Chef (2014)

Een prettige film die ik al wat eerder had willen zien, al is het maar omdat de stad waarin ik leef bezocht wordt. Maar de belangrijkste reden is dat mijn vriendin in de culinaire sector werkt en het dus in zekere zin een kijkje in haar leven biedt. De film werd in ieder geval regelmatig stop gezet omdat bepaalde scènes haar aan eigen ervaringen deden denken en ze dat met me wilde delen. Met als belangrijkste ervaring de frustratie die ze soms heeft als ze iets maakt, maar haar bazen iets anders in gedachten hebben (zij is geen chef kok, en staat dus lager in de voedselketen, waardoor ze dus met meer bazen dan de hoofdpersoon in deze film te maken heeft en soms zijn haar bazen het onderling ook niet eens, zie dan maar eens wat te doen).

In deze film in ieder geval een sympathieke maar druk bezette chef kok, die in een vrij grappige twitter flame war terecht komt omdat hij het medium niet begrijpt, wat de nodige frictie met zijn baas oplevert, waarna hij letterlijk zijn eigen weg gaat. Een punt waar hij mijn sympathie wint is als zijn sous chef tot nieuwe chef benoemd wordt. Natuurlijk is dat niet leuk en kan je het als verraad zien, maar hij is genereus en is oprecht blij voor zijn sous chef. Afgaande op de verhalen van mijn vriendin is dat redelijk bijzonder, aangezien haar bazen nogal met flinke ego's lijken te kampen.

Zodra de roadtrip begint, is het allemaal wat onbevangener en tegelijk met de steden die aangedaan worden, krijgen we ook wat mee van de culinaire tradities. Vooral het eten wordt smaakvol in beeld gebracht; dit is duidelijk een film die je niet op een lege maag moet bekijken. Centraal staat natuurlijk de relatie tussen de hoofdpersoon en zijn zoontje. Hoe dat allemaal uitpakt is vrij voorspelbaar, maar het deert weinig, omdat de atmosfeer gewoon erg aangenaam is.

Verder niet briljant, maar wel een fijne kijkervaring. 3,5*.

De Netflix serie naar aanleiding van deze film is ook erg prettig om naar te kijken!

Ik vind het een leuke, vermakelijke film. Goed acteerwerk, het eten ziet er heerlijk uit en het verhaal is fijn om naar te kijken. Niet erg serieus, de humor beviel mij goed, en de muziek vind ik bijpassend. Wat mij betreft dus een lekker verzetje. 4*

Zondagochtend, lekker uitgeslapen, bakkie koffie en filmpje kijken.

Chef.... geweldig. Wat een topper.

Mijn dag kan niet neer stuk

Feelgood movie over lekker eten. Stukje roadtrip met foodtruck. Vader-zoon relatie, ex-huwelijk. Vriendschap, vrijheid, doen waar je in gelooft om gelukkig te zijn. Vond het een geslaagde sfeermix. Top, 4*

Echt genoten van deze film, en dat is best een verdienste. Want zelden heb ik me zo vermaakt met een film met zo weinig inhoud. Want er gebeurt niks en er zit totaal geen spanningsboog in. Geen rise-fall-rise, niks. Geen wanklank tussen de gescheiden echtelieden, nada.

Jon Favreau heb ik recent gezien als buitengewoon irritant ventje in "Couples Retreat" dus ik begon wat wantrouwig aan deze film met hem in de hoofdrol. Maar na 10 minuten zit je er helemaal in doordat de dialogen heel erg leuk geschreven zijn. Heel natuurlijk, een beetje Apatow-esque aandoend. Dat ligt mij wel.

Uiteraard ga ik binnenkort me ook wagen aan een paar van die Cubanos sandwiches, ik vond hier een recept voor wie het ook wil doen:

Cubanos van de film Chef - De man die koken kan - demandiekokenkan.nl

3,5 sterren

Prima “feel good” movie.

Au, lekkere film! Lekker sfeertje, lekkere muziek, lekker eten, de humor die er niet al te dik bovenop ligt, de road trip die aangenaam is, de algehele vibe van deze film, het verhaal, zeer goed vermaakt met deze film!

Heerlijke film zeg. Echt enorm genoten!

Feestje!

