Sicario (2015)

Vanmiddag aan een tweede kijkbeurt onderworpen, op blu-ray ditmaal, en zoals ik zelf al verwachtte kon de film met nu de tweede keer al meer bekoren.

Waar ik de eerste keer het spreekwoord 'veel gespin maar weinig wol' gepast vond, heb ik nu veel meer oog voor de sfeer schets, de ontzettende dreiging die er zo nu en dan van de prent uitgaat en het dubbele moraal van het verhaal. Waar ik gisteren Traffic nog zag en de dubbele sfeer en vervaging van grenzen en scheidslijnen roemde valt me dat nu veel meer op in Sicario. Blunt is zonder meer een soort morele kompas die ons helpt mee kijken naar wat legitiem en normaal is. Anders zouden we als kijker wellicht er gemakkelijk meegaan in een onrealistische orgie van geweld.

De ' war on drugs' blijkt dan ook echt een 'war' te zijn waar alle middelen geoorloofd zijn en de gebruikte middelen vaak niet minder dubbel zijn dat het gewilde resultaat. Toch is de realiteit een oorlog tegen een dergelijke tegenstander wellicht zo te moeten vechten als zij zich ook niet aan de regels houden.

Sfeervolle en rauwe prent. Uitstekende film van Villeneuve. Half punt erbij.

De rol van blunt heeft weinig toegevoegde waarde, verder is het een prima misdaad film, die af en toe wat rommelig is maar waarin del Toro zeker op zijn plek is. Ben benieuwd naar deel 2.

Tip van Moviemeter. Nou inderdaad een goede tip.

Op mijn gemak herzien, na hem ooit in het vliegtuig gezien te hebben. Ik ben er nog altijd niet goed uit wat dit nu is. Er zitten geweldige scènes in, met name het konvooi, maar voor de rest weet ik niet waar ik nu naar zit te kijken: een natte droom, waar een democratisch verkozen regering even meedogenloos te keer gaat als de gruwel die ze pretendeert te bestrijden? Want met 'sympathico' Benicio en diens 'legitiem motief' (de gruwelijke liquidatie van zijn familie) lijkt de regisseur daar toch op aan te sturen… Dubieus… of ik heb het nog altijd niet begrepen.

Misschien een streng cijfer, maar de boodschap die ik erin zie, is me iets te bitter.

Sicario verdient vooral punten op vlak van de cinematografie en het geluid. Visueel is het een feestje, met prachtig camerawerk en erg mooie beelden van desolate landschappen en criminele steden. Villeneuve weet door middel van de beelden een hopeloze sfeer te creëren, en de soundtrack maakt enkele dreigende scènes des te spannender. Vooral de scène in de file vond ik meesterlijk in beeld gebracht. Het verhaal vond ik ietsje minder. Het grootste deel van de film heb je maar een vaag idee wat ze nu eigenlijk van plan zijn of wat het grotere plaatje is. Zo word je als kijker verplaatst in het personage van Emily Blunt, maar vond dat niet zo fijn werken, zeker ook omdat niet alles alleen maar vanuit het viewpoint van haar personage getoond wordt. De boodschap van Sicario is ook erg duister en nihilistisch. Het systeem is fundamenteel fucked, de ene partij is als het er op aankomt even slecht als de andere, en corruptie tiert overal. Er wordt geen antwoord gepresenteerd, omdat er waarschijnlijk ook geen antwoord is. Ik vond het iets té zeer grenzend aan puur nihilisme overkomen wel.

De acteurs doen het wel erg goed. Van Emily Blunt ben ik altijd al fan geweest, en die doet het hier erg goed, en hetzelfde geldt voor Brolin en Del Toro. Die laatste weet met zijn doodse blik als geen ander pure dreiging uit te stralen.
Het geheel schommelt tussen de 3.5* en 4*.

Klopt, maar daar kom je pas achter in de laatste tien minuten. Tot daarvoor lijkt het alsof er een groter plaatje is waar je als kijker niet van op de hoogte wordt gesteld.

