Wreck-It Ralph (2012)

Wreck-It Ralph

Disney maakt naar mijn mening altijd wel leuke films. Wreck-It Ralph was daar 1 van en ik heb erg van deze animatie film genoten. Als de 'kwaaddeling' in een videospel word hij niet geliefd in zijn eigen land. Hij gaat op verkenning uit en komt zo achter allemaal dingen. Even later mogen de meesten hem toch en is het 1 grote familie lijkt het wel.. Ik vond het verhaal erg leuk en het concept kon ik ook heel erg waarderen. Dus een erg leuke animatie film voor jong en oud. De karakters waren ook leuk bedacht en de film loopt lekker op zijn rolletjes.

4.5*

Ja het blijft voor mij een zeer vermakelijke film en dan ook puur omdat het een soort van hommage naar retro videogames is.
Maar de film word gewoon stukken minder zodra ralph in Sugar Rush terecht komt.
Toch blijft de tweede helft nog prima te pruimen, al komt het gewoon te cliché over met daarbij een vrij irritante Vanellope.
Desondanks de minpunten houd ik het bij 3,5 ster.

wat een heerlijke film. slim gemaakt ook. niet te sentimenteel maar precies goed.

Had heel leuk kunnen zijn. Gamen doe ik al jaren nauwelijks meer, terwijl ik twintig jaar geleden van het meeste wel op de hoogte was. Bij het zien van die oude arcadehallen, verwacht je vooral een feest van herkenning. Sommige herkende ik wel, maar ik had vooral het idee dat de meeste karakters ergens op gebaseerd waren. Gelukkig krijg je dan nog wel een geinig verhaal voorgeschoteld dat soms nog best leuke ideeën heeft. Als je heel basaal naar deze prent kijkt, is het erg veilig gedaan.

Ik kan nog steeds niet echt goed naar dit soort animaties kijken. Ik kan het maar moeilijk mooi vinden. Wreck-It Ralph vermaakt in elk geval wel. Erg diep zijn de personages weer eens niet, maar het geschapen wereldje is goed bedacht. Er zijn alleen zoveel toffe games vroeger uitgebracht, dat het jammer is dat het merendeel zich afspeelt in het tandglazuurbrekende candy crushwereldje. Wreck-It Ralph is daarbij het zoveelste verhaal over een antiheld die uiteindelijk wel goed kan doen. Er zitten twee twists in het verhaal die ik niet 1-2-3 zag aankomen en dat maakt veel goed. Toch had het allemaal wel wat meer badass mogen zijn. Er had wel meer uit andere games gebruikt mogen worden. Daar had je de liefhebbers van het eerste half uur flink mee kunnen pleasen.

Een goede animatie/avontuur/komedie/familie film...
Mooi verhaal...
Uitstekend mooi gemaakte animatie...
Perfect achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Perfect achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...

Wreck-It Ralph krijgt een vervolg in 2016!

Top film. Grappig met heel veel verwijzingen naar games van mijn jeugd.

Up, Up, Down, Down, Left, Right, Left, Right, B, A, Start

We zijn de laatste jaren wel wat verwend met nostalgische films rond games. Een tijd geleden kwam Pixels nog op de markt, maar het was Disney met Wreck-It-Ralph die de eerste stap zette. Een film die al langer op mijn verlanglijstje stond, maar het was er nog steeds niet van gekomen om hier eens voor te gaan zitten. Gelukkig bracht een recente televisie-uitzending de oplossing en ging ik me met volle goesting nog eens onderdompelen in de wondere wereld der arcades.

Alleen zonde dan ook dat Wreck-It-Ralph uiteindelijk wat teleur stelt. Het begin is overduidelijk het beste aan de hele film. Veel knipoogjes naar de meest uiteenlopende games (de Street Fighter personages, All your base are belong to us uit Zero Wing, Aerith Lives uit Final Fantasy VII, ...) die het voor liefhebber erg leuk maken om te zien. Halverwege wordt er echter verhuisd naar Sugar Rush (een karting game die nogal dicht bij Mario Kart aanleunt) en dan blijkt het vet wel wat van de soep te zijn. De knipogen verdwijnen en een ietwat simpel plotje rond King Candy en Vanellope komt in de plaats. Zonde eigenlijk, want daarmee verliest de film voor een groot deel ook zijn concept. Vanaf dan zakt de film dan ook als een kaartenhuisje in een storm in elkaar en is het afwachten of Disney niet te diep gaat vallen. Gelukkig is er hier en daar nog wel een opflakkering (de beruchte Konami code onder andere), maar het blijkt te weinig te zijn om de film te redden.

