Under the Tuscan Sun (2003)

Een juweel van een film! Een heerlijke film om bij weg te dromen en de prachtige beelden van Toscane maken de film compleet. Een betoverende film die van het begin tot het einde boeiend is. Absoluut één van mijn favorieten!

Under the Tuscan Sun

Diane Lane, het schitterende Toscane, veel lekker eten en wijn... Het kan slechter. Het plot is soms te sentimenteel en m'n tanden deden bijna pijn van al het zoet (alleen al de dialogen van die Poolse jongen...), maar aangenaam is het allemaal wel. Vederlicht en zonder veel diepgang, maar aangenaam.

Halverwege de film lopen drie Italianen applaudisserend achter Diane Lane aan, in extase over haar schoonheid en bevalligheid. In elke scène waar Diane Lane een man ontmoet, valt deze man zonder uitzondering in katzwijm. Diane Lane, die voortdurend een nijdige uitdrukking heeft, Diane Lane, die tien jaar ouder lijkt dan de 37 die ze toen was, Diane Lane, die een geel/oranje kleurspoeling in het haar heeft, Diane Lane, die de ene na de andere mental breakdown bij wildvreemden heeft, Diane Lane, die het uitgekauwde typetje "Ik ben zo onhandig en ik ben altijd mijn sleutels kwijt" niet eens met overtuiging kan spelen.

Mierzoete komedie. Niets aan romkom chicklit clichés wordt je bespaard.
Maar in sommige gevallen is dat niet erg. Dit is zo'n geval.

Voorspelbaar, vol met clichés, en met uitvergrootte typetjes. Typetjes ja, want sommige bijpersonen voelen niet echt aan als karakters maar eerder als stereotypen. Het geeft me het gevoel naar iets kunstmatigs te kijken, wat alleen maar versterkt wordt door alle clichés in het verhaal. Blijkbaar gebaseerd op een autobiografisch boek. Ik heb het niet gelezen, maar ik krijg sterk het idee bij hoe deze film zich presenteert dat er flink wat bij verzonnen is.

De omgeving waar het gefilmd is is erg fraai, maar dat geldt helaas niet voor de beelden die vooral registreren. Ik heb soms het gevoel dat de camera dicht op de huid zit, en dat past niet bij de omgeving noch bij de sfeer die men lijkt te willen creëren.

Uiteindelijk eindigt de film met een voorspelbaar feel-good moraal van dat alles altijd op z'n plaats valt. Niet iedereen hoeft problemen te hebben met clichématige films zolang de presentatie aardig is, en in dat opzicht kan ik me voorstellen dat sommige mensen dit echt een aardige film vinden, maar voor mij voelt het uiteindelijk toch echt vooral nep aan. 1,5*.