Na het kijken van mijn vierde film van Denis Villeneuve realiseer ik me twee dingen: Ten eerste, hij is ongetwijfeld één van de interessantste regisseurs van de laatste jaren en ten tweede; hij weet zijn films altijd wel iets sterker te beginnen dan ze te eindigen. Ook Sicario heeft zo’n enorm overweldigende en sterke eerste helft, dat ik merkte dat ik de tweede helft van de film stiekem wat teleurstellend vond. Nergens wordt de film slecht of zelfs erg matig, maar het torenhoge niveau van de eerste helft lukt Villeneuve niet helemaal om vast te houden. Maar dan heb je het ook over een begin; de openingsscène is fantastisch, Villeneuve had me vrij snel op het puntje van mijn stoel. Als daarna Emily Blunt - wat een fantastische actrice is het ook - met Brolin en consorten meegaat en we komen bij de scène bij de grens begon mijn hart geregeld een stuk sneller te kloppen. Villeneuve bewijst voor de zoveelste keer dat hij scènes rete-spannend kan maken en in dit geval werkt het talent van mensen als Roger Deakins en Jóhann Jóhannsson ook enorm mee.

Maar ondanks dat de film sterk blijft, ik merkte dat ik gaandeweg het iets voelde afnemen. Op een gegeven moment ontdekt Blunt na de scène in de tunnel iets over het personage van Del Toro en confronteert Brolin. Daar werd de vertelling van de film ineens ietwat warrig. Daarnaast merkte ik dat het grote moment waarin Del Toro de grote eindbaas bezoekt me heel stiekem een klein beetje koud liet. Sure, het was een goed geschoten scène, maar de scène had geenszins de spanning of impact van de openingsscènes, wellicht doordat Blunt - het personage waarmee je als kijker alles meemaakt - daar niet bij aanwezig is. Zo’n scène zou vooral werken als je echt weet wat er op het spel staat of de personages goed kent. Daarom werken zulke scènes in series als Breaking Bad of Better Call Saul - waar de film me geregeld even aan deed denken - wat mij betreft beter. Hier deden zowel Del Toro als die eindbaas me vrij weinig. De scène daarna - met Blunt en Del Toro, waarin Blunt wederom ijzersterk spel laat zien - was dan wel weer voortreffelijk.

4 sterren.

Blijft toch een vette film. 4k uhd blu ray is echt prachtig. Dikke 4* blijft staan.

Ik heb heel weinig feeling met dit onderwerp, maar aangezien het een Villeneuve is dacht ik dat de cinematografie wel veel goed zou maken, dus was toch wel geïnteresseerd. Afgezien van wat scènes hier en daar, en het sterke begin als ze naar Mexico rijden wat wel een toffe scène is, gebeurt dat eigenlijk niet waardoor ik het een oersaaie film vond.

Komt grotendeels door het personage en uitgangspunt van Emily Blunt. Het soort van ‘mysterie’ waarom ze er bij betrokken is en wat precies de bedoeling van alles is is eigenlijk alleen maar heel saai en frustrerend en vond ik niet werken. Zonde van zo’n leuke charismatische actrice dat ze heel de film alleen maar moeilijkkijkend, in verwarring en bang rondloopt. Maakt het voor ons als kijker, in ieder geval voor mij, allemaal maar een moeizaam geheel.

Inhoudelijk weet de film, zeker het hele middenstuk, gewoon amper te boeien.

2,5*, maar alleen maar omdat het goed gemaakt is. Eigenlijk wil ik 2* geven.

Ik heb de film nu voor de tweede keer gezien en hou er een dubbel gevoel bij. Is het een ordinaire wraakfilm, want daar draait het uiteindelijk op uit. Of een cynisch beeld van hoe de overheid de war on drugs voert. Of een poging om te laten zien hoe moeilijk die strijd is.

Ik weet het nog steeds niet. Je zou het ook als een aanbeveling van de film kunnen zien. Dat de maker aan jou de keuze laat.

Style over substance. Het voornaamste bestaansrecht van Sicario bestaat uit twee uitgesponnen, bloedspannende scènes. Eentje bij een grensovergang, eentje bij een tunnel. Dat is zo geweldig gefilmd dat je op het puntje van je stoel zit.