Het schrijven van deze review voor mij is, net als het kijken van deze film, een klein feestje. Chef is een bijzondere titel voor mij om over te schrijven omdat het vandaag, op 12 april, precies 10 jaar geleden is dat ik besloot in de pen te klimmen en mijn eerste review te schrijven. Ik merkte destijds dat ik de behoefte voelde om de manier waarop ik films ervaar, van mij af te kunnen schrijven. Sindsdien heb ik dit gedaan van iedere film die ik in de afgelopen 10 jaar in een fatsoenlijke staat uitgekeken heb (miniseries die ook op MM staan, daargelaten). Daarbij is het leuk dat ik deze ervaring kan delen met anderen, en dat anderen naar aanleiding hiervan opmerkingen kunnen plaatsen, maar in de eerste plaats schrijf ik de reviews echt voor mezelf. Over de afgelopen 10 jaar zijn deze inmiddels een naslagwerk voor mij geworden, waarbij het interessant is om te zien hoe niet alleen mijn schrijfstijl (deze laat, met name in het verleden, geregeld te wensen over), maar ook mijn smaak voor film zich ontwikkeld door de jaren heen. Het teruglezen van reviews die ik langere tijd terug geschreven heb, roept daarbij soms ook herinneringen aan eerdere gebeurtenissen uit mijn leven op, en laat mij realiseren hoeveel mijn leven in de afgelopen 10 jaar veranderd is. Iets wat ik mij nooit zou realiseren toen ik op 12 april 2010 mijn eerste review van maar liefst 5 ruime regels schreef over de Franstalige horror Martyrs. Op zijn zachtst gezegd een wat minder vrolijk verhaal dan dat deze titel heeft.

Om hier op terug te komen: Chef is een kijkervaring die je zonder meer met een positief gevoel achterlaat. Het verhaal is voorspelbaar, en je zit te wachten op het moment dat de recensent die Carl eerder afgebrand heeft, aan zijn foodtruck staat, maar soms is dit alles wat wij als mensen nodig hebben. Een verhaal met een simpele, maar duidelijke boodschap die laat zien hoe belangrijk het is om je hart te volgen. Zeker in deze tijden (dankzij Pathé die tijdens de Corona crisis in de maand april gratis films weggeeft) zijn positieve boodschappen zoals deze, geen overbodige luxe. Een tip: als je momenteel op je gewicht probeert te letten, kijk deze dan vooral niet op een lege maag! Met al de heerlijkheden die op het scherm voorbij komen zal het anders namelijk niet lang duren voordat de hapjes op tafel zullen komen.

Deze Feelgood productie herbergt verder wel te weinig verassingen om van een goed, naar een uitstekend te kunnen gaan. Ik had met name nog wel meer diepgang in de relatie van Inez en Carl willen zien. Zonder zoetsappig te worden uiteraard . De relatie tussen vader en zoon kwam echter wel heel mooi naar voren, omdat er ook enorm veel chemie was tussen de twee acteurs. Voeg hier de heerlijke sfeer, prachtige beelden van eten en de cast - met o.m. leuke bijrollen van Scarlett Johansson en Robert Downey Jr. aan toe, en je kunt de conclusie wel trekken dat dit voor weinig mensen een straf zal zijn om naar te kijken.


3,5*

Geslaagde film waarin thema's zoals vader-zoon relatie, keuze maken in het leven, vriendschap, loyaliteit op een aangename manier worden uitgewerkt binnen het thema 'chef kok'. Acteer werk is goed. Vooral de hoofdpersoon komt erg geloofwaardig over als kok en de chemie met de rest van de cast (vooral John Leguizamo) is erg goed. Ik heb me ontzettend vermaakt en dat bij een film (zoals Captain Pervert in zijn review aangeeft) niet zo veel gebeurt. Het geeft ook een mooi inkijkje in de Amerikaanse food cultuur (ja die is er! ) Ook een geweldige soundtrack! Ik kan toch niet hoger gaan dan 3,5 sterren. Zoals gezegd: het verhaal blijft toch wat dun en ik vond het camera werk wat onder de maat. Soms had ik letterlijk het gevoel 'oh, ze hebben een camera langs de weg gezet om dit even te filmen'. Zeker bij een film waarin niet zo gek veel gebeurd, heb je eigenlijk top camera werk nodig om de spanning te behouden. Er waren ook wat draadjes in de film die best iets meer uitgewerkt hadden kunnen worden (relatie met de ex, het einde was wat 'afgeraffeld'). Maar desalniettemin heb ik erg genoten van de film.

Overdreven gedoe over eten.....

vreselijk saaie film want er gebeurd eigenlijk weinig, maar oh wat kijkt hij lekker weg. Absoluut 4 sterren van mij.

In zekere zin zijn feelgood comedies de fastfood van de filmwereld. Je zal er geen prestigieuze prijzen mee winnen, maar als het goed gemaakt is, dan smaakt het stiekem beter dan een sterrengerecht.

