The Hobbit: The Desolation of Smaug (2013)

prachtige film

Had toch niets anders te doen 2de Paasdag en had de Blueray / 3D, extented version nog liggen. Dit was voor het eerst dat ik op mijn mooie Oled grootbeeld TV een 3D film heb gezien. Brilletje op, uiteraard. Was dus ontzettend benieuwd.

En, het was geweldig!! Wat een mooie kijkervaring. Haarscherp beeld en voldoende diepte. Heb ademloos 3 uur gekeken. Alleen korte pauze met het wisselen van een schijfje.

ik ben toch al groot fan van Tolkien en dit soort films. 5 sterren!

Hopelijk komt GOT ook nog eens in 3D!

Was de eerste Hobbit al een enorme verspilling van tijd, deze tweede film is nog een niveautje erger. De film heet weliswaar The Hobbit, maar Martin Freeman (eigenlijk een van de weinige lichtpunten in deze trilogie) krijgt amper iets te doen. Meestal staat hij er maar wat bij of verdwijnt - net als Gandalf - volledig van het toneel. Dan gaat de aandacht volledig naar die o zo oninteressante klote-dwergen Fiddily, Flappie, Wappie, Doopy en weet ik het. Eentje heeft pijn in zijn been en wordt verliefd op een elf in misschien wel één van de domste romantische subplots in de filmgeschiedenis.

Maar ja, Jackson moet toch iets doen om de tijd te rekken, immers was het bronmateriaal slechts genoeg voor één film van hooguit twee uur. Dat er in de Lord of the Rings trilogie af en toe kleine vleugjes filler zit is tot daaraantoe, maar een héle film als filler; dat is nog eens iets anders. Ik bedoel, als zelf je vuurspuwende draak - die in een paar seconden van de dwergen af zou kunnen zijn - vooral monologen houdt om de tijd te rekken, dan is er wel iets aan de hand.

Maar zelfs al was de draak efficient geweest, het had niet veel uitgemaakt. We hebben in de vorige film al kunnen zien dat onze hoofdpersonages niets kan overkomen, wat er ook gebeurd. Een donkere toon hoeven we ook niet te verwachten; de orks, spinnen en andere schurken hebben vooral kinderlijke stemmetjes en de slapstick uit de eerste Hobbit film gaat rustig verder, met hier en daar zelfs nóg infantieler dan voorheen. Neem een plotselinge totaal niet-grappige Blackadder sketch met Stephen Fry en zijn hulpje. Ook daar blijven we eindeloos rondhangen omdat Jackson zo nodig drie films van drie uur moet vullen.

1,5 sterren.

Waarom dan de tweede kijken? In die tijd kun je 2 leuke films kijken dan.

Had de films ten tijde van hun release in de bioscoop gezien, was destijds redelijk in dubio. Dus een herziening was om te zien wat er ik nu echt van vond. Kans dat ik ze hierna nog eens zal opzetten is vrij klein.

Genoeg mensen waaronder ikzelf die heel graag reeksen compleet willen bekijken.

Mening blijft staan na herziening. Mooie film die het niet haalt bij LOTR.

Beste van de film vond ik in Erobor met Smaug.

Het moet je ding maar zijn, een vereiste voor een dermate lange zit ten eerste. An Unexpected Journey was al niet in den bijzonder aan me besteed dus met lichte tegenzin deel 2 gestart.

Met bijgestelde verwachting ontspint The Desolation of Smaug zich in eerste instantie tot een aardige fantasyfilm met veel pracht en praal. Het gebrek wat aansprekende karakters betreft laat zich net als in Deel 1 andermaal gelden maar is overkomelijk vooral door een iets duistere sfeer die goed doet. Het is de ontsnapping in de houten tonnen die dan weer wat te overdreven en spectaculaire is en voor mij weer een bepaalde afbreuk inhoudt net als verschillende scènes die naar mijn smaak veel te veel uitgesponnen worden. Daarnaast vind ik net als in Deel één vooral de gekozen stijl in de speciale effects en de kleuren niet mooi. De al veel te lang scene tussen Bilbo, Smaug en het gevecht in de schatkamer vind ik niet mooi, net als de aanval op het dorp.

