Jumanji: Welcome to the Jungle (2017)

Kan voor mij toch niet tippen aan de eerste film.

Jumanji: Welcome to the Jungle Pitch Meeting - YouTube

Eind deze week komt de sequel in de bioscoop. Omdat ik deze niet gezien heb wilde ik even kijken waar deze film over gaat, maar die kleine samenvatting hierboven is echt compleet onbegrijpelijk. Kan iemand die deze film heeft gezien daar niet een fatsoenlijke samenvatting neerzetten?

"Vier tieners zijn op avontuur in een jungle vol met neushoorns, zwarte mamba's en een eindeloze verscheidenheid aan valstrikken en puzzels in de jungle. Om terug te keren naar de echte wereld zullen ze dingen op een andere manier moeten bekijken om het spel te verslaan. Om te overleven transformeren ze zichzelf in karakters uit het spel."

??

Heel simpel, vier mensen belanden in een digitale wereld als hun avatars. Ofwel, in het lichaam van anderen. Een mooie meid is digitaal geloof ik Jack Black als ik het me nog herinner. De film zit dan ook vol met de mensen die niet kunnen wennen aan hun nieuwe lichaam en ze proberen de Jumanji wereld weer uit te komen.

Bijzonder geestige en knap geanimeerde film overigens.

Het plot van Moviemeter slaat inderdaad nergens op.

Had eigenlijk gedacht dat de film enkel een vervolg was qua naam, maar deze Jumanji heeft inhoudelijk nog best wat overeenkomsten met die film uit 1995. In ieder geval meer dan het niet geheel officiële vervolg Zathura: A Space Adventure, dat eigenlijk Jumanji 2 zou zijn. Best een sympathiek idee en best geinig hoe men de boel een update geeft door er een computerspel van te maken. De film opent als The Breakfast Club, waarna we vervolgens in een avonturenfilm worden gegooid. Een vermakelijke avonturenfilm met best aardige actie. Helaas houden bij Jumanji: Welcome to the Jungle daar de pluspunten wel een beetje op.

De minpunten zijn overduidelijk dat de film leunt op een paar grappen en die tot in den treure blijft herhalen. Het begint al bij de introductie van de ‘echte’ hoofdpersonages waarbij vliegensvlug even moet worden vastgesteld waar we mee te maken hebben. Ofwel; een sportieve Koelkast, een angstige Jesse Klaver, een blonde bimbo en een grijze muis. Zodra dat bekend is, gaan ze het spel in en krijgen de avatars de taak om één kunstje steevast opnieuw te doen. Het is even grappig om The Rock een onzeker mannetje en Jack Black een dame te laten spelen, maar daar ben je vrij snel klaar mee. Na talloze minuten zijn het geschreeuw van Kevin Hart en de opmerkingen over de penis van Jack Black meer dan genoeg. Oftewel; na een half uur is alle creativiteit die het script in zich heeft wel voorbij gekomen en blijft er nog een anderhalf uur vrij inwisselbaar entertainment over.

Dat inwisselbare zie je in extreme mate terug in de slechterik. Eén of andere charismaloze lulhannes zit achter de helden aan. Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. De helden zijn dus vooral op de vlucht voor deze schurk en zijn knapen op motors. Het feit dat ze in de jungle zijn is eigenlijk maar amper relevant, er duikt zo nu en dan ineens een neushoorn of nijlpaard uit de bosjes. Maar de locatie wordt amper benut, een groot deel van het verhaal had net zo goed op een industrieterrein of de parkeerplaats van een motorclub kunnen plaatsvinden. De actie is - zoals gezegd - soms best aardig, vooral het personage van Karen Gillan krijgt genoeg te doen. Alleen moet je je dan wel eerst door een enorm suffe en veel te lang gerekte grap over haar flirtgedrag zien te wurmen. Zo gaat de film tussen de actie steeds volledig op de rem om - in muziekloze onderbrekingen - grappen te vertellen die meestal geen seconde grappig zijn. Of die wel in het eerste half uur al tig keer voorbij zagen komen.

2,5 sterren.