Veel bekend volk dat hier komt opdraven. John C. Reilly heeft zo'n enorm herkenbare stem dat het moeilijk is om hem los van zijn persoon te zien, maar hij is een goede keuze voor Ralph. De combinatie met Sarah Silverman, al moet ik daarbij wel zeggen dat ik sowieso een zwak heb voor haar, is goed en zorgt nog wel voor wat amusante scènes. Wat ik daarjuist zei over Reilly geldt ook voor Jane Lynch, maar die valt jammer genoeg compleet door de mand als Calhoun. Leuke rolletjes nog voor Alan Tudyk als King Candy en Ed O'Neill als Mr. Litwak. Visueel nog wel degelijk trouwens. Ook hier een paar leuke visuele dingetjes (de houterige bewegingen van de Nicelanders was een leuke touch) die het geheel nog wel kijkbaar maken.

Mjah, moet zeggen dat ik hier toch wel meer van verwachtte. Ik blijf Disney de moeite vinden, maar hier slaan ze toch wat de bal mis. En dan te zeggen dat het allemaal zo mooi begon... Het vervolg zou al in de maak zijn blijkbaar, maar het zou mooi zijn als er terug wat meer gehopt wordt door de verschillende arcade klassiekers.

Nipte 3*

0,5 ster wegens Rihanna en Kool & The Gang.
Ik HAAT popmuziek en dan vooral die klote top 40!

Dit snap ik niet helemaal?

Je reactie slaat ook echt helemaal nergens op. Ik ben ook fan van progressieve underground muziek. Maar deze muziek is toch fantastisch. En zelfs als je er niets aan vind, dan doet dat echt 0 afbreuk aan een enorm leuke film!

Nou bij mij wordt de film er wel letterlijk door gesloopt. Bij jouw blijkbaar niet.
En nee die pop of nog erger top 40 bagger vind ik echt helemaal niks, en al helemaal in een film.
Ik vind in het geval je het koopt en zeker voor de prijs die gevraagd wordt zelf wel moeten kunnen bepalen of en welke muziek je hoort en hoe hard, wat denken zie zakkenvullers van Hollywood wel niet?

Deze computeranimatie is een kleurrijk schouwspel wat op alle fronten garant staat als een zeer geslaagde film voor jong en oud. Alle details van diverse video games zijn geweldig om te zien waarbij sommige nostalgie pur sang. De stemmen kloppen, de animatie is sterk, de humor zeer geslaagd en het verhaal zeer onderhoudend.

Goeie film waarin een personage van een computerspelletje genoeg heeft van zijn rol als de bad-guy. Een origineel gegeven dat ook zeker leuk uitgewerkt is. Vooral de eerste helft, hierna blijft de film wel vermakelijk maar is het verhaal wat meer standaard. Kleurrijk, fantasievol en avontuurlijk.

52e avondvullende animatiefilm van Disney en niet bepaald één van haar meest memorabele.

De film speelt deels in op de nostalgie van oude computerspelletjes, voornamelijk Arcadespellen: de speelautomaten in snackbars, speelhallen of andere vermaakscentra. Wreck-It Ralph is geen bestaand computerspel, maar heeft duidelijk zijn invloeden in spelletjes als “Donkey Kong” en “Super Mario Bros”. Het gegeven van een wereld achter de computerspelletjes is een bijzonder originele vondst, maar helaas doet Disney te weinig met dit gegeven. Na een sterk begin, zakt de film halverwege in elkaar en helaas komt het daarna niet meer goed. De scènes is Sugar Rush zijn langdradig en naar het einde toe wordt het allemaal een tikkeltje voorspelbaar.

De animatie is prima, maar haalt niet het niveau van eerdere 3D Disney-films als Tangled. Met name het hoofdpersonage Wreck-It Ralph vond ik bijzonder matig geanimeerd, mede door zijn enorme postuur maar met babyface. De stem van John C. Reilly is het helaas ook net niet. Een acteur als John Goodman was een betere keuze geweest, maar omdat Wreck-It Ralph qua postuur wel erg veel weg heeft van het personage Sulley uit Monsters, Inc. is hier waarschijnlijk bewust van afgeweken. De stemmencast is in deze film veelal teleurstellend. De stem van comédienne Sarah Silverman werkt al snel op de zenuwen, dankzij haar hyperactieve karakter Vanellope. De enige die positief opvalt is Alan Tudyk als de schurk King Candy. Zijn karakter lijkt echter verdacht veel op de Mad Hatter uit Alice In Wonderland.

