The Howling (1981)

Toch een verrassende nieuwe kennismaking! En dat na 30 jaar. Vergeleken bij sommige horrorfilms in dit genre, steekt hij toch met kop en schouders er boven uit. Vandaag voor de 2e maal gezien.

Herzien. Qua 'klassieke' horrorsfeer misschien wel de sterkste film ooit. Heerlijke film. Toffe muziek van donaggio ook.

Geen fan van weerwolven en dat laat zich merken als de eerste pontificaal in beeld komt. Als het dan om één of andere reden verder wel draait, hoeft dat niet zo'n probleem te zijn, maar dat is hier totaal niet het geval. Zeker vanaf de kolonie vervalt het in een wel heel beroerd ritme. Film hakkelt maar wat van scène naar scène. Meest onhandige moment is misschien wel wanneer duidelijk wordt dat er eentje is gebeten en er meteen op gekunstelde wijze uitleg wordt gegeven. Niveautje Scooby Doo.

Het loopt voor geen meter meer en van sfeer is geen tel sprake met de alsmaar tetterende score als mede schuldige. Niet te harden. Zo'n transformatie is nog wel oké, maar het shotje van twee wolven bij een kampvuur ziet er niet uit en de climax daar verzuipt in koddigheid. Neem alleen al de reactie van het spul wanneer er eentje overhoop wordt geschoten met een zilveren kogel. Het heeft het meest weg van een slechte sketch. Wat dat betreft werkt het komische slot beter. Verder kan ik er niks meer mee.

Pf, wat een suf gedoe. Geen sfeer, nul spanning... Wat een verspilling van produktiekosten. Het sterretje is voor het werk van Rick Baker. Begrijp de hype rond deze film niet, geef mij maar het latere An American Werewolf In London. Onbegrijpelijk wat een oud veteraan als John Carradine in zo'n prul komt doen.

Minder dan de Amerikaanse weerwolf uit hetzelfde jaar. Ik ben sowieso geen groot liefhebber van weerwolven dus de kans op een echte topper was al niet zo groot. Toch zorgen een paar dingetjes dat deze film weet te vermaken, maar het overgrote middendeel is wat aan de saaie kant.

Er is buiten Dee Wallace geen enkele interessante persoon aanwezig, wat een groot deel van de film saai maakt. The Colony vond ik niet bijzonder sfeervol of angstaanjagend en het duurt een tijd voordat er daadwerkelijk iets gebeurd. Maar wanneer het zover is zijn de special effects om je vingers bij af te likken. Verbluffende transformaties die de tand des tijds hebben doorstaan.

Dat is eigenlijk het enige grote pluspunt. De rest is niet slecht, maar van een uitschieter is ook geen sprake. Het einde is dan wel weer leuk, en tevens één van de weinige keren dat ik de credits af heb gekeken omdat ik in de ban was van de sappige hamburger.

Slechtste Dante.

Het was al gauw duidelijk dat we hier met typische late 70s/80s horror te maken hebben. Het begint niet eens als een weerwolven horror maar meer als zo een 80s slasher horror. Ben ik geen fan van, ontdekte ook niet echt de Dante handtekening. Daarna gaat het over in een weerwolven film. Voorspelbaar plot, slecht acteerwerk maar wat vooral weer van de partij is, is het tergende tempo. Duidelijkste voorbeeld hiervoor is de transformatie van de weerwolf vol in beeld. Ziet er niet eens slecht uit, maar het duurt en het duurt, de hele impact is totaal weg door de slome montage.

Uiteindelijk is het de horror waar ik niks mee kan. Rommelig, saai en suf.

1 ster.

Nou, ik had een beetje een soort klassieker verwacht, maar die verwachting ging redelijk snel de prullebak in. Na een sterk begin verandert de film in een erg middelmatige monsterfilm waar de monsters er best lachwekkend uit zien en de spanning steeds verder toe zoeken is. Nee, in de jaren 80 zijn veel betere horrorfilmsgemaakt dan The Howling...

Redelijke horrorfilm.

The Howling, hoewel ik mijn twijfels had over deze film heb ik toch de blu-ray gekocht. Jaren terug was er een box op dvd te koop met daarin 3 verschillende howling films (ik dacht deel 3, 4 en 6) en die aanschaf was me totaal niet bevallen. De films waren nogal slecht wat ik me ervan kan herinneren. Toch door het gemiddelde wekte het mijn nieuwsgierigheid.

