in het leven, scherp belicht en daarmee meteen de kansarme toekomst van de kinderen naar voren schuift.
Wonderbaarlijke shots van de kleintjes en daarnaast ook doorleefde vertolkingen van Willem Dafoe en Bria Vinaite.
Goede reclame voor kinderloosheid.
Inderdaad, sommige mensen kunnen beter geen kinderen krijgen.
Dit is een boeiend kijkstuk, omdat het niet allemaal kommer en kwel is. Je kunt meeleven met de kinderen die kattenkwaad uithalen. Zij lijken niet te beseffen hoe kansarm ze zijn. Moonie zegt zelfs: "This is the life, man. Better than a cruise!" - alsof ze ooit op cruise geweest is. Het wangedrag van de kinderen gaat te ver, maar dat zegt vooral iets over de schrijnende sociaal-economische situatie waarin ze opgroeien. Voor deze problemen valt niet in een, twee, drie een oplossing te bedenken.
Stilistisch zit het mooi ineen, met een opeenvolging van incidenten waardoor een rode draad loopt. Er wordt afgewisseld tussen een vaste camera binnen en een handcamera die de kinderen volgt op hun avonturen. Er zijn grappige momenten, maar steeds met een pijnlijke ondertoon. Willem Defoe, de enige bekende acteur, speelt een kerel die de ergste rotzooi opdweilt maar ook niet met oplossingen komt. Bria Vinaite, geboren in Litouwen, werd gekozen op basis van haar profiel op een sociale website. Brooklynn Prince speelt een heerlijk spontane kinderrol.
En ik kan dan echt 0,0 medelijden hebben met zo'n grofgebekte, psychische problemen hebbende griet die er niks aan doet om te willen veranderen of überhaupt iets aan de ongezonde situatie te willen veranderen. Al is het voor haar dochter. Dus hele film mateloos geërgerd aan haar, maar d'r dochter maakte alles goed. Wát een acteertalent!
Vond het een prima film verder. Even dacht ik dat het een dramatische wending zou krijgen, zoals bijv toen die pedo langskwam, dat misschien die dochter meegenomen zou worden door die pedo. Of op het laatst dat die dochter van de trap zou vallen en zou zijn overleden. Of zelfs nog in die kamer dat die irritante junk van een moeder van het balkon zou springen of haar polsen zou doorsnijden, terwijl de kinderbescherming bezig waren met haar dochter. Dat was echt sterk geweest. Maar helaas.
Het gebeurd mij niet veel , maar ik heb deze film niet uitgekeken. Ik zag de lijn van het verhaal niet. Het bleef hangen in de kinderlijke kattenkwaad. Het verveelde mij net zo als de kinderen in de film.
Prachtig einde en daarmee een zeer goede film

Het gebeurd mij niet veel , maar ik heb deze film niet uitgekeken. Ik zag de lijn van het verhaal niet. Het bleef hangen in de kinderlijke kattenkwaad. Het verveelde mij net zo als de kinderen in de film.
Ik heb hem wel uitgekeken, maar vond er inderdaad niet veel aan. Asociale types, hondsbrutale kinderen... ik voelde enkel ergernis.
Destijds een film die erg geprezen werd, wat ik ergens ook wel snap. Het is alleen niet echt mijn soort film, maar het behoort als geheel wel tot 1 van de meer intrigerende arthousefilms. Het is niet bepaald rustig maar ook niet druk. Die soort is vaak de soort die het makkelijkst uit te kijken is voor mij.
The Florida Project is meer een waarneming dan een verhaal. Het volgt vooral het leven van een aantal bewoners die in een goedkoop motel wonen. Het zijn bewoners die het krap hebben qua geld, en zo dus blijkbaar een "lager niveau" in de samenleving vormen. Dit concept, maar dan door de ogen van een 7-jarige.
De film is vanaf begin tot eind erg intrigerend. Er gebeurt een hoop, en het leven van de kinders is toch interessanter dan ik vooraf had gedacht. De toon wordt ook al vroeg gezet wanneer er een aantal behoorlijk vulgaire dialogen worden gesproken door de kinders. Realistisch vond ik dat niet, toen ik 7 was wist ik niet eens hoe je moest schelden maar dat zal vast met de opvoeding zelf te maken hebben gehad.