Nergens voelt de film ook echt aan als een Disney-film en had Wreck-It Ralph misschien beter gepast in het oeuvre van Pixar. Wellicht dat de film dan ook een meer volwassenere aanpak had gekregen. De stijl van Disney werkt in dit geval tegen, waardoor Wreck-It Ralph in mijn ogen één van de mindere Disney-films van de afgelopen jaren is geworden. Leuk voor een keer gezien te hebben, maar mijn persoonlijke voorkeur ligt toch meer bij de sprookjesachtige Disney-films als Belle en het Beest, Aladdin, Doornroosje en meer recentelijk Tangled en Frozen.

Redelijke film. Heb wel eens betere animatiefilms gezien. Vindt niet alle 'poppetjes' erg leuk.

Ja ik zeg het deze Disney film is erg leuk en mooi gemaakt, echt een ode film aan vooral oude games van vroeger wat ik wel cool vond ik zeg kijken deze movie

Een leuke Pixar met een verrassende insteek (i.e. hoe gaat het eraan toe in een spel). Karakters zijn goed uitgewerkt (met inhoud), graphics zijn super en ook de moraal is (zoals steeds) weer aanwezig, net als de plotwending, de prinses, … Een typische Pixarfilm dus zonder dat het als een verplicht nummer aanvoelt. M.a.w. een Pixarfilm zoals geen ander... en tegelijkertijd ook wel!

Verrassend goed, uiterst vermakelijk.

Aardig gedaan. Goed gevonden. Enkele keren echt grappig

“What's going on in this candy-coated heart of darkness?”

Leuk. Wreck It Ralph is weer een sterke animatiefilm uit de stal van Disney, en na een rustig begin komt de film pas echt los als Ralph terecht komt in de wereld van Sugar Rush. De animatie ziet er geweldig uit, er zit actie in, humor, wat sentiment, en de band tussen Ralph en Vanellope is erg sterk uitgewerkt. Reilly en Silverman zijn geweldig als stemacteurs. Er is een kleurrijk scala aan personages en subplotjes, maar Ralph en Vanellope vormen wel het hart van de film.

Origineel en verfrissend.
De film begon sterk (en nostalgisch!),
maar verloor toch halverwege zijn kracht.
Tempo ging omlaag en de echte humor bleef uit.
Maar richting de ontknoping kwam de swung er weer in.
Al met al prima van genoten! *3,5

Nou..... maak er maar eind 2018 van... maar over een aantal weken is het zover

Recentelijk Ralph breaks the internet gezien in de zalen, dus mocht deze ook niet ontbreken. Ik vond deze eerste film toch net wat minder dan het tweede deel. Weliswaar wel knap gemaakt en met de nodige creativiteit in elkaar geknutseld. Erg nostalgisch ook met de arcadegames die je vandaag de dag nog kan aanschouwen in de lunaparken op de kermissen. Fijn ook om al die slechteriken in een soort rehab-reünie bij elkaar te zien. Sterk begin van de film met onder meer de uitdieping van het karakter Ralph.

Ongeveer halfweg zakt de film wat in elkaar en de gehele Sugar rush wereld kon me gestolen worden. Letterlijk te zoet en te sentimenteel. Naar het einde toe kwam de film terug naar een hoger niveau. Grafisch zag het er ok uit en zoals gezegd werd ook de boodschap duidelijk weergegeven. Bij momenten uiteraard super voorspelbaar. Al bij al zeker van genoten, maar zeker geen onvergetelijke animatiefilm. Gewoon degelijk.

Ik hou wel van animatie maar deze kon me de broek op een één of andere manier gewoon niet echt bollen

Disney slaagt erop nieuw in een formule te bedenken die voor zowel ouders als kinderen aantrekkelijk is. Wreck-It-Ralph [John C Reilly] is een karakter uit een Arcade Game dat mij meteen deed denken aan een kruising tussen Donkey Kong [1981] en Rampage [1986]. De held van het spel is 'Fix-It-Felix' [Jack McBrayer] die als taak heeft de vernielingen die Ralph aanricht te repareren. Ralph is zijn rol als slechterik echter beu en snakt naar het respect en de vriendschap die hij als held zou kunnen krijgen. Wanneer hij uit verveling een bezoek brengt aan de wereld van het racespel 'Sugar Rush', raakt hij bevriend met Vanellope [Sarah Silverman], een racer die net als hij een buitenbeentje is. Zouden de twee elkaar kunnen helpen?

