The Man Who Wasn't There (2001)

Goeie film over een kapper die de man chanteert waar zijn vrouw vreemd mee gaat. Het verhaal weet vaak genoeg verrassend uit de hoek te komen. Ook de hele jaren '50 look (waaronder het zwart/wit camerawerk) is zeker geslaagd. Ook de voice-over geeft de film de juiste sfeer. Een fijne cast die allemaal goed gestalte weten te geven aan hun personages. Maar het is allemaal wel erg intentioneel traag.

Prachtfilm vond ik 't.
De komedie, is zeker aanwezig, maar verwacht niet dat je hinnekend door de film heen gaat.
Geestig maar vooral beklemmend. De film vergt in het begin wat geduld, maar wanneer het verhaal afgerond is kan men gerust wat mij betreft tot de conclusie komen dat 't de moeite waard is.

ja, dat was een droom, die hij vermoedelijk kreeg omdat die buurvrouw eerst over ufo's begon te memmeren. Voor de rest valt die droom wellicht op een dieper niveau te verklaren, daar heb ik op zich wel mijn ideetjes over maar dat laat ik aan de kijker zelf over .

Verdomme, ik had niet de zwart/wit versie

Alle dialogen waren verschrikkelijk traag, voortdurend onnodige stiltes en gestamel.
Dit is gewoon niet realistisch. Vond het zodanig storend dat ik hem niet heb afgekeken.
En voor dat zwart-wit zie ik eigenlijk ook geen reden...
jammer, ben beter van ze gewend, hoewel, ik vind hun films nogal wisselend.

Het verhaal is erg ongeloofwaardig, maar omdat er ieder kwartier wel weer wat nieuws gebeurt of er een onverwachte wending in het verhaal zit, blijft hij wel boeien. Er wordt ook prima geacteerd, de sfeer is mooi ingetogen en de plaatjes en vooral de belichting zijn vaak schitterend. Echter met dit verhaal had ik wel een interessanter einde verwacht.

Ik heb 'm na 50 minuten afgezet.

Vond 'm -los van de mooie plaatjes- verschrikkelijk traag en saai.

Misschien was ik moe?

Hoe dan ook is dit na 'A Serious Man' de tweede Coen die me niet heeft kunnen boeien.

Zojuist mogen genieten van deze kalme en beheerste film.
Persoonlijk heb ik veel waardering voor deze film, de Coen broers weten ook in deze film weer precies de juiste sfeer te zetten die past bij het scenario.

Desondanks snap ik wel dat mensen de film laag beoordelen. De beschrijving van de film maakt vermelding van het genre misdaad. Echter, gangbare misdaadfilms zijn veel sneller, dus als je daarop wacht kom je bedrogen uit. Om die reden zou ik het meer als alleen een drama beschouwen. Maar hoewel ik begrijp dat de film niet je genre is, verdient deze film geen lage beoordeling, daarvoor is de film te goed uitgedacht.

Wat me opvalt is dat de film repetitief is, namelijk het schema hoop en mislukking volgen elkaar telkens op gedurende de film.
[Denk aan(kans voor stomerij, -> de beste man verdwijnt)(de rechtszaak kan gewonnen worden -> doris hangt zichzelf op)(Birdie kan een carrière maken in de muziek - > ze heeft geen talent)(de deuren van de gevangenis staan open - >het is slechts een droom). Iemand met meer uitleg hierover?

Al met al, geen aanrader voor de ongeduldige filmliefhebbers!

Je moet het de Coens nageven: ze maken heel bijzondere films, die er heel gelikt uitzien en allemaal een bijzonder verhaal hebben. Probleem is dat het niet helemaal mijn smaak is. Deze film vormt daarop geen uitzondering.
Dit keer kreeg ik het gevoel dat ik naar buitenaardse wezens zat te kijken; mensen zonder gevoelens, zonder emoties (de woede-uitbarsting tijdens de rechtszaak daargelaten). En iedere keer als ik net gewend was een weer bijgestelde verhaallijn, maakte het verhaal opnieuw een haakse bocht. Kon ik weer opnieuw beginnen.
Ik moet erkennen dat de Coens tot in de puntjes verzorgde films maken, maar met uitzondering van Fargo spreken de verhalen mij doorgaans zo weinig aan, dat ik nooit de neiging krijg om zo’n film voor een tweede keer te bekijken. Jammer voor mij allicht, maar ’t is niet anders.

Slow starter, even bij blijven vind het verhaal uiteindelijk super!!! Loved it!!

Drama legt de boventoon t.o.v. misdaad.

Hoop en deceptie erg goed uitgewerkt door de Coentjes!

Verder zéér traag verhaal maar met de juiste acteurs zetten de personages een boeiend schouwspel neer zoals de Coentjes dit kunnen als geen ander.

Voor mensen die bekend zijn met de Coen broeders is het smullen. Voor anderen zal het misschien een tegenvaller zijn?

Knipogen en klassiekers.

