Intolerable Cruelty (2003)

Gister voor de 2e keer weer eens gezien, blijft een erg grappige en leuke film!

Net te pruimen romcom.

Dit komt vooral door het degelijke plot. Het einde bevat enkele twists die voor wat komische noten zorgden.

Voorts niet te veel zoeken, gewoon proberen te amuseren. Mij lukte het bij momenten.

George Clooney haalt nog nipt een voldoende. Catherine Zeta-Jones vind ik een slechte actrice, en ook hier overtuigt ze niet, maar ze is uiteraard een prachtige vrouw, dus is er toch iets positiefs. BB Thornton doet het goed.

Degelijk geheel, maar zeker niet het beste wat de Coens te bieden hebben. Maar ik denk wel dat ze dit zelf als tussendoortje beschouwden.

Nipte 3

Coen light. Jammer, want zo komt een, in potentie sterke, rol als die van Clooney niet helemaal tot zijn recht. De Coens lijken zich heel erg in te houden en in dit geval wil dat niet helemaal werken. De openingsscène moet toch wel de slapste zijn van alle Coen films. Ongeïnspireerd en makkelijk.

3*

Heel middelmatig. Slap verhaaltje dat nergens echt leuk wordt met als dieptepunt het slapstick-achtig gedoe met de huurmoordenaar. Bovendien wordt er zeer matig geacteerd. Snel vergeten.

Toch niet helemaal tevreden over deze film. Veel potentie, die niet ten volle wordt benut.

George Clooney, nooit te beroerd om zichzelf belachelijk te maken, doet het prima als echtscheidingsadvocaat en ook Zeta-Jones geeft goed tegenspel al is haar rol vooral om mooi en sexy te zijn (moet toch wel een gelukkig man zijn, die Michael Douglas...).

Wat me vooral tegenstond is dat het af en toe wel erg veel slapstick is en dat het verhaal verder niet erg boeiend is.

Al met al wel een voldoende, maar niet een film die ik nog een keer hoef te zien.

Leuke romantische komedie met een hoop zwarte humor.

Het voelt hier en daar een beetje aan als een tussendoortje, en de film mist op sommige punten net datgene op een topfilm te zijn, maar leuk vermaak is het absoluut. George Clooney speelt een leuke vlotte rol als de gladde echtscheidingsadvocaat. Zeta-Jones is een goede tegenspeelster, qua rol bijna net zo intelligent en de scènes met Clooney samen zijn meestal erg goed.

Gelukkig zijn hier ook een aantal leuke bijrollen. Vooral Billy Bob Thornton is erg goed als drukke prater, maar ook Geoffrey Rush is grappig als een soapproducent, wiens carrière behoorlijk in het slop is geraakt. De scène, waarbij een astmatische huurmoordenaar per ongeluk zelfmoord pleegt, is echt ontzettend hilarisch en toen zat ik echt hardop te lachen.

Zo geweldig scherpals daar wordt het verder nergens, maar wel is het zo’n film waarbij ik bijna de gehele speelduur met een glimlach heb zitten kijken.

3,5*

Ben hem nu aan 't kijken.. Tot nu toe een grappige film met goeie acteurs..

Romatische komedie die nagenoeg nergens de leuke karateristieke gekte van de Coens toont.

Het verhaal is al niet echt een boeiend gegeven. Dat daar dan nog zo'n wat slappe invlulling aan wordt gegeven is dan de nekslag.

Slechtste van de gebroeders die ik tot nu toe zag.....met voorsprong.

Niet wow van de Coen brothers. Een paar grappige scenes in en goed geacteerd, maar meer was er niet aan

Eén van de minste van de Coen Brothers (samen met The Ladykillers)

Hahaha je hebt helemaal gelijk echt leuk bedacht maar misschien komt het door de joint die ik had gerookt moest vooral lachen om die gast die de hele tijd zei van im gonna nail his ass haha goeie film 3,5 sterrentukkerstein

“In today's cynical world, it's so hard to take that great leap of faith aboard the ship of love and caring.”

Leuke film vol absurde humor, over the top personages en een verhaal dat alle kanten op gaat. De Coen broers weten altijd wel een wereld te creëren waarin ze al hun fantasie kunnen loslaten. Vooral het eerste uur zit vol met spitsvondige dialogen, absurde situaties en een rariteitenkabinet aan personages. Op alle goed manieren.

