
Miss You Already (2015)
Verenigd Koninkrijk
Drama / Komedie
112 minuten
geregisseerd door Catherine Hardwicke
met Drew Barrymore, Toni Collette en Dominic Cooper
Milly en Jess zijn altijd de beste vriendinnen geweest. Sinds hun jeugd hebben ze alles gedeeld: geheimen, kleding, humor en vriendjes. Nu proberen ze volwassen te worden. Milly heeft een goede baan en woont in een prachtig herenhuis met haar man Kit en hun twee kinderen. Jess is een stedenbouwkundige en zij en haar vriend wonen op een woonboot in een Londense gracht. Hun vriendschap komt echter op het spel te staan wanneer Jess heel graag een kindje wil en Milly ontdekt dat ze borstkanker heeft.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=HSpHJ50F-xc
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,8 / 17488)trailer (YouTube, ondertiteld)kijk op NetflixiTunes: € 3,99 / huur € 3,99Google Play: € 8,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99...maar sympathieke cast maakt het zeker kijkwaardig. Het blijft allemaal nogal filmwerkelijkheid waardoor het op een banaal niveau je wel tot een traantje weet te roeren. Maar nergens weet het echt onder je huid te gaan zitten. Daar is het allemaal te gladjes voor.
Kleine 3 sterren.
It's aggressive, like you. Jesus.
Well, is it contained?
In my body, yes.
You should've gone back sooner.
Yeah, thanks. Hadn't figured that out. “
Ik ben niet echt een fan van tragikomische films die handelen over een terminale ziekte. En toch ben ik altijd onder de indruk als ik zo’n film per ongeluk opzet. Dat was zo bij “Philadelphia” met de aan aids lijdende Tom Hanks. In “Still Alice” schitterde Julianne Moore als de met Alzheimer geteisterde Alice. En nog niet lang geleden was ik enorm lovend over “Me and Earl and the dying girl”. Ook deze “Miss you already” hield me in de ban. En dan vooral door het spetterende samenspel tussen de twee hoofdrolspeelsters Jess (Drew Barrymore) en Milly (Toni Collette). Twee hartsvriendinnen die echt elke mijlpaal in hun leven samen hebben gedeeld. Een onafscheidelijk duo. Ze kennen elkaar door en door. Zowel hun negatieve als hun positieve kanten. En daar slaagden ze als actrices aardig in om mij het gevoel te geven dat ze elkaar al van jongs af aan kenden. Zo’n band die ze met de jaren gecreëerd hebben waarbij ieder intuïtief al weet hoe de andere zich voelt, wat ze denkt en hoe hierop te reageren. Daardoor is er die vrijheid om humoristisch te reageren op dramatische momenten.
En dat vond ik dan ook het hoofdthema van dit komisch drama. Ook al is het noodlot dat Milly treft nog zo ingrijpend en aangrijpend, het is vooral die niet te vernietigen vriendschap die telkens weer naar bovenkomt. De beide onafscheidelijke vriendinnen hebben elk zo hun persoonlijke problemen. Milly heeft last van iets wat liever kwijt dan rijk is. Jess heeft iets niet, waar zij en haar man wel intens naar snakken. Milly wenst te genezen van borstkanker. Jess heeft een kinderwens. Dat het niet zo vanzelfsprekend is dat de beide problemen snel worden opgelost, is niet verwonderlijk. Wat me wel verwonderde, was het feit dat beide dames zo’n hechte vriendschapsband hebben en alles met elkaar deelden en nog steeds delen, behalve deze ingrijpende gebeurtenissen. Dit durfden ze elkaar niet direct vertellen. Raar.
Het ligt voor de hand dat dit bestempeld zal worden als een typische vrouwenfilm waarbij er ongedwongen gesnotterd mag worden. De thema’s zijn dan ook vrouw-gerelateerd : bevalling (trouwens is deze bevallingscène schromelijk overdreven), vriendinnen voor het leven, borstkanker, een verstoord positief zelfbeeld met seksuele problemen achteraf. Het tegenovergestelde was ook mogelijk geweest naar mijn inziens. Twee mannelijke hoofdrolspelers en echte “buddies for life”. De ene krijgt teelbalkanker en de andere zijn spermatozoïden zijn van erbarmelijke kwaliteit. Hetzelfde concept met minder gegiechel.
Het enige waar je deze film op zou kunnen afrekenen, is dat het de voor de hand liggende clichés die samengaan met dit emotioneel onderwerp, niet wist te mijden, zoals in “Me and Earl and the dying girl”. De twee hoofdrolspeelsters waren subliem, alhoewel Barrymore voor mij altijd dat kleine meisje blijft die samen met “E.T.” speelde. De beide eega’s Jago (Paddy Considine) en Kit (Dominic Cooper) speelden misschien wel een ondergeschikte rol maar desalniettemin een belangrijke. Vooral Considine was schitterend met zijn somtijds sarcastische en droge humor. Nooit gedacht trouwens dat het braken in een slakom vanwege de chemotherapie op dat moment zowel luguber als komisch overkwam. “Miss you already” is niet bepaald een luchtige film en zeker niet geschikt om al entertainend de zondagnamiddag mee te doden (sorry), maar maakte toch een overweldigende indruk op mij. En ondanks dat het slot van de film voor mij al op voorhand vastlag, liep het toch anders af dan ik verwachtte. Die vrouwen toch. Altijd tegendraads doen.