Nee, ook deel 2 is niet aan mij besteed, hoewel ik wel in wil zien dat een liefhebber van het genre er anders tegen aan kijkt.

Heb ik iets gemist?

De draak?

Oh... oeps! Had al een stukje van deel 3 gezien en dat er bij betrokken.

Het middenstuk in iedere trilogy is altijd lastig. Het verhaal moet vooruit maar je wil niet alle antwoorden en twists al weg geven. Plus het moet op z'n eigen benen kunnen staan maar ook de deur sluiten waar de eerste film mee begon en een andere open zetten voor het laatste deel. En dat maakt vaak het middenstuk het ' lelijke eendje'. En dat was oorspronkelijk niet het geval met de tweede Hobbit film. Dit zou de film moeten zijn die alles zou afsluiten en een doorgang zijn naar de LOTR films. Ookal wisten ze dat dit zou werken, vonden ze het toch beter om sommige onduidelijkheden die in het boek voorkwam uit te breiden. Dus haalde ze stukken uit de Appendices van Return of the King om aan te tonen wat Gandalf deed in de tussentijd nadat hij de dwergen achterlaat bij Mirkwood. De ontmoeting tussen Gandalf en Thorin in Bree. Waarin veel mensen dit onnodige filler vinden en dat dit inderdaad later werd geschreven, geeft het wel aan dat Tolkien continu bezig was om The Hobbit uit te breiden. Tolkien wou dan ook sommige stukken van The Hobbit herschrijven om het wat meer aan te sluiten bij LOTR. Maar kwam hier niet meer van toepassing. Dus de filmmakers wilde dan ook meer toevoegen voor een beter resultaat. En dat het niet haastig zou worden. De reactie dat inplaats van 2 films nu 3 films werden gemaakt zorgen voor veel commentaar. Veel mensen vonden het onnodig, aangezien het om een klein simpel boek ging. En dat er onnodig veel filler in zou zitten. Plus mensen waren ook bang dat het puur om een snelle cashgrab ging en zoveel uitmelken als het maar kan. De filmmakers zelf zagen dat niet. Ze zagen het zelf om het werk van een gerespecteerde schrijver zo goed mogelijk naar het scherm te brengen en mensen een totaal beeld te geven. En ook dat de laatste hoofdstukken van het boek een andere toon hadden en dat de sfeer en toon met elkaar zouden botsten. Dus besloten ze zich in dit deel zich meer te richten naar de confrontatie met Smaug. Vergelijkbaar met Gollem in de vorige film. Wat eigenlijk ook wel goed werkt. En ook een belangrijk deel van het boek is. En het moment waar de dwergen naar toe leven voornamelijk. En zo kreeg elke film meer zijn eigen toon en sfeer. Wat in mijn ogen alleen maar ten goede is. Net zoals in de eerste Hobbit film werd wel het een en ander gewijzigd en toegevoegd om wat meer verhaal en omvang te geven. De toevoeging van Legolas, de creatie van Tauriel, aanpassingen van wat personages enz. Veel mensen zien het als fan service en filler. En ik kan dat redelijk begrijpen. Voornamelijk mensen die van het boek houden en vergeleken met de LOTR boeken is dit een wat simpeler en meer recht aan toe boek. Maar ondanks alle aanpassingen vind ik zelf dat de toevoegingen wel werken. En dat geldt ook voor deze film.

De eerste Hobbit film had een wat trage opstart en was duidelijk een opzetje naar een groter avontuur. De introductie van de personages, de wereld en wezens enz. En alhoewel dit niet in het boek zo gebeurt en alles vrij rap gaat snap ik de keuze dat ze in de films het gas wat minder ingedrukt hielden. De filmmakers probeerde ook rekening te houden met mensen die geen kennis had van het boek het wel duidelijk zou zijn waarover de film zou gaan. Dus daarin snap ik keuze van een wat rustigere opzet en verloop van de film.

In deze film is het tempo meer opgevoerd en zijn de rust/actie momenten wat meer gedoseerd. Voornamelijk omdat de dwergen Erebor moeten bereiken voor Durinsdag merk je ook dat de film meer gefocust is in ze toewerking naar een climax. En ook ergens naar toe werken vergeleken met de vorige film. Je was daar meer aan 't afvragen waar het zich naar toe werkt en eindigt. De montage helpt daar zeker ook in en daar is de film ook zeker ingeslaagd.