Clooney past perfect in deze wereld en ook zijn sidekick Adelstein is erg goed op dreef. Zeta-Jones heeft eigenlijk de wat normalere rol, maar vooral in haar scènes met Clooney komt ze tot leven en sprankelt ze. Een mooie chemie hebben die twee. Ook de bijpersonages zijn soms hilarisch. In het tweede gedeelte wordt het een beetje een rommeltje, en verliest de film dat speciale tintje dat het eerste uur zo vermakelijk maakte. Het wordt wat serieuzer en het drama komt om de hoek kijken. Gelukkig eindigt de film wel erg sterk. Een Coen film waar je, zeker in het eerste gedeelte, met een glimlach naar zit te kijken.

"Love is good", mwoehahah. Typische Coen die gewoon in de solide middenmoot van hun oeuvre staat. Ik heb me in elk geval goed vermaakt met deze totaal niet serieus te nemen romcom. Hou sowieso wat meer van hun lichtere werk. De stijlvolle uitvoerig, de leuke bijpersonages en de overvloed aan grappige motieven ("I'm a sitting duck!") geven de doorslag.

En Catherine Zeta-Jones. Laten we wel wezen.

Nee hoor, daar kijk ik helemaal niet naar.

Lekker klefjes, doch vermakelijk. Prima voor een avondje bankhangen.

de minste film van de coen's, maar toch nog vermakelijk.

Gisteren nog een keer gezien bij de commerciële jongens, en ik blijf bij mijn drie sterren. Voldoende maar voor de Coens eigenlijk onvoldoende, het houd niet over. Af en toe in alle overdrijving best leuk, maar over het algemeen iets te veel typetjes werk, bijna het niveau van een André van Duin show vroeger. Humor is net wat te gemakzuchtig, mist scherpte. Clooney lijkt niettemin erg zijn best te doen, zijn continue geschmier werkt nog redelijk aanstekelijk ook: aardige rol. Zeta-Jones is hier bloedmooi maar geen groot actrice en gaat qua komische timing een paar keer de mist in. Klasbakken als Thornton, Jenkins en Rush worden nauwelijks gebruikt: gemiste kans.

Alles bij elkaar geen echte slechte film, maar zonder twijfel wel een van de mindere van de Coens.

Met "Intolerable Cruelty" leveren de Joel Coen en Ethan Coen (oftewel de gebroeders Coen) een voor hun doen behoorlijk toegankelijke Komedie / Romantiek film af, die wel niet behoort tot hun beste werk.

In dit verhaal kruipt Catherine Zeta-Jones in de huid van Marilyn, een charmante vrouw die alleen maar met mannen trouwt vanwege het geld dat ze na de scheiding op jaar bankrekening kan bijschrijven. George Clooney schittert als de gehaaide echtscheidingsadvocaat Miles, die ervoor zorgt dat er bij haar nieuwste slachtoffer helemaal niets te halen valt. Beide slagen erin wreed te worden.

"Intolerable Cruelty" is soms een beetje aan de rommelige kant, maar weet te onderhouden door de vele grappige momenten. George Clooney en de altijd mooie Catherine Zeta-Jones zetten allebei topprestaties neer en laten de elektriciteit van het scherm spatten. Verder zien we ook de bekende acteurs Billy Bob Thornton en Richard Jenkins.

Al met al een vermakelijke Komedie / Romantiek film, met een scherpe "bite".

Geen humor, geen pit, gewoon saai. Een film waarbij ik zit te denken dat Clooney eigenlijk beter bij ER was gebleven.

Typisch weer zo’n ‘gevatten’ Amerikaanse film. Steeds snelle spitsvondige dialogen.

Moet je van houden. Ook deed de film soms wat flauw en kinderachtig aan.

Clooney is ook zeker geen favoriet acteur van mij.

En Zeta Jones.... ja.. moet je er van zeggen.

