Hjartasteinn (2016)

Ik hoop enorm nog op een bioscooprelease of een DVD-release (en anders aub het internet). Eigenlijk de enige film waar ik echt spijt van had dat ik die niet gezien had op het filmfestival van Gent.

Aangekocht door Arti Film. Releasedatum nog niet bekend.

Erg fraaie coming of age film. Het zou inderdaad erg mooi zijn als deze film nog een goede en uitgebreide release krijgt.

er staat inmiddels 'Vanaf 16 november in de bioscoop' hierboven? Of het goed en uitgebreid is, kunnen we daar natuurlijk niet uit opmaken

arti film, dus dat worden enkele kleinere filmhuizen. Hopelijk nog wel een beetje verspreid door 't land.

Eén van de mooiste en eerlijkste films van het jaar.

Veel feels inderdaad. Wel jammer van de flauwe metaforische slotbeelden. En soms ook te duidelijk geschreven met toevalligheden, zoals die vader van Kristján.

Een harde schreeuw onder water geeft uiting aan de onmacht die Kristjan (Blær Hinriksson) in Heartstone nooit écht kan uiten. Die vroege ochtendduik, zo halverwege de film, vertelt de kijker eigenlijk alles wat hij moet weten.

De rest brengt de Ijslandse regisseur Guðmundur Arnar Guðmundsson eigenlijk vooral op gevoel, en dat dan gedurende twee verstillende uren cinema. Het coming of age-perspectief krijgt een frisse en eerlijke invulling door de jonge, onervaren cast, die het geluk en de tragiek van het opgroeien treffend verbeeldt. Verliefdheid en vriendschap gaan in dit drama hand in hand met gezinsproblematiek en sociale uitsluiting. Die thematische clichés zouden in een andere film misschien gaan opspelen, maar hier is daarvan maar heel spaarzaam sprake.

”It’s not what a movie is about, it’s how it is about it”, zei de Amerikaanse filmcriticus Roger Ebert eens. Op de meest intieme momenten van deze sfeervolle karakterstudie dragen de acteurs de gevoelige essentie van de film over; zij tillen het soms middelmatige schrijfwerk naar een hoger niveau. De camera is daarbij hun grootste bondgenoot. De meest minimale emoties openbaren zich in prachtige, dicht op de huid gefilmde close-ups.

Het is de beste keuze die Guðmundsson kon maken; hij neemt de tijd om zijn personages te laten groeien, en dat betaalt zich zonder meer uit. Heartstone is één van de mooiste, meest authentieke films van het jaar.

web

Aangrijpende, mooie film. De film toont op een overtuigende manier het contrast tussen enerzijds het harde, wrede leven op het platteland en de tederheid en breekbaarheid van pubers in hun ontluikende seksualiteit. Het leven is er hard, zowel qua omgang met de natuur (het doden van dieren) als qua sociale controle waarbij iedereen zich aan de opgelegde normen moet houden om niet het mikpunt van spot, geweld en uitstoting te worden. De film schildert bovenal prachtig de tederheid en onzekerheid van vriendschappen tussen pubers die voor het eerst op liefdespad gaan als contrast met dat harde leven, zodat degene die afwijkt van de norm figuurlijk en letterlijk wordt vermorzeld zoals een vis die aan wal is gehaald wordt doodgetrapt en die net als de gevangen vogels zijn eigen poten zal moeten doorbijten om te kunnen ontsnappen.

De film bouwt het drama langzaam maar meeslepend op: halverwege zat mijn waardering nog op 3 ½ ster (‘aardig filmpje’) maar aan het eind vocht ik tegen mijn tranen en hoopte ik vurig dat het nog goed zou komen zodat het 4 ½ ster is geworden.

Beste wat ik afgelopen jaar gezien heb.

Geen vrolijk filmpje maar wel zeer mooi. Aardig gespeeld ook door die twee knullen en vooral door die plagerige meisjes die mij aanvankelijk een vrolijk gevoel bezorgden. Maar... soms oogde de film behoorlijk wreed zoals in het begin het doodtrappen van de vissen en dan werden die vissen nog niet eens opgegeten maar stonden ze buiten te rotten. Tja, het leven is hard in IJsland dat ook uitstekend werd weergegeven door het mistroosterige maar oh zo fraaie landschap dat mij trouwens sterk deed denken aan die andere IJslandse film Hross í Oss (2013) hoewel die film minder tragisch was. Die scène van Thor hangend aan het touw in die klif deed mij trouwens de nodige rillingen bezorgen. Naar het einde toe werd het mij wel af en toe te dramatisch maar niettemin is dit toch een van de betere films die ik dit jaar gezien heb.

4.0*

Nu voor de derde keer in paar jaar tijd een IJslandse film gezien en ik moet zeggen dat ik het weer echt de moeite waard vond. De mooi gefilmde ruige natuur op de achtergrond is een factor die ook in deze film "Hjartasteinn" meespeelt al gaat het daar natuurlijk niet om. Het gaat om de vriendschap tussen een aantal pubers, lief en leed , gevoelens die men krijgt voor elkaar en de heftige emoties die daarmee gepaard gaan. Het oogt allemaal naturel , mooie close ups van de tieners en ingetogen muziek daarbij.
Verder is er geen smartphone of IPad te zien , muziek wordt nog via een platenspeler gedraaid, nostalgie dus...maar dan wel met een rauwe rand op het einde

Een dag later en de film zindert nog na. Ik heb ook jaren niet zo gesnotterd bij een film en weet dat ik nog dagen in de ban blijf. De film was zó inlevend en ging recht in het hart.