Een prettig knipperende knipoog naar de film noir veroorzaakt een komisch randje. Thornton speelt de man die het verschil nooit weet te maken, maar tegelijkertijd een uitgekookt chantageplan start dat volledig ontspoort. De juiste ingrediënten zijn dus aanwezig voor de Coens en de film is dan ook stijlvol en sterk. Misschien niet zo goed als hun echte klassiekers, maar The Man Who Wasn’t There is zeker de moeite waard.

Zeer goed.

Vond de film ook wat aan de trage kant. Zwart wit had niet gehoeven van mij. Vond de hele film en alles wat er gebeurd ook redelijk nutteloos eigenlijk.

Puur vakmanschap. Een rits onvergetelijke personages, een mooie en uiteraard erg grappige plot, als geheel inspirerend en niet weinig ontroerend. Fantastisch omwille van zijn karaktertekeningen en dialogen, maar niet minder om de prachtige cinematografie – dat tijdloze film-noir waar de nog veel meer tijdloze Ludwig Van wordt bijgehaald…fenomenaal. Ook in abstracte zin overigens een verhaal dat feilloos in elkaar haakt (no lose ends, mister!), met Billy Bob Thornton als geknipte incarnatie van de man die er niet was, nooit was – niet voor, niet tijdens, en niet na dat centrale gebeuren. Want, hoe meer je kijkt, hoe meer flou het beeld wordt? Zou dat met ‘The man who wasn’t there’ als film ook zo zijn?
3,75*

Een Hitchcock-achtige film noir, in stemmig en klassiek overkomend zwart wit, met opvallend veel sigarettenrook. Deze kleine film van de broers Coen is doordacht in elkaar gezet en in de kern gemeen en boosaardig. De hoofdpersoon raakt in een onvermijdelijke situatie verzeild en als kijker heb je het gevoel dat dit iedereen kan overkomen. Billy Bob Thornton is in een woord geweldig.

Liep toevallig tegen deze film aan, briljant! Ik was al fan van Billy Bob Thornton sinds de serie Fargo en ook hier is hij weer geniaal, heerlijke film!

Deze had ik nog niet gezien van de Coen bro's.
Een hele vreemde film maar kijkt toch lekker weg. De jaren 50 is prachtig in beeld gebracht. Af en toe had ik het idee bij bepaalde scene's dat ik naar een Hitchcock film zat te zitten kijken.
Billy Bob Thornton heeft ook het ideale porum voor die rol. Ja ik vond het wel een prima film.

In The Man Who Wasn't There is de tragische hoofdrol weggelegd voor een puike Billy Bob Thornton. Ai ai, wat een leed komt hem toe en ik had het met hem te doen. Hij denkt een slim plan bedacht te hebben om geld af te troggelen, maar al vrij snel loopt dat compleet in de soep. Dit alles speelt af in de jaren '50 en die look hebben de Coen Brothers bijzonder stijlvol gebracht in zwart-wit. Alleen die constante sigarettenrook die over je beeldscherm heen zwiebert, vind ik wat onaantrekkelijk, maar goed dat hoort er wel bij als je de film-noir-stijl door wilt trekken.

De film voelt aan als een typische Coen-film. Mooi gemaakt, typische stijl, maar qua verhaal niet altijd even boeiend. Ook hier is de cinematografie prachtig. Je waant je meteen in de jaren '50, weliswaar opgekuist. Misschien had het iets korreliger gemogen om helemaal in de sfeer te komen, al ben ik ook wel tevreden van het huidige resultaat. Hoofdrolspeler Billy Bob Thornton is op dreef (misschien verkeerde woordkeuze) als de kapper die in de schaduw van de maatschappij leeft. Niet in de rand, gewoon onopvallend, weinig van woord. Zijn diepe stem als verteller neemt ons mee in z'n gedachtegang

Verder ook mooie muziek van Beethoven. Ik hou wel van de componist. Alleen had dat niet in de vorm van Scarlett Johansson gemoeten. Niet dat ze slecht is, ze is bovendien altijd mooi om zien, maar ze past hier niet echt bij. Buiten Thornton zijn de andere acteurs trouwens ook niet echt opvallend.

Het verhaal zelf begint goed, en je hoopt op een ontknoping met een (anti)climax in het verhaal. Helaas verliest de regisseur gaandeweg het verhaal en is enkel het visuele in deze film nog van belang. Dat is gelukkig sterk genoeg om het niveau te blijven behouden. Maar meer dan een film boven het gemiddelde is het ook weer niet geworden. Hier had meer ingezeten.

Wat een prachtige film weer, met een heerlijk verhaal, waar je misschien wel voor in de mood moet zijn, want het wordt heel rustig verteld.
Uitstekend acteerwerk van de gehele cast, maar Thornton in het bijzonder. Die in vrijwel iedere scène staat te paffen, ik kreeg ook voortdurend zin om er één op te steken. Ja roken werkt echt verslavend, dus begin er niet aan!
En wat speelt Scarlett toch mooi piano..

