Don't Say a Word (2001)

Verwaarloosde film.

Wat ik daarmee bedoel? Don't Say a Word kent een aantal aardige en leuk gevonden concepten om met een duf detectiveverhaal te mengen. Fleder kiest namelijk voor een redelijk makkelijke aanpak binnen dat kader en kiest daarom treffend voor wat extra verhaal en gedoe dat wel interessant is, en bovendien ook vernieuwend kan uitpakken.

Dit element komt in de vorm van het personage van Murphy. Een gestoord iemand met een dieper laagje. De ideale kracht van de film gedurende het eerste halfuur, maar na enige tijd besluit Fleder dit plot gewoon letterlijk bij het reguliere verhaal te mengen waardoor het al zijn unieke flair verliest. Bovendien ook erg ouderwets en misplaatst geregisseerd. Alles komt nogal lomp en onsubtiel binnen, terwijl meerdere scenes sentimenteel bedoelt lijken te zijn.

Douglas vormt een saai personage waaraan hij niets mee kan geven. De ruimte is er ook niet voor, want Fleder en zijn scriptschrijvers kiezen voor moeilijke dialogen die waarschijnlijk regelrecht uit andere films zijn overgenomen. Hetzelfde kan gezegd worden van Janssen, die overigens ook een voorbeeld is van een interessant zijelement dat compleet wordt verwaarloosd. Vooral omdat het uiteindelijk allemaal achter het pad van Douglas wordt gevoegd dat ten opzichte van Janssen en Murphy erg standaard loopt. Dan neem je alle onderscheidende mogelijkheden van de film weg en daarmee meteen de interesse.

Verder vond ik het er maar lelijk uitzien. Lelijke kleuren, misplaatste slowmotion en een finale die door Hollywood zelf overgenomen lijkt te zijn. Van spanning is kort sprake, maar dat zijn niet de scenes die er expliciet op mikken. Eerder de korte scenes die tot stand komen dankzij de zijplotjes die het scherm vroeg in de film nog aardig kunnen vullen. Er worden wel pogingen gedaan om het allemaal wat mysterieuzer over te brengen, maar het probleem is dat het simpelweg niet boeit.

Je neemt een saai verhaal maar voegt er interessante elementen aan toe die uiteindelijk vervagen in hetzelfde saaie verhaal. Don't Say a Word nodigt de kijker nergens echt uit voor een belevenis of avontuur, ziet er te lomp uit om spannend te zijn en laat vooral een onbevredigende indruk achter. Er zijn regisseurs die een zelfde soort stijl stukken beter hebben gehanteerd. Films als deze laten me weer blij worden van het feit dat we wat gladder te werk gaan tegenwoordig binnen dit subgenre.

Bericht met gescheld verwijderd.

Don't Say a Word is gemiddeld gezien een prima film. Doet wat je verwacht maar eigenlijk ook niet meer dan dan.

"Don't Say a Word," met Michael Douglas en Famke Janssen in de hoofdrollen, is een spannende film die uitstekend geschikt is voor een rustige avond. De film weet te profiteren van het acteertalent van beide sterren en levert een bevredigende dosis spanning en intrige.

Een van de grootste troeven van de film is het samenspel tussen Michael Douglas en Famke Janssen, beide ervaren acteurs die hun rollen geloofwaardig neerzetten. Hun prestaties tillen de film naar een hoger niveau en maken het gemakkelijk voor de kijker om zich te laten meeslepen door het verhaal.

Wat "Don't Say a Word" echt onderscheidt, is de opbouw van spanning. De film slaagt erin om een constante sfeer van suspense te creëren, waardoor je als kijker constant geïnteresseerd blijft in de ontwikkelingen en gebeurtenissen. De combinatie van mysterie en onzekerheid houdt de aandacht vast en zorgt voor een boeiende kijkervaring.

Hoewel de film waarschijnlijk niet in de categorie van baanbrekende klassiekers valt, vervult het wel zijn doel als onderhoudende thriller. Met een boeiend plot, goed acteerwerk en voldoende spanning om je aandacht vast te houden, is "Don't Say a Word" zeker een goede keuze voor een avondje ontspanning.

Lovende woorden en dan toch maar een 2.5?