Mississippi Grind (2015)

Benieuwd of Fleck in zijn carrière ooit nog in de buurt gaat komen van het niveau van Half Nelson.

Met deze film in ieder geval niet. Daarvoor is de soundtrack niet noemenswaardig genoem, Ryan Reynolds te veel een lichtgewicht en het slotakkoord te zwak. "De reis is de bestemming", wordt meermaals gezegd. En daar rekende ik ook een beetje op. Dat de film eindigt terwijl de roadtrip nog gaande is. Daar zou ik vrede mee hebben gehad. Maar de finale, met de gewonnen jackpot, is toch vrij typisch. Beetje jammer.

Neemt niet weg dat Mississippi grind een bovengemiddelde film is. Zo'n tocht langs de Mississippi, door het hart van de VS, spreekt mij sowieso al enorm aan, en Gerry en Curtis geven daar nog een extra dimensie aan. Gokverslaafd, zelfdestructief, maar bovenal twee absoluut geslaagde hoofdpersonen.

Dus nee, niet zo goed als Half Nelson, maar wel zeer genietbaar.

Geen fan van Half Nelson, dat scheelt alweer.


laat ik dit nou net met afstand de beste soundtrack van het jaar vinden. Paradepaardjes van het Fat Possum label (Junior Kimbrough, R.L. Burnside) komen voorbij, Leo Bud Welch (heeft 1 van de beste blues platen van het jaar op zijn naam) geeft een live optreden en nog meer van dat moois. Heerlijk. Ook de sfeer was perfect getroffen; overdag steriele goklocaties, maar snachts sleazy neon-lit barretjes. Het roadmovie gedeelte buiten zag er ook goed uit en Mendelsohn en Reynolds hebben goeie chemie.

Ja, Reynolds is nog steeds een houten klaas en ja, het einde was onnodig positief en te plotseling en onlogisch.. Het kon me in ieder geval weinig schelen, want deze film deed de rest WEL goed. Kleine 4* dan maar.

Een solide, maar trage en voorspelbare roadmovie-achtige buddy film die middelmatig van toon was (hij bewandelde teveel de platgetreden paden waardoor de film nergens extreem goed werd). Wel vond ik dat de beide hoofdrolspelers goed bij elkaar pasten met Ben Mendelsohn als uitblinker.

Goede muziek en mooie beelden van Amerika, het verhaal zelf stelde niet veel voor is al eerder verteld!

Leuke film over het het gokkerswereldje met de gebruikelijke cliche's maar die toch altijd vermakelijk zijn om naar te kijken. De muziek was toepasselijk en juist gekozen en creerde de juiste sfeer. Ik zie graag meer van dit soort gok-films, vooral de professionele pokerwereld herbergt vele verhalen die het verfilmen waard zijn.

"they call me the Grinder Man"

Deprimerende roadtrip met goed acteerwerk en een fantastische soundtrack.
Het leven van een gokverslaafde met schulden gaat niet over rozen. Het verhaal is dan ook niet heel opwekkend. De sfeer van de film laat dat goed zien. De deprimerende toon sijpelt heerlijk in elke scene door en wordt aangezwengeld door decors gevuld met neonlights, door mistroostige bars en goedkoop ogende gokhallen.
Geweldig acteerwerk van Mendelsohn als loser die zoals elke gokverslaafde lijdt aan zelfoverschatting en neiging tot zelfdestructie. Zeer overtuigend neergezet met goed gelukte tics.
Reynolds deed het (als mindere acteur) behoorlijk. Hij is hier redelijk te pruimen en deed het als de geliktere confrater best ok.
Fantastische soundtrack. De muzikale omlijsting drukt nog eens een extra stempel op de sfeer van neerslachtigheid, (wan)hoop en zelfdestructie van verhaal en personages. Laat dat maar over aan Memphis Slim, Hooker of Furry Lewis. Wow!
Jammer dat het einde van de film zo off beat is. Toch enigszins teleurstellend.

Genoten!

"Don't worry, it was just sixty bucks."

