I Don't Feel at Home in This World Anymore. (2017)

De film opent lekker vlot met leuke scenes die een beeld schetsen van onze wat sullige (in de tekst hierboven bestempeld als 'depressieve') hoofdrolspeelster die woont in soort van trailerpark achtige omgeving ... Melanie Lynskey.
Lynskey is een verpleegkundige die zowel op haar werk en haar privé-leven steeds de dupe is van de pestkoppen van deze wereld. Ze roept het bijna af over zichzelf door een gelaten afwezigheid van enige vorm van assertiviteit. Het biedt een geweldige opbouw voor zaligmakende wraak ...

Deze opmaat en scenes zijn leuk, herkenbaar en grappig maar Lynskey acteert wisselend in haar 'bleuigheid' waardoor het soms wat gemaakt overkomt en meer irriteert dan begrip oproept.
Voetnoot: Leuk om Wood in deze 'niet blockbuster/ winnaar van Sundance' te zien en ik waardeer zijn filmkeuzes ... al heeft hij nooit echt een richting weten te kiezen voor zijn vervolg carrière (hij maakte zijn filmdebuut reeds 30 jaar geleden in een bijrolletje in the 1989's Back to the Future part II , brak natuurlijk door als Frodo maar verscheen sindsdien in allerlei soorten rollen zonder ook maar enige duidelijke lijn in zijn ambities als acteur.

De tweede helft is sneller & vermakelijk maar biedt helaas niet de zo gewenste zoete wraak waarmee al het ying weer yang zou worden. Ondanks een grote dosis aan geweld (bijna gore) geeft het geheel geen echte voldoening doordat Lynskey maar weinig invloed uitoefent op de uitkomst en komt nogal onwaarschijnlijk over. Bekijk je de film ook op die manier (tamelijk absurdistisch met vermakelijke karakters) dan is het een prima prent. Verwacht je wat meer dan schiet het tekort.

2,5

Even ontspannen en af en toe lachen, meer niet

Best suffe boel allemaal.

De film opent best leuk, althans, de eerste 2 minuten. Wat daarna volgt is voornamelijk een bende vol met ongrappige, dommige en suffe momenten die gewoon saai en flauw zijn. Lynskey mag dan een perfect karakter hebben voor een film zoals dit, ze kan hier niets tegen doen.

Vooral Wood, wat is er toch met hem gebeurd na LOTR? Telkens weer een rol waar hij eigenlijk gewoon helemaal niet grappig is. Ook Levy had hier buiten moeten blijven, ik vind haar een leuke actrice, maar hier kan ze weinig mee. Na de eerste 10 minuten is de film zelfs saai.

Enorm suffe dialogen, waar je in slaap van kan vallen. Ik zie hier enkele recensies met "gewelddadig" en zelfs "ultragewelddadig" iets waarvoor ik de film juist wou zien, maar dat valt allemaal reuze, reuze mee. Slechts richting het einde is het plots wat actievoller, maar zo snel en niet-effectief in beeld gebracht dat het zo langs je heen gaat.

Hele suffe types ook, en de humor die na 15 minuten gewoon niet leuk meer is. Ik moest de minuten vaak gewoon doorworstelen, vooral omdat ik altijd wil weten hoe het eindigt. Ik wil niet zeggen dat dit groots of spectaculair gebracht moest worden, maar iets doen om het allemaal wat leuker te maken was welkom geweest.

Het haast onzichtbare cameragebruik, saaie omgeving en suffe momenten trekken dit nog verder omlaag. Jammer, want als dit om mijn watchlist stond, had ik er ook echt zin in. Dit is maar niks, suffige en trieste boel allemaal. Extra punten voor Lynskey, het leuke begin en laatste scene in de villa.

Tja, weet je wat het is?
Ik vind er eigenlijk geen ene fuck aan...

Beetje een kut film zeg maar.

Niet grappig, niet spannend, niet geil, niet ... nouja... snaptewel

(EDIT moderator: signature verwijderd)

Moest even wennen aan Melanie Lynskey, zat te denken waar ken ik haar nu van. Dat was natuurlijk van Two and a half men als Rose. Dus dat was even wennen met haar in deze rol. Helaas kreeg ik meteen weer te weten aan het begin van de prent dat het een Netflix productie was, en daar ben ik aardig op afgeknapt langzaam aan.