De gehele omgeving voelt dan wel weer realistisch aan, en dat hoort ook als je kiest voor een waarneming-aanpak. Dat heeft zijn voordelen, maar het zorgt er ook voor dat ik de film niet op pauze hoef te zetten als ik even naar de wc moet of een drankje voor mezelf wil inschenken. De inhoud is best leeg, een hele dunne lijn vormt het verhaal en die komt pas in het laatste half uur echt naar voren.
Alles daarvoor is vooral hoe Prince de wereld om haar heen waarneemt. Dat heeft zo zijn momenten, maar gaat ook wel heel erg lang door. De film bevat genoeg overbodige scenes die eigenlijk niet heel veel bijdragen aan het verhaal. Prince wordt de hemel in geprezen qua acteerwerk, maar het is heel duidelijk dat ze totaal geen idee heeft wat er gaande is om haar heen. Baker wil je dat wel laten geloven door haar dialogen te laten oplezen die beweren dat ze dat wel weet, maar het is duidelijk dat dat kind in het echt geen idee heeft.
Overige rollen zijn allemaal tegen het karikaturale aan, maar wel met volle overgave uitgevoerd. Normale mensen heb je alleen niet in dat motel. Visueel is het voor de rest erg zonnig en kleurrijk. Geen dromerige scenes of neonlichten, gewoon zoals het is en geen poeha daaromheen. Ik mag het wel.
111 minuten lang, en zeker 80 aan waarneming. Het is wel erg lang en ik denk dat enig knipwerk eigenlijk weinig afbreuk gedaan had, ongeveer 10 minuten eraf max. Toch blijft het altijd intrigerend en het acteerwerk is inderdaad goed. Het einde zal ik niet zo gedaan hebben, en meeslepend wordt het nergens, maar als geheel is het zeker niet slecht.
Zelfs als ze quasi onbezorgd door een weiland lopen moet dat met een overdreven vrolijke en vooral gekunstelde huppel. Doe's normaal joh.
Dan de rol van de moeder. Oké, ze dingt zeker mee naar de no-bra awards, maar ook zij valt met haar gedrag zo uit de toon van het geloofwaardige dat ik me mateloos heb zitten ergeren - aan het acteren dan hè. Ook zij moet uiteraard niet al te sympathiek en of sociaal aangepast overkomen, maar dat betekent niet dat iedere scene tenenkrommend uit de verf moet komen. Ook de moeder loopt nooit eens gewoon zoals mensen lopen. Nee, het leek alsof de regisseur permanent in z'n megafoon toeterde "Doe 't lekker overdreven."
Enig lichtpuntje was de altijd leverende Willem Dafoe, die een hotel-beheerder neerzet die niets aan geloofwaardigheid mankeerde.
Al met al werd The Florida Project een eindeloos verlangen naar een einde, dat na een volslagen krankzinnig en ongeloofwaardig gebrachte huilpartij, uitmondde in een keurige exit-scene.
Je gelooft gewoon echt dat de hoofdpersonages echt zo zijn als de rol die ze neerzetten.
Vooral van de kinderen vond ik dat erg knap, ze zijn idd erg irritant maar omdat dat de bedoeling is, is dat juist een pluspunt.
Juist daarom vond ik het ondanks dat ik Willem Dafoe een fijne acteur vind, jammer dat er gekozen is voor een bekende kop.
Ook heerlijk dat de regiseur het niet nodig vind om de hele tijd alles aan te zetten met (melodramatische) muziek.
Om het allemaal niet te zwaar te maken zit er ook wel wat humor in de film.
Onder andere de scene met de dame die tegen de regels alcohol bij het zwembad nuttigt vond ik erg grappig.
Het enige wat ik op de film aan zou kunnen aanmerken is dat je wat weinig info krijgt hoe dit specifieke "gezin" in deze situatie terecht gekomen is. Al laten dat soort dingen zich globaal prima raden. Ook het einde is wat te abrubt voor mij.
Welbewuste keuzes van de regiseur neem ik aan, ik was zelf alleen nieuwsgierig. Ook alleen maar een pluspunt voor de film eigenlijk.