Verwacht je je aan een briljant bedacht plan dat gebruikt wordt bij een weddenschap zoals in “Focus” ? Een adembenemende scene waarbij Will Smith de inzet telkens schrikbarend verhoogd totdat hij met de volledige winst gaat lopen ? Of een “all or nothing” pokerspel zoals Matt Damon laat zien in het magnifieke “Rounders” ? Dan moet ik spijtig genoeg meedelen dat je op het verkeerde paard hebt gewed. “Mississippi grind” lijkt eerder op een mengeling van “The Gambler” en “Wild card” (maar dan zonder knokwerk). Juist zoals Wahlberg in “The Gambler” is Gerry (Ben Mendelsohn) iemand die eigenlijk het gokken beter kan laten, omdat hij het geluk duidelijk niet aan zijn kant heeft staan. En net zoals Statham lijkt het geluk terug te keren op het juiste moment. Maar toch voelt deze trage en bij momenten eentonige film anders aan.

Neen, je zal zeker niet na het bekijken van deze film de onweerstaanbare drang hebben om een smoking aan te trekken en je dan gezwind naar het dichtstbijzijnde casino te begeven. Want ondanks dat het centrale thema duidelijk gok-georiënteerd is, zal je na een tijdje beseffen dat het eigenlijk helemaal over iets anders gaat. Het zou evengoed over twee floristen kunnen gaan, die al bloemschikkend zich door Amerika verplaatsen om uiteindelijk te arriveren op het wereldkampioenschap “Bonsai-knippen”. Het is die trip en de interactie tussen de twee individuen die een belangrijke plaats innemen. Je reist als het ware mee met deze twee gecompliceerde karakters.

Eerst is er Gerry. Een typisch voorbeeld van een verstokte gokker die de onmogelijke droom najaagt om ooit eens een grote slag te slaan tijdens het gokken. Hij is zich bewust van zijn uitzichtloze situatie en stevent dus af op een onomkeerbaar bankroet. De “grote winst” is tot nu toe uitgebleven. Naast de onmetelijke schuldenberg dat hij met de jaren heeft opgebouwd, is zijn persoonlijk leven ook een puinhoop. Zijn vrouw heeft hem verlaten. Zijn dochter heeft hij al jaren niet meer gezien. En hoewel hij zichzelf eigenlijk telkens iets wijsmaakt , is hij toch zo eerlijk om zijn zwakke karaktertrek toe te geven ten aanzien van een wildvreemde vrouw : “I have a problem with money”.

En dan verschijnt Curtis (Ryan “R.I.P.D.” Reynolds) op het toneel. Een onbezorgde charmeur die maar wat rondzwerft, schijnbaar in elke staat wel een vriendin heeft en met zijn gladde praatjes iedereen aan zijn kant krijgt. Zo ook Gerry die geïntrigeerd raakt door deze eenzaat waar hij geen vat op kan krijgen. Zelfs de monotone stem op het cassettebandje, waarnaar hij luistert in de auto, kan hem niet helpen. De eindeloze opsomming van karaktertrekken en tics die andere spelers zouden vertonen tijdens het pokeren, blijken niet van toepassing te zijn op Curtis. Gerry is ervan overtuigt dat Curtis een soort geluksbrenger is. Een konijnenpoot als het ware. En samen trekken ze naar New Orleans om deel te nemen aan een legendarisch poker toernooi.

Wat volgt is een groezelige road movie waarbij er een intieme band ontstaat tussen twee wildvreemden. De trip leidt langs donkere speelhallen en met neonlicht voorziene bars waarbij glazen “Woodford” rijkelijk geschonken wordt. Een sprankelend en tegelijkertijd dramatisch psychologische observatie over verslaving en eigenwaarde. Schitterend vertolkt door zowel Reynolds als Mendelsohn. Beiden hebben hun eigen demonen om tegen te vechten en ondanks hun tegengesteld karakter passen ze wonderwel bij elkaar. “Mississippi Grind” laat zien hoe sommigen trachten het geluk te keren om op die manier een nieuw en beter leven te verkrijgen.

3*

Deze film heeft behoorlijk te lijden aan een saai script, wat er voor zorgt dat het tempo zeer laag is en er ondanks een road-trip in essentie maar te weinig gebeurt en de motivaties van de karakters zijn hierin te onduidelijk. De film profiteert wel van goede acteerprestaties, waarbij de deelname van Ben Mendelsohn fenomenaal blijkt te zijn. Er heerst duidelijke chemie tussen de twee protagonisten en hun dialogen zorgen zo mee en dan toch voor wat entertainment. Het was voor mij niet genoeg om de film met een goed arsenaal aan sterren te belonen.

Gokkers maar vooral twee 'vrienden' in hetzelfde gokschuitje, tot het eind.
Goede wisselwerking tussen de twee en deprimerende weergave van de leefwereld van een gokker.