Wel, dat gevoel had ik dus bij Chef. Het tempo ligt hoog, Jon Favreau acteert lekker over-the-top, de dialogen zijn luchtig maar steeds gevat, … En de opgewekte soundtrack maakt het plaatje compleet.

Geweldig in al z’n eenvoud. Eigenlijk hoort dit thuis in de top-250. 4*

Leuke feelgoodfilm. Alles met die foodtruck vormde het hoogtepunt van de film. Steracteurs Hoffman, Johansson en Downey Jr. kregen bijrolletjes, maar dat leken ze helemaal niet erg te vinden. Een zwakker moment lag tussen het ontslag van onze chef en de start van zijn foodtruck, dat met gemak een inkakkertje genoemd mag worden. Verder heel lichte kost al is het feelgoodgehalte op het einde net op het tenenkrommende af... met het chique El Jefe resto, de schoonvader die een optredentje verzorgt en het gescheiden koppeltje waarvan de vonken er opnieuw afspringen . Maar goed, Favreau had niet anders voor ogen. 3,5 twittervogeltjes voor deze.

Verkeerde film om met coronaregels te kijken. Lekker eten lekker drinken roadtrip en live optredens. Zo fijn om favreau zonder vaughn te zien. Ipv slecht schijtlollig gedoe gewoon goed acteren.

Uitstekende film.

Een beetje tegen de verwachtingen in een enorme meevaller. Feel good zoals het hoort. Jon Favreau bewijst zich als regisseur door een aangenaam en evenwichtig filmpje te maken. De kookscènes worden opgesmukt door smakelijk eten te koken, maar dat is uiteindelijk maar achtergrond voor het tragikomische familiegebeuren.

Ook als acteur doet Favreau het gewoon goed. Het zijn ook de goedkopere acteurs zoals John Leguizamo die het goed doen. De Scarlett Johanssons en Robert Downeys zijn er vooral bij gesleurd om publiek te lokken. Hun rolletjes stellen niet veel voor.

4

Eigenlijk een nogal eenvoudig (veel geïmproviseerde dialogen?) en commercieel opgezette (die Twitter placement wtf?) film, maar blijkbaar kan het toch werken als je een sterrencast hebt die er wel zin in heeft, met wat extra snufjes sfeer in de vorm van muziek, eten en pittoreske beelden.

Die maizena scène was wel even bizar haha..

Ik heb de laatste tijd een aantal erg goede films gezien. Daardoor ben ik nu misschien wat verwend. Ook hou ik best wel van films waar eten centraal staat. Dus waarschijnlijk ging ik met wat al te hoge verwachtingen deze film in. Al bij de eerste scenes zag ik dat het hem niet ging worden met deze film. Een chef-kok die het gevecht aangaat met de sociale media is ook al geen erg sterk onderwerp. En verder is het een zwak verhaal dat uiterst langdradig en vol clichés naar het einde dreutelt. Heel matig acteerwerk ook en tenenkrommend slechte dialogen met een hoop ongeloofwaardigheid. En hoe verder de film vordert, hoe slechter hij wordt. Ik moest mijn waardering iedere keer verder omlaag bijstellen. In de allerlaatste scenes werden de laatste clichés ook nog van stal gehaald om de film maar snel af te raffelen en definitief een vette onvoldoende te geven. Helaas heb je ook slechte films nodig om de echt goede films beter te waarderen.

Deze film is als een warm bad. Na wat plichtmatig opgezette conflicten in het eerste half uur staat er niets meer op het spel. De rest van de film is vooral aangenaam voorspelbaar, en een ode aan lekker eten. Het werk in de keuken wordt fraai in beeld gebracht. Je krijgt er zelf serieus honger van. De cast bevat eigenlijk belachelijk veel bekende gezichten voor een kleinschalige film als deze, maar Favreau, Anthony en Leguizamo zijn leuk. Hoewel alle personages verre van slecht geschreven zijn doen deze drie hun personages boven het schrijfwerk uitstijgen.

Vond de rol van Vergara als de moeder wel ergerniswekkend onbeduidend. Ze leek meer een makkelijke weg naar geld op het moment dat Carl die foodtruck nodig had. Ik denk dat de film nog wat pakkender was geweest als we Carl er wat meer werk voor hadden zien doen dan slechts dat ding opknappen. Wat meer roadtrip en wat minder social media had de film ook goedgedaan. Het einde is echt wat te zoet.

Lichtverteerbare film en allemaal erg voorspelbaar. Vond het zeker geen komedie (er valt niet veel te lachen), eerder een makkelijke familie-film waar Amerikanen patent op lijken te hebben overgoten met een feel good saus. Zal niet lang bijblijven.