Het eerste deel uit de reeks draait om de weerwolf, niet echt bijzonder dus aangezien er heel wat films met hetzelfde thema zijn gemaakt. Echter deze 'oudje' weet daarentegen wel een heel fijn sfeertje op te bouwen. Ook de special effects zijn nog steeds zeker niet verkeerd. Wat echter wel een groot minpunt was, is dat ik de film te lang vond duren en dat het voor mij bij vlagen erg saai was. Achteraf een tegenvaller.

"Sorry to scare you, ma'am, thought you was a cowjacker.." ... " !!!

Zoveelste Heropfrissing !!! 'Howling' is een geweldige

jaren '80 Horrorfilm met een opbouwend verhaal en sfeervolle

sfeer die dit soort genre films duister 'kleurt' !

Ik zit een beetje in het genre van de weerwolven ... en ik moet zeggen

deze blijft in mijn ogen ruimschoots overeind.

De transformatie scène is heerlijk vetjes fout maar ook zalig gedaan !

De cast levert goed werk ..., met o.a Dee Wallace die een opvallende

rol heeft !

Matige film waarin een tv-journaliste op het spoor komt van een serie-moordenaar. Een horrorfilm over weerwolven met een slap verhaaltje en nogal langdradig opgebouwde scenes die nergens echt spannend worden. De make-up effecten zijn ruim 30 jaar na dato nog overtuigend (zoals de transformatiescene). Het einde is wel leuk en meer in de stijl van Joe Dante.

Regisseur Joe Dante zorgt voor een redelijk sfeervol geheel, mede dankzij de score van Donaggio. Echter is de spanning ver te zoeken in deze 'Howling'. En dat heeft Dante helemaal aan hemzelf te danken. Scenes worden veel te lang uitgerekt, zoals de transformatiescene. Best geinig, maar het duurt zo lang dat ik op een gegeven moment m'n lachen niet kan inhouden. Eigenlijk overtuigd de prent nooit echt, maar toch kijkt het prima weg. De oninteressante personages zorgen voor lekker onnozel vertier. Leuk voor een keer.

"Silver bullets or fire, that's the only way to get rid of the damn things. They're worse than cock-a-roaches."

Begin jaren '80 waren weerwolf-films weer helemaal in, een groot voordeel dat deze films hebben over de (vaak wat sfeervollere) oudere weerwolf-films is dat ze vaak erg sterke transformatie scènes bevatten. Ik had van The Howling eigenlijk wat meer/iets anders verwacht maar het is toch nog best aardig.

Dee Wallace deed het prima in de hoofdrol, al was ze later in Cujo toch nog een stukje beter. Patrick Macnee vond ik ook wel goed spelen als de psycholoog en horrormeester John Carradine speelde ook wel een geinig rolletje.

De special effects waren wel aardig. De transformatie-scène zag er toch wel best aardig uit. De wolven vond ik wisselend, mannen in pakken zijn niet alles er hadden meer animatronics gebruikt mogen worden. Maar er zaten ook een paar erg sterke effecten in. Aan het eind van de productie raakte het budget op en dat is goed te zien aan het feit dat één shot gewoon een tekenfilm is (ja, cel-animatie) en een ander shot stop-motion. Het einde vond ik eigenlijk wel sterk, maar die half kat half Chewbakka was weer een beetje lachwekkend.

Erg mooi set-design heeft de film wel, al die tekeningen en krantenartikels op de muur geplakt. Mooi gedaan. Ook vond ik de opnames in de het bos en vooral bij nacht behoorlijk sfeervol, geweldig die mist. De muziek van Pino Donaggio geeft de film ook een haast klassiek sfeertje mee met de orgels en ouderwetse strings.

Toch had The Howling makkelijk vele male beter kunnen zijn. Het is toch wel echt een b-film van Dante en enorm cheesy, Gremlins van Dante was vele male beter. The Company of Wolves had een betere transformatie scène en gebruikte voor de wolven gewoon wolfshonden, ook Silver Bullet vond ik veel sterker met een goed verhaal met veel spanning en erg sterke effecten. Maar het was wel een vermakelijke cult-film.

Ik heb dit altijd een leuke horror gevonden, sommige effecten zijn wat achterhaald maar de transformatie van mens naar weerwolf hebben ze heel knap gedaan voor die tijd (1981). Ik ben nu ook wel benieuw naar The Howling Reborn (2011), maar heb het idee dat die remake/vervolg niet kan tippen aan het orgineel. We zullen zien...