De Coens zijn meestal een beetje hit or mis bij mij. Drie films heb ik vrij hoog gewaardeerd, de rest wat ik gezien heb vond ik matig (Big Lebowski) of tenenkrommend slecht (Burn After Reading). Gelukkig dit keer weer een wat hogere waardering want The Man.... is gewoon erg goed. Alles werkt gewoon. Het verhaal is leuk en heeft een vlot en goed verloop. De humor ligt me dit keer heel erg en het acteerwerk is zeer goed. Visueel is het waar het voor mij de meeste punten scoort. Dee film is prachtig geschoten door Deakins, die de noir vibe flink weet te raken.Kijk erg uit naar hun volgende project "Hail, Caesar!". Heerlijke film.

Typische Coen Brothers film met een noir sausje eroverheen. Weer een bizar verhaaltje waarbij de hoofdpersoon in benarde situaties komt die voor de juiste humor zorgen. Sowieso heeft de film een mooie cast waarin Thornton zijn hoofdrol sterk neerzet. Prachtige beelden ook die het zwart-wit gebruik zeker rechtvaardigen. Ik heb er in ieder geval van genoten.

Bij mij schiet het ook een beetje alle kanten uit bij die Coen's. Gelukkig toont dit eigenlijk maar weinig gelijkenissen met iets als The Big Lebowski, want waar die film grossierde in puberale humor en irritant geschmier, is de humor hier gortdroog en dikwijls wat subtieler. Dat weet ik al véél beter te appreciëren. Ook vooral dankzij een briljante BIlly Bob Thornton, die hier excelleert in zijn personage van indolente apaat. Eigenlijk is de film één grote ophoping van ellende, maar omdat de hoofdpersoon alles zó stoïcijns ondergaat voelt het nooit zo aan. Het is dan vaak ook niet echt van die 'haha, ik lig in een deuk' humor, het is veeleer de algehele situatie en de immer toenemende malaise die gewoonweg hilarisch is als je er even bij stilstaat.

Helaas had ik dan kennelijk weer een kleurenversie op de kop getikt, want ik kan me inbeelden dat de oorspronkelijke zwart-wit stijl meer authenticiteit heeft. Eén van de redenen waarom ik het vooralsnog op een ruime 3,5* hou, de andere reden heeft betrekking tot het einde, welke ik een tikkeltje aan de veilige kant vond. Evenals de aanloop ernaar.

Een Coen-film is altijd bijzonder te noemen, goed of niet. Dat speciale sfeertje zit ook zeker hierin. De jaren '50-setting, het zwart/wit, het noir-gevoel, de narratie, de traagheid, het emotieloze. Met name de laatste 2 dingen keren zich tegen de film. Waar je in het begin nog getriggerd bent door het extreme timide zijn van Thornton, wordt het uiteindelijk vervelend.
Er zitten genoeg grinnikmomenten in en de humor wordt subtiel gebracht. Het verhaal verloopt rustig met wederom subtiele afslagen. Het is allemaal erg clean en netjes geschoten. Spannend, mysterieus of echt dramatisch wordt het nergens. Halverwege wordt het zelfs saai, maar naar het einde toe weer een subtiel twistje. Ik weet het niet. Het ziet er goed uit, maar komt niet binnen. Bij het rollen van de aftiteling haalde ik mijn schouders op, wellicht zegt dat dan genoeg. Hij zal bij mij niet blijven hangen.

The link naar de trailer:

The man who wasn't there - Trailer - HQ - YouTube

Een sfeervolle film, waarin de hand van de broers Coen duidelijk terug te zien is. De film begint best sterk, met enkele aardige plotwendingen. Na verloop van tijd zakt het wat in en wordt het wat minder interessant. De film is niet al te memorabel, maar ook zeker niet slecht.

Zwartwit-fotografie en tabaksrook: een geslaagder huwelijk bestaat er wellicht niet. Helemaal perfect wordt het natuurlijk als Billy Bob Thornton himself die rook in de camera blaast.

Om maar te zeggen dat deze film moeilijk fout kon gaan. Nu ja, een originaliteitsprijs verdienen de Coen-broertjes niet voor deze film. Het verhaal bestaat vooral uit knipogen naar oude film noirs, inclusief een reeks niet zo verrassende plottwists. Maar who cares, dergelijke intriges blijven gewoon entertainend. Ook 50 jaar na de gloriedagen van het genre.

Vooral gedurende het eerste uur levert Joel Coen grootste cinema af. Hij dompelt je vanaf minuut één helemaal onder in de louche zaakjes die zich voltrekken achter de gevels van de vreedzame suburbs. De prachtige fotografie past perfect bij het cynisme en de sombere toon van het verhaal. En had ik al vermeld dat Billy Bob Thornton meedoet? Geen verdere uitleg nodig.

Na een sterk eerste deel neemt de film wat gas terug om dan met een knaller te eindigen, op een manier zoals alleen de Coens het klaarspelen.

Klasse. 4*