Gewoon een hele leuke feelgood movie.

Heerlijke film, feelgood movie.

Voorspelbaar maar kijkt heerlijk weg.

4 sterren omdat we dit in tijden van ellende nodig hebben...

Een kookfilm die toch anders is dan de andere in het genre. Deze Chef combineert verschillende dingen waarbij het eten een middel is en niet het doel op zich is van de film. Het is ook een roadmovie en alles draait erom om de kijker een leuk gevoel te geven. Het feel good gehalte van de film is hoog en er wordt nauwelijks stilgestaan bij allerhande praktische en financiële situaties die je wel zou ervaren in werkelijkheid.

Maar dat stoort helemaal niet. Integendeel, de film is erg aanstekelijk en dat komt in de eerste plaats door Jon Favreau zelf die een sympathiek en energiek personage neerzet. Nee, hij is nooit de beste vader of echtgenoot geweest, maar hij heeft een hart voor zijn passie en dat probeert hij toch aan zijn zoon door te geven.

John Leguizamo is vervolgens een perfecte sidekick om die energieke vibe verder te laten stralen. Ideale man om te laten fungeren in dramady's. Beetje eenvoudig voorgesteld allemaal, maar het is een film met plezier gemaakt en dat mag beloond worden.

Na vier seizoenen van 'Treme' kan ik wel genieten van meer gezwijmel over New Orleans en gefrituurde hapjes uit de keuken van Louisiana. Verwacht geen diepgaande symboliek of originele invalshoeken, maar 'Chef' (2014) is gewoon lekkere wegkijkcinema van begin tot eind. Een sympathieke sterrencast doet de rest.

Vermakelijk film. Het verhaal is eenvoudig maar perfect voor leuke feelgood film. De vaart zit er vanaf het begin goed in en de film kijkt prima weg. De hele film heb je als kijker een glimlach op je gezicht. Het is wel wat voorspelbaar, maar niet storend. De kookkunsten worden lekker in beeld gebracht waardoor je na het kijken ook de keuken bijna in wilt duiken. De acteurs zitten ook lekker in hun rollen en de chemie onderling is prima. Visueel kleurrijk en mooi geschoten plaatjes. Prima film. 3.5/4.0

Zeer vermakelijk filmtussendoortje van regisseur Jon Favreau, die zelf ook de hoofdrol op zich nam. Vooral de scènes waarin de keuken zelf wordt getoond ogen verrukkelijk, waardoor Chef in ieder geval op visueel vlak slaagt om de basis goed in beeld te brengen. Het is bovendien een entertainend verhaaltje met een nagenoeg ideale afwisseling tussen dramatiek en humor in de eerste helft. De tweede helft is toch vooral een feel-good gebeuren, met iets te weinig conflict om memorabel te blijven. Op een gegeven moment gaat alles plots wel heel makkelijk af voor Favreau & friends, en dat gemak deed voor mij af aan de eindervaring. Ook is de uiteindelijke roadtrip nogal kort in vergelijking met de opbouw, terwijl juist dat de leukste stukken moeten zijn (lijkt me). Het is allemaal een onderhoudend, plezierig verhaaltje, maar mist teveel ambitie om een echte indruk achter te laten. Vooral geschikt voor een luie middag of avond, wellicht dat dit ook de intentie was van Favreau.

Wat een leuke film is dit project van Jon Favreau. Met een beetje goede wil zou je kunnen zeggen dat hij een nieuw genre heeft aangeboord. Omdat "feelgood" eigenlijk een understatement is voor deze vrolijke en opbeurende prent, kan je misschien beter spreken van een "feelfantastic" film.

Bijna alle personages zijn lief en begripvol. En anders toch ten minste begrijpelijk. Tegenslagen zijn er eigenlijk niet, en als er al obstakels de kop op steken, worden die probleemloos overwonnen. Geregeld dacht ik bij een nieuwe scene: "Aah, nu zal er wel iets vervelends gebeuren". Maar nee hoor. Alles kabelt gewoon positief en soepel verder. En hoewel dat voor weinig wrijving zorgt, is het eigenlijk juist origineel. En verfrissend. En simpelweg heel erg leuk en vermakelijk.

Daarbij heeft Jon een bus vol top acteurs weten te strikken, die allemaal met zichtbaar plezier hebben meegewerkt. Over de kwaliteit van de fijne beelden en de heerlijke muziek kan ik ook niks vervelends zeggen.

En zo is mijn oordeel over Chef eigenlijk net zo positief als de film zelf. Een absolute aanrader voor een heel breed publiek.