Veel vergeleken met American Werewolf in London, zie ik. Ergens snap ik het wel, want: weerwolven, maar qua stijl liggen deze films verder erg veel uit elkaar. Ik ben in elk geval veel meer fan van AWIL. Na het wat trage begin van The Howling gaf ik de film nog de voordeel van de twijfel. Ik ben toch iemand die kickt op de inhoud en dus heb ik me steeds meer zitten ergeren aan het simpele verhaal. Nu draait The Howling vooral om de sfeer en de looks en ik moet toegeven dat ik deze prent daar juist wel vrij goed vond. De bossen in duister en mist zien er heel gaaf uit. De transformaties mogen er absoluut wezen. Ze behoren misschien wel tot de beste weerwolftransformaties die ik gezien heb, maar als het verhaal niet verder komt dan een simpele confrontatie met de verkeerde mensen/weerwolven, houd ik het snel voor gezien en zie ik geen enkele reden meer om de film nogmaals te zien. Echt hooguit aardig om eens gezien te hebben.

In de tijd dat ik slogans op videobanden nog serieus nam stond altijd groot op de cover van The Thing en The Howling de tekst "Beste horrorfilm aller tijden". Van The Thing is achteraf geen woord gelogen, maar The Howling is nu niet bepaald één van de beste horrorfilms ooit. Sterker nog, in hetzelfde bouwjaar alleen al kwam een nog betere weerwolfhorror uit. American Werewolf in London is geestiger, boeiender, de personages zijn leuker en de transformatiescène in die film zijn legendarisch.

Dat wil overigens niet zeggen dat The Howling op bovengenoemde punten faalt. De personages zijn niet erg boeiend en de film is niet hilarisch, maar vermakelijk is deze horror - die net iets boven de 80 minuten komt - zeker wel. De film komt een tikkeltje moeizaam op gang, maar gaandeweg wordt het allemaal steeds iets vermakelijker. Het leukst wordt The Howling - wellicht logisch - als de weerwolf in actie komt, zeker met de transformatiescènes erbij. Want hoe memorabel het werk van Rick Baker in American Werewolf in London ook is, zijn assistent Rob Bottin (die een jaar later met The Thing legendarisch werk liet zien) levert uitstekend werk. Niet alle effecten in The Howling hebben de tand des tijds doorstaan, maar het werk van Bottin is nog steeds uitstekend. Verder levert Joe Dante wederom gewoon lekker entertainment, iets waar je de man wel op kan vertrouwen. Nee, zijn The Howling is niet zo leuk als Gremlings of Piranha en het is niet de beste horrorfilm of weerwolf-film ooit gemaakt. Maar prima vermaak, dát is het gelukkig wel.

3,5 sterren.

Het verhaal loopt niet altijd even vlot en zo had ik ook in de kolonie wat meer actie verwacht, de weerwolfmomenten en vooral de transformaties zijn echter wel erg sterk.

Een film met hoogtes en laagtes maar zeker een betere in zijn genre.

2,5*

Wat opvalt aan de film van regisseur Joe Dante is dat hij vooral met veel liefde voor het genre is gemaakt.

The Howling zit namelijk vol met geinige referenties naar weerwolf- en horrorfilms. De namen van diverse personages komen overeen met die van verschillende horrorfilm-regisseurs en daarnaast passeren meerdere acteurs (waaronder Roger Corman de man waar Dante is begonnen) die bekend zijn uit horrorgenre de revue. Verder zijn er subtielere verwijzing te vinden in de beelden en nog een stel "inside jokes" Dit feest der herkenning heeft ook een keerzijde, het gaat namelijk ten koste van een goed doorlopend verhaal en de karakterontwikkeling.

Dat de film niet faalt komt door het baanbrekende werk van Rob Bottin. Een toen 21-jarige die in dienst was van de Rick Baker. Die na wat voorbereidend werk het project had verlaten voor An American Werewolf in London (1981) Een film die een half jaar later zal uitkomen en het tienvoudige kostte. Bottin pakte uit met een bijna drie minuten durende lijdensweg van mens naar weerwolf. Die weerwolf-transformatie is het spektakelstuk van de film!

Niettemin heeft ‘The Howling’ naast de tekortkomingen genoeg pluspunten om het voor de horror- en weerwolf-liefhebber, alsmede voor de liefhebber van speciale effecten tot een aanrader te maken voor een geslaagde portie griezel en vermaak.

