The 33 (2015)

Het was niet veel. We kennen allemaal het verhaal en hoe spectaculair het in het echte leven ook geweest is. Het maakt niet direct voor een onderhoudende film. Mensen die opgesloten zitten in een mijn zijn een stuk interessanter wanneer er een moordlustige gek tussen zit, of er monsters achter ze aanzitten .
Omdat dit in dit geval natuurlijk niet ging moet het boeiende dan komen van de karakterontwikkelingen. Maar dit is direct het grootste makke van de film, alle karakters zijn flinterdun en een karikatuur qua opzet. Op typische hollywood wijze zitten alle cliche's erin. De man die bijna met pensioen mag, de man die op het punt staat vader te worden, de man die de demonen van zijn verleden moet verwerken. Maar dan wel allemaal op zo'n opzichte wijze in het verhaal gestopt dat het bij mij bij tijd en wijle op mijn lachspieren werkte.

Wat mij ook nodeloos stoort is dat er door de hoofdpersonen Engels wordt gesproken, zeker omdat het niet consequent is en we soms in de film wel mensen in het Spaans horen praten. Enige pluspuntjes zijn de soms mooie beelden van Atacama woestijn en de acteerprestaties die over het algemeen ruim voldoende zijn (alleen Banderas verslikt zich in een paar scenes)

2*

Wat een geweldige film, veel details en mooi belicht.
Het was in 2010, in een wereld die wij niet kennen (mijnbouw, Chili). Na ruim 100 jaar mijnbouw werd de berg moe en storte in. Dan blijkt dat niet alles in de mijn klopt (een ladder is nooit afgemaakt, er is niet genoeg noodvoedsel). Ik leefde toen mee met de mijnwerkers en nu, 5 jaar later, zie je het mooi in beeld gebracht.
Dat met die zonnebrillen kon ik me nog goed herinneren, wat attent dat iemand die gratis (als gratis reclame) had geschonken.
De film begint met de tekst dat er per jaar zo'n 12.000 mijnwerkers overlijden. Deze niet.

Natuurlijk is dit gesneden koek. En wordt er gebruik gemaakt van alle voorhanden zijnde technieken die een dergelijke film tot een succes kunnen maken. Toch kreeg ik wat claustrofobische gevoelens hierbij. Dat zette me even flink op scherp.
3*

Dit waargebeurd mijndrama in Chili is goed verfilmd.
Niet meer of minder.
Men ziet de familie rondom het terrein, de politiek die zich er mee bemoeit, de media en natuurlijk de 32 chileense mijnwerkers en een Boliviaan.
Degelijke rol van Antonio Banderas als "gedwongen" leider van de gestrande groep.
3.5*

Degelijk drama. Doordat de afloop bekend is, mist de film de echte spanning. Desondanks toch een prima vermakelijk en boeiende film. De opbouw is goed en ook de zaken rondom het drama, zoals de families en politiek, krijgen voldoende aandacht. De film ziet er visueel ook mooi uit. De acteurs doen hun werk. Niemand springt er echt uit. De aftiteling geeft een mooi eind aan het geheel. 3.0/3.5

Er zijn films waarin het meteen aan het begin al behoorlijk mis gaat. Dit is zo een film. Als de ploegbaas de bedrijfsleider waarschuwt voor instortingsgevaar, krijgt hij als antwoord dat de productie omhoog moet. Na zo een kapitale blunder van de scriptschrijvers kan het nooit meer goed komen. En zo is het ook. De personages hangen van de clichés aan elkaar. De bejaarde mijnwerker die twee weken later met pensioen zou gaan., de jongeman die binnenkort vader wordt. De alcoholist die zonder alcohol zit en aan delirium tremens lijdt, der buitenstaander In dit geval een jonge Boliviaan tussen 32 Chilenen) die het mik punt van spot is et cetera. Aangezien er verder niets bijzonders gebeurt is dit een oersaaie film, die met zijn ruim twee uur echt veel te lang is. En daar kan zelfs een actrice als Juliette Binoche geen verandering in aanbrengen. En die lampjes op die helmen blijven maar branden.

Ik vond dit een mooie film en dat had ik eventjes niet verwacht. Hij pakte me in van het begin tot het einde en tuurlijk wist ik hoe het af zou lopen, maar toch werd ik bij de strot gegrepen. Wat moet dat een spannende tijd zijn geweest daar beneden! Vreselijk! De film is tamelijk cliché en voorspelbaar, maar ik heb dat niet als vervelend ervaren. 4 *

mooie ontroerende film.
mooie beelden, claustrofobisch, maar spreekt heel Chili Amerikaans ?

waarom hebben ze in godsnaam alle Chileense acteurs Amerikaans laten praten de hele film.
het speelt zich toch daar af met die bevolking.