Het verhaal gaat eigenlijk verder waar we de dwergen achterlieten. Inplaats van een rustige opening worden de dwergen gelijk in de spanning gegooid en dat ze door Azog nog steeds worden achtervolgd. Ze komen steeds in lastigere situaties terecht en de tijd begint steeds meer te dringen om hun doel te bereiken. Bilbo word in deze film meer afhankelijk van de ring en je ziet langzaam al de verslaving te voorschijn komen. Maar de manier waarop de ring word gebruikt is meer als een hulpmiddel. Bilbo word ook steeds meer bewuster dat hij meer te bieden heeft dan die dacht. En word ook meer een onderdeel van de groep dan voorheen. Thorin maakt in deze film een interessante arc. We zien een leider die zichzelf belooft om nooit in dezelfde voetsporen te treden als zijn vader en grootvader. In de zin van verslaving. Steeds meer begin het rijkdom als een virus in Thorins karakter te vestigen. Waardoor je gaat twijfelen of Thorins bedoelingen nog wel steeds goed zijn. En dat je hem in twijfel gaat brengen. Luke Evans zien we als Bard. Een simpele schipper die zijn best doet om de dag door te komen en zijn kinderen op te voeden. Bard is meer een held tegen wil en dank. Iemand die liever achterin staat dan voorin. Maar er wel is voor zijn medemens.

Legolas maakt in deze film niet echt een personage ontwikkeling door. En kan voornamelijk worden gezien als fan service. Voornamelijk voor de actiescènes. We zien wel een wat meer strenge Legolas. Waarin hij in de LOTR films wat meer flexibiler is en filosofischer is dat hier nog niet te vinden. Een jongen die nog in de greep van zijn vader zit en zijn wereld blik is nog erg beperkt.

Tauriel is een nieuw personage dat speciaal voor de film is gecreëerd. Voornamelijk omdat er in het boek een sterk vrouwelijk personage nergens te vinden is. Alhoewel ze hier ook is voor de actiescènes dient ze ook als opzet voor het liefdes verhaal. Of dit echt nodig was is nog steeds een debat tussen veel die hard fans. Ik persoonlijk vind het niet erg maar had wel graag gezien dat ze een niet zo voor de hand liggende keuze hadden gemaakt. Daarin tegen is ze zeker een personage dat een deel uitmaakt in de wereld en ook een belangrijke les leert die in de 3e film wat meer duidelijk word. En waar ook een waarheid inzit.

Thranduil is de elvenkoning en de vader van Legolas. Een koning die liever op z'n troon blijft en niet z'n handen vies maakt. En op elke sluwe wijze zijn zin zou willen krijgen. Een koning die wel om zijn volk geeft maar niks heeft met de wereld om hem heen.

Smaug is daarin tegen een verademing als personage. Waarin draken in films iets schattigs of het simpele vuurspuwen element hebben, word Smaug echt als een personage neergezet met zijn motivaties en wil. Een sluwe en sinister personage dat graag onder je nagels gaat zitten om je diepte geheimen naar buiten te kunnen krijgen. De interactie die Bilbo en Smaug hebben in de film is dan ook een hoogtepunt. Een kat en muis spel dat zich lang ontplooid. Vooral hoe Benedict Cumberbatch het personage inspreekt geeft een extra laag en geloofwaardigheid. Ookal is het een Cgi personage.

Stephen Fry die een corrupte Meester speelt. De baas is over Meerstad en alleen maar om zichzelf denkt en zijn eigendommen. Zijn knecht Alfrid is dan ook meer een slijmbal en wil maar al te graag het leven van Bard zuur maken.

Kwa settings bied de film wel meer variatie in de zin waar we terecht komen. Waarin de vorige film een mengsel was van oude en nieuwe locaties ontdekken we in deze film nieuwe delen van Midden Aarde. Beorn's huis, Mirkwood, Meerstad en uiteindelijk Erebor. We kregen in de eerste film al een klein voorproefje daarvan maar nu zien we meer de breedte en grote ervan. We zien ook meer van Dol Guldur en wie vanaf daar de touwtjes in handen heeft. Het geeft meer de indruk dat de wereld van Midden Aarde zo divers en cultuur georiënteerd is.