Verder heeft de film niet zoveel te bieden. Emily Blunt die heel erg haar best doet om een tough chick neer te zetten, maar zelfs in het huidige tijdperk van girl power, 'me too' en wat niet al, wil het maar niet geloofwaardig worden.

We hebben een archetypische CIA knakker op teenslippers, gespeeld door een overdreven laconieke Josh Brolin. En als toetje een karikaturale Del Toro als de mysterieuze Alejandro.

De valkuil is dat het wordt gepresenteerd als een realistische film over kartelgeweld en de 'war on drugs', maar dat je gaandeweg beland in een ongeloofwaardig web van James Bond-achtige boeven en helden.

Desalniettemin niet verveeld, maar iets klopt er niet aan deze flim.

3 sterren

superspannend

dreigende sfeer is perfect voelbaar

geweldig camerawerk

helemaal goed!!

Sicario gaat over The War On Drugs. Kate Macer(Emily Blunt), is een FBI-agente belast met ontvoeringszaken waaronder veel Cartel-gerelateerde zaken. Hierdoor wordt ze gerecruiteerd door CIA-agent Matt Graver (Josh Brolin) en raakt ze steeds dieper betrokken in de vuile oorlog die The War On Drugs is verworden.

De film is realistisch genoeg om duidelijk te tonen dat Amerika met The War On Drugs een unwinnable war vecht. Zo lang er vraag is zal er immers aanbod zijn. Hij heeft een lekker tempo en weet de spanning goed hoog te houden. Brolin speelt zijn personage prima. Hij is een echte CIA-man want je kan onmogelijk hoogte van hem krijgen. Hij oogt als een gesjeesde docent en praat ook een beetje zo maar achter die op het oog ongevaarlijke buitenkant gaat een berekende maar meedogenloze man schuil. Benicio Del Toro is gewoon een koele kikker die voor niemand terugdeinst en geen middel schuwt om te krijgen wat hij wil. Emily Blunt komt goed over als het meisje dat te rechtschapen is voor het schimmige wereldje waar ze in terecht komt.

Sicario is een boeiend en realistisch ogende film over The War On Drugs die je als kijker doet afvragen of het doel de middelen heiligt om de drugshandel te stoppen.

Vreemde film met waardeloos einde.

Verheerlijking van Amerikaans geweld waarbij alle partijen monsters zijn. Helaas lijkt dit niet een film waarbij misstanden worden gemeld maar alleen maar dat moorden goed is, en wraak leidend moet zijn in het leven.

Af en toe heftige film met een spannend verhaal en enkele superspannende momenten. De paar onwaarschijnlijke elementen deden hier niets aan af. Blunt speelde voortreffelijk alhoewel ik me afvraag of zij de juiste persoon was voor deze rol. Er zaten een paar heel mooie shots in; niet alleen van de omgeving en vanuit de lucht, maar het camerawerk rondom de actiescenes was ook formidabel. In feite is het een ordinaire wraakfilm met een lange aanloop waarbij het in het begin lijkt dat het geheel wél een nobel doel nastreeft. Met de moraal van het verhaal heb ik me verder niet bezig gehouden: ik vond het een prima film die me 2 uur met gemak heeft geboeid.

Matig.

De film opent sterk met een spannende inval in een huis in Arizona, en een gruwelijke vondst. De toon , en daarmee de sfeer is meteen gezet. Dat is direct het beste aan deze film: de sfeer is continu onheilspellend, en we betreden als kijker een gevaarlijke wereld waarin niets is wat het lijkt. Sfeervolle woestijnbeelden scoren bij mij altijd goed, en dat is in deze film dik in orde. Ook het acteerwerk, en de actie is goed.

