Het is een onderwerp dat in de geschiedenis steeds weer terug lijkt te komen: sektes. Grote groeperingen met mysterieuze gedeelde overtuigingen en een vaak wat dubieuze reputatie. Momenteel zijn Netflix-gebruikers in de ban van de documentaire Pray & Obey: Keep Sweet. Ben jij ook zo geïntrigeerd door deze serie, dan zijn deze zes speelfilms over sektes misschien ook iets voor jou.

Geweldige film, ik ben totaal niet In To The Horror, dus was wel blij dat het niet de film is geworden waar ik op had gerekend. Het gaat vooral om het uiterst sterke en diepe verhaal. Ik snap best dat er mensen zijn die het begin niks aan vonden, maar ook daar zitten al veel verwijzingen in voor later in de film, en ik vond het dus wel erg interessant. De opbouw was rustig maar wel heel sterk. Dit soort complot films vind ik altijd wel wat hebben, en het is echt heel goed uitgewerkt. Eng vond ik het niet super, alleen het einde was wel wat creepy. De theme is ook goed, cheepy maar wel sterk. De droomscenes waren ook erg goed. De cast is ook uitstekend. Natuurlijk Mia Farrow, zij paste met name door haar nogal aparte verschijning erg goed bij deze rol. Ook de rest van de cast is erg goed, vooral haar man en de buren. - wwelover

Zeer sterk drama, over de nasleep van de mentale ballast na een sekte ontsnapping. Durkin weet zowel deze interessanthe thematiek erg voelbaar uit te beelden, Olsen weet dit echt enorm indrukwekkend en beklijvend bij de kijker over te brengen en op een zeer effectieve beklemmende manier geschoten door Lipes. Audiovisueel, narratief en performance driven, in handen van meer dan een zeer talentvol regisseur. De transities van heden en verleden waren adembenemend, Martha die meehelpt in het huishouden en het einde zijn de scenes om in te lijsten. Al kent de film geen enkele scene die tot overbodig te bestempelen is. In elke scenes zit een facet van de nasleep. Subliem. - BBarbie

Meesterlijke (haha) film van regisseur Paul Thomas Anderson, die zich rap begint te ontwikkelen tot één van de beste en meest veelzijdige regisseurs van het moment. Maar eigenlijk is hij dat vanaf zijn debuut Hard Eight en vervolgens Boogie Nights en Magnolia altijd al geweest. The Master is een fascinerende film met twee geweldige hoofdrolspelers. Philip Seymour Hoffman is briljant als altijd, maar het is vooral Joaquin Phoenix die hier enorm veel indruk maakt. Wat een rol zet die man hier neer, haast onvoorstelbaar. De film om hem heen is top, maar het is vooral het zwaar getraumatiseerde personage van Phoenix dat blijft hangen. - james_cameron

Stoere horror afkomstig van een gesloten gemeenschap op een Schots eilandje. Een inspecteur komt daar aan wal om een vermissing op te lossen. Niemand schijnt het verdwenen meisje te kennen, maar ondertussen krijgt de inspecteur wel de meest vreemde rituelen mee die tegen zijn christelijke inborst stuiten. Erg gaaf om dat te zien die clash en de film wordt alsmaar sterker richting de griezelige ontknoping. Wel vond ik de folk-muziek ertussendoor wat awkward. - Leland Palmer

Ronduit nachtmerrieachtige film. Qua thematiek deed het me enigszins denken aan Black Narcissus, maar dan nog een stuk surrealistischer en extremer van toon, vooral ook een heel stuk explicieter. Het eind hakt er bijzonder hard in. Erg indrukwekkende film, maar tevens ook wel erg lastig te plaatsen. - misterfool