De Cgi is netzoals in de vorige film van hoge kwaliteit en netzoals in de vorige film loon het hier ook omdat het fantasy gehalte hoger ligt. Er zijn momenten waarop de Cgi wel wat minder scherp word en dat is vooral tijdens de hectische actie scenes waarin veel beweging is. Dit is niet zozeer een minpunt maar af en toe begin je het verschil wel duidelijk te zien. En dat haalt je af en toe even uit de film. Maar over het algemeen is het nog steeds van hoge kwaliteit. Vooral als Smaug ten doek komt is het toch weer knap werk dat dit uit een pc komt.

De actie zoals ik zei is hier meer gedoseerd en ook meer aanwezig. Waarin de vorige film de actiescènes haastig en van dichtbij werden gefilmd word dat hier stukken minder gedaan. Je ziet nu gelukkig veel meer wat er aan de hand is en dat het van A naar B gaat. Een verbetering dat zeker een waardering is. Daarin tegen is er ook meer variatie en bied iedere actiescène weer iets nieuws.

De muziek zoals altijd is een genot om naar te luisteren. De muziek weet de film erg goed te ondersteunen en voegt zoveel meer lagen eraan toe dat het net iets meer emotie en of diepgang geeft. Meer kracht of spanning. Zelfs op de creepy momenten. Van Howard Shore ken je altijd kwaliteit verwachten.

Ik heb zowel de uitgebreide als de bioscoop versie thuis liggen. Vergeleken met de vorige film voegt de uitgebreide versie ongeveer 25 minuten extra aan materiaal eraan toe. Het meeste is voornamelijk een subplot over de vader van Thrain en wat uitbreiding van sommige scenes. Alhoewel ik de uitgebreide versie zeker kan waarderen kijk ik graag de bioscoop versie. Het tempo loopt vlot en richt zich ook meer op de dwergen. En Ook omdat hoe een subplot word uitgewerkt tegen het einde van de film snap ik dat de filmmakers het hebben verwijderd uit de bios versie. De uitgebreide zou ik dan ook zeker aanraden voor degene die sommige stukken miste uit het boek of graag meer ziet van de wereld van Midden Aarde. Maar ook voor degene die nieuwsgierig naar hoe de film werd gemaakt.

The Desolation of Smaug is een verbetering vergeleken met de vorige film en houd je voor 2,5 uur goed je aandacht vast. De film brengt wat meer variatie en staat ook meer op z'n eigen voeten. Maar voegt ook elementen eraan toe die hun opwachtingen maken in het laatste deel: The Battle Of The Five Armies.

Ben de trilogie weer aan het herzien. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Vaak ijzersterk, maar ook te uitgerekt. Het boek is voor jeugdigen geschreven en de film is ook meer luchtig en avontuurlijk, maar waarom dan toch die intens lange speelduur? Sommige dialogen duren te lang en zijn niet boeiend. Zelf mijn dochter zei aan het einde een paar keer "schiet eens op en doe niet zo sloom!". Aan de andere zijde is de film betoverd goed.

Dat de films van LotR en Hobbit niet mijn ding zijn, is ondertussen wel duidelijk. Weinig avontuur, veel te lang en ik mis de nodige sfeer die van dit soort films de nodige fun kan maken. In deze 2e Hobbit volgen we verder de troep dwergen die nogal irritant waren in het eerste deel. Hier komen ze alvast beter tot hun recht en krijgen we ook meer spanning tussen elven, dwergen en orks. Tauriel is een leuk figuur, misschien niet ontoevallig een personage dat niet in de boeken verschenen zou zijn? En het personage van Legolas werd ook hier meer uitgewerkt dan de 3 LotR films samen. Er is wat meer spanning in een hoop scènes en de actie is wat beter uitgewerkt. Helaas kan de film dit niet lang volhouden. Zeker aan dat Meerdorp valt de film wat in elkaar. en opnieuw mag de film gerust een uur korter. Een hoop plotlijnen mogen gerust geschrapt worden. Samen met een deel van de personages.

Wat mij betreft tot nu het beste deel al uit de Middle Earth reeks, hopelijk valt de laatste Hobbit evengoed mee.