Maar het plot deed me iets, ooit is er bij mij ingebroken en wist ik de dader te achterhalen. Dit via afschrijvingen die hij naar zijn eigen rekening stortte, de politie heb ik nooit weer iets van gehoord. Ja dan ben je pissed off kan ik je vertellen. Mijn aangifte kwam volgens de agent op de stapel van de veel plegende junkie te liggen, u hoort nog van ons.........

Terug naar de prent, het begint aardig, de humor is van goed tot middelmatig. En dan schuurt het allemaal al aardig snel, het is in de basis gewoon niet sterk genoeg. Zowel de humor, de zoektocht en het acteerwerk. Het is een film geworden die overall moeite had om mij geconcentreerd te houden. Vooral dat ik de karakters niet geweldig sterk vond, soms zelfs te kinderlijk.

En na een anderhalf uur ben je wel opgelucht dat het voorbij is. Daarom kom ik op mijn 2,5** beloning. Meer zit er echt niet in, weer een erg magere Netflix productie.

Netflix-cinema in een notendop: een cool concept, maar een uitwerking die niet meteen overloopt van ambitie.

I Don't Feel at Home in This World Anymore is een soort revenge flick 2.0. Voor de verandering eens geen gekidnapt kind of vermoord familielid dat gewroken moet worden. Nee, de dame in deze film heeft het gemunt op de mensheid an sich. Nog een verschil: Lynskey gaat iets minder bloeddorstig te werk dan Liam Neeson en co.: een welgemeende sorry van de slechteriken volstaat. Wraak nemen kan dus ook op een empathische manier.

Best verfrissende cinema dus. En toch kan Macon Blair het niet laten om - in zijn debuutfilm nota bene - een groot blik clichés open te trekken. Zeker de finale voelt aan als een best of van wat B-thrillers in de jaren 90 te bieden hadden.

Maar goed, ik heb me wel gewoon prima geamuseerd. In amper anderhalf uur gebeurt er heel veel. Blair zorgt voor een prima mix van donkere humor, actie en slapstick.

Sterke rol ook van Melanie Lynskey die er in deze film zowaar mínder knap uitziet dan in het echt, dat moet een unicum zijn in Hollywood. Elijah Wood komt verder prima uit de verf als wannabe-badass.

Vermakelijk TV-filmpje met een niet-alledaagse feel-good-factor. 3,5*

Had een aardige film kunnen zijn. Wat onevenwichtig en ook wat voorspelbaar. Jammer van het reli-element.

Een 7,0 op IMDB? Ik begrijp er niks van!!

Vreselijk trage en oninteressante film die nergens weet te boeien. Totaal geen verhaal, grappig kon ik het ook niet noemen en actie was niet te bekennen.
Had echt wat beters verwacht maar helaas de zoveelste tegenvallende Neflix-original

1,5*

Goede film maar wel iets te katholiek

Melanie Lynskey, ik mag haar wel en zie haar graag in films! Vooral de eerste helft van de film doet het erg leuk, bizarre situaties en droge humor volgen elkaar in een goede balans af, ook de chemie tussen Melanie & Elijah komt redelijk goed uit de verf. Jammer dat de 2de helft en vooral met name de laatste 20/30 minuten het allemaal net een beetje te veel over de top gaat en hierdoor toch een helaas wat meer rommelige indruk geeft. Als of ze opeens te maken hebben met de boeven uit Home Alone.

Normaal met gemak 3 sterren, maar nu toch een halfje minder helaas.

I Don't Feel at Home in This World Anymore is een eigenzinnig filmpje met een grappig maar ergens ook serieus verhaal. Niet al te serieus nemen dan is het best te behappen. Heb me er enigszins dan ook best mee vermaakt.