De premisse is relatief simpel; opgroeien, worstelen met seksuele ontluiking, man worden of niet. Echter de manier waarop dit verbeeld werd...ook nog relatief simpel. En waarom werd ik dan toch subiet 2 uur meegesleept? De spanningsboog in het script was perfect en er werd subtiel en behendig gewisseld tussen perspectieven van de 2 mannelijk hoofdrolspelers. Veel dicht op de huid gefilmd en ontzettend overtuigend geacteerd vóelde ik de emoties door het scherm heen. Ik kromp ineen bij een nare gebeurtenis en zat mee te snikken van geluk bij iets moois (fok schiet weeeer vol nu). Alles was zo invoelbaar, juist gebalanceerd en bevredigend van begin tot eind. Bij vlagen prachtig gefilmd, pure oogstreling en dan nog niet eens door het landschap maar evengoed hoe de mooie mensen in beeld werden gebracht, haren, een blik, dwarrelend stof.

En dan dacht ik; heb je films die hard proberen bijzonder te zijn (mother!) een opvallende stijl hebben (bv Lanthimos) en die kan ik rationeel zeer waarderen en soms ook invoelen. Maar dan komt hier een zuivere film die zo subliem is gemaakt en vertolkt, die recht in mn hart knalt en me zo ontiegelijk beroert van meeleven en filmische schoonheid en perfectie dat ik nu bij schrijven in de trein mn tranen moet bedwingen. Dat deed en doet me beseffen dat ik hier nog even mijn mooiste film van het jaar zag.

Toch een tegengeluid hier. De film begon niet onaardig, maar is wel een zoveelste coming of age die niets nieuws toevoegt en ik ook vaak beter al heb gezien. Maar een zomer in IJsland die toch wat somber oogt, dat is dan nog wel eens aardig voor de verandering. Sowieso de sfeer is dat dorpje is het beste van de film. Daarna echter verglijdt de film in een clichématig draak die aan het eind maar duurt en duurt met uiteraard half gebroken gezinnen en weer een homoseksueel die problemen heeft met zijn geaardheid, iets dat voor mij op een gegeven moment niet meer interessant is. Leuker zijn de momenten truth or dare of als de pubers gaan kamperen. De lege landschappen zijn nog wel mooi, maar buiten een enkel shot wordt er visueel bijzonder weinig mee gedaan en is het geheel nogal pover. 2,0*.

Hjartasteinn

Mooi. Hjartasteinn is een ingetogen IJslandse coming of age film over twee jongens die opgroeien onder harde omstandigheden op het schitterende IJslandse platteland. Een weergaloze cinematografie is dan ook bijna vanzelfsprekend, en Hjartasteinn ziet er verbluffend mooi uit.

Thor wil achter de meiden aan en Christian is verliefd op Thor, maar homoseksualiteit wordt in deze gemeenschap niet zo snel getolereerd. De twee jonge acteurs en twee jonge actrices zijn ijzersterk, en de regisseur weet het meeste uit deze onervaren acteurs te halen. Wanneer ze er met z’n vieren samen op uit trekken is Hjartasteinn op zijn best. Naarmate de film vordert focust het verhaal zich steeds meer op Thor, en dat is een wat jammerlijke keuze omdat Christian en zijn ontluikende homoseksualiteit steeds meer naar de achtergrond verdwijnt. De film is ook erg lang, en door allerlei subplotjes en (te) veel personages begint het op een gegeven moment wat te slepen. Gelukkig blijft het verhaal van Thor wel interessant, en Hjartasteinn sluit ijzersterk af.

Mooi.

3.7* ster, en wellicht schrijf ik er later wat meer over.

We wachten met ongeduld.

Haha, ja dat had het eerder gemoeten, bijna 4 maanden later zal het weinig steekhoudend zijn, al weet ik de gevoelens nog wel, natuurlijk

Wat een prachtig land is IJsland toch. De film duurt mijns insziens wat lang, maar zeker een mooie, maar ook trieste film. De coming out van iemand in een dorp in the middle of nowhere is helaas niet altijd even makkelijk met alle gevolgen van dien. Een film die absoluut blijft hangen.

Een prachtige film. Mede door het IJslandse landschap.

Wonderschone, eerlijke en pure dramafilm over coming of age en coming out. Trage film, duurt meer dan 2 uren, maar is passend bij de opbouw van het verhaal. De cinematografie is werkelijk subliem met het ruige, woeste en zo mooie landschap van IJsland! De muziek is prachtig, zwaarmoedig en passend bij de film. Het is een droevig scenario dat benadrukt hoe besloten een eiland kan zijn. Het leven is er hard en dat zie je terug in het gedrag van de inwoners. Er is geen plek voor mededogen, medeleven of medelijden..... De piepjonge en onervaren cast speelt inderdaad de sterren van de hemel! Focus had meer op Christian mogen zijn, maar is wel tekent voor het verhaal. Voor homosexualiteit is hier geen plaats en daarom werden Christian zijn gevoelens en emoties genegeerd waardoor uiteindelijk zijn wanhoopsdaad volgde.......