Voordat ik woensdag de sequel ga bekijken deze nog maar eens opgezet en hij bevalt nog iets beter dan de vorige keer. De eerste keer was in het vliegtuig en dan is de kijkervaring toch altijd wat anders, mede door de krappe stoeltjes en het motorgeluid. Ik ben nog steeds van mening dat het origineel sfeervoller is, maar dit is een leuke avonturenfilm. Maar als een échte Jumanji aanvoelen doet ie niet.

Dat is vooral omdat de film met zijn tijd mee moet gaan. Hoe sfeervol het bordspel was, hoe hip is de vervangende videogame. Het maakt de film een totaal andere ervaring, want doordat de hoofdrolspelers in het spel worden gezogen belanden ze ook echt in de jungle. Terwijl ik in het origineel de combinatie jungle - stad zo leuk vond. Verder miste ik ook absoluut het gevoel dat het een spel betrof. Je hebt natuurlijk bepaalde features die verwijzen naar games zoals je levens en NPC's, maar de spanning die met een dobbelen gepaard gaat is nergens haalbaar.

De vier volwassen protagonisten maken er gelukkig het beste van, waar geen van allen er bovenuit springt óf uit de toon valt. Geinig om Johnson eens als kwetsbaar karakter te zien, hoewel hij nog steeds geen zwakheden heeft. Hart is grappig als sidekick en Jack Black krijgt de lachers altijd makkelijk op zijn hand. Gillan is het minst grappig, maar als je met zo'n lijf dance fighting als skill hebt dan ben ik ook tevreden.

De actie is kindvriendelijk en nogal staged met af en toe een belachelijke vondst zoals de helikopter, maar het straalt zoveel plezier uit dat het is vergeven. Twee uur is echter wel wat lang. Laat het liefdesgeneuzel en de te lange epiloog achterwege en hij was iets beter uit te zitten.

Jumandi doet eigenlijk alles goed dat het moet doen. De gameplay voelt heel logisch aan, de wisseling van de personages en hun karakters was leuk gedaan. En zowel de humor en actie passen goed bij het type film. Het blijft natuurlijk een kinderfilm en erg verrassend of origineel is het niet. Maar wel goed gedaan dus.

Wat me ook weer opvalt is dat The Rock een prima acteur is in komische rollen. In Pain & Gain vond ik m ook al erg geestig.

3,5

De eerste film uit 1995 heb ik geskipt, die oogt wat kinderachtig. Niet dat het vervolg zó veel volwassener is, noem het gerust puberaal (inclusief de voor de hand liggende grap over staand plassen), maar het levert wel heerlijk popcornvermaak op.

Deze Jumanji 2.0 kun je nog het best omschrijven als een opgefriste versie van The Breakfast Club, in de jungle, met mensenetende nijlpaarden. Een atleet, een prinsesje, een nerd en een vrouwelijke nerd moeten nablijven. Ze beleven wilde avonturen en - je raadt het nooit - er ontstaat een hechte band, ondanks hun verschillende achtergrond.

Ik geef toe: qua meligheid grenst het soms aan de rand van het toelaatbare, maar gelukkig heeft deze film ook heel wat troeven. De actiescènes, gebaseerd op avonturengames uit de 90s, ogen spectaculair en de humor is best geslaagd. De keuze om het hierboven genoemde prinsesje de gedaante van Jack Black te doen aannemen, pakt goed uit. Black ziet er geen graten in om zich volledig voor lul te zetten. Wat mij betreft de ster van deze film.

Uiteraard is Jumanji één groot kitschfestijn. En ja, de saaie studiezaal van de Breakfast Club levert veel memorabelere cinema op dan de jungle waar deze gestrafte kids in terecht komen. Maar ik ben toch blij dat deze film er gekomen is. 3,5*

Net als het origineel uit 1995, vind ik dit een hele goede film. Dat deze keer is gekozen voor de insteek van een computerspel, vond ik erg goed. Net als het gegeven dat ze in het spel terecht kwamen i.p.v. dat alles uit het spel kwam, vond ik goed bedacht.

