The Normal Heart (2014)

Mmm...Misschien ook ooit eens herzien om mijn judicatie te nuanceren. Vooralsnog kan ik me herinneren dat ik hem op dat punt wat tekort vond schieten. Gelukkig is niet iedereen het met mij eens!

''Prachtige filmproductie, ik ben er stil van''.

Mooi, interessant, aangrijpend, goed regiseerwerk

en uitstekend acteerwerk.

Thumbs up voor de cast & crew.

Vierenhalve ster van mijn kant voor The Normal

Heart (2014).

Had je Ruffalo's karakter liever 'nichterig' gezien dan? Dat heeft toch geen toegevoegde waarde voor de film? Gyllenhaal en Ledger zijn toch ook niet nichterig in Brokeback? Pride voorziet daar overigens wel in, maar is meer een 'dramedie' dan een serieuze drama als dit.

Brokeback Mountain is een setting waarbij de geaardheid nu juist geen prominente plaats inneemt m.b.t. de buitenwereld. Sterker nog de heren leven een dubbelleven. Dit valt van Larry Kramers alter ego Ned Weeks gedurende de homo-emancipatie en zijn aandeel daarin niet te zeggen. M.a.w. je bent appels met peren aan het vergelijken en ja, als het zijn alter ego betreft had dat in die zin overtuigender mogen zijn(mijn mening).

Hmmm ik weet het niet. Ik geloof niet dat ik het daar mee eens ben. Het niet leiden van een dubbelleven en het wel een actieve rol spelen tijdens homo emancipatie staan toch los van nichterigheid?

Dat is toch niet voorbehouden aan zogenaamde 'nichterige' homoseksuelen? Ik zie het verband eerlijk gezegd niet zo. Dat hij volledig uit de kast is en zich inzet betekent niet dat hij al Priscilla Queen of the Desert (ga die film zien, ge-wel-dig!) Abba zingend zijn pleit bezorgt? Misschien zijn het appels en peren, maar ik zie voor beide vruchten het verband niet

Ik bedoel met nichterig ook niet letterlijk dat hij zich verwijfd moet gedragen c.q. opstellen. Nicht is slechts een synoniem voor homo en in die zin vond ik op de een of andere manier dat Marc Ruffalo daarin niet sterk in zijn rol zat. Als activist vond ik het daarentegen wel sterk neergezet. Ook dat had ik niet achter de man gezocht, want over het algemeen heb ik niet zo een hele hoge pet op van de beste man qua acteerprestaties.

Dit is best een goed drama, waarvan het verhaal interessant is en zeker ook wist te boeien. De kracht van deze film is de cast die overtuigend speelt en met name de personen die besmet zijn met HIV-AIDS (die zagen er ook best realistisch uit en het was niet bepaald een fraai aanblik).

Het verhaal begint met een scene waarin een behoorlijke groep homo's op het strand zit te feesten en te seksen (niet echt een prettige aanblik en ik kreeg er ook pijn van in mijn Flauw, maar ik kon het gewoon niet laten). Om een aantal van deze homo's draait het verhaal waaronder hoofdrolspeler Mark Ruffalo (in de rol van Ned Weeks) die eigenlijk weinig moet hebben van deze losbandigheid onder de homo's.

Nadat één van deze homo's snel komt te overlijden, ontstaat er paniek (de chaotische bijeenkomst was best aardig in beeld gebracht) rondom het nieuws van de HIV-AIDS uitbraak in New York in de beginjaren 80 onder de homogemeenschap en vechten homo-activisten (waaronder Mark Ruffalo en Taylor Kitsch) en aan de rolstoel gekluisterde doctor Emma Brookner (gespeeld door Julia Roberts) om het snel bespreekbaar te maken en om de ziekte zo snel mogelijk een halt toe te brengen. Omdat de homogemeenschap destijds nog gevoelig lag in de maatschappij proberen bestuurders het in de doofpot te stoppen. De opbouw van dit verhaal is goed en hetzelfde geldt voor de uitvoering ervan die best aangrijpend is en soms zelfs schokkend.

