Pride (2014)

Goeie film waarin een groep homo's de mijnwerkers helpen tijdens hun staking in Engeland. Een mooi en inspirerend en waargebeurd verhaal dat zich afspeelt midden jaren '80. Een prima feelgood-movie waarin twee verschillende groepen mensen dichter bij elkaar komen. Evenwichtig qua toon, niet te dramatisch en niet te luchtig. Met gemak 3.5 sterren.

1984, Thatcher, Wales en een confrontatie tussen uitersten, zo ligt voor de hand.
Heel zorgvuldig gemaakt, overtuigd me ook wel.
Thatcher was snoeihard in deze periode, sluiten van mijnen en dan inzoomen op de
subcultuur van homo/lesbians die moeizaam hun weg vinden met een eigen agenda,
en aan het slot dan hun eigen kaart uitspelen met Gay Pride 1985.

Gekeken tijdens een SP-ledenavond. Erg sterke film en je ziet dat Engeland in de jaren 80 nog dicht tegen de hele mentaliteit over homohaat in Amerika aanzit.

Wat kan je het beste doen als je als homo/trans helemaal wordt uitgekotst door de maatschappij? A: De stenen, brandbommen en de zoveelste spandoek boven tafel halen en uithalen, of B: Laten zien dat jij nog altijd niet zo primitief bent dan zo´n onderbuikend kutsysteem en in plaats daarvan een soort emancipatie oprichten door geld in te zamelen door de familie van de toen veel voorkomende mijnwerkers te steunen? Uiteraard kan het ook op de vriendelijke manier.

De film heeft een typische aanloop dat begint bij een nog naïeve homoseksueel Mark, die tegen zijn sub-assertiviteit maar aansluit bij de groep om de mijnwerkers te steunen en zo met alle hoop naar de eerste de beste mijnstadje te vertrekken. Het is in het begin behoorlijk door de zure appel bijten, zoals je kan verwachten, maar heel langzaamaan beginnen de dorpse bromberen te beseffen dat homo's ook maar gewoon mensen zijn. Die oude vrouwtjes die vond ik nog wel het leukst.

Een behoorlijke sterke film die laat zien hoe het destijds ook kon. De jaren 80 sfeer zit er hier ook lekker dik in, ook in de montage, waardoor het soms ook net leek alsof je naar een film uit de jaren 80 aan het kijken was. De afloop is echter minder mooi.

Een van de SP-leden moest na de aftiteling er nog van huilen. Erg begrijpelijk!

4,0*

Sympathieke film. Goed neer gezet, juiste karakterrollen, lekker jaren '80 soundtrack. Ik hou er wel van. Toch wist deze film me niet geheel te pakken. Ik vond hem soms een ietwat rommelig overkomen. De film wil af en toe te veel. Neemt niet weg dat ik hem met plezier heb uit gekeken. Mijn waardering voor deze film is 3,5 *. Gekeken vanaf Blu Ray.

Geweldig leuke film, begin komt wat traag op gang maar naar het einde toe wordt de film als maar sympathieker. Voor mij een Oscar waard voor beste buitenlandse film.
interessant dat de film op waarheid is berust.

Tenenkrommende film vol vals sentiment en goedkope trucjes. Zoals de recensent van de FT het zo mooi wist te verwoorden "a parade of tricks, tropes and tritenesses, designed to keep its balance for two hours atop a political correctness unicycle."

1*

Wat een tenenkrommend commentaar van Quentin. Alsof Thatcher's fanblad "Financial Times" bij uitstek dé aangewezen bron is voor een recensie van deze film over stakende mijnwerkers en hun homo-sympathisanten.

Vraag me af of je de Financial Times ooit gelezen hebt, een van de meest gerespecteerde kranten ter wereld.

Gerespecteerd in de financiële en zakenwereld, zeker! Net als de Wall Street Journal. Beroepshalve heb ik de FT meer dan 20 jaar dagelijks moeten lezen. Is bepaald geen krant die vriendelijk staat t.o.v. entiteiten als de vakbeweging of stakende mijnwerkers. Daarom verwondert mij de negatieve recessie over deze film mij allerminst.

