Blood Simple (1984)

Eindelijk weer eens herzien na al die jaren en wat heb ik genoten. Dat de Coen's met zo'n uitgekauwde setting (overspel, huurmoord) toch nog zo'n interessante en onvoorspelbare film kunnen maken tekent toch hun wel vakmanschap voor het creëren van een unieke film. Fantastisch mooi geschoten, heerlijke score en een topcast zorgen voor een prachtige duistere film. Zitten een paar onvergetelijke scenes in.

Na Fargo mijn favoriete Coen.

Saai.

Helaas.

Blood Simple. is de debuutfilm van de beroemde gebroeders Coen. De film ging in september 1984 in première op het filmfestival van Deauville in Frankrijk. Voor het grote publiek was de film pas een jaar later te zien.

Het verhaal is simpel: iets met een overspelige vrouw, een jaloerse echtgenoot en een onbetrouwbare privédetective die zijn eigen plan trekt. Zoals we van de gebroeders Coen gewend zijn, zijn er de nodige plotwendingen, veel zwarte humor en er vindt een aantal moorden plaats, Maar daar zal ik niet al te veel over verklappen.

Gisteren zag ik de director’s cut, die vreemd genoeg enkele minuten korter is dan de bioscoopversie. Ik vond het een fantastische misdaadfilm, met minimale middelen gemaakt en met bevriende acteurs om de kosten te drukken. Ondanks is de casting perfect en wordt er prima geacteerd. De eerste film van de gebroeders Coen dus, en ik heb nu al zin in de rest van hun oeuvre. 4,5

Ik herinner mij een aflevering van Zeg 'ns Aaa waarin iemand, dokter van der Ploeg of zo, een tafeltje had gekocht dat je uit kon schuiven zodat het groter werd. Dat was toen iets nieuws, denk ik. Hij liet aan verschillende mensen zien hoe het werkte en liet het tafeltje om en om groot en klein achter. Mien Dobbelsteen wist niet dat het zo'n bijzonder tafeltje was en zag de ene keer een kleine tafel en dan weer een grote. Daar snapte ze niets van. Ze dacht dat ze gek werd. Nou, dat was lachen.

Ik moest daaraan denken bij het zien van Blood Simple, een film die op een iets ingenieuzere wijze om dezelfde soort verwarring draait, waarbij de kijker meer weet dan de personages. Ergens best flauw, maar op z'n tijd wel eens lekker. Dankzij die typische Coen-sfeer wordt het zelfs een prima film. Het zit hem in de details. Een vlieg op een gezicht, een... nou ja, ik kan nu alleen even op die vlieg komen, maar het stikte ervan, van die details. Het detective-personage was het minst realistisch maar wel mijn favoriet. Wat een fijne man.

Het heeft allemaal zoveel tijd nodig in deze film. Het oogt ontzettend kitscherig, karakters maken behoorlijk domme keuzes. Er wordt onlogisch onderling gecommuniceerd door de karakters waardoor het leidt tot vage bedoelingen. Het komt traag en onintelligent op me over. Bewust of onbewust, dat maakt me nog niet zozeer uit. Dit is hoe ik het ontvang. Het is niet de eerste film die ik van de gebroeders Coen zie. Dit is trouwens wel hun eerste officiële film samen.

Ik vind hun werk tot nu toe stuk voor stuk redelijk. Ik vind dat ze te hard hun best doen om een kunstwerkje in elkaar te zetten, waardoor het bij vlagen geniaal is maar je toch met een heel goedkoop gevoel achterblijft. Het is het allemaal nét niet, en in sommige gevallen slaan ze wat mij betreft de plank mis.

Bij Blood Simple resulteerde dit voor mij dat ik me heel erg frustreerde over bepaalde keuzes die werden gemaakt in het plot, totaal ongeloofwaardig. Daarnaast genoot ik weer wel van een bepaalde toon van souplesse: dat ene nietszeggende shot die juist daarom zo sterk was. Die quote die nergens op sloeg maar juist daarom niet afgezaagd was. Ik kan hier tal van voorbeelden in spoilers zetten, maar degenen die hem zien snappen denk ik wel wat ik bedoel. Je hoeft het er uiteraard niet mee eens te zijn.

Ik zal nooit fan van ze worden. Ik ben wel blij dat ik er een beetje ingedoken ben, want interessant zijn ze op zich wel.

De eerste film van de gebroeders Coen toont als geen ander hun onderliggend cynisme. Ze hebben nooit veel medelijden gehad met hun karakters, en in Blood Simple. is dat ook al te zien. Het plot ontvouwt zich op danige wijze dat elk van de personages denkt de volledige waarheid te weten, maar er in werkelijkheid vaak compleet naast zit. Door deze onwetendheid brengen ze zich nog verder in de penarie, en de kijker mag fijn toekijken.