Wel aardig. Lynskey is, zoals hierboven al gezegd, af en toe te bleu en daardoor niet altijd even geloofwaardig in haar gedrag en doen en laten. En de film sleept af en toe een beetje. De laatste 10 minuten worden ook te veel gerekt. Maar zeker in het tweede deel juist als het geweld lekker lomp en hard wordt is de film best genietbaar en blijft er een positieve indruk achter. Dan past die rol van Lynskey juist er beter bij doordat de film zelf zich ook een beetje buiten de werkelijkheid plaatst en vooral op de lach wordt gemikt. 3,0*.

Leuk filmpje waarbij in de trant van Three Billboards Outside Ebbing een ‘gewone’ vrouw besluit zelf orde op zaken te stellen wanneer de politie niks doet aan een inbraak in haar huis. Maar waar eerder genoemde film z’n kruit in het begin verschiet en later gaat sleuren, escaleert hier de boel vrolijk verder. Lekker droog!

Kleine 4*

Meestal ben ik iets zuiniger met het toekennen van sterren dan het gemiddelde moviemeter publiek, maar nu ga ik eens lekker door het dak. Ik vond, beste mensen, I don't feel etc. namelijk een vreselijk leuke film. Heerlijk droge humor in een prettig bizar verhaal. Ontregelend soms, schurend, verfrissend! Let bijvoorbeeld eens op de inrichting van de bungalow waar Ruth woont, dat verzin je toch niet bij elkaar? De Muziekscore mocht er ook zijn met Echo & the bunnyman en suïcide om maar eens een paar namen te noemen. Paar vreemde dingen in de beschrijving hierboven: A vond ik Ruth niet zozeer depressief maar eerder niet-assertief en B is Tony geen onaangename buurman, maar een prettig onaangepast snuiter. Gewoon deze film een kans geven mensen, als je een beetje van ontregeling houdt beleef je een vrolijke avond.

Herzien ik was toch al veel vergeten in 5 jaar. Score blijft gelijk. Sfeertje blijft het lekkerste in deze film.

Erg leuke Coen-esque komedie. 4*

5 jaar? de film is uit 2017.

Klopt was 3 jaar geleden alweer.

Wie goed doet, goed ontmoet. Maar het is waarschijnlijker dat de barmhartige persoon in kwestie ontdekt dat het universum een kille en onverschillige plek is, waar nare dingen gebeuren omdat ze nu eenmaal kunnen gebeuren. 'I Don't Feel at Home in This World Anymore.' (2017) is 't sterkst wanneer bij braverik Ruth (Melanie Lynskey) het existentiële besef daagt dat weinig wat ze doet of zegt invloed lijkt te hebben op wat haar overkomt. Grootste troef is Melanie Lynskey als het zachtaardige mens dat een sluimerende vulkaan herbergt van opgekropte frustraties en cynisme. Erg geestig hoe ze elke nieuwe klap incasseert terwijl er tegelijkertijd een verlangen ontstaat dat zij die ene grote daad zal stellen. Toch vind ik 't ergens jammer dat Ruth's verwording tot wraakengel uiteindelijk nooit helemaal tot wasdom komt. Haar personage zet dan wel dingen in gang waardoor het plot opbouwt naar een gewelddadige standoff, maar ze blijft er terechtkomen door een mengeling van stuntelig toeval en de snode plannetjes van anderen. Voor een moraalschets blijft 'I Don't Feel at Home in This World Anymore.' (2017) te veilig binnen de lijntjes kleuren van het thrillergenre.

Mwah.

Er zitten een aantal goede ideetjes in deze Netflix Original, maar aan het einde van de rit zijn ze er toch niet allemaal uitgekomen. Zo durft men, naar mijn aanvoelen, niet voluit te kiezen voor een bepaalde richting: vol op het cynisme, of vol op het naïeve geitje dat Ruth is, of vol op een meer gewelddadige aanpak. Het schippert doorheen de film zo wat alle kanten op.

Maar dat maakt het nog niet echt slecht. Ik heb best een paar keer kunnen lachen, vooral dan met de flauwere dingetjes zoals de eerste confrontatie om de laptop. En zo af en toe zit er een Coen-achtige scène in. Voor mij had het meer van dat laatste mogen zijn.

2,5

Beetje flauw, beetje tenenkrommend. Volgens mij is dit gewoon een slecht komedie