De vijand van de vijand is mijn vriend, moeten de holebi's gedacht hebben toen ze de mijnwerkers gingen steunen. Thatcher kreeg de schuld van de mijnsluitingen, maar het was wellicht onvermijdelijk wegens economisch niet langer rendabel. in België sloten ze ook in die periode, eveneens met sociale onrust tot gevolg.

De combinatie van deze twee groepen is verre van vanzelfsprekend. Emancipatiebewegingen komen meestal van links, maar er bestaan ook rechtse holebi's die geen moer om de arbeidersbeweging geven. In arbeidersdorpen kan ook homofobie bestaan. Via de verschillende verhaallijnen zien we hoe het wederzijdse begrip geleidelijk aan groeit.

Het sociaal realisme wordt gecombineerd met een flinke dosis humor. De synthpop zorgt voor het juiste jaren '80-sfeertje - alleen Wham! ontbrak. Voor een sombere kant zorgt dan weer de aidsepidemie.

Je vindt dat nog sterker terug in de tragikomedie Brassed Off (1996), ook over mijnwerkers die met de rug tegen de muur staan.

Die zal ik ook toevoegen aan "mijn-films".

Als jullie dan toch bezig zijn, BBarbie en Dievegge, is Harlan County, U.S.A. ook verplichte kost. Erg sterk!

Zeker, maar wel onvergelijkbaar.

Bedankt voor de tip, John Milton

Hmm Ja dat wilde ik erbij zetten eigenlijk, maar vergeten.
kos heeft gelijk, dit is heel wat anders

Maar dat is misschien juist alleen maar goed.

Wat een ontzettend leuke film, ik werd er helemaal vrolijk van! Sowieso vind ik Imelda Staunton een van de beste actrices van dit moment en net als eerdere rollen Vera Drake en Dolores Umbridge zet ze ook hier weer een alleraardigst personage neer. Ook haar rolletje in de BBC miniserie Cranford vond ik erg vermakelijk, een aanrader!
De Britse mijnstaking in 1984, homoacceptatie, aidsproblematiek; alles wordt in deze bezielde film mooi samengebracht zonder de overdreven sentimenten.
Over de muziek niets dan lof, die is werkelijk schitterend; zowel de score als de vele toegevoegde eighties hits als Why? van Bronski Beat en Relax van Frankie Goes To Hollywood.

Every woman is a lesbian at heart. Including Reggie's Mum!

Ik moet Quentin bijtreden. Ik vond de film aan de vervelende kant. Het lijkt overgeromantiseerd, er te dik opgesmeerd, te klef, te veel van alles, eigenlijk. In plaats van me betrokken te voelen en 'in het verhaal te zitten', zat ik naar een geforceerde feelgoodmovie met enkele voorspelbare maar niet altijd even slechte grapjes te kijken.

Leuke en lieve film.
Mooie personages. Andrew Scott speelt voor de verandering geen schurk. Zijn rol als homo is mooi en hij speelt het ook heel kwetsbaar en teder. Afgestompt door alle haat (hij verwijdert geroutineerd de graffiti van zijn winkel) stelt hij zich langzaam maar zeker open voor mensen die hem wel accepteren. Heel subtiel en ontroerend gedaan. Later bezoekt hij zijn moeder. Best ontroerend, zij doet de deur open en dan... zijn we ineens in een andere scene. Jammer, want ik had wel willen zien hoe de moeder reageerde. In de volgende scene is ze ineens bij hem in het ziekenhuis, dus kennelijk was de reactie positief, maar dat had ik wel willen zien.

Het oude vrouwtje ("Where are my lesbians?") stal soms echt de show. Ik moest om haar scenes ontzettend lachen. Meteen in haar eerste scene al, als ze in tergend langzaam tempo de telefoon opneemt en uiteindelijk zelfs indirect verantwoordelijk is dat de hele homo-groep haar kant opkomt. Het lesbische meisje vond ik ook leuk. De personages waren ook niet zo cliché. Een heel fijne scene is als "Bromley" zijn familie achterlaat. Ik vond het ontroerend dat de vader hem nog heel kwetsbaar nariep, maar heel goed dat Bromley voor zichzelf koos. Grappige bedscene tussen hem en het lesbische meisje: na een ontroerend gesprek zegt het meisje dat als ze "gewoon" waren geweest, ze nu zouden kussen.