Daarnaast vond ik dat de volwassenen erg goed een kind 'neerzette'. Met Dwayne Johson als absolute topper. Dat gaf een extra toevoeging aan het verhaal, die ik enorm waardeerde.

De film is dus geen remake of opvolger van Jumanji, maar een film op zich. Die op hetzelfde idee is gebasseerd. Wat extreem goed uitpakte.

Jack Black zit normaal gesproken redelijk in mijn irritatie zone. Maar eerlijk is eerlijk: hij speelde zijn rol overtuigend. De beste in een toch al leuke cast. Het verhaal zelf is middelmatig, niet dezelfde magie als het origineel. Maar al met al prima vermaak. *3.0

Soms ga je een film kijken terwijl je eigenlijk al weet dat je dat beter niet kunt doen. Meestal heb je daar achter ook reuze spijt van (had ik mijn tijd niet beter anders kunnen gebruiken?). Soms wordt je positief verrast. Dat laatst was het geval bij Jumanji. Ik heb het origineel niet gezien en dat kan impact hebben op mijn review. De analogie (vooral in het begin) met de Breakfast Club is leuk gekozen. De personages kun je één op één op de leden van de Breakfast Club mappen . Ik was bang dat het daarna een herhaling van flauwe humor zou worden, maar ook dat was niet het geval. Ik ben niet zo van de komedie, maar ik vond deze grappig serieus leuk. Er zaten ook genoeg andere elementen in: actie, wat Romantiek, wat levenslessen (ja, op z'n Hollywoods). Ik vond het acteerwerk verrassend goed. De acteurs maken een perfecte mix van hun originele persoonlijkheid en de eigenschappen van de avatar die ze zijn geworden. En ze kunnen soms razendsnel en volledig geloofwaardig hiertussen schakelen. Er zat ook karakterontwikkeling in de film (nee, het is geen drama waarin de hoofdrolspelers door een emotionele achtbaan gaan, maar de karakters zijn aan het eind van de film ontegenzeggelijk anders dan aan het begin.... iets dat in de meeste komedies überhaupt niet gebeurt). Sommige grappen herhalen zich (zoals hierboven ergens opgemerkt) maar ik vond het dit keer juist heel goed werken (soms worden grappen flauw bij herhaling, maar soms versterkt het de humor juist). Ook de sfeer van een video game is perfect behouden. Minpuntjes: de slechterik is wat over de top neergezet en de helpers van de slechterik evolueren in het geheel niet. Daar had je meer uit kunnen halen. Ik heb me erg vermaakt bij deze film en ben ook benieuwd geworden naar het origineel. Voor nu zeker vier verdiende sterren voor deze geslaagde remake.

De "slechteriken" zijn dan ook geprogrammeerde personages uit de game. Logisch dat die zich niet evolueren. Vandaar ook dat ze bv ook steeds de zelfde teksten herhalen.

het tegendeel was juist gek geweest.

Flauwe en saaie maar vooral suffe film. kan totaal niet tippen aan het origineel. hier zit te weinig spanning in en heel de opzet slaat nergens op.

Ik heb het bv. over de scene waarin een scrolpioen uit de mond komt kruipen om een bendelid te doden. Ze hadden deze filmbeelden wellicht beter kunnen weglaten of het ook presenteren als een 'film' in de game zoals in het begin. Ik vond het niet passend in het concept.

Dikke 3.5. Gewoon vermakelijk en mooi gemaakt. Leuke rollen ook.

Hilarisch

I got a backpack on! You don't get in water with a backpack, everybody knows that

Ik moet zeggen dat ik niet meteen stond te springen om een remake van Jumanji. De film met Robin Williams heeft toch een groot deel van mijn jeugd gesierd, al denk ik dat ik uiteindelijk van de televisieserie nog meer herinneringen heb, en bleek met een recente herziening ook nog altijd goed overeind te blijven staan. Het leek me niet meteen een film die eenvoudig up to date te brengen was maar goed, ik wou wel eens zien wat regisseur Jake Kasdan hier van terecht ging kunnen brengen. Met een aantal persoonlijke favorieten zoals Dwayne Johnson, Kevin Hart en Jack Black in de hoofdrol moest dit sowieso wel eens op mijn pad komen.