Soms verwonder ik me erover hoe het kan dat ik bepaalde horrorfilms uit de jaren ’80 nog niet heb gezien. The Howling is er zo een, die ik toch eigenlijk met een van die talloze bezoekjes aan de videotheek wel een keer gehuurd zou moeten hebben, zou je denken. Maar nee. Het is dan extra leuk als je ze zoveel jaar naar dato kijkt, en alsnog verrast bent. In het geval van Dante’s (Piranha, Gremlins, Innerspace) film is dat niet zozeer vanwege het verhaal of acteerwerk, maar meer vanwege de special effects. Het verbaast niet dat Ron Bottin de assistent was van Rick Baker, die eerst gepland was de effecten te verzorgen, maar toch in plaats daarvan An American Werewolf in London besloot te voorzien van zijn kunde. De stijl is behoorlijk vergelijkbaar, maar wat mij betreft niet minder goed. Sterker nog, ik zat meermaals met grote ogen te kijken hoe ze dit in die tijd voor elkaar gekregen hebben, met een budget van slechts 1 miljoen.

Weerwolf-films zijn niet mijn favoriete subgenre in de horrorgelederen, maar dit was toch best genietbaar als je het neemt voor wat het is. Ik moet overigens Dog Soldiers ook nog steeds zien, benieuwd hoe die bevalt.

3,5*

De eerste uit de reeks en ook de beste. Ik heb deze niet in de bioscoop gezien, maar toen hij op video verscheen. Het is dus al een hele tijd geleden dat ik The Howling gezien heb en dat terwijl hij gewoon ergens tussen mijn enorme collectie staat. Ik vond de film destijds lekker spannend en de transformaties naar weerwolf super.Binnenkort maar even weer kijken.

Herzien. Nog steeds een spannende weerwolf-film, absoluut één van de toppers binnen het toch wel zeer beperkte genre. De stijl van regisseur Joe Dante is hier al duidelijk te herkennen, met veel ruimte voor zwarte humor en leuke gastoptredens van scenarist John Sayles en vaste prik Dick Miller. Prima special effects van Rob Bottin ook. Net niet zo sterk al met al als het iets latere An American Werewolf In London, maar het scheelt niet veel.

Redelijk film, die vooral een heel gaaf einde heeft!

Straks in Kino, samen met American Werewolf in London. Moet zeggen dat ik meer uitkijk naar deze. Nog nooit op het grote witte doek gezien en ook veel minder vaak dan AWIL.

Wat was dat een heerlijke herziening. Rauw, ranzig, sexy en rommelig. Geen gladgestreken vertelling, maar een sfeervolle verrassende vertelling over de moeder uit ET, sexshops, reality tv, seriemoordenaars, sektes en natuurlijk weerwolven. En dat met geweldige make up creaties van Rick Baker

Een kunstwerkje op de grens van de jaren 70 en 80.

4,5

Teleurstellend zeg. Het enige wat ik wel kan waarderen zijn bepaalde losse momenten, de niet al te serieuze toon en de make up en praktische effecten, die op zijn best echt indrukwekkend zijn. Maar wat spanning of een gevoel van betrokkenheid bij de personages betreft is dit maar een heel matige film. Alleen in de openingsminuten voelde ik het nog een beetje door die grimmige toon. 80's-films waren zo goed in de onderbuik van Amerikaanse steden te tonen, zelfs als het op een cheesy manier gebeurde. Daar wordt hierna alleen amper nog wat mee gedaan. Die seriemoordenaar is meer een middel dan een interessante antagonist.

Omdat de film vaak zo vooruit springt kom je er ook nooit helemaal lekker in. Het mocht best wat minder met al die eindeloze kleurrijke typetjes in The Colony. De film heeft echt belachelijk veel personages. Focus je gewoon op een handjevol. De weerwolven zien er ook niet denderend uit. Die zien er in films ook eigenlijk nooit goed uit. Ook in het datzelfde jaar verschenen An American Werewolf in London zijn ze weinig soeps, maar dat is verder een eindeloos meer plezierige film. 2.5*.

?

Matige weerwolffilm. Enkele knappe special effects scènes komen het aanvankelijk knullige niveau van deze film uiteindelijk nog ten goede. Is ook een film die gaat vervelen door de trage opbouw. Na een uur had ik nog steeds het gevoel dat er amper iets was gebeurd behalve de factsheet van de weerwolf-weetjes wat afvinken. Acteurs ook niet indrukwekkend. Landis is imo de enige die de sfeer van een echte weerwolffilm kon vangen. Deze is toch een beetje .... om van te huilen... woooooow!

Nogal vlot en chaotisch maar daarom niet minder leuk. Goede effecten (van Rob Bottin), naargeestige shots en overall een raar sfeertje. Deed me ook denken aan Texas Chainsaw Massacre 1 en 2.

4*

Pover.

