The Fault in Our Stars (2014)

De film wordt inderdaad een beetje verpest door verschillende onrealistische en belachelijke momenten. Desondanks wel een voldoende.

Een zeer mooie soundtrack zorgt voor een extra gevoelige laag. De film is ontroerend en lief. Maar is zodanig geromantiseerd dat er geen plaats is voor een realistische weergave.

Het is niet van mijn gewoonte om de maximale score te geven voor een film, en misschien gaat er in de toekomst nog een half puntje af. Maar op dit moment net na de film gekeken te hebben weet ik het effe niet meer zo goed. Ik heb al duizenden films bekeken van horror tot de meest romantische. Maar nog geen enkele film heeft me zo diep geraakt, zo diep dat er zelfs tranen over mijn wangen rolden. De film was misschien niet 100% perfect door de absurde rol van Willem Dafoe erbij en andere kleine zaken. Maar desondanks geef ik het toch een 5, want cinema & films zijn er voor de gevoelens te voelen en je te raken in het diepste van je ziel. The Fault In Our Stars is er eentje dat ik niet meer zal vergeten.. Man Man Man..

Peter van Houten, Fu*k off man
om te janken zo mooi deze film.
vind jezelf een man zoals Gus!
the fault raakt je..... zo hard dat je nu deze comment een like geeft!
Totaal een aanrader!
en we weten dat we cringe af zijn en zielig doen voor likes maar daarom verdienen we likes
use me as a so cringy button
love

Ik recenseer slechts heel sporadisch een film: alleen als ik deze vreselijk slecht of vreselijk mooi vind. A fault behoort tot de laatste categorie. Mijn god, wat had ik het te kwaad tijdens de film, het snot liep uit mijn neus en door de tranen zag ik soms niks meer. Dit meen ik serieus, niet sarcastisch. Het verhaal greep me bij m'n strot. Ik leefde zo erg mee met deze jonge mensen. En dan te bedenken dat deze situaties ook in het echt kunnen gebeuren. Hazel vond ik echt een lieverd, net als Gus. Uitstekende casting. De scene waarin Hazel op bed ligt en haar verdriet niet meer de baas kan vond ik hartverscheurend. Ik denk dat deze scene niet beter zou kunnen worden geacteerd. Net als de scene met Gus in de auto bij het tankstation.

Deze film wilde ik al lang zien. Ik ben zo blij dat ik ‘m nu eindelijk gezien heb. Hij heeft veel indruk op mij gemaakt en mij geen moment verveeld. Het acteerwerk vind ik erg naturel. Niet overdreven en het voelde echt en oprecht. De emoties kwamen bij mij binnen. Het verhaal kende ik al en ik wist wat er zou gebeuren, aangezien ik het boek heb gelezen. Toch heeft deze film mij verrast. Hij is nog beter dan ik had verwacht en wat mij betreft zeker niet minder goed dan het boek. Ik vind het erg mooi, ontroerend, soms dromerig, lief. Hazel en Gus vind ik erg leuke en innemende personages. Zij zijn de sterren in deze film die ‘m nog meer glans geven. Zonder meer een 10. 5*

Redelijk drama, overladen met emotie, die nooit helemaal onder het juk van de jongere doelgroep uitkomt waar hij voor bedoelt lijkt, en daardoor niet tot volle wasdom komt.

Een meer dan prima beeld wordt er rond de terminale Hazel neergezet die samen met partner in crime Gus een motivatie ziet om niet bij de pakken neer te gaan zitten en er nog wat van probeert te maken qua humor, beleving en ondernemingen. Op zich een prima uitgangspunt omdat het een niet doorsnee beeld is van twee tieners die hun onvermijdelijk lot vooral met veel sarcasme bestrijden. Toch, niet onverwacht, neemt de romantiek te veel over, wordt het een beetje te klef en is het vernieuwende er wel weer af. Meer dan aardig zijn nog wel het bezoek aan Amsterdam en het Anne Frank huis.

Het einde is in die zin onvermijdelijk en zelfs voorspelbaar, toch is het moment van het nachtelijke telefoontje wel goed opgebouwd. Woodley is overigens in haar rol prima, Elgort vind ik dan weer niets, iets dat niet perse aan de film ligt maar aan die stupide grijns die hij altijd heeft. Kan dat ventje niet bepaald serieus nemen. Dan de film zelf en de doelgroep, ondanks het behoorlijke interessante beginpunt, eens geen oude zieke mensen, hangt de film toch teveel op geforceerde emotie en daarna romantiek. En vooral met de zogenaamde liefdesperikelen ontstijgt de film daarna niet het niveau van de gemiddelde Twillight/Divergent film. Iets dat overigens niet voor iedereen zo zal zijn, maar voor mij wel in dit geval.

The Fault in Our Stars is voor een keer een aardige drama, maar daar houd het voor mij toch op.

Om te huilen, zo mooi en simpel

Oef, dat mijn vriendin het bij deze niet droog zou houden was niet onverwacht. Maar ook bij mij rolden wat tranen over m'n wangen. Wat een waanzinnige goeie actrice die de rol van Hazel speelt! Je voelt haar verdriet, wanhoop en angst. Met name de scène dat ze op bed ligt en haar ouders haar vertellen dat Gus is overleden, haar huilen zo hartverscheurend....... je voelt in elke vezel met haar mee.

Voor nu een verdiende 4☆