En zoals wel vaker: ik heb er spijt van dat dat niet sneller is gebeurd. Jumanji: Welcome to the Jungle is in de eerste plaats geen remake zoals ik had verwacht en dat is al een goede zet. Er wordt op een aantal manieren gelinkt aan de gebeurtenissen uit de eerste film (soms nogal duidelijk zoals "Alan Parrish was here" in de schuilplaats van Alex maar ook subtieler met de vondst van het bordspel op het strand. Dat was namelijk de laatste plaats waar je het bordspel zag in de originele film) maar Welcome to the Jungle is op alle vlakken ook gewoon zijn eigen film. Dat het spel zich kan vervormen van bordspel tot videocartridge is niet zo'n geslaagde zet vind ik, maar je moet dit op de een of andere manier up to date krijgen natuurlijk. Wat daarna volgt is gewoon een erg fijne film waar de fun hem vooral zit in het feit dat er lekker gespeeld wordt met de karakters van de personages. De mooie Bethany die in het lichaam van een ietwat pafferige mannelijke cartograaf terecht komt, atleet Fridge die terecht komt in een lichaam dat de helft kleiner is dan zijn oorspronkelijke lijf is en Spencer die die dan het tegenovergestelde meemaakt. Er wordt lekker met de clichés gegoocheld en dan is het wel handig dat je een cast ter beschikking hebt die dat tot een goed einde kan brengen.

Jack Black die aan Karen Gillian moet gaan uitleggen hoe ze moet flirten - inclusief alle bewegingen die erbij horen - is daar een perfect voorbeeld van. Welcome to the Jungle bevat voor het merendeel grote namen in de cast die normaliter een film alleen behoren te dragen, maar het mooie is dat ze hier elkaar perfect aanvullen. Er is niemand die perse de aandacht volledig naar zich toe wilt trekken en in dat opzicht is het gewoon genieten van wat het viertal Black/Johnson/Gillian/Hart hier op ons loslaat. Je ziet echt dat er de nodige chemie is ontstaan op de set. Beetje jammer dan dat de rest van de cast niet zo bijzonder is. De vier "echte" personages kunnen er an sich nog wel mee door maar Bobby Cannavale als Van Pelt is over de volledige lijn teleurstellend. Hij straalt nooit de dreiging uit die je bij dit soort personages moet hebben en dat is zonde. De toevoeging van Nick Jonas voelt een beetje verplicht aan als extra lokmiddel om het jongere publiek te lokken, al vraag ik me af of iemand The Jonas Brothers vandaag de dag nog kent, maar doet het op zich nog wel goed. Verder is dit qua effecten een serieuze opstap ten opzichte van de voorganger, het zou maar erg zijn moest dat niet het geval zijn, en stelt op dat vlak ook niet teleur.

Tof! Ik had het niet verwacht, zeker ook omdat Jake Kasdan me met Sex Tape niet helemaal kon bekoren, maar Welcome to the Jungle is een geslaagde toevoeging aan het Jumanji universum. Blijkbaar verscheen er een tijd geleden nog een tweede/derde deel (het is te bezien of je de Williams film meetelt of niet) met opnieuw de voltallige cast uit deze film. Toch ook maar eens achteraan gaan, want dit smaakt wel naar meer.

3.5*

Geweldig vervolg op The Breakfast club.

4*

Leuke film met een prima cast.

Verhaal is soms grappig, soms spannend, er zit alleszins voldoende vaart in.

De junglebeelden zijn prachtig alsook de dierenanimaties.

Kortom, een film voor de ganse familie.

Slechte film. Enkel Jack Black springt positief uit het lot als alter ego van social media trutje Bethany. Verder is dit een onnodige reboot van Jumanji uit 1995. Daar kwam het spel onze werkelijkheid binnen, wat op zich veel meer leuke vooruitzichten biedt. Hier worden de personages zelf in het spel gedropt en krijg je een dertien-in-een-dozijn avonturenfilm met een zwak script, een bad guy die niet aanslaat en weinig genietbare humor.