Maar het verhaal... Het begint met een enorm trage expositiescene op het FBI kantoor, waarin gezegd wordt dat Kate een bijzonder goede agente is. Gek genoeg zien we dat , met uitzondering van de openingsscene, in de hele film niet terug: ze loopt slechts mee in het mannenwereldje waar ze terecht komt, wordt overal buiten gehouden en maakt domme fouten (na een aanhouding een bank binnenlopen terwijl iedereen weet dat daar camera's hangen, met een willekeurige kerel naar huis gaan en bijna vermoord worden. Ook bijzonder dat ze Reggie, die haar voorstelt aan deze gevaarlijke man, vervolgens niet wantrouwt). Fouten die op zich wellicht menselijk zijn, maar een professional als zij had toch beter moeten weten. Een nadeel is ook dat haar karakter nauwelijks is uitgewerkt: ze is een goede agent, en ze is vrijgezel. Het maakte het voor mij lastig om mee te leven. We weten dat ze graag volgens het boekje werkt, en daar moeten we het mee doen.

Sowieso is het verhaal zo geconstrueerd dat we als kijker regelmatig denken: wat gebeurt hier nu precies? De verwarring die dat oplevert is weliswaar dezelfde als die Kate voelt, maar het maakt het ook ongrijpbaar voor mij als kijker wat er allemaal gebeurt, waardoor de impact minder is.

Het kleine verhaal van de agent en zijn voetballende zoontje voelt geforceerd aan. De scenes zijn te repetitief om een echte band neer te zetten, en daarnaast voegt het voor mij weinig toe. Dat er veel burgerslachtoffers vallen, en dat politie corrupt kan zijn, wisten we namelijk al. En omdat de vader-zoon band matig is neergezet, voel ik niets als hij vermoord wordt.

Het laatste deel van de film volgen we Kate plots niet meer, maar gaat Gillick op jacht. De shoot-out bij die maffiabaas was voor mij ook een domper. Na alle geweld zitten we bij de grote baas aan tafel, en we zien vervolgens niet eens dat hij wordt neergeschoten. Vreemde keus. Dit zou de grote finale moeten zijn, maar mij liet het koud.

Uiteindelijk blijkt Kate slechts mee te hebben gelopen voor de vorm, om het op papier allemaal kloppend te hebben. Dat maakt van haar een pionnetje in een groter spel. Op zich een prikkelend gegeven, maar het levert helaas een oninteressante hoofdrol op. Ook haar innerlijke strijd tussen de wettelijke manier en de wijze waarop gewerkt wordt is, buiten wat zuchten klagen om, nauwelijks aan bod gekomen.

Ik heb het gevoel dat hier veel meer in had gezeten, maar door onlogische keuzes is er een verwarrende film ontstaan waar ik maar moeilijk mijn aandacht bij kan houden.

2,5*

Super mooie film dat gaat over de mensen smokkel en de deelname van het Mexicaanse kartel hiervan. Goed acteer werk, spannend en een goed verhaal !

De film laat ook zien hoe bizar het er aan toe kan gaan als het om politiek gaat. Natuurlijk is dit een film , maar ik geloof zeker dat er zulke spelletjes gespeeld worden in grote regeringen en landen .

Gisteren had ik Sicario: Day of the Soldado gekeken, dus kon ik het niet laten om vandaag Sicario ook maar weer eens te kijken. Wat is het toch een vette film zeg. En die soundtrack alleen al. Die muziek gaat door merg en been. Diezelfde muziek hebben ze ook in het 2e deel gebruikt. Dat past ook perfect bij deze films. Toch vind ik het moeilijk om te kiezen welke ik het beste vond, ik neig toch naar deze 1ste maar ze zijn aan elkaar gewaagd. Aldus vind ik.

Lang geleden dat ik zo'n spannende film heb gezien. Inderdaad geweldige soundtrack en ook prachtige beelden. Ik vond Brolin iets te typisch maar Del Toro was weer eens geweldig. Blunt was ook sterk in een a-typische protagonist-rol. Ik ga deel 2 tzt ook maar eens bekijken.

Fijne herziening. Halfje erbij.

