- Home
- Cast & crew
- Rokuro Mochizuki
Delen
Rokuro Mochizuki
Geboren: 5 september 1957 (66) in Tokio
Bekend van: Jam Films, Onibi en Minazuki
IMDb profiel: Rokuro Mochizuki
Wikicode: 11352
Bekend van
Volledige filmografie (18)Jam Films
Onibi
Minazuki
Shin Kanashiki Hittoman
Gedo
Gokudo Zangeroku
Koi Gokudo
Kyokon Densetsu: Utsukushii Nazo
Gokudô Kisha
Skinless Night
Debeso
Mukokuseki no Otoko: Chi no Shûkaku
Johnen
Kamachi
Nureta Akai Ito
Yowamushi (Chinpira)
Samengewerkt met
Reacties
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Ik zit al tijden te broeden op een goed, steekhoudend én houtsnijdend artikel over Mochizuki Rokuro. Zoekend naar info voor dat stuk....
Een goede en daarmee belangrijke bron (naast mijn eigen herinneringen natuurlijk) vormt het IFFRotterdam met de catalogi, waar ik Mochizuki’s werk (Rokuro is slechts een verbastering van rock-‘n-roll) heb leren kennen. Surfend op het net kwam ik maar weer eens terecht op de site van Midnight Eye (dé gezaghebbende standaard site als het gaat over New Japanese Film). Het artikel van Tom Mes over MR lezend kwam ik al snel tot de conclusie dat het resultaat van mijzelf vermoeien in geen enkele verhouding zou staan tot zijn uitstekende bijdrage. Dus volsta ik me hier met verwijzen naar zijn uitstekende en zeer lezenswaardige artikel uit 2005.
Hieronder de inleiding en slotopmerking (als service vertaald – ’t kan wat schokkerig overkomen).
Voor een groot deel van de Jaren 90 was Mochizuki Rokuro te vinden in de frontlinie van de Nieuwe Japanse Cinema. Hij was één van de boegbeelden van een nieuwe nieuwe generatie die zonder schijnbare inspanning de kwijnende Japanse filmindustrie nieuw leven gaf. Naast Kitano Takeshi, Miike Takashi, Kurosawa Kiyoshi en Ishii Takashi, was hij één van hen die de genrefilm van binnenuit opnieuw hebben uitvonden. Voor een groot deel dankzij de grote hoeveelheid dergelijke genreprojecten die hem (en anderen) binnen de V-Cinema (direct-to-video) werden aangeboden. [V-Cinema is groot in Japan, MR].
Tijdens dit decennium gaf Mochizuki ons een ruime handvol vindingrijke en levendige films die kenmerkend zijn voor die periode: de zelf-bespiegelende meta-porno Skinless Night (1990); het ijzingwekkende verhaal van een "gang" van mannen op middelbare leeftijd (en in crisis) Another Lonley Hitman (1995); het adembenemende verhaal van de politieman in gewetensnood tijdens zijn retraite The Outer Way(1998) en één van de beste films van de jaren '90: Onibi – The Fire Within (1997).
Toch heeft het de rest van de wereld bijna tien jaar gekost om notie van Mochizuki en zijn films te nemen. Daarna lijkt in Japan zijn carrière sindsdien helemaal naar de vaantjes, want in het nieuwe millennium is er niks meer van hem vernomen buiten de V-Cinema [en Pinkù, MR]. Buiten Japan stijgt de ster Mochizuki nog steeds, omdat via een golf van DVD-releases zijn beste werk alsnog het publiek krijgt wat het verdient.
[…]
Maar vergis je niet. Enkel omdat zijn huidige status aan de V-Cinema gelieerd is, betekent dat niet dat het eerdere werk van deze regisseur zijn betekenis heeft verloren. Niets kan iets afdoen aan het aanzienlijke, en af en toe kolossale, filmwerk van Mochizuki Rokuro uit de gloriejaren 90. Veel van die parels liggen nu voor de rest van de wereld klaar om bewonderd te worden.
Bron: Tom Mes - Midnight Eye, 2005
Onderhond
-
- 87195 berichten
- 11947 stemmen
Ik ken nog steeds enkel A Yakuza In Love, en dat was niet genoeg om verdere interesse aan te wakkeren. Kom nog wel eens een film van hem tegen maar er zijn steeds andere films die ik net wat liever wens te kijken.
Zal hem nog wel eens een tweede kans gunnen. Ooit
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Je zag ook zijn bijdrage aan Jam Films (het hoogtepunt uit de eerste serie wat mij betreft). Ik zou verdergaan met Minazuki dan. Dat heeft alle charme van een Mochizuki Rokuro film: een liederlijke mix van psychologische diepten, vriendschappen en vertrouwen, rust-reinheid-regelmaat, natuur, seks en geweld, kortom leven!
Dat is ook wat mij aanspreekt in de films van hem. Een enorme dynamiek en levenslust. Het ascetische én bespiegelende en de chaos, de kwelling, de vermorzeling. Geweldig. Tony Rains noemt zijn films ergens "rijk voor een delirium aan interpretaties". Kijk, dat is voor mij nu Film. gelukkig staan hier nu een aantal DVDs dat ik z'n films nog eens kan zien. Ik hoop nog altijd de film Gedo/The Outer Way (1998) daar aan toe te kunnen voegen, maar materiaal ervan is onvindbaar. Zijn Magnum Opus en onbetwist beste film.
Onderhond
-
- 87195 berichten
- 11947 stemmen
Zag ik ja, al heb ik geen idee meer welk filmpje van hem zou kunnen zijn. Sowieso vond ik daar Kitamura's bijdrage de beste, dus de kans is klein dat we elkaar bij die omnibus gaan vinden