Leuk gokdrama over 2 gokverslaafden die samen een roadtrip maken en hun geluk gaan beproeven, met de nodige ups en downs. Op zich geen bijzonder verhaal maar er hangt een prettige, relaxte sfeer en er wordt prima gespeeld. De chemie tussen Reynolds en Mendelsohn is goed, ik vond vooral Mendelsohn zeer overtuigend.

Toffe roadtrip film die alleen nergens echt bijzonder wordt. Soundtrack is fijn maar nergens echt geweldig, acteerwerk is goed zonder uit te blinken.

Mendelsohn is zoals altijd weer erg goed.

Redelijke film waarin twee gokkers elkaar ontmoeten en besluiten om samen een gokreisje te maken. Weinig vernieuwend of origineel, maar de film heeft de juiste toon. De twee hoofdpersonages worden goed neergezet (niet in de laatste plaats vanwege het prima acteerwerk).

Deze film over twee gokkers gespeeld door Ryan Reynolds & Ben Mendelsohn kon mij niet echt bekoren, vond het een lange zit. Ryan Reynolds vindt ik niet altijd even overtuigend overkomen, daarintegen zet Mendelsohn wel een goede rol neer. Ik vond het saai en de soundtrack, voornamelijk mississippi blues volgens mij, is niet echt mijn smaak!

Allemachtig wat kan die ikkegoemikke zijn recensie c.q. mening altijd mooi neerpennen, vindt het nu al beter dan de film.

Bedankt voor het leesplezier

Djeezus wat een leuk eindejaarsgeschenk ... deze bemerking ... Mijn jaar eindigt hiermee met een knal Bedankt !

helemaal mee eens.

Omdat ik de afgelopen dagen veel films heb gezien die langer duurden dan 120 minuten (helaas ook veel slechte films), was ik wel weer eens toe aan een film die korter duurde en deze Drama film (die nu te zien is bij "Film 1") die circa 100 minuten duurt, viel daarbij bij mij in het oog en mede omdat Ryan Reynolds erin meespeelt en hem vind ik in het algemeen wel een leuke acteur.

In dit verhaal draait het om de gokverslaafde Gerry (Ben Mendelsohn), die hevig in de schulden zit en inmiddels gescheiden is van zijn vrouw Dorothy (Robin Weigert), bie wie zijn dochtertje Wendy woont. Zijn geluk maakt een ommekeer wanneer hij de jongere charismatische Curtis leert (Ryan Reynolds) kennen tijdens een pokerspel. De jongere extraverte man heeft een talent voor gokken en deinst er niet voor terug om risico's te nemen. Gerry sluit vriendschap met hem en krijgt zijn nieuwe kameraad zo ver om een roadtrip door het zuiden van Amerika te maken, met de gedachte geld binnen te slepen en zodoende zijn openstaande schulden af te betalen.

Hoewel het verhaal opzicht nog wel weet te vermaken, is vooral toch een ietwat saaie bedoeling (duurt ook even voordat het verhaal opgang komt) waarin vooral veel gepraat wordt en waarbij het verhaal eigenlijk ook een clichématig en voorspelbaar verloop heeft en dat met name m.b.t. het gokken (men gokt eigenlijk op alles, zoals hondenraces), waarbij men in eerste instantie vooral verliest (of niet echt veel geld wint) en op het einde winnen ze opeens met hun laatste 200 dollar opeens ruim een half miljoen dollar tijdens een dobbelspel in een casino in New Orleans.

Vanaf het moment dat ze beginnen aan hun roadtrip met de auto vanuit Iowa naar New Orleans (waarbij ze tussendoor nog stoppen in de plaatsen St. Louis, Memphis en Little Rock, wat soms leuke beelden opleverde) is de film vooral genietbaar en met name vanwege de mooie vrouw Sienna Miller (in de rol van de rokende Simone, waar Curtis een goede band mee heeft) en door de blues muziek. Als ze in St. Louis aankomen en Gerry voor het eerst kennismaakt met Simone en andere vrouwen (waaronder Vanessa gespeeld door Analeigh Tipton) vraagt hij wat ze doen, waarop Simone antwoord:

"We krijgen betaald voor gezelschap"

Tijdens het pokeren in St. Louis verteld Gerry overigens ook nog een leuke mop, namelijk:

"Hoe zorg je dat een lief oud vrouwtje schreeuwt: Donder toch op ? Door te zorgen dat een ander oud vrouwtje roept: Bingo"

Als ze in Memphis aankomen is het vooral leuk om daar de muziek te horen en daar verliest Gerry ook een aanzienlijk geldbedrag, te weten 25.000 dollar, tijdens een pokerspel en vanwege dat laatste (hij zegt dat overigens niet tegen Curtis en zegt juist dat hij gewonnen heeft) moeten ze ook nog even omrijden naar Little Rock waar de ex-vrouw van Gerry woont en waar Gerry dan probeert om geld van haar te stelen (ze bewaard namelijk altijd geld in sokken) als hij zogenaamd naar het toilet moet

Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, namelijk New Orleans, verliezen ze min of meer hun laatste geld tijdens een hondenrace en gaan beiden ook uit elkaar, waarna Curtis naar een bar gaat (onderweg verliest hij nog met een potje basketballen en krijgt hij ook wat klappen als hij namelijk zegt dat hij geen geld heeft) waar zijn moeder werkt, te weten Cherry (Marshall Chapman), die daar muzikante is en zingt en tevens piano en gitaar speelt. In het echte leven is Marshall Chapman overigens ook muzikante.

Als beiden elkaar dan toch weer tegenkomen bij een pokertafel in een casino, gaan ze met hun laatste 200 dollar (ieder heeft dan nog 100 dollar) gokken, wat dan uiteindelijk resulteert in een winst van ruim een half miljoen dollar bij een dobbelspel, waarbij ze op een gegeven moment ook alles (285.000 dollar) inzetten. Curtis gaat dan met het gewonnen geld (ieder krijgt de helft) terug naar Simone en wilt met haar trouwen en reizen en Gerry gaat zijn leven beteren en wilt wat gaan doen met zijn dochtertje Wendy. Daarna is de film ook afgelopen.

In deze film draait het om de twee hoofdrolspelers Ben Mendelsohn en Ryan Reynolds (leuk om te zien hoe makkelijk hij vrouwen om zijn vinger kan winden), die beiden zo hun problemen hebben in hun rol van Gerry en Curtis, en ze deden het best verdienstelijk. De overige cast heeft maar een kleine bijrol en dan doel ik vooral op de bekende vrouwen Sienna Mille, Analeigh Tipton (in de rol van Vanessa, die o.a. een goocheltruc doet met een poes) en Alfre Woodard.

Al met al is dit nog best een vermakelijke Drama film om eens gezien te hebben als tussendoortje, maar hoogstaand of bijzonder is het allemaal niet (beetje doorsnee allemaal), waardoor deze film zeker niet lang zal blijven hangen bij mij.

Een goede komedie/drama film...
Goed verhaal...
Goed acteerwerk...
Bekende acteur Ryan Reynolds....
Verslaafde casino is niets...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...

Kijkt wel lekker weg, Reynolds draagt deze film. Verder lijkt het wel reclame voor gokken.

Deze eens bekeken en vond hem niet mis. Niet zo'n origineel verhaal, maar het wist me toch te boeien van begin tot einde. De cast deed het prima en verder zag het er ook goed uit.
Verder was de speelduur goed, niet te lang en niet te kort.
Het was niet mis om eens gezien te hebben en was prima voor een filmavondje.

Ryan Reynolds toont opnieuw zijn veelzijdigheid in dit deprimerende, maar boeiende drama over de gokverslaafde Gerry [Ben Mendelsohn in een fenomenale rol] die denkt zijn financiële problemen op te kunnen lossen wanneer hij de charismatische en uitgekookte Curtis [Ryan Reynolds] op zijn pad vindt. De twee kunnen het goed met elkaar vinden en Curtis blijkt een goudhaantje te zijn, want het gokgeluk lacht Gerry toe. Maar door zijn verslaving neemt hij steeds grotere risico's, bovendien worstelen beide mannen met problemen die ze onvermijdelijk onder ogen moeten zien te komen.
De twee hoofdrolspelers zijn uitstekend en regisseurs/scenaristen Anna Boden en Ryan Fleck zetten een levendig beeld neer van de gokwereld. Het is je als kijker al snel duidelijk dat de vriendschap niet voor eeuwig kan duren en het duurt wat lang voor het zover is. Maar de chemie Mendelsohn en Curtis maakt dit zeker de moeite waard.

= de chemie tussen Mendelsohn en Reynolds