De film onderscheidt zich van de Coens latere werken door de trage en sombere wijze waarop het verhaal verteld wordt. Visueel is het solide doch troosteloos. De humor is nauwelijks aanwezig, enkel in gitzwarte vorm. De personages stelden me teleur, niet bijster memorabel, zeker niet omdat daar vaak de kracht rust van de gebroeders.

Echter, onmiskenbaar een solide debuut.

Ge-wel-dig! De Joël Coen “hand” vind je er gemakkelijk in terug aan het einde van de rit. Gevatte oneliners, mooie personages. En het is een weird, spannend en vermakelijk verhaal. Bakkelieten telefoons, eighties hits en treffende filmmuziek die de thrill versterkt. Makkelijk verhaal of niet, ik blijf niet met een goedkoop gevoel zitten: eerlijk, oorspronkelijk: terug naar toen. Even simpel als mooi gefilmd: heerlijk! Met dank aan Kurtz en Drulko Vlaschjan voor de napret!

Herzien. Enigzins matig ‘verhaal’ over een moord die tot voor totale verwarring zorgt bij alle betrokkenen in neo noir style. Nou ja verhaal? Eerder een situatie veteld a la Hitch.

Qua beeld en sound erg goed maar telkens vergeet je de film waardoor je de neiging krijgt om hem toch maar weer es op te zetten. En dat was teleurstellend. Toch zie je wel dat de Coen bros veel in huis hebben.

"Tell him you have a headache."

"It'll pass."

2e Keer gezien. Viel toch tegen. Al die net-niet dode lijken. Teveel.

Uitstekende film waarin een bareigenaar zijn vrouw ervan verdenkt vreemd te gaan met zijn medewerker. Een simpel plot voor deze effectieve film-noir. Ondanks of misschien wel vanwege het wat trage tempo is het redelijk spannend (vooral de finale). Mooi camerawerk hier en daar en de stempel van de Coen-broertjes is al vrij duidelijk aanwezig bij deze debuutfilm van hun.

Wie hoog durft te pokeren, moet ervoor zorgen dat hij de beste kaarten heeft. Marty verliest de controle over zichzelf en de situatie wanneer hij vaststelt dat zijn vrouw hem bedriegt. Aan zijn persoon te zien niet abnormaal, want erg sympathiek komt hij niet over met zijn bezitterige, arrogante en weinig verzorgde indruk. Een cliché redneck als het ware.

Ook hier zie je al dat Coen oog heeft voor spannende intrigerende misdaadverhalen waarbij de personages in verschillende concubines uitstekend tot hun recht komen. De gevatte dialogen, de sfeer en het opbouwende tempo dragen er toe bij dat dit een erg genietbare misdaadfilm is. Allemaal erg zorgvuldig gemaakt door Coen en een ideaal opstapje voor wat nog zou volgen voor Coen.

Herzien: Studio Canal's directors cut blu-ray (Criterion 4k remaster van de OCN).

Wat een geweldige film dit! en ook de blu-ray is prima en goedkoop.

Ik heb deze ook op dvd met de theatrical cut en gaf de film destijds 4* maar volgens mij is de

directors cut toch wel wat strakker geregisseerd (is ook pas in 1998 gemaakt).

Het heeft wel wat.

Op zich is de verhaallijn wel wat flauw, maar in een paar subtiele details wordt het toch net wel wat meer. Fraaie cinematografie, dat zeker - en beslist aan het einde een paar erg knappe shots. Opvallend hoe anders, en toch hetzelfde Frances McDormand er hier uit ziet - en ja, het is ook al een tijdje geleden vanzelf.

De wordingsgeschiedenis is dan nog een apart verhaal erbij. Van no-budget naar low-budget, en dan dit ervan weten te maken. Knap werk.

Schitterende film. De Coen's zijn nooit echt van dit pad afgeweken. ijzersterk plot, kleurrijke personages, noodlot, doem en ironie (ik zie er flitsen in van Fargo, No country for old men, The ladykillers, Burn after reading), Trouwens, dat de Coen's op de eerste rij stonden toen 'gevoel voor humor' werd uitgedeeld is ook te zien in de blu ray director's cut met die prachtige hilarische inleiding van de heer Mortimer Young. Een kleine opmerking : de casting van Frances McDormand als femme fatale kon beter. Hadden ze nu bv Virginia Madsen uit The hot spot (ook al een ongekende parel die een tweelingbroertje kon zijn ) genomen, dàt had vuurwerk gegeven.

Het is hemeltergend dat Blood simple een beetje in de vergetelheid dreigt te geraken. Minder en minder berichten hier op MM en is uit de recentste editie van de top 1000 (2023) gevallen ten voor dele van John Wick, Phonebooth en The Gentlemen. Need I say more ? Blood simple is niet meer populair, niet meer hip en geraakt onbekend.

Dus bij deze, beste nieuwe generatie, Blood simple is een magnifieke stijloefening gemaakt in bloed, zweet en suspense aangedikt met heerlijke zwarte humor en een aantal lijken die nooit echt koud worden.