Zoals gezegd is de kracht van deze film de cast en ze doen het allemaal behoorlijk overtuigend en de vele dialogen zijn interessant en boeiend. Met name Matt Bomer in de rol van Felix Turner (de vriend van Ned Weeks) die besmet is geraakt met HIV-AIDS speelde zeer overtuigend en zag er ook beangstigend realistisch uit als een besmet persoon met HIV-AIDS. De film duurt met ruim twee uren behoorlijk lang, maar toch wist de film me vanaf het begin tot het einde te boeien. Op het einde werd er zelfs aangegeven dat er dagelijks 6000 mensen besmet raken met HIV-AIDS ! Dat is best een heftig feit en eigenlijk ook dat men er nog steeds niets op heeft gevonden om HIV-AIDS te overwinnen.

Al met al gewoon een sterk en goed drama, welke ik heb gezien op de betaalzender HBO.

Wat een aangrijpende film.

Een hartverscheurend verhaal over het gevecht om Aids om de kaart te zetten. Jammer genoeg geen fictief verhaal maar gebaseerd op waargebeurde feiten.

Marc Ruffalo is zoals ik hem nog nooit heb gezien. Zijn wanhoop, woede en frustraties spatten van het scherm. En prachtige rollen ook van Julia Roberts en Matt Bomer (om over de rest maar niet te zwijgen).

Deze film heeft wat mij betreft veel te weinig stemmen,een film die je moet zien, die je moet voelen.

Voor degene die dit een interessant 'verhaal' vinden dan is And the band played on uit 1993 ook een aanrader.

Goede film. Ik vond Julia Roberts wel het beste spelen hoor. Jammer dat ze maar een kleine rol had. De muziek was ook prachtig. Ook was die helaas niet vaak aanwezig. Gewoon een prima verhaal.

Uitstekend, valt eigenlijk weinig tot niets op aan te merken. Normaal zijn verfilmde toneelstukken niet zo aan mij besteed, omdat de toneelmatige afkomst vaak te veel de overhand heeft in de verfilming, maar daar had ik hier geen last van. Superieur acteerwerk, tot in de kleinere bijrollen aan toe. Ruffalo is niet een van mijn favorieten, maar hij levert hier een eersteklas rol af, klopt helemaal.

Wat mij betreft kan The Normal Heart een vergelijking met het eveneens sterke And the Band Played On goed doorstaan, en ik vind hem zelfs een stuk beter dan het bekendere maar wat gekunstelde Philadelphia.

Uitstekende film over een dodelijke ziekte die begin jaren '80 vooral om zich heen grijpt bij homoseksuele mannen. Een indrukwekkend verhaal over de ziekte aids, voordat deze een naam had. Maar vooral ook een verhaal over de strijd van de homo-gemeenschap om gehoord te worden. Een aantal aangrijpende scenes en goed acteerwerk maken dit een 4.0 sterren waardige film.

Een herziening maakt deze film nog indrukwekkender. Inhoudelijk is dit voor mij misschien wel het sterkste wat ik heb gezien op beeld. Ondanks dat ik en anderen persoonlijk geen enkel aandeel heb gehad aan deze misstanden, voelt het als een vrij beschamende episode uit onze westerse geschiedenis, waar er helaas al meer dan genoeg van zijn. Sowieso intrigeerd de hele homo-ontwikkeling in de Verenigde Staten mij zeer, maar de manier waarop Mark Ruffalo dit op de kijker overbrengt is grandioos. Het verband en de verschillen tussen seks en liefde kon niet beter worden uitgebeeld door de constant woedende Ruffalo. Samen met Casey Affleck is hij misschien wel mijn favoriete acteur van het moment.

De enige mindere rol kwam van die knul uit The Bing Bang Theory, iets te melig naar mijn idee.

Ik wil hem ook nog een keer zien, deze film. Benieuwd of mijn herziening ook zo gaat.

Ik denk dat het ook te maken heeft met je gemoedstoestand. Gisteren was ik behoorlijk brakjes en dan slaat zo'n film wel wat heftiger aan. Dan zijn adiovisuele kenmerken wat minder belangrijk voor mij.

Lol, herkenbaar. Ik kan even geen directe quote van mezelf vinden, maar ik heb wel eens iets getypt in de strekking van 'dit soort films kan ik beter niet 's ochtends kijken, want dan ben ik duidelijk wat fragieler op emotioneel vlak dan in de middag of avond'.