Het weerwolvengenre is sowieso al niet mijn favoriete niche, voordeel bij deze film is wel dat je een half uurtje uitstel krijgt. Niet dat de verrassing daarna erg groot is, de titel en poster geven al genoeg weg, maar vond het eerst deel toch een stukje beter dan ik verwacht had. Nog steeds visueel mager en pover geacteerd, maar de stalker scene in het begin had wel sfeer.

Daarna glijdt het redelijk snel af. De weerwolven zien er belachelijk uit, de effecten bij momenten onooglijk (dat shot voor het kampvuur, wtf ...) en de "maffe" figuren zijn helemaal niet leuk. Enige wat nog een beetje sfeer brengt zijn de nachtelijke shots van de bossen, maar dat is niet bepaald voldoende voor een geslaagde horrorfilm.

Plotje stelt verder ook niet al te veel voor, had ik vooraf ook niet echt verwacht, al valt het extra tegen door het degelijke eerste deel. Ach ja, die oude Dantes vind ik zelden interessant, dus erg verrassend is het allemaal niet. Filmpje om snel weer te vergeten.

1.5*

The Howling is een van die films die me wel bekend in de oren klonk maar altijd onder de radar is gebleven. Da tik geen fan van weerwolven ben zal er wel mee te maken hebben. Maar de film heeft zijn naam niet gestolen dit is echt wel huilen met de pet op. Een half uur opbouw om een excuus te verzinnen voor een nieuwslezeres te laten ontstressen. Ze wordt naar een ruraal gebied gestuurd met redelijk cliché hillbillies. De eerste weerwolfscène met transformatie krijgen we dan na ruim 3 kwartier tijdens een vrijscène dat eigenlijk hoe langer het duurt meer op de lachspieren werkt. Ik zei letterlijk wtf wat is dit slecht.

Gelukkig komen er daarna nog wat betere scènes voorbij met wat gore. Een goeie transformatie al is de afwachtende houding van de protagoniste en potentieel slachtoffer natuurlijk onnozel. Bij de eindscène proberen ze nog zoiets als ode aan The Wolf Man of The Fly en krijgen we een cameo van Chewbacca. Een passend idioot slot voor een dramatisch slechte film.

Matige Dante.

Als regisseur heeft hij zeker een aantal leukere titels op zijn naam staan, The Howling is daar helaas geen voorbeeld van. Het duurde lang voordat ik deze relatief bekende horrorfilm zag, die zeker wel zijn voordelen heeft, maar algemeen een grote misser is. Toch wel jammer, want ik had er vooraf zin in.

De film heeft echter wel in het nadeel dat ik geen fan ben van weerwolven, ik vind het doorgaans maar lompe horrorwezens die zelden overtuigend in dit soort films worden neergezet. Komt maar weinig spanning vanaf, en vaak ontbreekt het in dit soort films ook aan sfeer. The Howling kent zeker een tekort aan sfeer, waardoor dit regelmatig een taaie zit is.

Het acteerwerk is best matig te noemen, en ondanks dat er een aantal vreemde snuiters tussen de personages rondlopen weten er maar weinig echt te boeien. Bijzonder kan ik ze wel noemen, maar toch ontbreekt het hier aan acteertalent en dat is jammer. De enige die ik er bovenuit vond steken was Brooks, maar veel screentime krijgt ze niet.

Het verhaaltje is redelijk vaag en vreemd, maar dat kan ik binnen dit soort films nog wel waarderen. Het weerwolvengenre is namelijk erg uitgekauwd, en dan vind ik het niet erg als er wordt gekozen voor een andere richting. De richting die deze film kiest vond ik echter vooral dwaas en dat maakt het als geheel nergens boeiender. Helaas.

Al bij al vond ik dit een tegenvallende, ietwat saaie film met wel een hele gave transformatie. Qua cinematografie wordt de film ook keurig ingevuld, want op visueel vlak kent de film een aantal aardige kleurtjes, maar verder kan ik de film op weinig prijzen. Jammer, maar niet geheel onverwacht. Hopelijk kan Leigh Whannell het genre nieuw leven inblazen dit of volgend jaar.

Komt in november uit op een schitterende 4K editie.

Op dit moment mijn favoriete weerwolf film. Daarmee heeft die American Werewolf van de troon gestoten en deels komt dat wellicht omdat ik die te vaak gezien heb. Aan de andere kant is dit gewoon echt een geweldige film met een heerlijke 70’s/80’s vibe, fantastische effecten en een sfeer om in te dwalen. Rauw, sexy, dierlijk en intelligent. De ultieme weerwolf film.

En de 4k uhd is er eentje om je vingers bij af te likken. Wat een prachtige transfer en dan moet ik nog beginnen aan de bak vol extra’s.

Topper! 4,5