“Could you just not look at me? It's just uh, you know with uh - the blood and the holes in your head - Oh, God! Just don't look at me! “
Best een vage film en op het eerste gezicht leek dit ook niet echt een interessante film maar eigenlijk ben ik er tijdens het kijken aardig door verrast en was het nog best een leuke aangename zit die nergens te lang duurde en eigenlijk met een aardig tempo door rolde. De film lag al wel een aardig tijdje op mijn pad, de trailer heb ik altijd leuk gevonden maar nooit de motivatie gevonden hem aan te zetten. Tot ik hem tegen kwam op Netflix, dan kon ik hem toch niet meer laten liggen.
De film kent een hoge dosis humor waar het wel even duurde voordat ik dat door had. En de humor moet je wel vallen want de droogste en zwartste (mag ik dat nog zeggen?) humor komt voorbij, en daar houdt ik nou net erg van: niet serieus maar ook niet over de top met veel geschreeuw, lekker neutraal en vlot.
Het verhaal was wat onduidelijk, hoe en wat precies kon ik niet ontcijferen (hoe Jack zo is geworden) al vond ik dat er niet direct meer toe doen. Het doel was dan wel duidelijk, hij moest zijn
dochter vinden die door een bepaalde groepering gegijzeld is en deze terug zien te krijgen met de nodige actie momenten van dien, hij kan namelijk
niet dood en leeft al sowieso een eeuw lang want hij heeft de eerste wereldoorlog meegemaakt.
De neutrale karakter staat ‘Rollins’ erg goed. Overigens nooit geweten dat de beste man een filmcarrière heeft en überhaupt mee speelt in de film, notabene de hoofdrol. Ik ken hem voornamelijk van het nummer ‘
Low Self Opinion’ waar hij in zingt, overigens ook met zijn band ‘Rollins Band’ waar ik een tijd veel aan had toen het met mij persoonlijk niet heel goed ging. Toffe band en leuke muziek maakt hij met zijn bandje, geen idee of het nu nog actief is of bestaat zelfs.
3.0*