The Children of Huang Shi (2008)

Mooie film, indrukwekkend verhaal. Hier had nog meer ingezeten als een en ander wat minder gedramatiseerd was. Nu barst het van die toneeldialogen; van die gesprekken die alleen in scripts voorkomen. Ook het personage van Mitchell is me wat al te typisch, tot en met de 'flaw' aan toe. Daarom geen royale score, maar alsnog een goede voldoende, dankzij het verhaal en de prachtige beelden.

Opnieuw bekeken en opnieuw onder de indruk van deze film, en vooral de beginscènes die zeer gewelddadig zijn.

Maar een film die je gezien moet hebben !!

"Eén van de meest opmerkelijke verhalen uit de tweede wereldoorlog" - Moviemeter.nl -

Om de een of andere reden heb ik het altijd wel grappig gevonden dat er ergens DVDs rondslingeren waar losse quotes uit een bericht van MovieMeter worden opgeplakt ter promotie. Zeker omdat bovenstaande quote (uit het bericht van dragje op 29 februari 2008) eigenlijk uit een bericht komt dat verder niet zo enorm positief is. Bewijst nog maar eens in hoeverre je dit soort quotes op een DVD-hoes soms uit zijn context gerukt kan worden. Toen ik dit tegenkwam in de Kringloopwinkel heb ik hem daardoor toch maar aangeschaft. Dat, en de combinatie Chow Yun Fat & Michelle Yeoh natuurlijk.

Al hebben beide hier maar een redelijk beperkte rol. The Children of Huang Shi is verder een wat onevenwichtige film. Het eerste pakweg halfuur is redelijk hard te noemen en toont een realistisch beeld wat voor effect oorlog kan hebben, maar vanaf dan begint het nogal theatraal te ogen. De regie van Roger Spottiswoode (wiens voornaamste wapenfeit vooral een James Bond vehikel lijkt te zijn) is sober maar gaat ook weinig clichés uit de weg. Van de dynamiek tussen Hogg en Lee, de terugkeer van Jack, het lot van Shi-Kai, ... Je kunt het allemaal vrij eenvoudig voorspellen en Spottiswoode speelt dan ook vooral op het sentiment. Voor het merendeel van de film weet hij dat echter goed te doseren, maar naar het einde toe schiet hij finaal uit de bocht met het interviewen van een aantal van de echte kinderen. Dat oogt zo geforceerd (en erg vreemd ook dat hij hen ook nog eens dubt) en deed eigenlijk afbreuk aan de verder mooie climax.

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal dus - zoals al snel duidelijk gemaakt wordt - maar dat betekent ook dat je het soms gewoon te ver kunt zoeken. Soit, wel aangenaam verrast door Jonathan Rhys Meyers trouwens. Ik vond het in het begin maar een opgeblazen personage waarvan ik me niet kon voorstellen dat ik er sympathie voor zou beginnen opwekken, maar zo langzaamaan begint hij als George meer en meer genuanceerd te worden en wordt hij echt een figuur van vlees en bloed. Een veel betere character development dan Radha Mitchell die op het einde van de film ineens maar een opiumverslaving moet krijgen en hoewel Mitchell het op zich echt nog wel degelijk brengt, is het een voor de rest te cliché personage. Ook Chow Yun Fat heeft echt al wel interessantere rollen gespeeld en Michelle Yeoh blijft onderbelicht. Qua decors kan dit trouwens ook wel tellen. Spottiswoode schiet soms erg mooie plaatjes en maakt op dat gebied eigenlijk nog het meeste indruk.

Lastig te beoordelen. Als er een checklist bestaat voor clichés in dit soort film, dan kan je ze in het geval van The Children of Huang Shi wel allemaal afvinken en toch.. Het zijn clichés omdat ze ook wel gewoon werken, de film raakt hier en daar wel een gevoelige snaar en de 2 uur vliegen snel voorbij. Dat neemt echter niet weg dat er hier toch nog wel hekelpunten zijn en dat einde is eigenlijk nog de grootste smet op het geheel. Dat, en het feit dat zo'n Chow Yun Fat echt wel meer in zijn mars heeft dan dit.

Nipte 3.5*

Bij Cinemagazine krijgt deze film slechts 2.5 punten terwijl ze wel zeggen dat je je geen moment verveeld, alleen zijn de karakterrollen matig uitgewerkt. Dat laatste klopt wel een beetje. Bovendien had ik gekozen voor een betere opbouw. Wie de recensies leest denkt dat het vooral gaat om de lange reis van meer dan 1100 km naar een veilig noordelijk oord, maar dat is maar een fragment van de film helaas. Dus geen "Defiance" die ook in 2008 is gemaakt!

De eerste 22 minuten zijn vermakelijk met veel spanning en ontwikkelingen. Bovendien ziet alles er geweldig mooi uit. Maar na 22 minuten komen we een in een rustig vaarwater die heel af en toe wat meer kabbelt. Wat vliegtuigen die overvliegen een zandstorm en wat andere ongemakken. Het stuk in het weeshuis duurt wat lang en bovendien komt niet alles er lekker uit. Ik had wat meer interacties willen zien tussen de "kinderen" en de hoofdrolspelers. Dit zagen we maar mondjesmaat. Na dit lange stuk besluiten ze te vertrekken en zien we een mooie tocht naar Shandan. Deze tocht met al zijn fraaie beelden had voor mij een stuk langer gemogen. Dan had je ook meer binding gekregen met de jongens. Maar ze komen relatief snel aan op bestemming. Lee doet het aardig maar de combinatie met Hogg komt wat stug over.

Het eind is zoals het ook is gegaan. Moet wel zeggen dat er in deze twee uur durende film begint in 1937 en eindigt in 1945, maar zo voelt de film niet aan. Zodoende is de film niet helemaal in balans.

Toch heb ik me best vermaakt en krijgt hij van mij ook een krappe 3.5.

Film 3.5

Beeld 4.0

Geluid 4.0

Mooie beelden, aardig drama ..

3.0 ***

Film met behoorlijk wat pluspunten.

O.A. Een prachtige cinematografie, mooi verhaal, ieder volk spreekt zijn eigen taal en Radha Mitchel komt prachtig uit.

Maar ergens krijg ik wel een beetje een nare bijsmaak van de naar mijn idee Chinese politieke correctheid.

Communistische Chinezen (V.RC) zijn goed, Nationalistische Cinezen (Taiwan) zijn niet te vertrouwen, Jappaners zijn slecht.

Ook zit er wat veel in de film zonder echt uit te werken of dieper op in te gaan.

Film blijft daardoor een beetje oppervlakkig.

Krappe 3,5*

De DVD is trouwens qua beeld en geluidskwaliteit geweldig, voor een DVD.

Aardig , spannend begin tot het weeshuis...Gaaaaaaaaaaaap. Het kon mij niet meer boeien. Halverwege uit gezet.