Een grappige formule vol verwijzingen naar arcade games die bij ouders waarschijnlijk verborgen herinneringen oproept (hoe kon ik Tapper [1983] vergeten zijn? John C Reilly en Silverman zijn uitstekend gecast en de film heeft een positieve boodschap zonder ooit belerend te zijn. Het is jammer dat het verhaal in het laatste half uur wat uit de bocht vliegt (sic!), maar er valt meer dan genoeg te genieten.

De film voor een 2e keer gezien en ik moet zeggen dat hij me nu stukken beter beviel. Ik herken me nu eigenlijk niet in de kritiek die ik eerder gaf. De film kijkt lekker weg en dit keer verveelde ik me geen moment. Ik had ditmaal ook geen moeite met de stemmen van Sarah Silverman en John C. Reilly, die prima bij de karakters passen. Wel blijf ik erbij dat het karakter van Ralph zelf matig is geanimeerd, met z'n babyface. Het verhaal is best geinig, maar doet wel denken aan Toy Story. Maar dan wel op een goede manier.

Voor de herziening vond ik Wreck-it Ralph één van de mindere Disney's, maar nu ik hem voor een 2e keer heb gezien scoort hij een stuk hoger. Soms kan een herziening na een aantal jaar de kijk op een film volledig veranderen.

Frisse Animatie / Komedie film (toevallig afgelopen donderdag gezien op de televisie via SBS9) met allerlei personages uit klassieke computerspellen als "Pac-Man", "Q*Bert" en "Sonic the Hedgehog", maar ook uit het modern ogende "Hero's Duty". De actie speelt zich af in, vaak vrolijk gekleurde, gamewerelden.

In een speelautomatenhal ontmoeten personages uit videospellen elkaar na sluitingstijd om de dag door te nemen. Ralph (stem van John C. Reilly, die precies de juiste intonatie weet te gebruiken en dat zorgt ervoor dat je Ralph binnen de eerste tien minuten van de film zal gaan waarderen) is de 291 kilo zware heetgebakerde slechterik, die in het spel "Fix-It Felix Jr." (dat doet denken aan het originele "Donkey Kong") alles vernietigt. Hij wordt daarom door de andere personages van het spel met de nek aangekeken en vooral door Gene (stem van Raymond S. Persi). Om zijn imago op te krikken besluit Ralph nu zelf maar eens de heldenrol in een ander spel, te weten "Hero's Duty", te vervullen en dat met onverwacht gevolg.

"Wreck-It Ralph" heeft, zoals het een goede animatiefilm betaamd, qua humor meer dan genoeg in petto. Eigenlijk begin je de film al met een glimlach te kijken en die blijft de volle honderd minuten aanwezig. Of het nu de opening is met een leuke psychologische sessie met Ralph en zijn collega slechteriken, de triomftocht in "Hero’s Duty" (daar maakt Ralph kennis met de stoere vrouwelijke sergeant Calhoun, met de stem van Jane Lynch, met een verleden) of de kartrace in "Sugar Rush" (daar ontmoet Ralph de jonge Vanellope von Schweetz, stem van Sarah Silverman, die zo haar eigen problemen ondervindt en met veel pijn en moeite ontstaat er uiteindelijk een mooie vriendschap tussen de brede Ralph en de kleine en oh zo schattige en grappige Vanellope), alle werelden bieden genoeg vermaak en worden fraai in beeld gebracht en geregeld bevat het verhaal ook aandoenlijke en hartverwarmende momenten.

"Wreck-It Ralph" is met zijn vele verwijzingen naar de tijd van de arcadehallen uit de jaren 80 (zo zie je o.a. de spelpersonages Ryu en Ken uit "Streetfighter II" na een lange werkdag samen een biertje drinken in de bar van arcadeklassieker "Tapper") nostalgisch genoeg voor oudere kijkers en daarnaast vrolijk en grappig genoeg voor het jongere publiek (daar wordt ook slim op ingespeeld, door het toevoegen van liedjes van popsterren als Rihanna met "Shut Up And Drive").

Al met al is "Wreck-It Ralph" een knap en origineel staaltje werk van Disney. Misschien dat ik ooit ook nog eens het vervolg "Ralph Breaks the Internet (2018)" ga bekijken, maar Animatie films zijn niet bepaald mijn favoriete genre.