Alleen om het commercieler te maken?
had beter in eigen taal gehouden kunnen worden zoals het ook in t echt gebeurd was.
want op het eind komen de overlevende weer in beeld.

De film windt er geen doekjes om en begint vrij rap al met de instorting en vlot daarna met de redding.
Ondanks dat het drama nog redelijk vers in mijn geheugen zat is het spannend genoeg en leef je mee met de mijnwerkers. Aangename cast trouwens ook. Leuk om de echte 33 op het end te zien.

Enige minpunt: de panfluit soundtrack begon wel enigszins op mijn zenuwen te werken.

Kende de hele geschiedenis niet. Film ontwikkeld zich zoals verwacht, met traantjes op het laatst. Klein beetje politiek op de achtergrond, terwijl ik vermoed dat juist de achtergrond deze film boeiend had kunnen maken. Of wat meer (echte) drama in de mijn, dat was allemaal toch wel zoals Hollywood het wil zien. De vele naties met die boren etc. Maar goed, niet slecht gefilmd, spel ook niet echt slecht. Taal bevreemd me wel, maar och, geld verdienen hè.

Jij keek 5 jaar geleden geen nieuws?

Leo leefde onder de grond.

Een mijn/mijnen die instort(en) en hoe ze tonen hoe ze vast zitten en hoe erg het is wat natuurlijk alles behalve een lachertje is natuurlijk, in feite onverantwoord zoiets dat mensen daar in zo'n gevaar moeten kruipen en dit ano 2016 nog.
Maar over zoiets een film maken hoeft echt niet, een docu is meer dan voldoende vind ik en zou zelfs boeiender zijn om eens te bekijken.
Al bij al nog redelijk vermakelijk en je leeft wel wat mee met die mijnwerkers en die familieleden.

prachtige verfilming van deze kleine ramp die zich leek te vervoltrokken.
En de imposante nasleep voor dat men zich weer in vrijheid mocht wanen.
Het ligt voor veel mensen nog vers in het geheugen,het was destijds een soort "soap"die bijna dagelijks in het nieuws was.dat maakt het bijzonder om naar te kijken.
Enig minpuntje was het engels spreken met spaans accent .Maar dat was niet super storend en ook wel begrijpelijk .
En het werd af en toe wel heel erg gedramatiseerd,maar ach, bij 69 dagen is dat logisch.
goede 3,5 *

Mooi verfilmd aandoenlijk recent waargebeurd drama m.b.t. Chili mijnramp in 2010i, waarbij 33 Chileense (eigenlijk 32 want eentje komt uit Venezuela) mijnwerkers vast komen te zitten op 800 meter diepte onder de grond als de mijn instort. In eerste instantie is er geen redding mogelijk (wilt men eigenlijk ook niet doen), maar op aandringen van de familie en de geliefden van de 33 opgesloten mijnwerkers, wordt er door de sympathieke Chileense minister Laurence Golborne (mooi gespeeld door Rodrigo Santoro) van de mijnen een succesvolle reddingsoperatie (uitgevoerd door Australiërs onder leiding van Jeff Hart welke gespeeld werd door James Brolin) opgezet , waarbij het na 69 dagen eindelijk lukt om de 33 mijnwerkers te bevrijden.

In deze Drama film draait het om de 69 dagen waarbij de 33 mijnwerkers zitten opgesloten onder de grond met maar eigenlijk 3 dagen voorraad aan eten en drinken. Omdat je al weet hoe de film zal eindigen en ook omdat je weet dat iedereen het zal overleven, is deze film wel niet spannend. Wel zit het verhaal zeer mooi in elkaar en is het op bepaalde momenten ook best emotioneel (i.v.m. de band met sommige personen onder de grond en boven de grond) en aandoenlijk. Het verhaal weet ook te vermaken en te interesseren (m.b.t. de reddingsoperatie) en ondanks dat de film precies twee uren duurt, werd het nergens saai of langdradig. Het was wel pijnlijk om te zien dat mijnwerkers in Chili niet belangrijk zijn (wel geld), want veiligheidsvoorziening waren niet of nauwelijks (zoals medicatiemiddelen) aanwezig en dat werd regelmatig benadrukt (o.a. met de ladders) in het verhaal. Ondanks dat je weet hoe de film zal eindigen, vond ik het einde heel mooi en was het ook mooi om te zien dat na het einde alle echte mijnwerkers (leken overigens totaal niet op de hoofdrolspelers in het verhaal en waren ook niet moeders mooiste) in beeld kwamen en dat ze nog steeds met zijn alle 33 zeer bevriend zijn.