Minpunt: ik vond het onrealistisch hoe de mijnwerkers zo snel gewend raakten aan de homo's. Zeker in die tijd. De mijnwerkers waren dan wel wanhopig, maar toch. Het lijkt daarin nogal overgeromantiseerd, maar het verhaal schijnt waargebeurd te zijn en dat herstelt toch wel een beetje het vertrouwen in de mens

De film had wel iets korter gemogen, maar ach, het was gewoon een fijne kijkervaring.

Erg geslaagde film die de typische elementen van een (goede) Engelse komedie bevat: geslaagde humor, goede cast en interessante karakters. Het verhaal is bovendien interessant en laat een mooi (of eigenlijk niet zo mooi) stukje geschiedenis zien waarbij er zelfs nog lichtjes de AIDS problematiek aan de orde komt. De muziek is ook nog eens goed.

Typische feelgoodfilm, 'ondanks' het zware thema. Op wat verplichte drama-momenten na is de sfeer voornamelijk lichtvoetig en humoristisch. Je moet hier echt met verstand op 0 naar kijken en dan heb je prima vermaak. De clichés vliegen je namelijk om de oren (feitelijk heb je deze verhaallijn al 100x gezien) en als je er te kritisch naar kijkt misgun je jezelf een plezierig tussendoortje.

Deze lag in de bib en eens geprobeerd. 'k vond het geen misse film. Nog leuk gebracht , ondanks dat het een waar gebeurd verhaal is. De cast deed het ook prima. Verder was het nog toffe muziek.
De moeite om eens gezien te hebben.

geweldige film !
met veel goeie muziek
prachtige beelden van good old england
geweldige britse cast
zoals zo veel britse films ,topkwaliteit !!
en ook nog een stukje geschiedenis!

Zelfde sfeertje als 'The angels' share'. Lekker filmpje, een stevig onderwerp maar vrij licht gebracht.

Ik word hier niet blij van

Ik werd hier enorm vrolijk van. Verhaaltechnisch geen verrassingen, maar de film is zo kleurrijk, zo vrolijk en zo gedetailleerd... Heerlijk.

4,5*

Sociaal-realistische feelgoodfilm in de geest van 'The Full Monty' (1997) en 'Billy Elliot' (2000). Het blijkt een gouden greep om de mythologie rond mijnwerkersstakers te koppelen aan de opkomende homorechtenbeweging. Het 'masculiene' verzet van de homorechten-activisten is minstens zo stoer (en een stuk meer eigen!) als dat van de onbehouwen, volkse rouwdouwers. 'Pride' (2014) is niet op alle punten even geloofwaardig (de manier waarop een heleboel Welshe dorpelingen switchen van homofoob naar extreem geïnteresseerd, lijkt wishful thinking) maar het levert in ieder geval een heleboel hilarische scènes op. Misschien is het een tikkeltje tandeloos in dat het homoseksualiteit losweekt van het seksuele aspect ervan, maar de seksuele geaardheid zelf vooral presenteert als een politiek geladen lifestyle.

De jaren '80, altijd leuk, net als naturelle Engelse films en de gay-scene.

Zorgt voor een prima film dus, maar wel eentje die doet wat je ervan verwacht. Wat mensen met HIV, wat mensen die en passent zelf uit de kast komen, een lach en een traan.

Soms wil de film iets te snel gaan, waardoor het wat rommelige momenten heeft, maar voor de rest heel weinig op aan te merken. Helpt wel dat het een waargebeurd verhaal is.

4*

Fijne film. Vooral de sfeer beviel mij. De muziek, het dansen en de leuke personages. Wel had ik minder met het verhaal, alhoewel ik erg ben voor acceptatie van homoseksualiteit. Goed acteerwerk. Een voldoende. 3,5*