Vermoedelijk met iets te hoge verwachtingen gaan kijken. Ik weet dat dit vervolg op Jumanji goed ontvangen werd en was ook oprecht benieuwd naar wat de film zou brengen. Het origineel is geen overdreven jeugdsentiment voor me, maar ik vond het wel gewoon een leuke film die ik inderdaad in mijn kindertijd voor het eerst gezien heb.

Ik had me expres niet ingelezen, maar ik vind de opzet verrassend leuk. Ergens is het natuurlijk een logische zet om voor een vervolg het spel zelf te verkennen en het feit dat ze er een videogame van hebben gemaakt, brengt ook wel enkele leuke gimmicks met zich mee (de levens die ze kunnen verliezen, hun sterkten en zwakten, etc.). Ook het samenspel tussen Dwayne Johnson, Karen Gillan, Jack Black en Kevin Hart werkt. Hart heeft mij als komiek nooit zo kunnen bekoren, maar de chemie tussen deze vier acteurs is er zeker en dat werkt aanstekelijk. Met name Black leeft zich uit in de rol van het verwende, populaire tienermeisje.

Daar tegenover staat wel dat de film zo nu en dan 'oké, nu weten we het wel' momentjes bevat. Grappen beginnen zich op den duur te herhalen en zijn daardoor ook een stuk minder leuk. Daarnaast is de queeste zelf wat standaard en flauw. De bad-guy maakt dusdanig weinig indruk dat ik me hem enkele dagen na het zien van de film niet meer voor de geest kan halen. Desondanks weet de film de aandacht aardig vast te houden. Ook een bescheiden eerbetoon aan de vorige film en Robin Williams siert de makers natuurlijk.

Heel bijzonder is het allemaal niet, maar ik heb me prima vermaakt. Het kijkt allemaal lekker weg en maakt gewoon een vrij sympathieke indruk, waardoor de schoonheidsfoutjes gemakkelijk vergeven zijn. Een ideale, luchtige avonturenkomedie, waar volgens mij wel nóg meer in had gezeten.

3*

Net gekeken nadat ik het origineel voor het eerst gezien heb. Geen jeugdsentiment dus, en ook geen herinneringen.

Wel een soort algemene bespiegeling - als ik er zo even bij stilsta, denk ik dat er twee soorten films zijn die ik waardeer. Onpretentieus kijkvoer met mooie beelden en veel leeghoofdig maar vakkundig gemaakt vermaak doet het altijd erg goed, en daar scoort deze film best goed op. En aan de andere kant de meer pretentieuze films, maar die hebben wel een bewijslast - je komt er niet met hoofdstuktiteltjes, het moet gewoon echt kloppen, en dat is niet zo simpel.

Het origineel mikte wat veel op de tweede categorie naar mijn smaak, maar faalde daarin volledig - narratief, cinematografisch, cast - met uitzondering van de geniale Williams, vanzelf. Maar opgeteld niet echt een goede film.

Deze reboot, remake, pre-se-quel-quel scoort goed op de eerste categorie. Fijn kijkvoer, fris en fraai beeld, en stiekem is Johnson dan wel geen Williams, maar wel een vakman. Vermaak, maar wel erg prettig vermaak.

Niet onaardige tienerfilm.

Jumanji, jeugdsentiment eerste klas. Daarom, zeeeeer huiverig voor deze vooraf, want ja: van de classics blijf je af, maarrrrrr deze is er eentje met een totaal andere twist. En: prima geslaagd. Het is géén vervolg, maar eerder een soort spinoff en daarom kan ik deze in hetzelfde universum zien, maar is het niet een poging tot (goedkope) remake geworden. Film met een eigen twist met een paar prima acteurs en prima samenwerking.

Belangrijkste: De klassieker uit 1995 met Robin Williams is zodoende nog steeds een op zichzelf staand film-hoogtepunt uit mijn jeugd en dat blijft het.