De cast met een paar bekende acteurs zoals Antonio Banderas (in de rol van mijnwerker Mario Sepúlveda die een belangrijke rol heeft m.b.t. het overleven van de mijnwerkers en die ook min of meer de leiding op zich neemt) en Lou Diamond Phillips (in de rol van Don Lucho die de leidinggevende is van de mijnwerkers en die ook min of meer weet dat de mijn op instorten staat, hij meldt dit overigens netjes aan zijn bazen, die er dan niets mee doen omdat ze alleen maar aan geld denken en mensenlevens voor hun niet belangrijk zijn) deed het overigens goed en tilden deze film zelfs naar een hoog niveau. De beelden in de mijn zagen er overigens visueel fraai uit en zeker de beginbeelden waarbij je min of meer rijdend op een vrachtauto (waarop de mijnwerkers zitten) een rondrit krijgt te zien door de mijn.

Al met al gewoon een mooi verfilmd waargebeurt drama m.b.t. de Chili mijnramp in 2010, die misschien wel door de filmmakers iets is geromantiseerd t.o.v. de werkelijkheid.

Goeie film, erg jammer dat de afloop al bekend is.

Ik heb het lang uitgesteld maar vandaag toch maar eens gekeken. We kennen natuurlijk allemaal het verhaal van tv en daardoor weten we ook hoe het zal aflopen. Dat haalt de spanning wel weg maar het hele proces onder de grond, dat we dan weer niet hebben meegekregen, kunnen we nu op deze manier wel beleven. Jammer genoeg (voor de film) gebeurt er eigenlijk niet zo veel, het is afzien voor die mannen maar dat is eigenlijk het enige. Het verhaal boven de grond is gelukkig wat interessanter maar verhaaltechnisch stelt het eigenlijk ook niet veel voor, het had wat mij betreft wel wat dramatischer gemogen (ook al is het waarschijnlijk al enorm aangedikt). Verder wordt er wel redelijk gespeeld, ziet het er allemaal aardig uit en zit de film wel goed in elkaar, ondanks dat het niet echt spannend is.

Dit verhaal greep mij toen 5 jaar geleden echt bij de keel!
Dit moet ik zien...

Aardige film over 33 mijnmedewerkers die diep ondergrond vast komen te zitten als de mijn instort. Een mooi, bijzonder en waargebeurd verhaal. Een wat oppervlakkige eerste helft. De tweede helft is een stuk meeslepender en ook wat boeiender. Onderhoudend over de volle lengte, maar echt aangrijpend wordt het niet.

“That's a big rock.
That's not a rock.
That's the heart of the mountain.
She finally broke.”

“The 33” is indrukwekkend, zenuwslopend, claustrofobisch en ontroerend tegelijkertijd. Het waar gebeurd verhaal van de mijnramp in Chili in 2010 dat zoveel media-aandacht kreeg en waarbij de hele wereld getuige was van de reddingsoperatie waarbij al de onfortuinlijke mijnwerkers naar boven werden gehaald. Daarmee is dan al één aspect van een film teniet gedaan. En dat is namelijk de verrassende ontknoping. Iedereen die de media een beetje volgt, weet dus ook al hoe het afloopt. Ik was alleen maar over één feit verwonderd uiteindelijk. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat juist in deze groep, die dit drama meemaakten, zulke voor de hand liggende archetypes zaten. Het leek wel alsof de groep opzettelijk samengesteld was zodanig dat het geheel ideaal was om een verfilming te maken indien het fout loopt.

Het allegaartje bestond dus uit een groepje arme drommels die dagelijks hun leven op het spel zetten voor een hongerloon, zodanig dat de eigenaars steenrijk worden van de opbrengst. Vanzelfsprekend waren de volgende types aanwezig. Allereerst hebben we een ancien die op het punt staat op pensioen te gaan. Een alcoholist die de meest rigoureuze ontwenningskuur gaat ervaren. Een priester is er dan ook weer toevallig tussen, op wiens schouders hij kan steunen. Een aanstaande vader natuurlijk. En dan heb je twee personen die qua karakter totaal verschillend zijn. Mario (Antonio Banderas) is het toonbeeld van positivisme en gelooft in een redding vanaf de eerste minuut. En Don Lucho (Lou Diamond Phillips) die vanaf het moment dat ze ontdekken dat alle nooduitgangen nep zijn en ze daar als ratten in de val zitten, de hoop opgeeft. Ik verwachte dat deze laatste elk moment een ondergrondse versie van de “La Bamba” zou brengen om op die manier het moreel hoog te houden.