3.5*
3*
De zieke vrouw wordt gespeeld door Toni Colette. Collette is zonder meer een goede actrice, maar zij straalt een bepaalde hardheid uit die mij verhindert om meteen rücksichtlos vol empathie te schieten. De tragedie kwam bij mij in eerste instantie dan ook niet diepgaand binnen.
Toch zijn de tranentrekkende momentjes er in de loop van film zeker wel. Die ontstaan echter meer door de interactie van Collette met haar omgeving. Meer door het effect dat de ziekte heeft op de levens van beste vriendin, man en kinderen. Daar ligt de emotie.
Hoewel het accent op de tragedie ligt is de humor nooit ver weg. Voor elke trieste gebeurtenis of situatie ligt een verzachtende grap of situatie klaar. Gelukkig maar.
Barrymore heeft een prima rol. In tegenstelling tot ikkegoemikke associeer ik haar verschijning altijd met het kleine meisje uit Firestarter. Dat is overigens maar heel even. Zo heeft ieder z'n ding.
Leuke rol ook van Bisset. Op leeftijd, maar nog steeds een charmante verschijning.
Gewaagd omdat de film de boodschap probeert te brengen met soms wat sarcastische humor.
Geslaagd omdat deze boodschap daadwerkelijk overkomt en toch ruimte overlaat om op soms even te glimlachen. Al is dit meestal wel van ontroering.
Het is de sterke chemie tussen Barrymore en Colette die je mee zuigt in de hechte vriendschap tussen de twee hoofd personages. Prachtige film. Kippenvel. En ook herkenbaar op sommige momenten. Misschien dat "Miss you already" mij daarom nog extra wist te raken.
4.5*
Maar vooral de personages en de relaties met de afgetrainde mannen, ik geloofde er gewoon geen bal van.
Daarnaast keek ik hoe lang ik nog moest omdat ik dacht dat het wel bijna op zijn einde kon lopen, en toen moest ik nog een heel uur kanker-, zwangerschaps- en vriendschapsclichés door.
Echt slecht is het natuurlijk niet, het is een verzorgde film, maar het Libellegehalte is vrij hoog, en vooral Toni Collette is dus nauwelijks te harden.
2,5*
Dat was wel effe kracht, wat Drew Barrymore deed! Zowel in de scene waar de quote uitkwam als hoe ze het zei.
De eerste film van het jaar 2017. Vermoeidheid, een tikkeltje gammel, maar toch goed genoeg voelend om er een mooie start van te maken met deze film.
Het kijkt lekker weg, zoals men zegt. Geen hoogvlieger. Hij wil iets te graag op de traanbuizen mikken. En ik vond in elk geval Twilight echt een stukje beter. Wellicht heb ik iets liever verhalen vertellende films dan films die uit het leven gegrepen zijn? Hoewel dat aan de andere kant ook weer niet zo is, want oa the Last Song was en is geweldig..
Dan leg ik de schuld maar bij mijn stemming. Iets moet het tenslotte zijn, waardoor ik niet helemaal ontroerd een enorme tranenzee veroorzaakte. De laatste keer dat ik bovengenoemde film zag lukte dat namelijk wel.
Toni en Drew spelen goed, hun mannen ook. Het verhaal is goed en mooi tragisch bedacht. Nee. Als alle ingredienten kloppen, en nu ik het toch niet zo zie. Dan ligt het echt aan mij. Ik vind dat er echt iets mist. Alleen weet ik niet zeker wat precies.
'k vond hem toch wel het bekijken waard.

Geweldige film over iets dat niet iedereen graag wil zien, maar toch zo echt bij het leven hoort. Kijk deze film niet als komedie, want dan kom je bedrogen uit. Een emotionele rollercoaster is een betere omschrijving. Toni Collette zet een zeer geloofwaardige rol neer en de chemie met Barrymore is hartverwarmend.
Ben het hier helemaal mee eens.
(edit moderator: persoonlijke aanvallen verwijderd)
In deze film wordt een menselijk drama zo ontzettend goed weergegeven door met name Drew Barrymnore en Toni Collette, dat de rillingen mij over de rug lopen en een diepe indruk maken. hoe goed en menselijk zij deze karakters neerzetten.
Het is zoals het is. Ieder zijn ding.
Maar de film, mijn indruk.
Puur, hard bij vlagen, (te) lief op momenten.
Maar goed in evenwicht, een drama met romantisch randje. Kijken dus!
De twee dames doen het goed en het blijft fijn om naar te kijken, maar het wordt nergens echt bijzonder.
Een ruime *3