2,5

kon een leuke film geweest zijn, maar zit te vol met kinderachtige scenes

Vermakelijke wegkijker, maar meer dan een tussendoortje is het niet. Daarvoor is het allemaal te nietszeggend en vooral te clichématig. Een van de mindere Coens toch wel, hoewel hun karakteristieke filmische eigenschappen zeker aanwezig zijn. De humor is op typische Coens-wijze best geslaagd; de openingsscène met Geoffrey Rush start al lekker absurd, en op dat elan gaat het door. Dat is meteen ook het beste aspect van de film, en waarom het zeker een voldoende krijgt, want de meer dramatische elementjes werkten voor mij niet. Het hele liefdesplot, hoe de een de ander probeert te vermoorden op het einde, maar dan daarna toch het overdreven happy end, etc.; ik kon er weinig mee. Dat heeft niets te maken met Clooney en Catherine Zeta-Jones, die een aanstekelijke chemie hebben, maar het is zoals ik al zei clichématig tot in den treure en daardoor saai. Vooral Clooney is overigens wel écht leuk; ik kan hem altijd het beste appreciëren in Coen-films eerlijk gezegd. Zijn beste rol vind ik die in O Brother, Where Art Thou, maar deze prestatie mag er zeker ook zijn. 3*.

Intolerable bad movie...

Coen?

Ik zal er niet om liegen, ik had nooit kunnen raden dat dit ooit uit de pen en hand van een Coen-broer zou komen. Pas toen ik de pagina van MovieMeter had geopend om mijn recensie op de film te schrijven zag ik plots een bekende naam op de poster staan, en kwam er toen pas achter dat dit een film van Coen was.

In ieder geval is het daarom een film die ik maar moeilijk kan linken aan het oeuvre van een Coen, ook al had dat te maken kunnen hebben met het feit dat de andere Coen niet in de regiestoel zat voor deze film. Intolerable Cruelty komt ondanks de interessante titel vooral over als een gemakkelijke, voorspelbare romcom die zich nooit weet te kenmerken in de stilering van Coen en zich ook nergens echt kan onderscheiden.

De humor is vooral het element waar ik over struikel. Veel hysterisch en luid gedoe, maar hilarisch verre van. Waar de film van kan profiteren zijn wat sterke filters en de chemie tussen Clooney en Zeta-Jones. Die twee brengen geregeld wat leven in de brouwerij die het niveau wat omhoog haalt. Dat zijn ook de schaarse momenten die deze film volledig doen laten opleven.

Verder worstelde ik vooral met het verhaal en kon er maar moeilijk inkomen. Misschien wel origineel geschreven, maar verder een ietwat gewoonlijke romcom die vooral de plank misslaat op het gebied van humor, die ik wat te gemakkelijk vond. Laat wat bekende acteurs rare fratsen uithalen en je hebt de humor van Intolerable Cruelty. Het lag me niet, maar leuk om eens gezien te hebben (I guess)

Heb verschillende keren hardop kunnen lachen en da’s voor mij een goeie maatstaf bij de beoordeling van een komedie. De chemie tussen Clooney en Jones werkt naar behoren en dat is ook een belangrijke factor. Natuurlijk hebben we hier ook te maken met nogal Amerikaanse en misschien wat glad overkomende toestanden rond scheidingen. In de bonusdocu bij de dvd werd aangehaald dat het onderwerp van deze film aansloeg bij wat er toen gaande was in de Amerikaanse samenleving. Dus dat zal dan wel zo zijn.

Smiley voor dit werk.

Clloney is perfect als gladde advocaat maar de rest van de cast, inclusief zijn chemie met Zeta Jones, is een stuk matter en minder spetterend. Daardoor gaat de film nooit echt leven en weet niet echt te boeien, ondanks de verder prima aankleding en redelijk tempo. Misschien ook wel dat de plot net te veel veranderingen en stappen zet, zeker richting het einde. 2,5*.

Onverwacht veel mismoedige berichten die ik zelf niet had zien aankomen omdat ik de film indertijd al bijzonder grappig vond, en nu eigenlijk nog steeds. Een nagenoeg perfecte rolverdeling (inclusief die zielige Richard Jenkins, een "unsung hero" in het Coen-universum), prachtig camerawerk (uiteraard, met Roger Deakins achter de zoeker) en een onverwachte twist (de oliemiljonair die een ingehuurde acteur blijkt te zijn), en die flauwe baron en dat steeds herhaalde "Nail yo' ass" vergeef ik daarbij graag. En wat lijkt George Clooney hier vaak op Cary Grant…