Lees: dan is er beduidend minder voor nodig qua schrijnend drama (of sublieme schoonheid) om JM aan het janken te krijgen. Ach ja. Er zijn ergere dingen. Al kijkt mijn vriendin bij zo'n ochtenddrama dan met wat opgetrokken wenkbrauwen naar rechts wanneer ze weer die versnelde, stokkende ademhaling van haar vriend hoort.

Walgelijk

??

Ik had van HBO niet verwacht dat dit een soort homo porno zou zijn. Ik heb het een half uur aangekeken en het toen walgend afgezet. Is aan mij niet besteed.

Aha. Homo porno.

ZIELIG! Een klinkend voorbeeld van iemand met onderdrukte homogevoelens.

Gezien jouw al even walgelijke nummer 1 ben jij dat stadium allang voorbij.

Uitstekend goede film.

Helaas lijkt het meeste budget aan het begin te zitten. Tegen het einde is de film al weer over gegaan op (wat ik noem) typisch tv serie camera werk. Dus dicht op het gezicht zodat er geen dure achtergrond nodig is.

Maar man man wat grijpt deze film me aan!

Ik vraag mij af waarom er zo hard op de man gespeeld moet worden. Wat is er mis met de film Brokeback Mountain (2005) Kijk, als iemand niet van seks tussen 2 mannen/vrouwen houdt om naar te kijken, houdt dat niet in dat een ieder deze mening is toegedaan. We leven in een land van vrijheden en laten we elkaar hierin niet beperken, zolang de ander er geen last van heeft. Zelf ben ik ook geen liefhebber van dit soort films maar een ander als moraalridder tegemoet te treden, stuit mij tegen de borst!

Veel moralisten zijn (zoals later bleek) ook niet vrij van zonden, toch?

Brokeback Mountain (2005) heb ik ook niet gezien omdat het een liefdesgeschiedenis is die mij niet zo aanspreekt (kijk überhaupt geen romantische films) maar deze The Normal Heart (2014) ga ik wel zien, omdat dit een maatschappelijk probleem behandelt.

Homo porno? Nee, zeer zeker niet. de worstjes zijn op één hand te tellen en de (niet eens zo talrijke) vrijscènes zijn toch eerder zedig in beeld gebracht.

Voor het overige vond ik het eigenlijk allemaal vrij saai. Mijn hart werd nergens verscheurd, hoewel dat toch de bedoeling zou moeten zijn. Het drama beklijfde niet. Zoals Dr. Emma het zelf zei: 'ja, het is vaag.' En dat bleef het ook. Voor de film hielp het natuurlijk niet dat er ook geen echt concreet resultaat verwezenlijkt werd door deze ongetwijfeld dappere en bewonderenswaardige mensen. Want was nu het doel? Aandacht voor hun ziekte, de problematiek bespreekbaar maken.

Maar nergens wordt duidelijk dat zij een directe doorbraak hebben bereikt. Dat is natuurlijk heel gewoon en realistisch: een traag proces dat iemand in gang moet zetten. Maar of daar nu een boeiende film over te maken valt, wat mij betreft: nee.

Mark Ruffalo is één van de meest veelzijdige acteurs van zijn generatie en ook in deze terugblik op de panische begindagen van het AIDS-tijdperk toont hij zijn klasse. Hij speelt de rol van Ned Weeks, een homoseksuele man die zich op gepassioneerde wijze inzet voor meer onderzoek naar AIDS, temeer daar het virus slachtoffers binnen zijn persoonlijke vrienden- en kennissenkring begint te treffen. Hij vindt steun bij Dr Emma Brookner [Julia Roberts in één van haar beste rollen] die binnen de medische wereld echter een roepende in een woestijn blijkt te zijn. Ned richt met een aantal vrienden een belangengroep op die namens de homoseksuele gemeenschap meer aandacht moet opeisen voor AIDS, maar zijn agressieve benadering valt niet bij iedereen in goede aarde.

Dit is niet zozeer een historische reconstructie, zoals bijvoorbeeld "And the Band Played On (1993)", maar meer een karakterstudie over een man die zoekt naar acceptatie van zijn identiteit, niet alleen door de overheid maar ook door zijn direct omgeving en in het bijzonder zijn broer (Alfred Molina, eveneens uitstekend) en het zijn de scènes met Neds broer, alsmede met zijn besmette geliefde (Matt Bomer, wiens indringende vertolking resulteerde in een Golden Globe) die zorgen voor de meest aangrijpende momenten in dit voor televisie gemaakte drama.