Sicario is een pareltje. Visueel echt mooi, audiovisueel minstens zo. Het is continu dreigend, door soms helemaal geen muziek te gebruiken, dan weer die bombastische beats. Superknap hoe spannend Villenue de film neerzet. Inderdaad is de eerste helft van de film het beste, maar de emotie die in de tweede helft om de hoek komt kijken is erg geloofwaardig en passend in de film. In conflicten als dit zijn er geen winnaar en ook geen goodguys. Sterk geacteerd, toffe personages. Ook in de kleinere rollen als bijvoorbeeld Kaluuya.

4,0*

Jeeeezus. Wat een saaie, langdradige bedoeling zeg.
GVD 2 uur verspild aan een film die ook in een uur verteld had kunnen worden. En dan nog was ie slecht geweest.

Ik vind Emily normaal echt een goeie actrice, maar in deze film kon ze me niet pakken. Wat een melodramatisch wijf zeg. Met 2 persoonlijkheden ofzo?
Ene moment is ze een bange vogeltje. Ander moment heeft ze een grote bek. Super irritant om naar te kijken.

Verder vroeg ik me de hele film lang af: WAT IS JE FUCKIN PROBLEEM? Ze roeien een drugsbaron uit, SO WHAT?
Er sneuvelen wat criminelen op de weg ernaar toe, SO WHAT?
Wat was haar punt? Waarom zo super dramatisch doen om letterlijk NIKS?

Ik heb me echt gestoord aan deze film en ik krijg helaas mijn verspilde 2 uur niet meer terug. Dat is de enige drama in deze film.

“Nothing will make sense to your American ears. And you will doubt everything that we do. But in the end, you will understand.”

Sicario is een visueel prachtige film. Zoals je eigenlijk gewend bent van Vileneuve, is het cinematografisch gezien altijd hoogstaand.

Tòch heeft alleen Prisoners, mij écht omvergeblazen betreft indruk.

Sicario trapt namelijk sterk af, maar verliest halverwege de spanning en tempo waardoor de film niet een enorme indruk heeft weten achter te laten. Het laatste gedeelte van de film, is het wat mij betreft ijzersterk. Maar omdat ik het 2e gedeelte, relatief saai vond, kan ik deze film niet hoger dan een 3,5 geven.

Ja, geluidstechnisch was het ook een parel, maar de muziek ontbrak wel na mijn mening. Een juiste score, had deze film wellicht na een hogere ‘score’ getild.

Vandaag deze topper maar weer eens gekeken na 6 jaar.

Ik vind het een geweldige film die goed in elkaar is gezet en echt het kijken waard is.

Je hebt duidelijk iets gemist. Gelukkig wordt deze film beter als je hem vaker ziet. Er is dus hoop.

ik heb niks met bepaalde genres...Om te weten; ..Maffia gedoe, FBI gedoe, drugsgedoe , kartelgedoe. zombie gedoe, alien gedoe, romantisch gedoe, animatie gedoe en nog wel 10 genres.

Echter deze film wil ik wel zien als ik de recensie lees. Ik heb m al jaren in mijn kast....niet mijn ding dus...haah

Dank Mm-ers voor jullie duidelijke recensies.....ik ben alleen maar nieuwsgierig naar het einde wat ik hier lees >>De zoveelste film die eindigt als een drol , omdat er een einde aan moet komen??....Vanavond gaat ie er aan....hahahha

En in je top 10 staan 2 maffia films, waarvan één bovenaan???

Maar….ben wel benieuwd wat je van deze vindt. Veel kijkplezier.

Ja uitzonderingen daar gelaten Deze twee steken mijlen ver boven anderen uit, vanwege het hoge gehalte aan boeiend drama.

Josh Brolin en Benicio Del Toro zijn goed in hun rol als geharde (dirty) cops. Emily Blunt als "Macer" komt wat geforceerd over in de rol van een SWAT teamlid. Ze probeert wat stoer over te komen door sigaretten te roken en als een man te lopen. Zijn er in werkelijkheid wel vrouwen in het SWAT team die in the field Mexicaanse drugscartels oprollen? Visueel en qua soundtrack mooi, wat inhoud betreft redelijk rechtlijnig en een simpel verhaal van wraak en een geval van "het doel heiligt de middelen".