Vanaf het moment dat de ramp zicht voltrekt, speelt de film zich af op twee locaties, waar ieder zijn eigen strijd levert. Allereerst is er de bovengrond waar de achtergeblevenen strijd leveren tegen de verantwoordelijken van de mijn die eigenlijk niet van plan zijn om een reddingspoging te ondernemen. Tevens proberen ze deze mijnramp op de politieke agenda te krijgen van de Chileense regering. Een afgevaardigde van de regering Laurence Golborne (Rodrigo Santoro) trekt zich het lot van deze arme mijnwerkers aan en start een internationale reddingsoperatie. En vervolgens zijn het diegenen die vast zitten in de mijn en een strijd voeren tegen ontberingen, hun lotgenoten en vervolgens zichzelf.

De film slaagt er in om op een degelijk manier de situatie waarin de mijnwerkers zich bevonden te schetsen. De hoop om een uitweg te vinden en de wanhoop die toeslaat als blijkt dat de zogenaamde nooduitgangen van “The refuge” onbruikbaar zijn, de voedselvoorraad beperkt blijkt te zijn en een communicatiemiddel niet functioneert. Een intrigerend beeld over de ontberingen die deze 33 mijnwerkers moesten doorstaan. Spijtig genoeg werd het nogal oppervlakkig zo gauw de situatie duidelijk werd. Een gemiste kans, vond ik. Ze hadden dieper kunnen graven (Tja) in de persoonlijke levens van deze goudgravers. Wie waren ze? Hoe zag hun familiaal leven er uit? Wat wordt getoond zijn 33 dappere volhouders in erbarmelijke omstandigheden. En aan het oppervlak een wedren door verscheidene firma’s die hopen op een publicitaire stunt als ze de eerste zijn die voor een uitweg kunnen zorgen.

“The 33” lijkt wel een spannende documentaire. Een rampenfilm die zich afspeelt diep onder de grond. Maar ondanks de klinkende namen en het wonderbaarlijke van deze redding (twee maanden overleven op een rantsoen van een paar dagen) blijft het een doorsnee rampenfilm. Overdreven speciale effecten werden gemeden en het “we-geven-niet-op” gevoel was alomtegenwoordig. Op de uiteindelijke bevrijding volgde dan ook een uitbundige ontlading. Maar er zat meer in. De diepte waar de 33 onfortuinlijke mannen gevangen zaten als een muis was aanzienlijk (ongeveer 700 meter). De diepgang van de film was dit echter niet.

3*

Redelijk geslaagd. Is natuurlijk ook dankbaar onderwerp om film van te maken, verhaal staat bij voorbaat al als een huis. Goed dat het nergens te sentimenteel word, wat dat betreft is het een evenwichtige film. Had echter een hele goede film kunnen zijn, maar dat is net niet gelukt, omdat er in details een en ander niet helemaal goed zit. Bekende Amerikaanse en Europese acteurs casten om Chilenen uit te beelden, was bijvoorbeeld m.i. niet nodig geweest, leid alleen maar af van het krachtige verhaal. Verder hadden ze het gedeelte waarin de mannen zitten te dromen over hun favoriete maaltijd wat mij betreft kunnen schrappen, komt nogal belachelijk over. Ook opvallend hoe sommige van deze mannen kwiek en energiek uiteindelijk weer naar boven komen, knap dat een enkeling nog kans ziet om een dansje te doen, is dit realistisch?
Maar over het algemeen zeer genietbaar.

This is the only way in and the only way out..........prachtig relaas van een waargebeurd stukje geschiedenis in de mijnbouw.4 stars.

Film die vooral teert op de Chileense mijnramp van 2010, waardoor deze prent uiteraard een aantal sensationele gebeurtenissen omvat. Echter pakt Riggen het nogal futloos aan, en hanteert hij een bijzonder gelikte filmstijl waardoor de emotionele momenten al snel gekunsteld aanvoelen. Ook de weinig scherpe dialogen, soms wankele acteerprestaties en herhalende panfluiten hielpen in dat opzicht niet.

Beetje vreemd dat je bij de beschrijving van deze film de ontknoping meegedeeld krijgt. Ik vind zoiets een duidelijke spoiler, dan mag dit nog een nieuwsfeit geweest zijn.

Nog behoorlijk vers in het geheugen deze spectaculaire mijnramp met heel veel menselijk leed dat behoorlijk goed is weergegeven.
Het recente van het gebeuren neemt misschien wel wat spanning weg maar toch voldoende boeiend om de redding stap bij stap en het verhaal rond sommige van de mijnwerkers in een niet-documentaire te zien. Enkele bekende namen onder de acteurs, zoals Banderas, James Brolin en (verrassend) Julitte Binoche.

Deze ook eens meegepikt en vond het een prima drama. De film was toch wel goed gebracht om van begin tot einde te boeien. De cast deed het ook prima en kwam overtuigend over.
Verder zag de film er prima uit.
Ondanks de langere speelduur verveelde de film ook niet.
Een prima film en de moeite om gezien te hebben.